سلام بر امام حسین (ع)

«السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ»

اهمیت و ثواب زیارت امام حسین ( علیه السلام )

فهرستى از آنچه در فضیلت مادى و معنوى زیارت امام حسین علیه السلام ذکر شده است ، بسنده مى شود:

۱) روزى را زیاد مى کند.

۲) عمر را طولانى مى کند.

۳) خطرات را دفع مى کند.

۴) گناهان گذشته و آینده را مى آمرزد.

۵) مى تواند پنجاه نفر را شفاعت کند.

۶) حاجت او کنار قبر مستجاب است .

۷) ملائکه براى زوار دعا مى کنند.

۸) نام او را در اعلى علیین مى نویسند.

۹) هنگام خروج از خانه از گناه خارج مى شود.

۱۰) ثواب هزار حج مقبول دارد.

۱۱) ملائکه مأمور حفظ او و مالش هستند تا برگردد.

۱۲) روز قیامت خداوند بهترین حافظ اوست .

۱۳) در قدم اول آمرزیده و در قدمهاى بعدى شیعه، امام را مقرب درگاه خدا مى ‏داند و با توسل به او قربى به خداوند پیدا مى کند، همانطور که خودش در قرآن مجید فرمود: «به سوى او وسیله بگیرید» امام را وسیله الهى مى ‏داند. زیرا توسل و شفاعت، بُعدى از ابعاد زیارت است که زائر از این طریق خود را به درگاه الهى نزدیک مى‏ کند تقدیس مى شود.

۱۴) به هر درهمى ده هزار درهم در دنیا و آخرت به او عوض مى دهند.

۱۵) در قیامت همه آرزو مى کنند از زوار آن امام حسین علیه السلام باشند.

۱۶) زوار امام حسین علیه السلام در قیامت بر سفره هاى نور هستند.

۱۷) زوار امام حسین علیه السلام در جوار پیامبر خدا و امام على و حضرت فاطمه علیهم السلام هستند.

۱۸) زوار امام حسین علیه السلام چهل سال قبل از دیگران به بهشت داخل مى شوند.

۱۹) خداوند مهمات دنیوى زائر را بر آورده مى کند.

۲۰) زائر امام حسین علیه السلام شهید مى میرد.

۲۱) ثواب دو ماه اعتکاف و روزه در مسجدالحرام را دارد.

۲۲) زیارت هر ماه امام حسین علیه السلام ثواب هزار شهید دارد.

۲۳) هر یک قدم که با پاى پیاده بردارد موجب هزار حسنه و آمرزش هزار گناه و بالا رفتن هزار درجه ، براى زائر مى‌شود.

۲۴) هر قدم که پیاده بردارد ثواب آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل دارد.

۲۵) هر یک روز اقامت نزد حضرت معادل هزار ماه است .

۲۶) هر قدم که مى گذارد ثواب یک حج و هر قدم که بر مى دارد ثواب یک عمره دارد، به شرط آنکه بخاطر ریا و شنیدن مردم و بیهوده نباشد.

۲۷) زیارت سیدالشهداء علیه السلام ثواب هزار شهید از شهداى بدر دارد.

۲۸) زیارت سیدالشهداء علیه السلام ثواب هزار صدقه مقبوله دارد.

۲۹) و ثواب هزار روزه دار به زائر مى دهند.

۳۰) و ثواب هزار بنده آزاد کردن دارد.

۳۱) زائر امام حسین علیه السلام اگر از اشقیاء باشد، جزء سعادتمندان نوشته مى شود.

۳۲) ثواب آماده کردن هزار اسب با زین و لجام در راه خدا دارد.

۳۳) زیارت امام حسین علیه السلام، زیارت خداست .

۳۴) ثواب هزار جنگ همراه با پیامبر مرسل یا امام عادل دارد.

۳۵) ثواب زیارت امام حسین علیه السلام قابل شمارش نیست .

۳۶) زیارت حضرت در عرفه ثواب یک میلیون حج و یک میلیون عمره دارد.

۳۷) زیارت امام حسین علیه السلام بهترین عمل است .

۳۸) خداوند به زائر امام حسین علیه السلام مباهات مى کند.

۳۹) پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام براى او دعا مى کنند.

۴۰) پیامبر صلی الله علیه و آله و ملائکه در قیامت با زائر مصافحه مى کنند و با امام حسین علیه السلام محشور مى‌شود.
 

1-خیرخواهی خداوند
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ

امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد و هر که را خداوند بدیش را بخواهد، بغض نسبت به امام حسین علیه السلام و بغض زیارت آن حضرت را در قلب او می اندازد.(وسائل الشیعه/ج14/ص496)

2-حسرت در روز قیامت
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مِنْ أَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى أَنَّهُ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا یَرَى لِمَا یُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ کَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می‌کند ای کاش امام حسین علیه السلام را زیارت کرده بودم آن هنگامی که می بیند که با زوار امام حسین علیه السلام چه می‌کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می‌شوند. (وسائل الشیعه/ ج14/ص424)

3-زیارت خداوند
عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ

امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس اباعبدلله علیه السلام را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است. ( تهذیب‏ الأحکام ج : 6 ص : 46)

4-همسایگی با اهل البیت(علیهم السلام)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ فِی جِوَارِ نَبِیِّهِ وَ جِوَارِ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا یَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر که می‌خواهد در جوار پیامبرش(صلی الله علیه وآله) و جوار امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه (علیهاالسلام) باشد، زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکند. ( وسائل الشیعه/ج14/ص425)

5-زیارتی بهتر از حج
عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ فِی فَضْلِ زِیَارَتِهِ لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ أَحَدٌ وَیْحَکَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اتَّخَذَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَ لَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ وَ إِنْ کَانَ کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ‏ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْإِحْرَامَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: به خدا قسم، اگر در فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با شما سخن می‌گفتم، قطعا، حج را به طور کلی رها می‌کردید، و هیچکدام از شما حج نمی رفت، مگر نمی دانی که خداوند سبحان قبل از اینکه مکه را حرم خود بگیرد، کربلا را حرم امن و مبارک خود گرفت، ابن ابی یعفور عرضه داشت؛ خداوند حج بیت الله را بر مردم واجب نمود در حالی که ذکری از زیارت امام حسین علیه السلام نیاورد، حضرت فرمودند: اگر چه این گونه است، چرا که این چیزی است که خداوند آن را چنین قرار داده است، آیا نشنیده ای کلام امیرالمومنین علیه السلام را که: همانا کف پا (باطن قدم) سزاوارتر به مسح کشیدن نسبت به روی پا می‌باشد، لیکن خداوند مسح ظاهر پا را بر بندگان واجب نموده است، آیا نمی‌دانی که احرام بستن اگر در حرم بود، بهتر می بود، لیکن خداوند احرام بستن را در غیر حرم مفروض نمود. (وسائل الشیعه/ج14/ص514)

6-اگر مردم می دانستند...
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ ع قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ زَارَهُ شَوْقاً إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ

محمد بن مسلم از امام باقرعلیه السلام روایت کرده: اگر مردم می‌دانستند، زیارت امام حسین علیه السلام چقدر فضیلت و ثواب دارد، به درستی که از شوق می مردند و نفس‌هایشان از روی حسرت بند می آمد. گفتم: چقدر فضیلت دارد، حضرت فرمودند: هر کس امام حسین علیه السلام را زیارت کند از روی اشتیاقی که به او دارد، خدا برایش هزار حج مقبول و هزار عمره مبرورة و اجر هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب هزار بنده آزاد کردن که مراد از آن رضای خدا باشد، می نویسد. ( وسائل الشیعه/ ج14/ص453)

7-کمترین ثواب زائر کربلا
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع أَدْنَى مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

- امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: کمترین آنچه از ثواب که به زائر اباعبدالله علیه السلام کنار نهر فرات داده می شود آنگاه که حق و حرمت و ولایت او را بشناسد، این است که آنچه از گناهان پیش فرستاده و بعداً می فرستد (گناهان گذشته و آینده او) آمرزیده می شود. (الکافی/ ج4/ص582)

8- استغفار اهل بیت (علیهم السلام) برای زائران
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَبْنَ مُحَمَّدٍ ع یَقُولُ إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع عِنْدَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَنْظُرُ إِلَى مَوْضِعِ مُعَسْکَرِهِ وَ مَنْ حَلَّهُ مِنَ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ وَ یَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ دَرَجَاتِهِمْ وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَحَدِکُمْ بِوَلَدِهِ وَ إِنَّهُ لَیَرَى مَنْ سَکَنَهُ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ آبَاءَهُ ع أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ وَ یَقُولُ لَوْ یَعْلَمُ زَائِرِی مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ لَکَانَ فَرَحُهُ أَکْثَرَ مِنْ غَمِّهِ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا حسین بن علی علیهما السلام از نزد پروردگارش نگاه می کند به موضع اردوگاهش و محلی که شهدا با او قرار دارند و به زائرانش نیز نظر می اندازد، در حالی که ایشان به خوبی آنها را و نام‌هایشان و نام پدرانشان و درجات آنها و منزلت آنها را نزد خداوند، بهتر از احدی از شما نسبت به فرزندانش می شناسد، و به درستی که امام حسین علیه السلام می بینید چه کسی ساکن کربلا شده (جهت زیارت) و برای او استغفار می کند و از پدران بزرگوارش می خواهد برای او استغفار کنند و می فرماید: اگر زائر من می‌دانست، آنچه را که خداوند برای او مهیا نموده است شادی‌اش بیشتر از غمش می شد و همانا زائر امام حسین علیه السلام از زیارت برمی گردد در حالی که هیچ گناهی بر او باقی نمی ماند. (وسائل الشیعه/ج14/ص423)

9- شادی دل اهل بیت(علیهم السلام)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ ...ٍ وَ لَوْ یَعْلَمُ الزَّائِرُ لِلْحُسَیْنِ ع مَا یَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْأَئِمَّةِ ع وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِی ذَلِکَ مِنَ الثَّوَابِ فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِیَ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ قَدَمُهُ عَلَى شَیْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَیْئاً فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا یَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ فِی دَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ یُوَکَّلُ بِهِ مَلَکٌ یَقُومُ مَقَامَهُ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى الزِّیَارَةِ أَوْ یَمْضِیَ ثَلَاثُ سِنِینَ أَوْ یَمُوتَ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ بِطُولِهِ

- از امام صادق علیه السلام روایت شده: اگر زائر امام حسین علیه السلام می دانست به واسطه این زیارت که چقدر شادی و سرور بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و بر امیرالمؤمنین علیه السلام و بر حضرت فاطمه (علیهاالسلام) و به شهدا از ما اهل بیت وارد می‌آید و اگر می دانست آنچه از دعای ایشان به واسطه زیارتش، هنگامی که برمی گردد و آنچه را که از ثواب در همین دنیا و در آخرت خواهد داشت و آنچه را که برای او پیش خداوند ذخیره شده است، هر آینه دوست می داشت که آنجا (کربلا) خانه اش می بود و همانا زائر امام حسین علیه السلام از این مسافرتش بر‌می‌گردد و گامش بر روی چیزی نمی آید مگر اینکه برای او دعا می‌کند و هنگامی که خورشید بر او می تابد، گناهانش را از بین می برد، همان طور که آتش هیزم را از می سوزاند، خورشید چیزی از گناهان او باقی نمی‌گذارند، پس برمی‌گردد در حالی که هیچ گناهی بر او نیست و برای او درجاتی رفیع خواهد شد که کسی که در خون خود، در راه خدا غوطه ور است بدان نمی رسد و فرشته ای به جای او موکل خواهد شد و برای او استغفار می کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد، یا اینکه 3 سال بگذرد یاتا وقتی که بمیرد. (مستدرک الوسائل/ج10/ص343)

10- برکت در روزی وطول عمر
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ یُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ
- امام باقر علیه السلام فرمودند: شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امرکنید، چرا که زیارتش روزی را افزون می‌کند و عمر را طولانی می‌گرداند و بلاها و بدی‌ها را دفع می‌کند و زیارت کردن امام حسین علیه السلام بر هر مومنی که اقرار به امامت او از جانب خدا داشته باشد،واجب است.(تهذیب الاحکام/ج6/ص42)

11- ضمانت امیرالمؤمنین (علیه السلام)
عن أبی عبد الله ع قال إن لله عز و جل ملائکة موکلین بقبر الحسین ع فإذا هم الرجل بزیارته أعطاهم ذنوبه فإذا أخطأ محوها ثم إذا أخطأ ضاعفوا له حسناته فما تزال حسناته تضاعف حتى توجب له الجنة ثم اکتنفوه فقدسوه‏ و ینادون ملائکة السماء أن قدسوا زوار قبر حبیب حبیب الله فإذا اغتسلوا ناداهم محمد ص یا وفد الله أبشروا بمرافقتی فی الجنة ثم ناداهم أمیر المؤمنین علی ع أنا ضامن لحوائجکم و دفع البلاء عنکم فی الدنیا و الآخرة ثم اکتنفوهم عن أیمانهم و عن شمائلهم حتى ینصرفوا إلى أهالیهم

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا برای خداوند عزوجل ملائکه‌ای موکل نزد قبر امام حسین علیه السلام می باشد، هنگامی که احدی قصد زیارتش را می نماید، گناهانش را به آنها عطا می کند و همین که گام برمی دارد آن گناهان را محو می کند، پس هنگامی که گام برمی دارد حسناتش را مضاعف می نماید، همچنان حسنات او مضاعف می‌گردد تا اینکه بهشت بر او واجب می شود، سپس او را میان خود دربرمی‌گیرند و او را مقدس می گرداند و ملائکه آسمان ندا می کنند که زوار قبر حبیب و حبیب خداوند را مقدس بدارید، هنگامی که غسل می کنند حضرت محمد (ص) آنرا ندا می‌کند. بشارت باد شما را بر همراهی با من در بهشت پس آنها را امیرالمؤمنین علیه السلام ندا می کند من حوائج شما و دفع بلا از شما را در دنیا و آخرت ضامن هستم پس آن ملائکه زائران را از جانب راست ایشان و چپ ایشان، آنها در بر می گیرند تا اینکه به سوی اهل خود برمی‌گردند.( ثواب الاعمال /ص92 )

12- عَنْ سَیْفٍ التَّمَّارِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ زَائِرُ الْحُسَیْنِ ع مُشَفَّعٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ لِمِائَةِ رَجُلٍ کُلُّهُمْ قَدْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ مِمَّنْ کَانَ فِی الدُّنْیَا مِنَ الْمُسْرِفِینَ

سیف تمار از امام صادق علیه السلام نقل فرمودند: شنیدم که ایشان می فرمودند: زائر امام حسین علیه السلام شفیع صد نفر در روز قیامت می باشد کسانی که آتش دوزخ بر ایشان واجب شده است و کسانی که در دنیا از مسرفین بودند. (مستدرک الوسائل /ج10/ص253)
 

24-عَنْ دَاوُدَ الصَّرْمِیِّ قَالَ قُلْتُ لَهُ یَعْنِی أَبَا الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیَّ ع إِنِّی زُرْتُ آبَاءَکَ وَ جَعَلْتُ ذَلِکَ لَکَ فَقَالَ لَکَ بِذَلِکَ مِنَ اللَّهِ ثَوَابٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ وَ مِنَّا الْمَحْمَدَةُ

- داوود می گوید: به امام حسن عسکری عرض کردم: به درستی که من پدران بزرگوار شما را زیارت کرده ام و آن زیارت را برای شما قرار دادم. حضرت فرمودند: برای تو از جانب خداوند ثواب عظیمی است و از برای ما هم ستودن از برای توست. ( وسائل الشیعه/ج14/ص593)

 

محمد بن مسلم ثقفی از امام باقر (ع) آورده است که فرمودند: «اگر مردم ارزش و پاداش زیارت حسین (ع) را بدانند، از اشتیاق قالب تهی کرده و از حسرت فراوان جانشان متلاشی خواهد شد!» محمد بن مسلم عرضه داشت: مگر فضیلت آن چیست؟

فرمودند: «اگر کسی با شوق به زیارت آن حضرت بشتابد، خداوند پاداش هزار حج و عمره‌ی پذیرفته شده، اجر هزار شهید از شهدای بدر، ثواب هزار روزه دار و هزار صدقه‌ی مقبوله و پاداش آزاد سازی هزار برده در راه خدا را به وی خواهد داد! و تا یک سال از هرگونه گزندی به ویژه شیطان محفوظ خواهد ماند؛ خداوند نیز فرشته‌ای را بر او می‌گمارد که حافظ جان او از چهارسو خواهد بود. اگر در همان سال از دنیا رفت؛ فرشتگان رحمت الهی در غسل و تدفین او شرکت جسته و برای او طلب آمرزش می‌نمایند؛ او را تشییع کرده و تا قبر همراهی می‌کنند و برای او استغفار می‌نمایند؛ قبرش را گشاده می‌کنند و خداوند نیز او را از فشار قبر و ترس از نکیر و منکر ایمن می‌گرداند؛ دری را از بهشت به روی او می‌گشاید و در قیامت نامه ‌ی اعمالش را به دست راستش خواهد داد؛ نورانیتی را در چهره‌ی او قرار می‌دهند که مشرقین را روشن می‌گرداند و هاتفی ندا سر می‌دهد که این شخص از زائران حسین بن علی (ع) است که با شوقی سرشار حضرتش را زیارت نموده است؛ آنگاه همگی آرزو می‌کنند که ای‌کاش از زائرین حسین (ع) بودند.»   کامل الزیارات ص142

 

 

از امام صادق (ع) است: زیارت حسین بن علی (ع) برترین اعمال است.    کامل الزیارات  ص146

***  « من زار الحسین(ع) عارفاً بحقّه، غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر؛ هر کس امام حسین(ع) را با شناخت حق او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می آمرزد.»(کامل الزیارات، ص138، باب54، ح1)

*** « ان فاطمه بنت محمد-صلی الله علیه و آله و سلم- تحضر لزوّار قبر ابنها الحسین(ع) فستغفر لهم ذنوبهم؛ به تحقیق فاطمه، دختر محمد-صلی الله علیه و آله سلم- برای زائران قبر پسرش حسین(ع) حاضر می شود و برای گناهان ایشان طلب آمرزش می کند.(کامل الزیارات، ص118، باب 40، ح4)

***  هر کس با پای پیاده نزد او بیاید، خداوند برای هر قدم، حسنه ای برای او می نویسد و گناهی از او پاک می کند و درجه ای برای او بالا می برد و هنگامی که نزد او آمد خداوند دو ملک برای او می گمارد تا هر چه سخن خیر از دهانش بیرون آید بنویسند و هر سخن ناپسند از دهانش بیرون آید بنویسند و هر سخن ناپسند از دهانش بیرون آید و امور دیگر را ننویسند ... .(کامل الزیارات، ص133، باب 49، روایت6)

*** از حضرت صادق(ع) نقل شده است: « ما من احد یوم القیامه الا و هو تمنی انه من زوّار الحسین لما یری مما یصنع بزوار الحسین(ع) من کرامتهم علی الله تعالی؛ هیچ کس در روز قیامت نیست مگر آن که آرزو می کند که ای کاش از زائران امام حسین(ع) می بود. به جهت آن چه را که مشاهده می نماید با آنان عمل می شود به واسطه مقامی که در نزد پروردگار دارند.(همان، ص135، باب 50، ح1)
 

*** قال الامام الباقر علیه السلام:

لو یعلم الناس ما فی زیارة قبر الحسین علیه السلام من الفضل، لماتوا شوقا.

امام باقر علیه السلام فرمود: اگر مردم می دانستند که چه فضیلتی در زیارت مرقد امام حسین علیه السلام است از شوق زیارت می مردند.ثواب الاعمال، ص 319، به نقل از کامل الزیارات .

*** حج مقبول و ممتاز

قال ابو جعفر علیه السلام:

زیارة قبر رسول الله صلی الله علیه و آله و زیارة قبور الشهداء، و زیارة قبر الحسین بن علی علیهما السلام، تعدل حجة مبرورة مع رسول الله صلی الله علیه و آله.

امام باقر علیه السلام فرمود: زیارت قبر رسول خدا «ص» ، و زیارت مزار شهیدان، و زیارت مرقد امام حسین علیه السلام معادل است با حج مقبولی که همراه رسول خدا «ص» بجا آورده شود.مستدرک الوسائل، ج 1، ص 266، و نیز کامل الزیارات، ص 156

*** تولدی تازه

عن حمران قال: زرت قبر الحسین علیه السلام فلما قدمت جاءنی.ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام...فقال علیه السلام:

ابشر یا حمران فمن زار قبور شهداء آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم یرید الله بذلک وصلة نبیه حرج من ذنوبه کیوم ولدته امه.

حمران می گوید: هنگامی که از سفر زیارت امام حسین علیه السلام برگشتم، امام باقر علیه السلام به دیدارم آمد و فرمود: ای حمران! به تو مژده می دهم که هر کس قبور شهیدان آل محمد (ص) را زیارت کند و مرادش از این کار رضایت خدا و تقرب به پیامبر (ص) باشد، از گناهانش بیرون می آید چون روزی که مادرش او را زاد .           

امالی شیخ طوسی، ج 2، ص 28، چاپ نجف بحار، ج 98، ص .20

 

***  عن ابی جعفر و ابی عبد الله علیه السلام یقولان:

من احب أن یکون مسکنه و مأواه الجنة، فلا یدع زیارة المظلوم.

از امام باقر و امام صادق علیهما السلام نقل شده که فرمودند: هر کس که می خواهد مسکن و مأوایش بهشت باشد، زیارت مظلوم علیه السلام را ترک نکند      .مستدرک الوسائل، ج 10، ص 253

 

***  قال الامام الصادق علیه السلام:

زوروا قبر الحسین (علیه السلام) و لا تجفوه، فاءنه سید شباب أهل الجنة من الخلق، و سید شباب الشهداء.

امام صادق علیه السلام فرمود: مرقد امام حسین علیه السلام را زیارت کنید و با ترک زیارتش به او ستم نورزید چرا که او سید جوانان بهشت از مردم، و سالار جوانان شهید است.

مستدرک الوسائل، ج 10، ص 256: و کامل، ص 109

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

زیارة قبر الحسین بن علی علیهما السلام من افضل ما یکون من الاعمال.

امام صادق علیه السلام فرمود: زیارت قبر امام حسین علیه السلام از بهترین کارهاست که می تواند انجام. یابد. مستدرک الوسائل، ج 10، ص .311

***  قال الامام الصادق علیه السلام:

من سره ان یکون علی موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن علی (علیهما السلام)

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین (علیه السلام) باشد.

وسائل الشیعه، ج 10، ص 330 بحار الانوار، ج 98، ص 72

 

***  قال الصادق علیه السلام: من اراد أن یکون فی جوار نبیه و جوار علی و فاطمة فلا یدع زیارة الحسین علیهم السلام

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که می خواهد در همسایگی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و در کنار علی (علیه السلام) و فاطمه (س) باشد، زیارت امام حسین (علیه السلام) را ترک نکند.

وسائل الشیعه، ج 10، ص 331، ح .39

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

لو أن احدکم حج دهره ثم لم یزر الحسین بن علی علیه السلام لکان تارکا حقا من حقوق رسول الله (ص) لأن حق الحسین فریضة من الله تعالی، واجبة علی کل مسلم.

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر یکی از شما تمام عمرش را احرام حج بندد، اما امام حسین علیه السلام را زیارت نکند، حقی از حقوق رسول خدا (ص) را ترک کرده است چرا که حق حسین علیه السلام فریضه الهی و بر هر مسلمانی واجب و لازم است.            وسائل الشیعه، ج 10، ص .333

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

من لم یأت قبر الحسین علیه السلام حتی یموت کان منتقص الاءیمان، منتقص الدین، اءن ادخل الجنة کان دون المؤمنین فیها.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس به زیارت قبر امام حسین علیه السلام نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود، به بهشت هم که برود پایین تر از مؤمنان در آنجا خواهد بود.

وسائل الشیعه، ج 10، ص .335

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

لا تدع زیارة الحسین بن علی علیهما السلام و مر أصحابک بذلک یمد الله فی عمرک و یزید فی رزقک و یحییک ء الله سعیدا و لا تموت الا شهیدا.

امام صادق علیه السلام فرمود: زیارت امام حسین علیه السلام را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز همین را سفارش کن! تا خدا عمرت را دراز و روزی و رزقت را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نمیری مگر شهید.  وسائل الشیعه، ج 10، ص 335

 

***  عن ابی عبد الله علیه السلام قال:

من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین علیه السلام و زیارته، و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین علیه السلام و بغض زیارته.

از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: هر کس که خدا خیر خواه او باشد، محبت حسین (علیه السلام) و زیارتش را در دل او می اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد، کینه و خشم حسین (علیه السلام) و خشم زیارتش را در دل او می اندازد.وسائل الشیعه،           ج 10، ص 388، بحار الانوار، ج 98، ص 76

 

***  قال الصادق علیه السلام:

من لم یأت قبر الحسین علیه السلام و هو یزعم انه لنا شیعة حتی یموت فلیس هو لنا شیعة، و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة.

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد، او شیعه ما نیست، و اگر هم از اهل بهشت باشد، از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.

کامل الزیارات، ص 193، بحار الانوار، ج 98، ص .4

 

***  قال الصادق علیه السلام:

من اتی قبر الحسین علیه السلام عارفا بحقه کتبه الله عز و جل فی اعلی علیین.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس که به زیارت قبر حسین علیه السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد، خدای متعال او را در بلندترین درجه عالی مقامان ثبت می کند .

من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص .581

***   مکتب معرفت

قال ابو الحسن موسی بن جعفر علیه السلام:

أدنی ما یثاب به زائر أبی عبد الله (علیه السلام) بشط فرات، اذا عرف حقه و حرمته و ولایته، أن یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر.

حضرت امام موسی کاظم علیه السلام فرمود: کمترین ثوابی که به زائر امام حسین علیه السلام در کرانه فرات، داده می شود این است که تمام گناهان، مقدم و مؤخرش بخشوده می شود.بشرط این که حق و حرمت و ولایت آن حضرت را شناخته باشد.

مستدرک الوسائل، ج 10، ص 236، به نقل از کامل الزیارات، ص .138

***  همچون زیارت خدا

قال الامام الرضا علیه السلام:

من زار قبر الحسین (علیه السلام) بشط الفرات کان کمن زار الله.

امام رضا علیه السلام فرمود: کسی که قبر امام حسین علیه السلام را در کرانه فرات زیارت کند، مثل کسی است که خدا را زیارت کرده است .                مستدرک الوسائل، ج 10، ص 250، به نقل از کامل

 

***  قال الصادق علیه السلام:

من زار الحسین علیه السلام یوم عاشورا وجبت له الجنة.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس که امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند، بهشت بر او واجب می شود.ا                                 قبال الاعمال، ص 568

*** بالاتر از روسپیدی

قال ابو عبد الله علیه السلام:

من بات عند قبر الحسین علیه السلام لیلة عاشورا لقی الله یوم القیامة ملطخا بدمه، کانما قتل معه فی عرصة کربلا.

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که شب عاشورا را در کنار مرقد امام حسین علیه السلام سحر کند، روز قیامت در حالی به پیشگاه خدا خواهد شتافت که به خونش آغشته باشد، مثل کسی که در میدان کربلا و در کنار امام حسین علیه السلام کشته شده باشد.                     وسائل الشیعه، ج 10، ص .372

***  پاکسازی از گناه

اثر دیگر زیارت آن حضرت این است که: زائر حسین علیه السلام پس از زیارت عارفانه و خالصانه به گونه ای خاص، از گناهان پاک می گردد.

«خداوند گناهان گذشته و آینده ی او را خواهد بخشید.» بحارالانوار، ج 101، ص 28، 21.

و در روایات دیگری بدین صورت است که: « او بسان روز تولدش، از همه ی گناهان پاک و پاکیزه می شود.» بحارالانوار، ج 101، ص 20.

***  اثر رهایی بخش                                                                                                                    

زائر آن حضرت نه تنها خود نجات یافته است، بلکه سبب نجات و رهایی دیگران می گردد. در روایتی امام صادق علیه السلام فرمود:

« زائر عارف حسین علیه السلام، در روز رستاخیز برای صد نفر از دوزخیان شفاعت می کند.»

حارالانوار، ج 101، ص 77.

و در روایت دیگری است که بدو ندا می رسد که: « هان ای زائران حسین علیه السلام دست هر کسی را دوست دارید بگیرید و به بهشت وارد کنید.»                       بحارالانوار، ج 101، ص 27.

*** تا روز رستاخیز

هر کار شایسته ای پاداشش تا روز رستاخیز باقی می ماند، اما خود کار، پس از انجام، پایان می پذیرد، اما زیارت حسین علیه السلام کار بزرگی است که تا قیامت از زائر او گسست ناپذیر است و خود عمل شایسته همچنان تا قیامت امتداد می یابد.

در این مورد امام صادق علیه السلام فرمود: «هنگامی که فردی از خانه اش، به قصد زیارت آن حضرت خارج می شود، از همانجا تا رسیدن به هدف، هفتصد فرشته او را همراهی می نمایند. پس از زیارت او، ندایی می رسد که گذشته ات مورد بخشایش قرار گرفته است، اینک از این پس، زندگی را از سر بگیر و مراقب رفتارت باش! آنگاه، همان فرشتگان او را تا رسیدن به خانه اش همراهی می کنند و پس از خداحافظی از او تا آخرین روز زندگی اش همواره حسین علیه السلام را زیارت می کنند و پاداش کارشان از آن اوست.»

حارالانوار، ج 101، ص 67، 68.

***  وعده خدا

خداوند سوگند یاد کرده است که زائر عارف آن حضرت را محروم و نومید و دچار ورشکستگی روز رستاخیز نسازد.

این مطلب را از امام باقرعلیه السلام آورده اند که فرمود: حسین علیه السلام به صورت بسیار مظلومانه و اندوهبار و با لب تشنه و مشتاق به لقای حق، به شهادت رسید و خداوند بر خود لازم ساخت که هیچ مشتاق به کوی او، و بلازده و گناهکار و غم زده و تشنه کام و مصدوم و رنج دیده ای، به کوی او نشتابد و خدای را در آنجا نخواند و به وسیله حسین علیه السلام به بارگاه او تقرب نجوید، جز این که خداوند، گرفتاری اش را رفع، و خواسته هایش را روا و گناهانش را مورد بخشایش قرار دهد و به عمر و روزی اش بیفزاید.

بحارالانوار، ج 101، ص 46.

***  نهایت آرزوها

در روایت است: خداوند، هنگامی که زائر عارف او را در راه زیارت او، شبانگاهان بیدار و روزها خسته می نگرد، بدو نظر لطفی می افکند که بهشت برایش تأمین می شود.                        بحارالانوار، ج 101، ص 12.

***  عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «إِنَّ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع أَفْضَلُ مَا یَکُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ         » (کامل الزیارات، ص ۱۴۶)

امام صادق(ع): زیارت حسین بن علی(ع) برترین اعمال است.

***  قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع بَعْدَ مَوْتِهِ فَلَهُ الْجَنَّة.»               (الإرشاد، ج‏۲  ص ۱۳۴)

هر کس حسین(ع) را پس از مرگش زیارت کند بهشت از براى اوست‏.

زائر حسین(ع) «زائر رسول الله(ص)» است
 

***  عن ابی عبدالله ع قال: «إِنَّ زَائِرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع زَائِرُ رَسُولِ اللَّهِ ص. » (کامل الزیارات، ص۱۵۰)

امام صادق(ع): (زائر حسین بن علی ع زائر رسول خداست.)

زائر حسین(ع) مانند «زائر خدا» ست
***  عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ قَال‏: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّه(ع):  «مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع؟ قَالَ کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ زَارَ أَحَداً مِنْکُمْ ؟ قَالَ کَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ ص.»                (کامل الزیارات، ص ۱۴۷)

زید شحام: به امام صادق(ع) گفتم: چه ثوابی برای زائر قبر حسین(ع) است؟ فرمود: مانند کسیست که خدا را در عرش زیارت کند. گفتم: برای کسی که یکی از شما اهل‌بیت(ع) را زیارت کند چه ثوابی است؟ فرمود مثل کسی که پیامبر(ص) را زیارت کرده باشد.

***  زیارت امام حسین(ع) معادل «اجر هزار شهید از شهدای بدر»
 

عن ابی جعفرع: «لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ؟ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَأَجْرَاَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ … .» (کامل الزیارات،  ص ۱۴۲)

امام باقر(ع) می‌فرماید: کسی که با شوق به زیارت حسین(ع) برود … خداوند برای او هزار حج مقبول و هزار عمره پاکیزه و اجر هزار شهید از شهدای بدر را می‌نویسد.

***  مردم ثواب زیارت را می‌دانستند برای رفتن با هم «می‌جنگیدند»

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال: «…‏ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی زِیَارَتِهِ مِنَ الْخَیْرِ وَ یَعْلَمُ ذَلِکَ النَّاسُ لَاقْتَتَلُوا عَلَى زِیَارَتِهِ بِالسُّیُوفِ وَ لَبَاعُوا أَمْوَالَهُمْ فِی إِتْیَانِه…»                (کامل الزیارات، ص ۸۷)

امام صادق(ع): اگر مردم می‌دانستند چه خیری در زیارت اباعبدالله(ع) است برای زیارت رفتن با هم جنگ می‌کردند و همۀ اموالشان را برای زیارت خرج می‌کردند.

***  محبت حسین(ع) و زیارتش «خیر خواهی» خداست

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ ع وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ ع وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ.»               (بحار الأنوار، ج‏۹۸ ص۷۶)

امام صادق(ع): کسی که خدا خیر او را بخواهد محبت امام حسین(ع) و محبت زیارتش  را در قلبش می گذارد و کسی که خدا بد او را بخواهد بغض حسین(ع) و بغض زیارتش را در دل او می‌گذارد.

***  خدا به زوار حسین(ع) «افتخار» می کند
 

عَنْ ذَرِیحٍ الْمُحَارِبِیِّ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَلْقَى مِنْ قَوْمِی وَ مِنْ بَنِیَّ إِذَا أَنَا أَخْبَرْتُهُمْ بِمَا فِی إِتْیَانِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْخَیْرِ إِنَّهُمْ یُکَذِّبُونِّی وَ یَقُولُونَ إِنَّکَ تَکْذِبُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ یَا ذَرِیحُ دَعِ النَّاسَ یَذْهَبُونَ حَیْثُ شَاءُوا وَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَیُبَاهِی بِزَائِرِ الْحُسَیْنِ وَ الْوَافِدُ یَفِدُهُ الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ حَمَلَةُ عَرْشِهِ حَتَّى إِنَّهُ لَیَقُولُ لَهُمْ أَ مَا تَرَوْنَ زُوَّارَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ أَتَوْهُ شَوْقاً إِلَیْهِ وَ إِلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ أَمَا وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ عَظَمَتِی لَأُوجِبَنَّ لَهُمْ کَرَامَتِی وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّتِیَ الَّتِی أَعْدَدْتُهَا لِأَوْلِیَائِی وَ لِأَنْبِیَائِی وَ رُسُلِی… .»                (کامل الزیارات، ص۱۴۳)

ذریح محاربى می گوید به امام صادق(ع) عرض کردم: از خویشاوندان و فرزندانم کسى را ملاقات نکردم مگر اینکه وقتى به آنها خبر دادم که چه ثوابی زیارت قبر حسین(ع) مرا تکذیب کردند و گفتند تو بر جعفر بن محمد(ع) دروغ می‌بندی. حضرت فرمودند: اى ذریح مردم را رها کن هر کجا که مى‏خواهند بروند (هر چه می‌خواهند بگویند)، به خدا قسم حق تعالى به زائرین امام حسین(ع) افتخار می‌کند  و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملین عرش همراهی مى‏کنند. سپس خدای متعال به فرشتگان مى‏فرمایدآیا زوّار حسین بن على(ع) را مى‏بینید که با شوق به او و فاطمه زهرا(س) به سوی او (برای زیارتش)آمده‌اند؟ به عزّت و جلال و عظمتم قسم کرامت خویش را بر ایشان واجب کرده‏ام و ایشان را حتماً به بهشتى که براى دوستانم و براى انبیاء و رسل و فرستادگانم آماده کرده‏ام داخل مى‏کنم… .

 

***  خدا «متکفل رزق» و «بر آورده شدن حاجات» زائر حسین(ع)
 

عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع : «… وَ مَنْ زَارَهُ کَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ- وَ کُفِیَ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْیَاهُ وَ إِنَّهُ لَیَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْدِ وَ یُخْلِفُ عَلَیْهِ مَا أَنْفَقَ… »              (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)

امام صادق(ع): کسی که او (حسین ع) را زیارت کند خدا متکفل حاجات اوست و امور مهم دنیائی او را کفایت می‌کند و زیارت حسین(ع) جلب روزی برای زائر است و آنچه در این راه انفاق کرده بر او باقى مانده و جانشین و یادگارش خواهد بود… .

***  زیارت حسین(ع) باعث پاک شدن گناهان پنجاه ساله
 

عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع: «… و ‏یَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِینَ سَنَةً وَ یَرْجِعُ إِلَى أَهْلِهِ وَ مَا عَلَیْهِ وِزْرٌ وَ لَا خَطِیئَةٌ إِلَّا وَ قَدْ مُحِیَتْ مِنْ صَحِیفَتِهِ…»              (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)

امام صادق(ع): (زائر حسین ع)گناهان پنجاه سالۀ او آمرزیده شده و وى به اهلش بازگردد در حالى که بر عهده‏اش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحیفۀ اعمالش ثبت‏ شده جملگى محو و پاک مى‏گردد.

*** زیارت حسین(ع) باعث خوشحالی و دعای اهل بیت(ع)

قال الصادق ع: «لَوْ یَعْلَمُ زَائِرُ الْحُسَیْنِ ع مَا یَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا یَصِلُ إِلَیْهِ مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ الْأَئِمَّةِ وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِی ذَلِکَ مِنَ الثَّوَابِ فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِیَ»               (کامل الزیارات، ص ۲۹۷)

امام صادق(ع): زائر حسین(ع) اگر بداند که با زیارتش چه سرور و فرحى به رسول خدا(ص) و امیر المؤمنین(ع) و فاطمه(س) و ائمه(ع) و شهداء از ما اهل بیت وارد شده و او نیز مطّلع باشد که از ناحیه دعاء ایشان برایش چه حاصل شده و همچنین واقف باشد از اجر و ثواب دنیوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخیره گشته قطعا دوست مى‏دارد که منزلش نزد آن حضرت باشد (و پیوسته زیارت آن حضرت را بکند)

***  زیارت حسین(ع) بالاتر از «شهادت  در راه خدا»

قال الصادق(ع): «… فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا یَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (کامل الزیارات، ص ۲۹۷)

زائر امام حسین(ع) به درجاتی می‌رسد که کسی که در راه خدا به خونش آغشته شده است، نمی‌رسد.

***  «افزایش روزی» و «پیشگیری از بلا» ره آورد زیارت امام حسین(ع)
… .

عنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدْفَعُ مَدَافِعَ السَّوْءِ.                              (کامل الزیارات، ص ۱۵۱)

امام باقر(ع): به شیعیان ما امر کنید که به زیارت قبر حسین(ع) بروند که باعث زیاد شدن رزق و طولانی شدن عمر می شود و بلاهای سخت را دور می کند

 

*** زائران حسین(ع) «چهل سال زودتر» از دیگران به بهشت می روند!
 

عبدالله بن زاره عن الصادق(ع): «إِنَّ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَضْلًا عَلَى النَّاسِ. قُلْتُ: وَ مَا فَضْلُهُمْ؟ قَالَ: یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ قَبْلَ النَّاسِ بِأَرْبَعِینَ عَاماً وَ سَائِرُ النَّاسِ فِی الْحِسَابِ وَ الْمَوْقِفِ.»          (کامل الزیارات، ص۱۳۷)

عبدالله بن زراره از امام صادق(ع) نقل می کند: زوار حسین(ع) روز قیامت نسبت به سائر مردم برتری و فضیلتی دارند. عرض کردم:  فضیلتشان چیست؟  حضرت فرمودند: چهل سال قبل از دیگران وارد بهشت  مى‏شوند، در حالى که سایر مردم هنوز در حساب و موقف مى‏باشند.

 

***  زیارت حسین(ع) باعث بخشش گناهان گذشته و آینده
 

عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُول‏: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.»               (الکافی،  ج‏۴ ص۵۸۲)

امام کاظم(ع):کسى که امام حسین(ع) را زیارت نموده و به حقّش عارف و آگاه باشد خداوند گناهان گذشته و آینده‏اش را مى‏آمرزد.

***   زیارت حسین(ع) موجب رزق واسع
 

عن محمد بن مروان عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «زُورُوا الْحُسَیْنَ وَ لَوْ کُلَّ سَنَةٍ فَإِنَّ کُلَّ مَنْ أَتَاهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَیْرَ جَاحِدٍ لَمْ یَکُنْ لَهُ عِوَضٌ غَیْرَ الْجَنَّةِ وَ رُزِقَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ أَتَاهُ اللَّهُ بِفَرَجٍ عَاجِلٍ … .» (کامل الزیارات، ص ۸۵)

امام صادق(ع): حسین(ع) را حداقل سالی یک بار زیارت کنید که هر کس در حالی که حق او را می شناسد و آن را انکار نمی کند به زیارتش بیاید پاداشی ندارد مگر بهشت و روزی او وسیع خواهد شد و خداوندگشایشی سریع (در کارها) برایش حاصل خواهد کرد.

***  ملائکه حائر حسینی دعاگوی زائر حسینی
 

عن الصادق ع: «… إِنَّ اللَّهَ وَکَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ کُلُّهُمْ یَبْکُونَهُ وَ یُشَیِّعُونَ مَنْ زَارَهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ إِنْ مَاتَ حَضَرُوا جَنَازَتَهُ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ وَ التَّرَحُّمِ عَلَیْه.» (کامل الزیارات، ص ۸۵)

امام صادق(ع): خدواند متعال چهار هزار فرشته را موکّل قبر حسین بن على(ع) فرموده که تمام بر او مى‏گریند و زائرین حضرت را مشایعت کرده تا به خانه خود برسند و اگر مریض شوند آنها را عیادت کرده و هنگامى که از دنیا روند بر سر جنازه آنها حاضر شده و بر ایشان طلب آمرزش و رحمت مى‏نمایند.

زائر حسین(ع) نامش در علیین نوشته می‌شود
سُئِلَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع عَنْ زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ: «أَخْبَرَنِی أَبِی قَالَ: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَهُ اللَّهُ تَعَالَى فِی عِلِّیِّینَ.» (صحیفة الإمام الرضا علیه السلام، ص ۸۱)

امام صادق(ع): کسی که قبر حسین بن علی(ع) را زیارت کند در حالی که حقش را می‌شناسد خداوند نام او را در شمار علیین می‌نویسد.

***  زائر حسین(ع) هم‌صحبت خدا درعرش
 

مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی جَرِیرٍ الْقُمِّیُّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع یَقُولُ لِأَبِی: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ مِنْ مُحَدِّثِی اللَّهِ فَوْقَ عَرْشِهِ ثم قَرَأَ «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ. فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِر». (کامل الزیارات، ص ۱۴۱)

امام رضا(ع): کسی که حسین بن علی(ع) را در حالی که حقش را می‌شناسد زیارت کند از هم صحبت‏هاى حق تعالى بالاى عرش مى‏باشد.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَیْنَ زُوَّارُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا یُحْصِیهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى فَیَقُولُ لَهُمْ مَا أَرَدْتُمْ بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَیَقُولُونَ یَا رَبِّ أَتَیْنَاهُ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِعَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ رَحْمَةً لَهُ مِمَّا ارْتُکِبَ مِنْهُ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذَا مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ فَالْحَقُوا بِهِمْ فَأَنْتُمْ مَعَهُمْ فِی دَرَجَتِهِمْ الْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَنْطَلِقُونَ إِلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَکُونُونَ فِی ظِلِّهِ- وَ اللِّوَاءُ فِی یَدِ عَلِیٍّ ع حَتَّى یدخلون [یَدْخُلُوا] الْجَنَّةَ جَمِیعاً فَیَکُونُونَ أَمَامَ اللِّوَاءِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ یَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِه‏.»

(کامل الزیارات، ص۱۴۱)

 

*** زائر حسین(ع) هم رتبه و همراه و هم نشین اهل بیت(ع) در بهشت

ِ امام صادق(ع): هنگامى که روز قیامت شود منادى نداء مى‏کند: زوّار حسین بن على(ع) کجا هستند؟ جمع زیادی که شمارش آنها را فقط خدا می‌داند بر می خیزند. به آن‌ها گفته می شود که برای چه به زیارت قبر حسین(ع) می‌رفتید؟ می گویند: خدایا به جهت محبت پیامبر(ص) و علی(ع) و فاطمه(ص) و طلب رحمت برای آن حضرت به ازاء آنچه از آن حضرت صادر گردید پس به آنها گفته مى‏شود: ایشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین سلام اللَّه علیهم بوده، ملحق به آنها شوید شما با ایشان و در درجه و مرتبه آنها هستید، به لواء و پرچم رسول خدا(ص)  ملحق گردید پس بطرف لواء آن حضرت رهسپار شده و در سایه آن قرار مى‏گیرند در حالى که لواء به دست امیر المؤمنین على(ع) مى‏باشد و بدین ترتیب به بهشت وارد مى‏شوند ایشان جلو پرچم و سمت راست و چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفته‏اند.

 

***  زائر حسین(‌ع) بر سر سفره‌هایی از نور
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع‏: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ عَلَى مَوَائِدِ النُّورِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ، فَلْیَکُنْ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع.»

 (کامل الزیارات، ص ۱۳۵)

امام صادق(ع):کسى که دوست دارد بر سفره‏هاى نور بنشیند در روز قیامت، پس باید از زوّار حضرت حسین بن على(ع) باشد.

***  همه آرزو می‌کنند کاش از زوار حسین(‌ع) بودند.
 

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ الطَّحَّانِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ وَ هُوَ یَقُولُ: «مَا مِنْ أَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى أَنَّهُ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ‌ع لِمَا یَرَى مِمَّا یُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع مِنْ کَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى.»     (کامل الزیارات، ص ۱۳۵)

عبد اللَّه طحّان: شنیدم از امام صادق‌ع که پیوسته مى‏فرمودند: هیچ‌کس نیست در روز قیامت مگر اینکه از دیدن برخورد کریمانه خداوند متعال با بازوار حسین‌(ع) آرزو می‌کند، ای کاش از زوّار امام حسین(ع) باشد.

***  همراهی خداوند با زائر حسین(ع)
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏: «إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةُ ذُنُوبِهِ  ثُمَّ لَمْ یَزَلْ یُقَدَّسُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى یَأْتِیَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ ادْعُنِی أُجِبْکَ اطْلُبْ مِنِّی أُعْطِکَ سَلْنِی حَاجَةً أقضیها [أَقْضِهَا] لَکَ وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ.»      (کامل الزیارات، ص۱۳۲)

شخصى که به زیارت قبر حضرت حسین بن على ع مى‏رود، زمانى که از خانواده‌اش جدا می‌شود با اولین گامى که برمى‏دارد تمام گناهانش آمرزیده مى‏شود سپس با هر قدمى که برمى‏دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامى که به آنجا رسید حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و مى‏فرماید: بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم. و حقّیست بر خدا که آن چه را بذل کرده به او بدهد.

 

***  طلب آمرزش فاطمه زهرا(س) برای زائر
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: «إِنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ ص تَحْضُرُ لِزُوَّارِ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَیْنِ ع فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُمْ.»

(کامل الزیارات، ص ۱۱۸)

امام صادق(ع): حضرت فاطمه علیها السّلام نزد زوّار قبر فرزندش حسین(ع) حاضر شده و طلب آمرزش براى گناهان ایشان مى‏نماید.

***  امیرالمؤمنین(ع) سیراب کننده زوار حسین(ع) از حوض کوثر
عن ابی عبدالله ع: «سَمِعْتُ أَبِی یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِیهِ وَ سَأَلَهُ عَنِ الزِّیَارَةِ فَقَالَ لَهُ مَنْ تَزُورُ وَ مَنْ تُرِیدُ بِهِ قَالَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فَقَالَ مَنْ صَلَّى خَلْفَهُ‏ صَلَاةً وَاجِبَةً [وَاحِدَةً] یُرِیدُ بِهَا اللَّهَ لَقِیَ اللَّهَ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ عَلَیْهِ مِنَ النُّورِ مَا یُغْشَى لَهُ کُلُّ شَیْ‏ءٍ یَرَاهُ وَ اللَّهُ یُکْرِمُ زُوَّارَهُ وَ یَمْنَعُ النَّارَ أَنْ تَنَالَ مِنْهُمْ شَیْئاً وَ إِنَّ الزَّائِرَ لَهُ لَا یُتَنَاهَى [لَا یُتَنَاسَى‏] لَهُ دُونَ الْحَوْضِ وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع قَائِمٌ عَلَى الْحَوْضِ یُصَافِحُهُ وَ یُرَوِّیهِ مِنَ الْمَاءِ- وَ مَا یَسْبِقُهُ أَحَدٌ إِلَى وُرُودِهِ الْحَوْضَ حَتَّى یَرْوَى ثُمَّ یَنْصَرِفُ إِلَى مَنْزِلِهِ مِنَ الْجَنَّةِ- وَ مَعَهُ مَلَکٌ مِنْ قِبَلِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ یَأْمُرُ الصِّرَاطَ أَنْ یَذِلَّ لَهُ وَ یَأْمُرُ النَّارَ أَنْ لَا یُصِیبَهُ مِنْ لَفْحِهَا شَیْ‏ءٌ حَتَّى یَجُوزَهَا وَ مَعَهُ رَسُولُهُ الَّذِی بَعَثَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع.»        (کامل الزیارات، ص: ۱۲۳)

امام صادق(ع): از پدرم شنیدم به یکى از دوستانشان که از زیارت (مقصود زیارت قبر امام حسین ع است) سؤال کرده بود مى‏فرمودند: چه کسى را زیارت مى‏کنى و چه کسى را با این زیارت اراده مى‏نمائى؟ (یعنى با این زیارت قصد تقرّب به چه کسى را دارى؟) عرض کرد: مراد و مقصودم خداوند تبارک و تعالى است، (یعنى قصدم تقرّب به خدا مى‏باشد.) حضرت فرمودند: کسى که بدنبال زیارت یک نماز خوانده و با این نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد در روزى که خدا را ملاقات مى‏کند بر او نورى احاطه می‌کند که تمام اشیائى که او را مى‏بینند صرفا نور مشاهده نمایند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسین(ع) را مورد اکرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسیدن به آنها باز مى‏دارد، و زائر در نزد حوض کوثر مقامى بسیار مرتفع و مرتبه‏اى بی حد دارد و امیر المؤمنین(ع) که در کنار حوض ایستاده‏اند با او مصافحه کرده و وى را از آب سیراب مى‏فرماید و هیچ کس از او زودتر به حوض نمی‌رسد و سیراب نمی و پس از سیراب شدن به جایگاهش در بهشت می رود در حالی که فرشته‏اى از جانب امیر المؤمنین(ع) با او بوده که به صراط امرمى‏کند براى وى پائین بیاید و با او مدارا کرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مى‏دهد که حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر کند و نیز با او فرستاده‏اى است که امیر المؤمنین  آن را فرستاده‏اند.

 

***  ایام زیارت امام حسین(ع) جزء عمر شمرده نمی‌شود
 

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ ع: «إِنَّ أَیَّامَ زَائِرِی الْحُسَیْنِ ع لَا تُحْسَبُ مِنْ أَعْمَارِهِمْ وَ لَا تُعَدُّ مِنْ آجَالِهِمْ.»                    (کامل الزیارات، ص ۱۳۶)

ایّام زیارت امام حسین(ع) جزء عمر زائر شمرده نشده و از اجلشان محسوب نمى‏گردد.

***  خداوند «حافظ جان و مال» زائر حسین(ع)
 

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏ قلت: «جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا أَدْنَى مَا لِزَائِرِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ لِی یَا عَبْدَ اللَّهِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُ أَنَّ اللَّهَ یَحْفَظُهُ فِی نَفْسِهِ وَ أَهْلِهِ حَتَّى یَرُدَّهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ کَانَ اللَّهُ الْحَافِظَ لَهُ.» (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

عبدالله ابن هلال می‌گوید محضر امام(ع) عرض کردم: فدایت شوم کمترین ثواب و اجرى که براى زائر قبر حسین(ع) مى‏باشد چیست؟ حضرت فرمودند: اى عبداللَّه! کمترین پاداشى که براى اوست اینکه: خداوند متعال خود و اهلش را حفظ کرده تا به خویشانش باز گردد و وقتى روز قیامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود.

***   امام حسین(ع) از عرش به زائرانش نگاه می‌کند و طلب استغفار می‌کند
 

عن ابی عبدالله ع: «… وَ إِنَّهُ لَعَلَى یَمِینِ‏ الْعَرْشِ‏ مُتَعَلِّقٌ یَقُولُ یَا رَبِّ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ بِدَرَجَاتِهِمْ وَ بِمَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ أَحَدِکُمْ بِوَلَدِهِ وَ مَا فِی رَحْلِهِ وَ إِنَّهُ لَیَرَى مَنْ یَبْکِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ رَحْمَةً لَهُ وَ یَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یَقُولُ لَوْ تَعْلَمُ أَیُّهَا الْبَاکِی مَا أُعِدَّ لَکَ لَفَرِحْتَ أَکْثَرَ مِمَّا جَزِعْتَ فَلَیَسْتَغْفِرُ لَهُ کُلُّ مَنْ سَمِعَ بُکَاءَهُ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فِی السَّمَاءِ وَ فِی الْحَائِرِ وَ یَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ.»

(کامل الزیارات، ص ۳۲۹)

امام صادق(ع): (روز قیامت) آن حضرت (امام حسین ع) در سمت راست عرش ایستاده مى‏گوید: پروردگارا، وعده‏اى که به من داده‏اى عملى کن. امام حسین(ع) به زوارش نگاه می کند و آنها را و اسم پدران آن ها و مرتبه و منزلت هر یک را نزد خدا بیشتر از شناخت هر یک از شما نسبت به فرزندش می‌شناسد و اینکه چه چیزی به همراه دارند. آن حضرت کسانى را که بر او مى‏گریند می‌بیند و از خدا طلب آمرزش براى ایشان مى‏کند و از پدر بزرگوارش نیز طلب آمرزش براى ایشان مى‏کند و مى‏گوید: اى گریه‏کننده اگر بدانى براى تو چه آماده شده فرح و شادى تو بیش از جزع و ناراحتى تو خواهد بود. سپس تمام فرشتگانى که در آسمان و حائر بوده و صداى گریه او را مى‏شنوند برایش استغفار مى‏کنند و وى حرکت مى‏کند در حالى که هیچ گناهى بر او نمى‏باشد.

 

***  دعای امام صادق(ع) برای زوار قبر امام حسین(ع)

مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ اسْتَأْذَنْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقِیلَ لِی ادْخُلْ فَدَخَلْتُ فَوَجَدْتُهُ فِی مُصَلَّاهُ فِی بَیْتِهِ فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ فَسَمِعْتُهُ یُنَاجِی رَبَّهُ وَ هُوَ یَقُولُ اللَّهُمَّ یَا مَنْ خَصَّنَا بِالْکَرَامَةِ وَ وَعَدَنَا بِالشَّفَاعَةِ وَ خَصَّنَا بِالْوَصِیَّةِ وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ عِلْمَ مَا بَقِیَ- وَ جَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْنَا اغْفِرْ لِی وَ لِإِخْوَانِی وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِیَ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً فِی بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَکَ فِی صِلَتِنَا وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِیِّکَ وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَیْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا- أَرَادُوا بِذَلِکَ رِضَاکَ فَکَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ وَ اکْلَأْهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ اخْلُفْ‏ عَلَى أَهَالِیهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِینَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ وَ اصْحَبْهُمْ وَ اکْفِهِمْ شَرَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ کُلِّ ضَعِیفٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ شَدِیدٍ وَ شَرَّ شَیَاطِینِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْکَ فِی غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِیهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَیْهِمْ بِخُرُوجِهِمْ فَلَمْ یَنْهَهُمْ ذَلِکَ عَنِ الشُّخُوصِ إِلَیْنَا- خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَتَقَلَّبُ عَلَى حَضْرَةِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْأَعْیُنَ الَّتِی جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الصَّرْخَةَ الَّتِی کَانَتْ لَنَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ تِلْکَ الْأَبْدَانَ وَ تِلْکَ الْأَنْفُسَ حَتَّى تُوَفِّیَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ یَوْمَ الْعَطَشِ الْأَکْبَرِ فَمَا زَالَ یَدْعُو وَ هُوَ سَاجِدٌ بِهَذَا الدُّعَاءِ فَلَمَّا انْصَرَفَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَوْ أَنَّ هَذَا الَّذِی سَمِعْتُ مِنْکَ کَانَ لِمَنْ لَا یَعْرِفُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَظَنَنْتُ أَنَّ النَّارَ لَا تَطْعَمُ مِنْهُ شَیْئاً أَبَداً وَ اللَّهِ لَقَدْ تَمَنَّیْتُ أَنِّی کُنْتُ زُرْتُهُ وَ لَمْ أَحُجَّ فَقَالَ لِی مَا أَقْرَبَکَ مِنْهُ فَمَا الَّذِی یَمْنَعُکَ مِنْ زِیَارَتِهِ ثُمَّ قَالَ یَا مُعَاوِیَةُ لِمَ تَدَعُ ذَلِکَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَمْ أَرَ أَنَّ الْأَمْرَ یَبْلُغُ هَذَا کُلَّهُ فَقَالَ یَا مُعَاوِیَةُ مَنْ یَدْعُو لِزُوَّارِهِ فِی السَّمَاءِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَدْعُو لَهُمْ فِی الْأَرْض‏.ِ لَا تَدَعْهُ لِخَوْفٍ مِنْ أَحَدٍ فَمَنْ تَرَکَهُ لِخَوْفٍ رَأَى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا یَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ کَانَ بِیَدِهِ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَرَى اللَّهُ شَخْصَکَ وَ سَوَادَکَ مِمَّنْ یَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً مِمَّنْ تُصَافِحُهُ الْمَلَائِکَةُ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً فِیمَنْ رَأَى وَ لَیْسَ عَلَیْهِ ذَنْبٌ فَتُتْبَعَ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً فِیمَنْ یُصَافِحُ رَسُولَ اللَّهِ ص‏.»               (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۹۶)

معاویه بن وهب می‌گوید: اجازه ورود گرفتم از امام صادق(ع) و اجازه داد. داخل شدم و دیدم در مصلای خانه خویش است. نشستم تا نمازش را خواند. سپس شنیدم که با خدای خویش مناجات می‌کرد:

خدایا؛ ای کسی که ما را به کرامت اختصاص دادی و ما را وعده شفاعت کردن دادی و ما را وصیّ (پیامبر ص) قرار دادی و علم گذشته و آینده را به ما دادی و قلوب مردم را به سمت ما نائل کردی، من و برادرانم و زوار قبر پدرم حسین(ع) را ببخش. همان کسانی که اموال خویش را انفاق کردند و بدن‌هایشان را به سختی انداختند به جهت نیکی به ما و به جهت امیدی که از تو دارند به خاطر احسان و صله به ما و خوشحال کردن پیامبرت و اینکه امر ما را پاسخ دادند و خشمگین کردن دشمنانمان. با این کار رضایت تو را طلب کردند پس تو رضوان را از جانب ما به آن ها اعطا کن و در شب و روز نگهبان ایشان باش و اهل و اولادى که از ایشان باقى مانده‏اند را بهترین جانشینان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و ایشان را از هر مخلوق ضعیف و قوى خود مواظبت نما و از شر شیاطین انسى و جنّى محفوظ فرما و بهترین چیزی که در غربت از وطنشان از تو خواسته‌اند به آنها عطا کن و نیز به ایشان ببخش بهتر از آنچه که بواسطه‏اش ما را بر فرزندان و اهل و نزدیکانشان برگزیدند. خدایا دشمنان ما بواسطه این خروج (زیارت) آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این کار دشمنان ایشان را از آمدن  به سمت ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفین ما. پس تو این صورت‏هائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد رحمت قرار بده و نیز صورت‏هائى را که روى قبر ابى عبد اللَّه الحسین علیه السّلام مى‏گذارند و بر مى‏دارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و رحمت کن چشم‏هائى که از باب ترحم بر ما اشک ریخته‏اند و رحمت کن دل‏هائى که‏ براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوخته‏اند. خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مى‏شوند آنها را سیراب نمائى.

و پیوسته امام علیه السّلام در سجده این دعا را مى‏خواندند و هنگامى که از آن فارغ شدند عرض کردم: فدایت شوم این فقرات و مضامین ادعیه‏اى که من از شما شنیدم اگر شامل کسى شود که خداوند عزّ و جلّ را نمى‏شناسد گمانم این است که آتش دوزخ هرگز به آن فائق نیاید!!! به خدا سوگند آرزو دارم آن حضرت را زیارت کرده ولى به حج نروم.

امام(ع) به من فرمودند: تو به قبر آن امام بسیار نزدیک هستی، پس چرا به زیارتش نمی‌روی؟

سپس فرمودند: اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن.

عرض کردم: فدایت شوم نمى‏دانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است.

حضرت فرمودند: اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین(ع) در آسمان دعاء مى‏کنند به مراتب بیشتر هستند از آنان که در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مى‏نمایند.

زیارت او را از ترس هیچ‌کس وانگذار و رها نکن. کسی که به جهت ترس زیارت را ترک کند حسرتی می خورد که آرزو می‌کند ای کاش قبرش در دستش بود.آیا دوست ندارى خداوند پیکر و تن تو را در میان گروهى بیند که پیامبر خدا ص آنان را دعا مى‏فرماید؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که ملائکه با آنها مصافحه می کنند؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که هیچ گناهی ندارند؟ آیا دوست نداری از کسانی باشی که پیامبر(ص) با آنها مصافحه می‌کند؟

 

***   پاک شدن از گناهان و چند برابر شدن خوبی‌ها و همنشینی با اهل‌بیت (ع)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏: «إنَّ لِلَّهِ مَلَائِکَةً مُوَکَّلِینَ ‏بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا هَمَّ بِزِیَارَتِهِ الرَّجُلُ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتهِ  فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ ثُمَّ اکْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ یُنَادُونَ مَلَائِکَةَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِیبِ اللَّهِ  فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص یَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِی فِی الْجَنَّةِ ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ‏ع أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِکُمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ ثُمَّ الْتَقَاهُمْ [اکْتَنَفَهُمُ‏] النَّبِیُّ ص عَنْ أَیْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى یَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِیهِمْ.»           (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

امام صادق(ع): خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر مطهّر حضرت حسین(ع) مى‏باشند، هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را مى‏نماید خداوند گناهان او را به این فرشتگان اعطاء نموده و در اختیار آنها مى‏گذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مى‏کنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مى‏نمایند و پیوسته حسنات او را مضاعف کرده تا جایى که بهشت را براى وى واجب مى‏گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقدیس و تنزیه‌اش مى‏نمایند و سپس فرشتگان آسمان را نداء مى‏دهند که زوّار حبیب خدا را تقدیس و تنزیه نمائید و وقتى زوّار غسل زیارت نمودند حضرت‏ محمّد(ص) ایشان را نداء داده و مى‏فرماید: اى مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود. سپس امیر المؤمنین(ع) ایشان را نداء داده و مى‏فرماید: من ضامنم که حوائج شما را برآورده و در دنیا و آخرت بلاء و محنت را از شما دور نمایم. سپس آن فرشتگان دور ایشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خویشاوندان خود بازگردند.

 

*** ثواب یک شب ماندن در کربلا

عن ابی عبدالله(ع)‏: «… فَمَا لِمَنْ أَقَامَ عِنْدَهُ؟ قَالَ کُلُّ یَوْمٍ بِأَلْفِ شَهْرٍ… .»     (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: کسى نزد قبر آن جناب (امام حسین ع) اقامت کند اجر و ثوابش چیست؟ حضرت فرمودند: هر یک روز آن معادل یک ماه مى‏باشد.

***   اجر کسی که در راه زیارت حسین(ع) فوت کند.
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر کسى که در سفر به طرف آن حضرت فوت کرده چیست؟

«… .قَالَ فَمَا لِمَنْ مَاتَ فِی سَفَرِهِ إِلَیْهِ قَالَ تُشَیِّعُهُ الْمَلَائِکَةُ وَ تَأْتِیهِ بِالْحَنُوطِ وَ الْکِسْوَةِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ تُصَلِّی عَلَیْهِ إِذْ کُفِّنَ وَ تُکَفِّنُهُ فَوْقَ أَکْفَانِهِ وَ تَفْرُشُ لَهُ الرَّیْحَانَ تَحْتَهُ- وَ تَدْفَعُ الْأَرْضَ حَتَّى تَصَوَّرَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ مَسِیرَةَ ثَلَاثَةِ أَمْیَالٍ وَ مِنْ خَلْفِهِ مِثْلَ ذَلِکَ- وَ عِنْدَ رَأْسِهِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ عِنْدَ رِجْلَیْهِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ إِلَى قَبْرِهِ- وَ یَدْخُلُ عَلَیْهِ رُوحُهَا وَ رَیْحَانُهَا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ… .»                (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

حضرت فرمودند: فرشتگان مشایعتش کرده و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده و وقتى کفن شد بر او نماز خوانده و روى کفنى که بر او پوشانده‏اند فرشتگان نیز کفن دیگرى قرار مى‏دهند و زیر او را از ریحان فرش مى‏نمایند و زمین را چنان رانده و جلو برده که از جلو فاصله سه میل طى شده و از پشت و جانب سر و طرف پا نیز مانند آن این مقدار مسافت و فاصله منهدم و ساقط مى‏گردد و براى آن دربى از بهشت به طرف قبرش گشوده شده و نسیم و بوى خوش بهشتى به قبر او داخل گشته و تا قیام قیامت بدین منوال خواهد بود.

 

«… قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ قُتِلَ عِنْدَهُ جَارَ عَلَیْهِ سُلْطَانٌ فَقَتَلَهُ قَالَ أَوَّلُ قَطْرَةٍ مِنْ دَمِهِ یُغْفَرُ لَهُ بِهَا کُلُّ خَطِیئَةٍ وَ تُغْسَلُ طِینَتُهُ الَّتِی خُلِقَ مِنْهَا الْمَلَائِکَةُ حَتَّى تَخْلُصَ کَمَا خَلَصَتِ الْأَنْبِیَاءُ المخلصین [الْمُخْلَصُونَ‏] وَ یَذْهَبُ عَنْهَا مَا کَانَ خَالَطَهَا- مِنْ أَجْنَاسِ طِینِ أَهْلِ الْکُفْرِ وَ یُغْسَلُ قَلْبُهُ وَ یُشْرَحُ صَدْرُهُ وَ یُمْلَأُ إِیمَاناً فَیَلْقَى اللَّهَ وَ هُوَ مُخْلَصٌ مِنْ کُلِّ مَا تُخَالِطُهُ الْأَبْدَانُ وَ الْقُلُوبُ وَ یُکْتَبُ لَهُ شَفَاعَةٌ فِی أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَلْفٍ مِنْ إِخْوَانِهِ- وَ تَوَلَّى الصَّلَاةَ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ مَعَ جَبْرَئِیلَ وَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ یُؤْتَى بِکَفَنِهِ وَ حَنُوطِهِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ یُوَسَّعُ قَبْرُهُ عَلَیْهِ وَ یُوضَعُ لَهُ مَصَابِیحُ فِی قَبْرِهِ وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ- وَ تَأْتِیهِ الْمَلَائِکَةُ بِالطُّرَفِ مِنَ الْجَنَّةِ  وَ یُرْفَعُ بَعْدَ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ یَوْماً إِلَى حَظِیرَةِ الْقُدْسِ- فَلَا یَزَالُ فِیهَا مَعَ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ حَتَّى تُصِیبَهُ النَّفْخَةُ الَّتِی لَا تُبْقِی شَیْئاً فَإِذَا کَانَتِ النَّفْخَةُ الثَّانِیَةُ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ کَانَ أَوَّلُ مَنْ یُصَافِحُهُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ الْأَوْصِیَاءَ وَ یُبَشِّرُونَهُ  وَ یَقُولُونَ لَهُ الْزَمْنَا وَ یُقِیمُونَهُ عَلَى الْحَوْضِ فَیَشْرَبُ مِنْهُ وَ یَسْقِی مَنْ أَحَبَّ… .» (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

***   ثواب شهید در راه زیارت حسین(ع)
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر و ثواب کسى که نزد آن حضرت کشته شود چیست، مثلا سلطان ظالمى بر وى ستم کرده و او را آنجا بکشد؟ حضرت فرمودند: اولین قطره خونش که ریخته شود خداوند متعال تمام گناهانش را مى‏آمرزد و طینتى را که از آن آفریده شده فرشتگان غسل داده تا از تمام آلودگى‏ها و تیره‏گى‏ها پاک و خالص شده همان طورى که انبیاء مخلص خالص و پاک مى‏باشند و بدین ترتیب آنچه از اجناس طین اهل کفر با طینت وى آمیخته شده زدوده مى‏گردد و نیز قلبش را شستشو داده و سینه‏اش را فراخ نموده و آن را مملو از ایمان کرده و بدین ترتیب خدا را ملاقات کرده در حالى که از هر چه ابدان و قلوب با آن مخلوط هستند پاک و منزه مى‏باشد و برایش مقرّر مى‏شود که‏ اهل بیت و هزار تن از برادران ایمانى خود را بتواند شفاعت کند و فرشتگان با همراهى جبرئیل و ملک الموت متولى خواندن نماز بر او مى‏گردند و کفن و حنوطش را از بهشت آورده و در قبرش توسعه داده و چراغ‏هائى در آن مى‏افروزند و دربى از آن بهشت باز مى‏کنند و فرشتگان برایش اشیاء تازه و تحفه‏هائى بدیع از بهشت مى‏آورند و پس از هیجده روز او را به خطیره القدس (بهشت) برده پس پیوسته در آنجا با اولیاء خدا خواهد بود تا نفخه‏اى که با دمیده‏شدنش هیچ چیز باقى نمى‏ماند دمیده شود و وقتى نفخه دوّمى دمیده شد و وى از قبر بیرون آمد اوّلین کسى که با او مصافحه مى‏کند رسول خدا ص و امیر المؤمنین(ع) و اوصیاء(ع) بوده که به وى بشارت داده و مى‏گویند: با ما باش و سپس او را کنار حوض کوثر آورده و از آن به او مى‏نوشانند و سپس به هر کسى که او بخواهد و دوست داشته باشد نیز مى نوشانند.

 

***   ثواب کسی که در این راه زندانی شود.
«… قُلْتُ فَمَا لِمَنْ حُبِسَ فِی إِتْیَانِهِ  قَالَ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ یُحْبَسُ وَ یَغْتَمَّ فَرْحَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَإِنْ ضُرِبَ بَعْدَ الْحَبْسِ فِی إِتْیَانِهِ کَانَ لَهُ بِکُلِّ ضَرْبَةٍ حَوْرَاءُ وَ بِکُلِّ وَجَعٍ یَدْخُلُ عَلَى بَدَنِهِ أَلْفُ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ یُمْحَى بِهَا عَنْهُ أَلْفُ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ یُرْفَعُ لَهُ بِهَا أَلْفُ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ یَکُونُ مِنْ مُحَدِّثِی رَسُولِ اللَّهِ ص حَتَّى یَفْرُغَ مِنَ الْحِسَابِ فَیُصَافِحُهُ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ یُقَالُ لَهُ سَلْ مَا أَحْبَبْتَ وَ یُؤْتَى ضَارِبُهُ لِلْحِسَابِ فَلَا یُسْأَلُ عَنْ شَیْ‏ءٍ وَ لَا یُحْتَسَبُ بِشَیْ‏ءٍ وَ یُؤْخَذُ بِضَبُعَیْهِ حَتَّى یُنْتَهَى بِهِ إِلَى مَلَکٍ یَحْبُوهُ وَ یُتْحِفُهُ بِشَرْبَةٍ مِنَ الْحَمِیمِ وَ شَرْبَةٍ مِنَ الْغِسْلِینِ- وَ یُوضَعُ عَلَى مِثَالٍ [مَقَالٍ‏] فِی النَّارِ  فَیُقَالُ لَهُ ذُقْ بِمَا قَدَّمَتْ یَدَاکَ فِیمَا آتَیْتَ إِلَى هَذَا الَّذِی ضَرَبْتَهُ سَبَباً إِلَى وَفْدِ اللَّهِ وَ وَفْدِ رَسُولِهِ وَ یَأْتِی بِالْمَضْرُوبِ إِلَى بَابِ جَهَنَّم  وَ یُقَالُ لَهُ انْظُرْ إِلَى ضَارِبِکَ وَ إِلَى مَا قَدْ لَقِیَ فَهَلْ‏ شَفَیْتُ صَدْرَکَ وَ قَدِ اقْتُصَّ لَکَ مِنْهُ فَیَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی انْتَصَرَ لِی وَ لِوُلْدِ رَسُولِهِ مِنْهُ.»       (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر و ثواب کسى که به خاطر زیارت آن حضرت حبس شده چیست؟ و به ازاء هر دردى که بر پیکرش وارد مى‏شود هزار هزار حسنه ملاحظه گردیده و هزار هزار لغزش و گناه از او محو و زائل گشته و هزار هزار درجه ارتقاء داده مى‏شود و از ندیمان رسول خدا(ص) محسوب شده تا از حساب فارغ گردد و پس از آن فرشتگانى که حمله عرش هستند با او مصافحه کرده و به او مى‏گویند: آنچه دوست دارى بخواه. زننده وى را براى حساب حاضر مى‏کنند پس هیچ سؤالى از او نکرده و با هیچ چیز اعمالش را نسنجیده و محاسبه نکرده بلکه دو بازویش را گرفته و او را برده و به فرشته‏اى تحویل داده و آن فرشته به او جرعه‏اى از حمیم (آب داغ جهنم) و جرعه‏اى از غسلین (آب چرک که از پوست و گوشت دوزخیان جارى مى‏باشد) مى‏چشاند و سپس او را روى تکه‏اى سرخ از آتش قرار داده و به وى مى‏گویند: بچش چیزى را که دست‏هایت پیش پیش بواسطه زدن شخصى که او را زدى براى تو فرستاده‏اند، کسى را که زدى پیک و پیام آور خدا و رسول خدا بود و در این هنگام مضروب را آورده و نزدیک درب جهنّم نگاه داشته و به او مى‏گویند.به زننده خود بنگر و به آنچه به سرش آمده نظر نما آیا سینه‏ات شفاء مى‏یابد؟ این عذابى که به او وارد شده بخاطر قصاص براى تو مى‏باشد، پس مى‏گوید: حمد خدا را که من و فرزند رسول خود را یارى فرمود.

 

***  از عرق زائر حسین ع هفتاد هزار ملک خلق می‌شود

رُوِیَ : «أَنَّ اللَّهَ یَخْلُقُ مِنْ عَرَقِ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع مِنْ کُلِّ عَرَقَةٍ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ یُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ یُهَلِّلُونَهُ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ‏ إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ.» (جامع الأخبار، ص ۲۵)

روایت شده است که از هر عرق زائر حسین(ع) هزار ملک خلق می شود که تسبیح و تهلیل خدا را می‌کنند و برای زوار او تا روز قیامت طلب استغفار می‌کنند.

 

***  زیارت حسین(ع) مثل تجهیز ۱۰۰۰ مجاهد به اسب جنگی!  آزاد کردن ۱۰۰۰ برده!

قال الصادق ع: مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَجْرَ مَنْ أَعْتَقَ أَلْفَ نَسَمَةٍ وَ کَمَنْ حَمَلَ عَلَى أَلْفِ فَرَسٍ ٍ مُسرَجَةٍ مُلجَمَةٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ.» (الکافی (ط – الإسلامیة)    ج‏۴     ۵۸۱)

امام صادق(ع): کسی که با معرفت به زیارت امام حسین(ع) برود خداوند برایش پاداش آزاد کردن هزار بنده را مى‏نویسد و مانند کسى است که هزار مجاهد را با اسبِ زین کرده و لگام زده تجهیز کند و به جنگ در راه خدا، روانه بدارد.

***  درخواست همه پیامبران برای زیارت اباعبدالله(ع)
 

إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ:‏ لَیْسَ نَبِیٌّ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا یَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع، فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَصْعَدُ. (کامل الزیارات، ص ۱۱۱)

ملائکه دائما در رفت و آمد زیارت سید الشهدا(ع)
امام صادق(ع): هیچ ملکی در آسمان ها و زمین نیست مگر اینکه از خداوند عزوجل می خواهد که به آن ها اذن بدهد برای زیارت قبر حسین(ع) و لذا (دائماً) گروهی به زمین می‌آیند و گروهی بالا می‌روند.

عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «لَیْسَ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا وَ هُمْ یَسْأَلُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَعْرُجُ.»      (کامل الزیارات، ص۱۱۴)

امام صادق(ع): هیچ پیغمبرى در آسمان‏ها و زمین نیست مگر آنکه از خداوند متعال درخواست دارند که به ایشان اجازه داده شود تا حضرت حسین بن على(ع) را زیارت کنند؛ لذا گروهی از آسمان فرود آمده و به زیارت آن حضرت رفته و گروهى پس از زیارت به آسمان مى‏روند.

***   رفت و آمد ملائکه بین قبر امام حسین(ع) تا آسمان
 

عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع إِلَى السَّمَاءِ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَةِ.

(کامل الزیارات، ص ۱۱۴)

امام صادق(ع): ما بین قبر حسین(ع) و آسمان ملائکه در رفت و آمد هستند.

***   4  هزار ملک آشفته حال در کنار قبر ابی‌عبدالله(‌ع) و برخوردشان با زائرین
عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ َ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع: «یَقُول‏ وَکَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ شَیَّعُوهُ حَتَّى یُبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ وَ إِنْ وَ إِنْ مَرِضَ عَادُوهُ غُدْوَةً وَ عَشِیَّة  وَ إِنْ مَاتَ شَهِدُوا جَنَازَتَهُ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.»‏        (الکافی (ط – الإسلامیة) ج‏۴ ۵۸۱)

امام صادق(ع): چهار هزار فرشته ژولیده موى و غبارآلود گمارده است که تا روز قیامت بر او مى‏گریند و کسى که با شناخت حقش او را زیارت نماید، او را مشایعت مى‏کنند تا به وطن خود برسد و هنگامى که مریض شود، صبح و شام به عیادت او مى‏روند و اگر بمیرد بر جنازه او حاضر شده و تا روز قیامت براى او استغفار مى‏نمایند.

 

***    ملائکه گریان حول حائر حسینی
عن ابی عبدالله ع: «إِذَا زُرْتُمْ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَالْزَمُوا الصَّمْتَ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ وَ إِنَّ مَلَائِکَةَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الْحَفَظَةِ تَحْضُرُ الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ بِالْحَائِرِ فَتُصَافِحُهُمْ فَلَا یُجِیبُونَهَا مِنْ شِدَّةِ الْبُکَاءِ فَیَنْتَظِرُونَهُمْ حَتَّى‏ تَزُولَ الشَّمْسُ وَ حَتَّى یُنَوِّرَ الْفَجْرُ ثُمَّ یُکَلِّمُونَهُمْ وَ یَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ مِنْ أَمْرِ السَّمَاءِ فَأَمَّا مَا بَیْنَ هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ فَإِنَّهُمْ لَا یَنْطِقُونَ وَ لا یَفْتُرُونَ عَنِ الْبُکَاءِ وَ الدُّعَاءِ وَ لَا یَشْغَلُونَهُمْ فِی هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ عَنْ أَصْحَابِهِمْ فَإِنَّمَا شُغُلُهُمْ بِکُمْ إِذَا نَطَقْتُمْ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا الَّذِی یَسْأَلُونَهُمْ عَنْهُ وَ أَیُّهُمْ یَسْأَلُ صَاحِبَهُ الْحَفَظَةُ أَوْ أَهْلُ الْحَائِرِ قَالَ أَهْلُ الْحَائِرِ یَسْأَلُونَ الْحَفَظَةَ لِأَنَّ أَهْلَ الْحَائِرِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ لَا یَبْرَحُونَ وَ الْحَفَظَةُ تَنْزِلُ وَ تَصْعَدُ قُلْتُ فَمَا تَرَى یَسْأَلُونَهُمْ عَنْهُ قَالَ إِنَّهُمْ یَمُرُّونَ إِذَا عَرَجُوا بِإِسْمَاعِیلَ صَاحِبِ الْهَوَاءِ فَرُبَّمَا وَافَقُوا النَّبِیَّ ص وَ عِنْدَهُ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ الْأَئِمَّةُ مَنْ مَضَى مِنْهُمْ- فَیَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ وَ مَنْ حَضَرَ مِنْکُمُ الْحَائِرَ وَ یَقُولُونَ بَشِّرُوهُمْ بِدُعَائِکُمْ فَتَقُولُ الْحَفَظَةُ کَیْفَ نُبَشِّرُهُمْ وَ هُمْ لَا یَسْمَعُونَ کَلَامَنَا فَیَقُولُونَ لَهُمْ بَارِکُوا عَلَیْهِمْ وَ ادْعُوا لَهُمْ عَنَّا فَهِیَ الْبِشَارَةُ مِنَّا فَإِذَا انْصَرَفُوا فَحِفُّوهُمْ بِأَجْنِحَتِکُمْ حَتَّى یُحِسُّوا مَکَانَکُمْ وَ إِنَّا نَسْتَوْدِعُهُمُ الَّذِی لَا تَضِیعُ وَدَائِعُهُ  وَ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی زِیَارَتِهِ مِنَ الْخَیْرِ وَ یَعْلَمُ ذَلِکَ النَّاسُ لَاقْتَتَلُوا عَلَى زِیَارَتِهِ بِالسُّیُوفِ وَ لَبَاعُوا أَمْوَالَهُمْ فِی إِتْیَانِهِ وَ إِنَّ فَاطِمَةَ ع إِذَا نَظَرَتْ إِلَیْهِمْ وَ مَعَهَا أَلْفُ نَبِیٍّ وَ أَلْفُ صِدِّیقٍ وَ أَلْفُ شَهِیدٍ وَ مِنَ الْکَرُوبِیِّینَ أَلْفُ أَلْفٍ یُسْعِدُونَهَا عَلَى الْبُکَاءِ وَ إِنَّهَا لَتَشْهَقُ شَهْقَةً فَلَا یَبْقَى فِی السَّمَاوَاتِ مَلَکٌ إِلَّا بَکَى رَحْمَةً لِصَوْتِهَا وَ مَا تَسْکُنُ حَتَّى یَأْتِیَهَا النَّبِیُّ ص [أَبُوهَا] فَیَقُولُ یَا بُنَیَّةِ قَدْ أَبْکَیْتِ أَهْلَ السَّمَاوَاتِ وَ شَغَلْتِهِمْ عَنِ التَّسْبِیحِ وَ التَّقْدِیسِ فَکُفِّی حَتَّى یُقَدِّسُوا فَ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ وَ إِنَّهَا لَتَنْظُرُ إِلَى مَنْ حَضَرَ مِنْکُمْ فَتَسْأَلُ اللَّهَ لَهُمْ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ  وَ لَا تَزْهَدُوا فِی إِتْیَانِهِ فَإِنَّ الْخَیْرَ فِی إِتْیَانِهِ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ یُحْصَى.»      (کامل الزیارات، ص ۸۶ )

وقتی به زیارت اباعبدالله(ع) رفتید چیزی جز خیر نگویید زیرا فرشتگان شب و روز که از نگهبانان و حافظین هستند نزد فرشتگانى که در حائر حسینى مى‏باشند آمده و با ایشان مصافحه کرده ولى ایشان از شدّت گریه و ناراحتى که دارند جواب آنها را نداده بناچار آنها صبر مى‏کنند تا ظهر فردا برسد و صبح طلوع نماید. سپس آنان با ایشان سخن گفته و راجع به امور آسمانى سؤالاتى را مطرح مى‏نمایند ولى بین این دو  وقت (صبح و ظهر) ابدا صحبت نکرده و از گریستن و دعاء نمودن کوتاهى نمى‏کنند و در این دو وقت آن فرشتگان نیز ایشان را از یارانشان منصرف و مشغول نمى‏کنند تنها وقتى شما سخن گفته و تکلم مى‏نمائید ایشان مشغول و منصرف مى‏گردند. فدایت شوم، چه چیزى را سؤال مى‏کنند و کدامیک از دیگرى مى‏پرسد آیا فرشتگان نگهبان و حافظ از فرشتگان حائر سؤال مى‏کنند یا بالعکس؟ فرشتگان اهل حائر از حافظین و نگهبانان مى‏پرسند، زیرا فرشتگان حائر از آنجا دور نشده و به جایى دیگر نمى‏روند ولى حافظین، و نگهبانان به زمین نزول کرده و از آن به آسمان صعود مى‏کنند. گفتم: نظر شما راجع به سؤال آنها چه بوده؟ فرمود: حافظین وقتى به آسمان عروج مى‏کنند عبورشان به اسماعیل یعنى صاحب هواء مى‏افتد و بسا با نبى اکرم(ص) ملاقات کرده در حالى که نزد آن جناب حضرت فاطمه و امام حسن و حسین و ائمه(ع) حضور دارند پس فرشتگان از ایشان راجع به اشیائى چند و در باره آنان که از شما در حائر حاضر مى‏شوند سؤالاتى مى‏کنند؟ حضرات معصومین(ع) در پاسخ سؤالاتشان مى‏فرمایند: زائرین را بشارت دهید و به دعائى که براى ایشان مى‏نمائید مژده دهید. فرشتگان حافظ عرض مى‏کنند: چگونه به ایشان بشارت دهیم در حالى که صداى ما را نمى‏شنوند؟ براى ایشان دعاء کنید که برکات حق‌تعالى بر ایشان مداوم باشد و نیز از جانب‏ ما ایشان را دعاء نمایند و این خود بشارتى است از ما به ایشان و وقتى از زیارت برگشتند با بال‏هایتان ایشان را نوازش کنید، بطورى که شما را حسّ و درک نمایند و ما ایشان را به امانت نزد شما مى‏سپاریم و امید است که این ودائع ضایع و تباه نشوند. و اگر خیر و برکتى که در زیارت آن جناب است مردم مى‏دانستند قطعا و به طور حتم در نائل شدن به زیارت آن حضرت با شمشیر با یک دیگر به مقاتله پرداخته و مال‏هاى خود را فروخته و به زیارت آن جناب مى‏رفتند. و حضرت فاطمه(ع) هر گاه به ایشان (زائرین) نظر نمایند در حالى که با وى هزار پیغمبر و هزار صدّیق و هزار شهید از کروبین مى‏باشند هزار هزار (یک میلیون) نفر آن حضرت را بر گریستن یارى و همراهى مى‏کنند و آن حضرت چنان فریاد مى‏زنند که هیچ فرشته‏اى در آسمان‏ها باقى نمى‏ماند مگر آنکه از صداى ایشان بگریه مى‏افتد، و آن حضرت آرام نمى‏گیرند تا وقتى که پیامبر اکرم(ص) به نزد ایشان آمده و مى‏فرمایند: دخترم، اهل آسمان‏ها را به گریه انداختى و ایشان را از تسبیح و تقدیس حق تعالى بازداشتى، پس خوددارى کن تا ایشان به تقدیس حقّ بپردازند چه آنکه امر و فرمان خدا بر همه چیز نافذ و روان مى‏باشد. حضرت فاطمه(ع) به کسانى که به زیارت سیّد الشّهداء روند نظر فرموده و از خداوند منّان براى ایشان هر خیر و خوبى را مسألت مى‏نمایند. مبادا در رفتن، به زیارت آن جناب بى‏رغبت باشید چه آنکه خیرى که در زیارت آن حضرت است بیشتر از آنست که بتوان احصاء و شمارش نمود.

 

***   برپا کردن حسینیه در اعلی علیین
 

امام زمان (عج) : «…وَ أُقِیمَتْ لَکَ الْمَآتِمُ فِی أَعْلَى عِلِّیِّینَ، وَ لَطَمَتْ‏ عَلَیْکَ‏ الْحُورُ الْعِینُ، وَ بَکَتِ السَّمَاءُ وَ سُکَّانُهَا، وَ الْجِنَانُ وَ خُزَّانُهَا (ساکنین بهشت)، وَ الْهِضَابُ (سلسه کوه‌ها) وَ أَقْطَارُهَا، وَ الْأَرْضُ وَ أَقْطَارُهَا (اطرافش)، وَ الْبِحَارُ وَ حِیتَانُهَا (ماهی‌ها )، وَ مَکَّةُ وَ بُنْیَانُهَا، وَ الْجِنَانُ وَ وِلْدَانُهَا، وَ الْبَیْتُ وَ الْمَقَامُ، وَ الْمَشْعَرُ الْحَرَامُ، وَ الْحِلُّ وَ الْإِحْرَامُ.»

(بحار الأنوار،ج‏۹۸    ۳۲۳ )

زیارت ناحیه مقدسه: «برای تو در اعلی علیین ماتم‌سرا(حسینیه) به پا شده و حور العین در عزای تو لطمه می زنند و آسمان و ساکنینش گریه می کنند و بهشت و نگهبانان آنان و سلسله کوه‌ها و زمین و اطرافش و دریاها و ماهیانش و مکه و ساختمان هایش و بهشت و خدمه‌اش و خانه خدا و مقام و مشعرالحرام.»

***     فضیلت حج
در اینجا لازم است ابتدا به فضیلت حج توجهی کنیم و پس از آن روایات مقایسه بین فضیلت حج(مستحبی) و زیارت سیدالشهدا(ع) را بخوانیم.

فضیلت حج بر صدقه

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حَجَّةٌ خَیْرٌ مِنْ بَیْتٍ مَمْلُوءٍ ذَهَباً یُتَصَدَّقُ بِهِ حَتَّى یَفْنَى‏.(کافی، ج۴، ص۲۶۰)

امام صادق(ع): انجام یک حج بهتر از خانه پر از طلایی است که آن را صدقه بدهند تا تمام شود.

 

عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: لَمَّا أَفَاضَ رَسُولُ اللَّهِ ص تَلَقَّاهُ أَعْرَابِیٌّ بِالْأَبْطَحِ، فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی خَرَجْتُ أُرِیدُ الْحَجَّ فَعَاقَنِی وَ أَنَا رَجُلٌ مَیِّلٌ -یَعْنِی کَثِیرَ الْمَالِ- فَمُرْنِی أَصْنَعُ فِی مَالِی مَا أَبْلُغُ بِهِ مَا یَبْلُغُ بِهِ الْحَاجُّ. قَالَ: فَالْتَفَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِلَى أَبِی قُبَیْسٍ فَقَالَ: لَوْ أَنَّ أَبَا قُبَیْسٍ لَکَ زِنَتَهُ ذَهَبَةٌ حَمْرَاءُ، أَنْفَقْتَهُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ مَا بَلَغْتَ مَا بَلَغَ الْحَاجُّ.

(کافی، ج۴، ص۲۵۸)

معاویة بن عمار نقل می‌کند [در نسخه وافی و در کتاب ثواب الاعمال شیخ صدوق اینطور آمده که معاویة بن عمار از امام صادق(ع) نقل می‌کند و قرائن هم حاکی از همین است که معاویة بن عمار چیزی را مستقیم از پیامبر(ص) نقل نمی‌کند] چون پیامبر خدا از مِنا کوچ کرد، بادیه‏نشینى در ابطَح به ایشان برخورد کرد و گفت: اى پیامبر خدا! من به قصد حج به راه افتادم، ولى مانعى مرا از حج بازداشت؛ و من مردى ثروتمند و پولدارم؛ دستور بده با مالم کارى کنم که به پاداش حاجیان نایل شوم. پس پیامبر خدا رو به کوه ابو قُبَیس کرد و فرمود: اگر به اندازه کوه ابو قُبَیس، طلاى سرخ داشتى و آن را در راه خدا انفاق مى‏کردى، هرگز به پاداشى نمى‏رسیدى که حج‏گزار مى‏رسد.

 

عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَیْمُونٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع): إِنِّی أَحُجُّ سَنَةً وَ شَرِیکِی سَنَةً. قَالَ: مَا یَمْنَعُکَ مِنَ الْحَجِّ یَا إِبْرَاهِیمُ؟ قُلْتُ: لَا أَتَفَرَّغُ لِذَلِکَ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَتَصَدَّقُ بِخَمْسِمِائَةٍ مَکَانَ ذَلِکَ. قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ. قُلْتُ: أَلْفٍ؟ قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ. قُلْتُ: فَأَلْفٍ وَ خَمْسِمِائَةٍ؟ قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ.قُلْتُ: أَلْفَیْنِ؟ قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ طَوَافُ الْبَیْتِ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ سَعْیٌ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ وُقُوفٌ بِعَرَفَةَ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ رَمْیُ الْجِمَارِ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ الْمَنَاسِکُ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ.     (کافی، ج۴، ص۲۵۹)

 

ابراهیم بن میمون می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: یک سال من به حج می‌روم و یک سال شریکم. حضرت فرمود: ای ابراهیم! چه چیزی تو را از حج باز می‌دارد؟ عرض کردم: قربانت گردم! فرصت ندارم برای انجام حج، ولی به جای آن پانصد درهم صدقه می‌دهم. حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: هزار درهم چطور؟ حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: هزار و پانصد درهم چطور؟ حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: دو هزار درهم چطور؟ حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو طواف کعبه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، سعی میان صفا و مروه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، وقوف در عرفه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، رمی جمره‌های سه‌گانه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، مناسک هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: حج بهتر است.

 

***   مقایسۀ حج با زیارت امام حسین(ع)

عَنْ شِهَابٍ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ(ع) فَقَالَ: سَأَلَنِی فَقَالَ: یَا شِهَابُ کَمْ حَجَجْتَ مِنْ حَجَّةٍ؟ فَقُلْتُ: تِسْعَ عَشْرَةَ حَجَّةً. فَقَالَ لِی: ‏تُتِمُّهَا عِشْرِینَ حَجَّةً تُحْسَبُ لَکَ بِزِیَارَةِ الْحُسَیْنِ(ع).     (کامل الزیارات، ص۱۶۲)‏

امام صادق(ع): اگر حج‌هایت را به بیست عدد برسانی تازه به ثواب یک زیارت حسین(ع) می‌رسی
شهاب بن عبد ربه می‌گوید: امام صادق(ع) از من پرسید: ای شهاب چند حج انجام دادی؟ به حضرت عرض کردم: ‏نوزده حج. حضرت فرمود: اگر حج‌هایت را به بیست حج برسانی برای تو ثواب زیارت امام حسین(ع) حساب می‌کنند.‏

تذکر: منظور از حج، حج مستحبی است
روشن است که وقتی در روایات، زیارت امام حسین(ع) را برتر از حج معرفی می‌کند، منظور حج مستحبی است، نه حج واجب.

***   زیارت امام حسین(ع) معادل نود حج  پیامبر(ص)‏

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: کَانَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ(ع) ذَاتَ یَوْمٍ فِی حَجْرِ النَّبِیِّ ص یُلَاعِبُهُ وَ یُضَاحِکُهُ، فَقَالَتْ عَائِشَةُ: یَا ‏رَسُولَ اللَّهِ(ص) مَا أَشَدَّ إِعْجَابَکَ بِهَذَا الصَّبِیِّ؟! فَقَالَ لَهَا: وَیْلَکِ وَ کَیْفَ لَا أُحِبُّهُ وَ لَا أُعْجَبُ بِهِ وَ هُوَ ثَمَرَةُ فُؤَادِی وَ قُرَّةُ ‏عَیْنِی. أَمَا إِنَّ أُمَّتِی سَتَقْتُلُهُ، فَمَنْ زَارَهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَجَّةً مِنْ حِجَجِی. قَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) حَجَّةً مِنْ ‏حِجَجِکَ؟ قَالَ: نَعَمْ وَ حَجَّتَیْنِ مِنْ حِجَجِی؟ قَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) حَجَّتَیْنِ مِنْ حِجَجِکَ؟ قَالَ: نَعَمْ وَ أَرْبَعَةً. قَالَ: فَلَمْ تَزَلْ ‏تُرَادُّه‏ وَ یَزِیدُ وَ یُضْعِفُ حَتَّى بَلَغَ تِسْعِینَ حَجَّةً مِنْ حِجَجِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) بِأَعْمَارِهَا.   (کامل الزیارات، ص۶۸)‏

امام صادق(ع): روزى حسین بن على(ع) در دامن نبى اکرم(ص) نشسته بود و حضرت با او بازى مى‏کرد و هر دو ‏مى‏خندیدند. عایشه گفت: یا رسول اللَّه، چه قدر علاقه و محبّت شما به این طفل زیاد است!؟ حضرت فرمودند: واى بر ‏تو! چگونه او را دوست نداشته باشم و با او به شگفت نیایم در حالى که او میوه دل من و نور چشمم مى‏باشد، لکن امّت ‏من او را خواهند کشت، پس کسى که بعد از شهادتش او را زیارت کند خداوند براى او ثواب یک حج از حجّ‏هاى من ‏را مى‏نویسد. عایشه عرض کرد: یا رسول اللَّه(ص) حجى از حجّ‏هاى شما؟! حضرت فرمودند: بله، بلکه دو حج از ‏حج‏هاى من. عایشه عرضه داشت: یا رسول اللَّه(ص) دو حج از حج‏هاى شما؟! حضرت فرمودند: بله، بلکه چهار حج از ‏حج‏هاى من. امام صادق(ع) فرمود: پیوسته عایشه کلام پیامبر(ص) را برمی‌گرداند و حضرت به تعداد حج‏ها اضافه ‏می‌کردند و آن را بالا بردند تا به نود حج به همراه عمره‌هایش از حج‏ها و عمره‏هاى خودشان رساندند.‏

***   برابری زیارت امام حسین(ع) با صد حج همراه رسول خدا(ص)‏
 

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع): مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ(ع) عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ حَجَّ مِائَةَ حِجَّةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص).

(کامل الزیارات، ‏ص۱۶۲)‏

امام صادق(ع): کسی که مزار حسین(ع) را با معرفت زیارت کند مانند کسی است که صد مرتبه به همراه رسول ‏خدا(ص) حج بجا آورده است.‏

***   اگر مردم فضل زیارت امام حسین(ع) را می‌دانستند حج به کلی تعطیل می‌شد
عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِیهِ: یَا فُلَانُ أَتَزُورُ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ ‏عَلِیٍّ(ع)؟ قَالَ: نَعَمْ إِنِّی أَزُورُهُ بَیْنَ ثَلَاثِ سِنِینَ مَرَّةً. فَقَالَ لَهُ وَ هُوَ مُصْفَرٌّ وَجْهُهُ: أَمَا وَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَوْ زُرْتَهُ کَانَ ‏أَفْضَلَ مِمَّا أَنْتَ فِیهِ. فَقَالَ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ أَکُلُّ هَذَا الْفَضْلِ؟ فَقَالَ: نَعَمْ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ بِفَضْلِ زِیَارَتِهِ وَ بِفَضْلِ قَبْرِهِ ‏لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ مِنْکُمْ أَحَدٌ، وَیْحَکَ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً؟ ‏قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ: فَقُلْتُ لَهُ: قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَ لَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع)؟ فَقَالَ: وَ إِنْ کَانَ ‏کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ‏ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا، أَمَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَبِی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَیْثُ یَقُولُ: إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ‏ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ؟ أَوَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْمَوْقِفَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ؟ وَ لَکِنَّ ‏اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ.          (کامل الزیارات، ص۲۶۶-۲۶۷)‏

عبد اللَّه ابى یعفور می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که به شخصى از دوستانش می‌فرماید: فلانى به زیارت قبر ابى عبد ‏اللَّه الحسین(ع) مى‏روى؟ آن شخص گفت: بلى من هر سه سال یک مرتبه مى‏روم. حضرت در حالى که صورتشان زرد ‏شده بود فرمودند: به خدائى که معبودى غیر از او نیست، اگر او را زیارت کنى برتر است براى تو از آنچه در آن هستى. ‏آن شخص عرض کرد: فدایت شوم آیا تمام این فضل براى من هست؟ حضرت فرمودند: بلى به خدا سوگند، اگر من ‏فضیلت زیارت آن حضرت و فضیلت قبرش را براى شما بازگو کنم به طورى کلّى حجّ را ترک کرده و احدى از شما ‏دیگر به حج نمى‏رود، واى بر تو آیا نمى‏دانى خداوند متعال بواسطه فضیلت قبر آن حضرت کربلا را حرم امن و مبارک ‏قرار داد پیش از آنکه مکّه را حرم امن نماید؟ ابن ابى یعفور مى‏گوید: محضرش عرضه داشتم: خداوند متعال حج و ‏زیارت بیت اللَّه را بر مردم واجب کرده ولى زیارت قبر امام حسین(ع) را بر مردم واجب نکرده است [پس چطور ‏زیارت امام حسین(ع) برتر است]؟ حضرت فرمودند: اگر چه همین طور است [خدا آن را واجب نکرده] ولى در عین ‏حال خداوند متعال فضیلت زیارت آن حضرت را این گونه قرار داده است، مگر نشنیده‏اى کلام امیر المؤمنین(ع) را که ‏فرمودند: کف پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا، ولى در عین حال حق تعالى مسح روى پا را بر ‏بندگان واجب کرده است. و نیز مگر نمى‏دانى اگر حق تعالى موقف را در حرم قرار می‌داد [و مردم به جای توقف در ‏عرفات و مشعر در حرم بیتوته می‌کردند] افضل و برتر بود ولى خداوند متعال آن را در غیر حرم قرار داده است.‏

 

***  زیارت حسین(ع) معادل با ۱۰۰ حج و عمره مقبول
 

امام صادق ع: «زِیَارَةُ الْحُسَیْنِ ع تَعْدِلُ مِائَةَ حِجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ مُتَقَبَّلَةٍ.»     (الإرشاد، ج‏۲ ص ۱۳۴ )

امام صادق(ع): زیارت حسین(ع) معادل صد حج پاکیزه (از گناهان) و صد عمره مقبول است.

زیارت حسین(ع) معادل هزار حج و هزار عمره
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع: «قَالَ‏ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ‏ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ‏ أَنْفُسُهُمْ‏ عَلَیْهِ‏ حَسَرَاتٍ‏- قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ- وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ- وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ وَ لَمْ یَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ کُلِّ آفَةٍ أَهْوَنُهَا الشَّیْطَانُ وَ وُکِّلَ بِهِ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَحْفَظُهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِکَةُ الرَّحْمَةِ- یَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَکْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یُشَیِّعُونَهُ إِلَى قَبْرِهِ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ- وَ یُفْسَحُ لَهُ فِی قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ أَنْ یروعانه [یُرَوِّعَاهُ‏]- وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ وَ یُعْطَى کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ وَ یُعْطَى لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ نورا [نُورٌ] یُضِی‏ءُ لِنُورِهِ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یُنَادِی مُنَادٍ هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ شَوْقاً إِلَیْهِ فَلَا یَبْقَى أَحَدٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا تَمَنَّى یَوْمَئِذٍ أَنَّهُ کَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع‏.»      (کامل الزیارات، ص۱۴۲)

امام باقر(ع): اگر مردم مى‏دانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن على(ع) چه فضل و ثوابى است حتما از شوق و ذوق قالب تهى مى‏کردند و بخاطر حسرت‏ها نفس‏هایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد. راوى مى‏گوید: عرض کردم: در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابى مى‏باشد حضرت فرمودند: کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مى‏نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه‏دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش نوشته مى‏شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد و اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر نگاهش می‌دارند و برایش دربى به بهشت مى‏گشایند و کتابش را به دست راستش مى‏دهند و در روز قیامت نورى به وى اعطاء مى‏شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن مى‏گردد و منادى نداء مى‏کند: این کسى است که از روى شوق و ذوق حضرت امام حسین(ع) را زیارت کرده و پس از این نداء احدى در قیامت باقى نمى‏ماند مگر آنکه تمنّا و آرزو مى‏کند که کاش از زوّار حضرت ابا عبداللَّه الحسین(ع) مى‏بود.

 

***  حداقل سالی یک بار برای فقیر و دوبار برای غنی
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «حَقٌّ عَلَى الْغَنِیِّ أَنْ یَأْتِیَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی السَّنَةِ مَرَّتَیْنِ وَ حَقٌّ عَلَى الْفَقِیرِ أَنْ‏ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّةً.»        (کامل الزیارات، ص ۲۹۳)

امام صادق(ع): بر غنى است که در سال دو مرتبه و بر فقیر است که در سال یک مرتبه به زیارت قبر حسین(ع) بروند.

اگر می توانی هر ماه به زیارت برو
عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏: «یَا عَلِیُّ بَلَغَنِی أَنَّ قَوْماً مِنْ شِیعَتِنَا یَمُرُّ بِأَحَدِهِمُ السَّنَةُ وَ السَّنَتَانِ لَا یَزُورُونَ الْحُسَیْنَ. قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أَعْرِفُ أُنَاساً کَثِیرَةً بِهَذِهِ الصِّفَةِ. قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لِحَظِّهِمْ أَخْطَئُوا وَ عَنْ ثَوَابِ اللَّهِ زَاغُوا وَ عَنْ جِوَارِ مُحَمَّدٍ ص تَبَاعَدُوا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فِی کَمِ الزِّیَارَةُ؟ قَالَ یَا عَلِیُّ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ تَزُورَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ فَافْعَلْ. قُلْتُ لَا أَصِلُ إِلَى ذَلِکَ لِأَنِّی أَعْمَلُ بِیَدِی وَ أُمُورُ النَّاسِ بِیَدِی وَ لَا أَقْدِرُ أَنْ أُغَیِّبَ وَجْهِی عَنْ مَکَانِی یَوْماً وَاحِداً قَالَ أَنْتَ فِی عُذْرٍ وَ مَنْ کَانَ یَعْمَلُ بِیَدِهِ وَ إِنَّمَا عَنَیْتُ مَنْ لَا یَعْمَلُ بِیَدِهِ مِمَّنْ إِنْ خَرَجَ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ هَانَ ذَلِکَ عَلَیْهِ أَمَا إِنَّهُ مَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ عُذْرٍ وَ لَا عِنْدَ رَسُولِهِ مِنْ عُذْرٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ قُلْتُ فَإِنْ أَخْرَجَ عَنْهُ رَجُلًا فَیَجُوزُ ذَلِکَ؟ قَالَ نَعَمْ وَ خُرُوجُهُ بِنَفْسِهِ أَعْظَمُ أَجْراً وَ خَیْراً لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ یَرَاهُ رَبُّهُ سَاهِرَ اللَّیْلِ لَهُ تَعَبُ النَّهَارِ یَنْظُرُ اللَّهُ إِلَیْهِ نَظْرَةً تُوجِبُ لَهُ الْفِرْدَوْسَ الْأَعْلَى مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ. فَتَنَافَسُوا فِی ذَلِکَ وَ کُونُوا مِنْ أَهْلِهِ.»     ( کامل الزیارات، ص ۲۹۵)

علی بن میمون صائغ (رنگرز) از امام صادق(ع) نقل می‌کند: ای علی؛ شنیده‌ام که بعضی از شیعیان ما یک تا دو سال می‌گذرد و به زیارت حسین(ع) نمی‌روند؟ گفتم: فدایت شوم افراد زیادی را این گونه می‌شناسم. فرمود: از بهره خویش دور مانده و از ثواب الهی محروم و از همسایگی پیامبر(ص) دور شده‌اند. گفتم: در چه مدت و فاصله‌ای به زیارت بروم؟ فرمود اگر می‌توانی هر ماه به زیارت او بروی برو. گفتم: این مقدار نمی‌توانم چرا که من با دستانم کار می‌کنم و کار مردم را در دست دارم و نمی‌توانم حتی یک روز غیبت داشته باشم. حضرت فرمودند: تو معذور هستى و کسانى هم که مثل تو کار دستى دارند در عذر مى‏باشند و مراد من کسانى هستند که این‌گونه اشتغال نداشته بطورى که اگر در هر جمعه از منزل خارج شده و به زیارت بروند بر ایشان سهل و آسان باشد چه آنکه ایشان در روز قیامت نزد خدا و رسولش عذرى ندارند محضرش عرض کردم: حال اگر این شخص خود به زیارت نرود ولى کسى را از طرف خود به آنجا بفرستد آیا جایز است؟  حضرت فرمودند: بلى، جائز است ولى اگر خودش برود اجرش عظیم‏تر بوده و نزد پروردگارش بهتر و مطلوب‏تر است چه آنکه وقتى حق تعالى ببیند که او شب‏ها را به بیدارى و روزها را به تعب و رنج بسر مى‏برد به او نظر نموده آنچنان نظرى که برایش فردوس اعلى و بهشت جاودان را نصیب کرده و او را با محمّد و اهل بیتش صلوات اللَّه علیهم اجمعین همراه و هم‌جوار و قرین مى‏گرداند. در این کار از هم سبقت بگیرید و از اهل زیارت حسین(ع) باشید.

 

***   راه نزدیک هر ماه و راه دور حداقل هر سه سال یک بار
 

صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی حَدِیثٍ طَوِیل‏: «قُلْتُ لَهُ مَنْ یَأْتِیهِ زَائِراً ثُمَّ یَنْصَرِفُ مَتَى یَعُودُ إِلَیْهِ وَ فِی کَمْ یَوْمٍ یُؤْتَى وَ کَمْ یَسَعُ النَّاسَ تَرْکُهُ قَالَ لَا یَسَعُ أَکْثَرَ مِنْ شَهْرٍ وَ أَمَّا بَعِیدُ الدَّارِ فَفِی کُلِّ ثَلَاثِ سِنِینَ فَمَا جَازَ ثَلَاثَ سِنِینَ فَلَمْ یَأْتِهِ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَطَعَ حُرْمَتَهُ إِلَّا مِنْ عِلَّةٍ.»     (کامل الزیارات، ص ۲۹۶)

صفوان جمال می‌گوید به امام صادق‌(ع) عرض کردم: کسى که به زیارت حضرت سید الشهداء برود و سپس برگردد چند وقت بعد دوباره به زیارت برود و چند روز بعد به زیارت برود و مردم تا چه مدّت مى‏توانند زیارت حضرت را ترک کنند؟ حضرت فرمودند: بیش از یک ماه نمى‏توانند آن را ترک کنند و امّا کسانى که منزلشان دور است در هر سه سال یک مرتبه باید به زیارتش بروند و اگر سه سال تجاوز نمود و به زیارت آن حضرت نروند عاق رسول خدا(ص) واقع شده و حرمت آن جناب را قطع و هتک نموده مگر علت و سببى داشته باشد.)

***   زیارت روزانه از راه دور
 

عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏: «یَا سَدِیرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ یَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا قَالَ فَمَا أَجْفَاکُمْ قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ جُمْعَةٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ ع أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَیْ أَلْفِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَ وَ یَزُورُونَ لَا یَفْتُرُونَ وَ مَا عَلَیْکَ یَا سَدِیرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ جُمْعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّةً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ فَرَاسِخَ کَثِیرَةً فَقَالَ لِی‏ اصْعَدْ فَوْقَ‏ سَطْحِکَ‏ ثُمَ‏ تَلْتَفِتُ‏ یَمْنَةً وَ یَسْرَةً ثُمَ‏ تَرْفَعُ‏ رَأْسَکَ‏ إِلَى‏ السَّمَاءِ ثُمَ‏ انْحُ‏ نَحْوَ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ‏- السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ تُکْتَبُ لَکَ زَوْرَةٌ وَ الزَّوْرَةُ حَجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ قَالَ سَدِیرٌ فَرُبَّمَا فَعَلْتُ فِی الشَّهْرِ أَکْثَرَ مِنْ عِشْرِینَ مَرَّةً.»        (مرآة العقول، ج‏۱۸  ص ۳۱۹)

امام صادق(ع) به سدیر فرمودند: سدیر آیا هر روز به زیارت قبر امام حسین(ع) می‌روی؟ گفتم: فدای شما بشوم نه، فرمودند: چقدر شما جفا می‌کنید فرمودند: هر جمعه به زیارت مرقد امام حسین(ع) می روید؟ گفتم: نه. فرمودند: هر ماه که به زیارت می‌روید؟  گفتم نه، فرمودند: هر سال چطور؟ گفتم: گاهی پیش می‌آید، فرمودند: سدیر چقدر به سیدالشهداء جفا کارید. آیا نمی‌دانی برای خدا دو میلیون فرشته‌ای است که گرد آلوده و مو پریشان گریه‌کنان، زیارت می‌کنند خسته هم نمی‌شوند و چه می‌شود ای سدیر هر جمعه ۵ بار و روزی یک بار قبر امام حسین(ع) را زیارت کنی؟ گفتم: فدای شما بشوم بین ما و مزار سید الشهداء(ع) مسافت زیادی است، فرمودند: برو بالای پشت بام سپس بجانب راست و چپ بنگر سپس سر خود را به سوى آسمان بالا ببر سپس بسوى قبر توجّه نما و بگو: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ»  نوشته خواهد شد براى تو یک زیارت، و هر زیارتى را ثواب یک حجّ و یک عمره باشد.

ثواب هزینه کردن در راه زیارت برای خود و دیگران

***   هر درهم در راه زیارت حسین(ع) معادل هزار درهم
 

عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع: «… فَإِنْ هَلَکَ فِی سَفَرِهِ نَزَلَتِ الْمَلَائِکَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ وَ یَدْخُلُ [وَ فُتِحَ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ یَدْخُلُ‏] عَلَیْهِ رَوْحُهَا حَتَّى یُنْشَرَ وَ إِنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ الْبَابُ الَّذِی یَنْزِلُ مِنْهُ الرِّزْقُ وَ یُجْعَلُ لَهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ ذُخِرَ ذَلِکَ لَهُ فَإِذَا حُشِرَ قِیلَ لَهُ لَکَ بِکُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ إِنَّ اللَّهَ نَظَرَ لَکَ وَ ذَخَرَهَا لَکَ عِنْدَه.» (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)

اگر زائر در سفر زیارت فوت شود فرشتگان نازل گشته و او را غسل مى‏دهند و نیز درب‏هائى از بهشت به روى او گشوده مى‏شود و نسیم خوش آن در قبر بر او وزیده و در قبر پراکنده و منتشر مى‏گردد و اگر وى در سفر زیارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند دربى به روى او گشوده مى‏شود که رزق و روزى وى از آن نازل مى‏گردد و در مقابل هر درهمى که انفاق کرده ده هزار درهم قرار داده مى‏شود و آن را براى وى ذخیره کرده و هنگامى که محشور شد و از قبر بیرون آمد به او گفته مى‏شود: در مقابل هر درهمى که در سفر زیارتت خرج کردى ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آنها را نزد خودش براى او ذخیره کرد.)

***  ثواب هزینه کردن در راه زیارت حسین(ع)
 

«… قَالَ فَمَا لِلْمُنْفِقِ فِی خُرُوجِهِ إِلَیْهِ وَ الْمُنْفِقِ عِنْدَهُ؟  قَالَ دِرْهَمٌ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ… .»   (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: کسى که براى رفتن و زیارت نمودن آن حضرت متحمّل هزینه و خرج شده و نیز نزد قبر مطهّر پول خرج کند چه اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر یک درهمى که خرج کرده هزار درهم دریافت خواهد نمود.

 

***  ثواب کسی که دیگران را تجهیز برای زیارت نماید
 

«… قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ یُجَهِّزَ إِلَیْهِ وَ لَمْ یَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِیبُهُ [لِقِلَّةِ نَصِیبِهِ‏] قَالَ یُعْطِیهِ اللَّهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ- مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ یُخْلِفُ عَلَیْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ وَ یُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ لِیُصِیبَهُ وَ یُدْفَعُ عَنْهُ وَ یُحْفَظُ فِی مَالِهِ… .»     (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر کسى که دیگرى را مجهّز کرده و به زیارت قبر آن حضرت بفرستد ولى خودش بواسطه عارضه و علّتى که پیش آمده به زیارت نرود چیست؟ حضرت فرمودند: به هر یک درهمى که خرج کرده و انفاق نموده همانند کوه احد حسنات حق‌تعالى براى او منظور مى‏فرماید و باقى مى‏گذارد و بر او چند برابر آنچه متحمّل شده و بلا و گرفتارى‏هائى که بطور قطع نازل شده تا به وى اصابت کرده را از او دفع مى‏نماید و مال و دارائى او را حفظ و نگهدارى مى‏کند.

 

***  دولت لازم است یارانه بدهد برای زیارت
‏

عن ابی عبدالله(ع): «لَوْ أَنَّ النَّاسَ تَرَکُوا الْحَجَّ، لَکَانَ عَلَى الْوَالِی أَنْ یُجْبِرَهُمْ عَلى‏ ذلِکَ وَ عَلَى الْمُقَامِ عِنْدَهُ، وَ لَوْ تَرَکُوا زِیَارَةَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، لَکَانَ عَلَى الْوَالِی أَنْ یُجْبِرَهُمْ عَلى‏ ذلِکَ وَ عَلَى الْمُقَامِ عِنْدَهُ، فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ أَمْوَالٌ، أَنْفَقَ عَلَیْهِمْ مِنْ بَیْتِ مَالِ الْمُسْلِمِین»        (الکافی (ط – الإسلامیة)،  ج‏۴  ص۲۷۲)

امام صادق(ع): اگر مردم خانه خدا را متروک بگذارند، بر حکومت اسلامى واجب است که مردم را به زیارت حج و توقّف در کنار خانه خدا مجبور کند. اگر مردم حرم مدینه را متروک بگذارند، بر حکومت اسلامى واجب است که مردم را به زیارت حرم رسول خدا و توقّف در مدینه مجبور کند و اگر مردم فقیر و نیازمند باشند، باید از بودجه اسلامى هزینه سفر آنان را تأمین کند.

 

***   یک درهم انفاق در این راه معادل انفاق ده هزار شهر
 

عن ابی عبدالله ع: «مَنْ أَتَى قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَدْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ وَصَلَنَا- وَ حَرُمَتْ غِیبَتُهُ وَ حَرُمَ لَحْمُهُ عَلَى النَّارِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةَ أَلْفِ مَدِینَةٍ لَهُ فِی کِتَابٍ مَحْفُوظٍ وَ کَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ حُفِظَ فِی کُلِّ مَا خَلَّفَ وَ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ وَ أَجَابَهُ فِیهِ إِمَّا أَنْ یُعَجِّلَهُ وَ إِمَّا أَنْ یُؤَخِّرَهُ لَهُ»

 (کامل الزیارات، ص ۱۲۷)

امام صادق(ع): کسى که به زیارت قبر حضرت ابا عبد اللَّه الحسین(ع) رود به طور حتم  به رسول خدا(ص) و به ما اهلبیت(ع) احسان نموده و غیبتش جایز نبوده و گوشتش بر آتش حرام است و در مقابل هر یک درهمى که انفاق کرده خداوند متعال انفاق اهالى ده هزار شهرهائى که در کتابش معلوم است را به او اعطاء مى‏فرماید و بدنبال آن نیازمندى‏هایش را روا و آنچه را که از خود باقى گذارد حق‌تعالى حافظ آنهاست و هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد مگر آنکه باری‌تعالى به سرعت یا با تأخیر به او می‌‌بخشد و اجابتش می‌کند.

***   سختی کشیدن برای زیارت
 

قال الصادق(ع): «… اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَیْهِمْ بِخُرُوجِهِمْ فَلَمْ یَنْهَهُمْ ذَلِکَ عَنِ الشُّخُوصِ إِلَیْنَا خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَتَقَلَّبُ عَلَى حَضْرَةِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْأَعْیُنَ الَّتِی جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمْ‏ تِلْکَ الصَّرْخَةَ الَّتِی کَانَتْ لَنَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ تِلْکَ الْأَبْدَانَ وَ تِلْکَ الْأَنْفُسَ حَتَّى تُوَفِّیَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ یَوْمَ الْعَطَشِ الْأَکْبَر.»

 (کامل الزیارات،   ص  ۱۱۷)

***   دعای امام صادق(ع) برای زائران سختی کشیده زیارت امام حسین(ع)
امام صادق(ع) بعد از دعائی که در حق زائران حسین می‌فرمایند: خدایا دشمنان ما بواسطه زیارت امام حسین علیه السلام آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این حرکت دشمنان ایشان را از تمایل به ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب دشمنی آنان با مخالفین ما است، پس تو این صورت‏هائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد ترحّم خودت قرار بده و نیز صورت‏هائى را که روى قبر ابى عبداللَّه الحسین(ع) مى‏گذارند و بر مى‏دارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنین به چشم‏هائى که از باب ترحم بر ما اشک ریخته‏اند نظر عنایت فرما و دل‏هائى که‏ براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوخته‏اند را ترحّم فرما، بار خدایا به فریادهائى که بخاطر ما بلند شده برس، خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مى‏شوند آنها را سیراب نمائى.

***  از سختی‌ها گلایه نکن!
 

ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع دَعَانِی الشَّوْقُ إِلَیْکَ أَنْ تَجَشَّمْتُ إِلَیْکَ عَلَى مَشَقَّةٍ فَقَالَ لِی لَا تَشْکُ رَبَّکَ فَهَلَّا أَتَیْتَ مَنْ کَانَ أَعْظَمَ حَقّاً عَلَیْکَ مِنِّی فَکَانَ مِنْ قَوْلِهِ فَهَلَّا أَتَیْتَ مَنْ کَانَ أَعْظَمَ حَقّاً عَلَیْکَ مِنِّی أَشَدَّ عَلَیَ‏ مِنْ قَوْلِهِ لَا تَشْکُ رَبَّکَ قُلْتُ وَ مَنْ أَعْظَمُ عَلَیَّ حَقّاً مِنْکَ قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع أَ لَا [أَلَّا] أَتَیْتَ الْحُسَیْنَ ع فَدَعَوْتَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ شَکَوْتَ إِلَیْهِ حَوَائِجَکَ.»       (کامل الزیارات، ص   ۱۶۸)

ابن ابى یعفور خدمت امام صادق(ع) عرض مى‌کند: اشتیاق زیارت تو باعث شد که من مشقّت‌هایى را متحمّل گردم تا به محضرت شرفیاب شوم، حضرت در جوابش فرمودند: از پروردگارت گلایه نکن! چرا نزد کسى که حقّش بر گردن تو از حقّ من بیشتر است نرفتى؟ ابن ابى یعفور مى‌گوید: این دو جمله حضرت خیلى بر من گران آمد و جمله دوم (چرا نزد کسى که حقّش بیشتر از حقّ من است نرفتى) از جمله اوّل (از پروردگارت گلایه نکن) گرانتر بود، لذا پرسیدم: آن چه کسى است که حقّش بر من از حقّ تو بیشتر است؟ فرمود: حسین بن على(ع)؛ چرا نزد امام حسین(ع) نرفتى و آن جا دعا نکردى و عرض حاجت ننمودى؟!

***  فضیلت زیارت امام حسین(ع) هنگام خطر جانی
 

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِیمَنْ زَارَ أَبَاکَ عَلَى خَوْفٍ قَالَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِکَةُ بِالْبِشَارَةِ وَ یُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا یَوْمُکَ الَّذِی فِیهِ فَوْزُک‏.» (کامل الزیارات، ص۱۲۵)

برداشته شدن ترس قیامت به خاطر ترس در راه زیارت حسین(ع)
به امام باقر(ع) عرضه داشتم: چه مى‏فرمائید درباره کسى که با خوف و هراس پدر شما را زیارت کند؟ حضرت فرمودند: در روزى که فزع اکبر است حق‌تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مى‏گویند: «مترس و محزون مباش امروز روزى است که تو در آن رستگار مى‏شوى.»

***   مقدار ثواب زیارت به مقدار خوف آن سنجیده می شود
 

مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ قَال‏: «قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ ع هَلْ تَأْتِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع قُلْتُ نَعَمْ عَلَى خَوْفٍ وَ وَجَلٍ فَقَالَ مَا کَانَ مِنْ هَذَا أَشَدَّ فَالثَّوَابُ فِیهِ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ وَ مَنْ خَافَ فِی إِتْیَانِهِ آمَنَ اللَّهُ رَوْعَتَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ‏ وَ انْصَرَفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ سَلَّمَتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ وَ زَارَهُ النَّبِیُّ ص وَ دَعَا لَهُ وَ انْقَلَبَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُ سُوءٌ وَ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ ثُمَّ ذَکَرَ الْحَدِیثَ.»      (کامل الزیارات، ص ۱۲۷)

امام باقر(ع) به محمد ابن مسلم فرمودند: آیا به زیارت قبر حسین ع مى‏روى؟ عرض کردم: بلى ولى با ترس و هراس. فرمودند: هر قدر در زیارتت خوف بیشتر باشد ثواب در آن به مقدار خوف و هراس تو مى‏باشد و کسى که در زیارتش خائف و بیمناک باشد در روزى که مردم براى حساب پروردگار عالمیان به پا مى‏خیزند حق‌تعالى او را در امان قرار داده و خوف و وحشت او را برطرف مى‏کند و با آمرزش گناهان برگشته و فرشتگان بر او سلام می‌دهند  و نبىّ اکرم(ص) به زیارتش آمده و براى او دعاء مى‏فرمایند و بواسطه نعمت الهى حالش دگرگون شده و فضلى که هیچ مکروه و بدى با آن همراه نیست شاملش شده و بدنبال آن رضوان خدا نصیبش مى‏گردد.

***   امام حسین(ع) هم صحبت زائری که با ترس او را زیارت کرده است
 

عَنِ ابْنِ بُکَیْر عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «قُلْتُ لَهُ إِنِّی أَنْزِلُ الْأَرَّجَانَ وَ قَلْبِی یُنَازِعُنِی إِلَى قَبْرِ أَبِیکَ فَإِذَا خَرَجْتُ فَقَلْبِی وَجِلٌ مُشْفِقٌ حَتَّى أَرْجِعَ خَوْفاً مِنَ السُّلْطَانِ وَ السُّعَاةِ وَ أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ فَقَالَ یَا ابْنَ بُکَیْرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَرَاکَ اللَّهُ فِینَا خَائِفاً أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّهُ مَنْ خَافَ لِخَوْفِنَا أَظَلَّهُ اللَّهُ فِی ظِلِّ عَرْشِهِ وَ کَانَ مُحَدِّثُهُ الْحُسَیْنَ ع تَحْتَ الْعَرْشِ وَ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ أَفْزَاعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ یَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا یَفْزَعُ فَإِنْ فَزِعَ وَقَّرَتْهُ [قَوَّتْهُ‏] الْمَلَائِکَةُ وَ سَکَّنَتْ قَلْبَهُ بِالْبِشَارَةِ.»

(کامل الزیارات،    ص   ۱۲۶)

ابن بکیر به امام صادق(ع): من به شهر ارجان وارد شده ولى قلب و دلم آرزوى زیارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت لذا از شهر به قصد زیارت آن جناب خارج شدم امّا دلم ترسان و لرزان بود و از خوف و ترس سلطان و ساعیان و عمّال وى و مرزبانان تا زمان مراجعت در وحشت و دهشت بودم. حضرت فرمودند: اى پسر بکیر آیا دوست ندارى که خداوند تو را از کسانى که در راه ما ترسان و خائف مى‏باشند محسوب فرماید؟ آیا مى‏دانى کسى که به خاطر خوف ما خائف باشد حق‌تعالى او را در سایه عرش مکان دهد و هم صحبتش حضرت امام حسین(ع) در زیر عرش مى‏باشد و حق‌تعالى او را از فزع‏هاى روز قیامت در امان مى‏دارد، مردم به فزع و جزع آمده ولى او فزع نمى‏کند، پس اگر فزع کند فرشتگان آرامش کرده و بواسطه بشارت دادن قلبش را ساکت و ساکن مى‏نمایند.

***   زیارت خائفانه باعث ایمنی در روز فزع اکبر
 

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِیمَنْ زَارَ أَبَاکَ عَلَى خَوْفٍ قَالَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِکَةُ بِالْبِشَارَةِ وَ یُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا یَوْمُکَ الَّذِی فِیهِ فَوْزُکَ.» (کامل الزیارات،  ۱۲۵)

زراره نقل کرده که وى گفت: محضر مبارک حضرت ابى جعفر علیه السّلام عرضه داشتم: چه مى‏فرمائید درباره کسى که با خوف و هراس پدر شما را زیارت کند؟ حضرت فرمودند: در روزى که فزع اکبر است حق‌تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مى‏گویند: مترس و محزون مباش امروز روزى است که تو در آن رستگار مى‏شوى.

 

***  امام هادی(ع) و طلب دعا زیر حائر حسینی

أَبُو هَاشِمٍ الْجَعْفَرِیُّ قَالَ: «دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع وَ هُوَ مَحْمُومٌ عَلِیلٌ فَقَالَ لِی یَا أَبَا هَاشِمٍ ابْعَثْ رَجُلًا مِنْ مَوَالِینَا إِلَى الْحَائِرِ یَدْعُو اللَّهَ لِی فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ فَاسْتَقْبَلَنِی عَلِیُّ بْنُ بِلَالٍ فَأَعْلَمْتُهُ مَا قَالَ لِی وَ سَأَلْتُهُ أَنْ یَکُونَ الرَّجُلَ الَّذِی یَخْرُجُ فَقَالَ السَّمْعَ وَ الطَّاعَةَ وَ لَکِنَّنِی أَقُولُ- إِنَّهُ أَفْضَلُ مِنَ الْحَائِرِ إِذْ کَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ فِی الْحَائِرِ وَ دُعَاؤُهُ لِنَفْسِهِ أَفْضَلُ مِنْ دُعَائِی لَهُ بِالْحَائِرِ فَأَعْلَمْتُهُ ع مَا قَالَ فَقَالَ لِی قُلْ لَهُ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلَ مِنَ الْبَیْتِ وَ الْحَجَرِ وَ کَانَ یَطُوفُ بِالْبَیْتِ وَ یَسْتَلِمُ الْحَجَرَ وَ إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى بِقَاعاً یُحِبُّ أَنْ یُدْعَى فِیهَا فَیَسْتَجِیبَ لِمَنْ دَعَاهُ وَ الْحَائِرُ مِنْهَا.» (کامل الزیارات، ص ۲۷۴)

ابوهاشم جعفری می‌گوید بر امام هادی(ع) وارد شدم در حالی که حضرت تب‏دار و بیمار بودند به من فرمودند:

اى ابا هاشم شخصى از دوستان ما را به حائر بفرست تا برایم دعاء کند، از نزد آن حضرت بیرون آمدم در این هنگام با على بن بلال مواجه شدم فرموده حضرت را برایش بازگو نموده و از وى راجع به شخصى که حضرت فرموده‏اند درخواست کرده و جویا شدم.

على بن بلال گفت: شنیدم و اطاعت مى‏کنم ولى مى‏گویم: حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زیرا ایشان به منزله کسى است که در حائر مى‏باشد (یعنى حضرت سیدالشهداء) و دعاء آن جناب براى خودشان افضل و برتر است از دعاء من براى ایشان در حائر. من محضر امام علیه‌السّلام مشرف شده و حرف على بن بلال را خدمتش عرض کردم، حضرت به من فرمودند: به او بگو: رسول خدا از بیت و حجر الاسود افضل بودند ولى در عین حال دور بیت طواف مى‏کرده و حجر را استلام مى‏فرمودند، خداوند متعال بقاع و مواضعى دارد که مى‏خواهد در آن جاها خوانده شود تا دعاء، دعاکننده را مستجاب فرماید و حائر از جمله این مواضع مى‏باشد.

***    معامله خداوند با زائر امام حسین(ع)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع) فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ. (کامل الزیارات، النص، ص: ۱۳۲.)
امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی کسی به زیارت امام حسین علیه السلام می آید، خداوند با او مناجات می کند و می فرماید: بندۀ من! از من درخواست کن تا به تو عطا کنم.
***   ثواب هزار فرشته زائر سیدالشهداء(ع) برای زائر امام حسین(ع) است
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): أَنَّ لِلَّهِ أَلْفَ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَ وَ یَرْثُونَ لَا یَفْتُرُونَ زُوَّاراً لِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع وَ ثَوَابُهُمْ لِمَنْ زَارَهُ. (بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏۹۸، ص: ۶.)
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند هزار ملک زائر امام حسین علیه السلام دارد که پریشان حال و غبارآلود گریه می کنند و مرثیه می خوانند و از این کار خود باز نمی ایستند و ثوابشان برای کسانی است که آن حضرت را زیارت می کنند.
***    زائر امام حسین(ع) همنشین رسول خدا(ص) در بهشت
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: فَإِذَا هَمَّ الرَّجُلُ بِزِیَارَتِهِ فَاغْتَسَلَ نَادَاهُ مُحَمَّدٌ(ص) یَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِی فِی الْجَنَّهِ.        ( تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج‏۶، ص: ۵۳.)
هرگاه کسی قصد زیارت امام حسین علیه السلام نماید و غسل کند، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به او ندا می دهد: ای مهمانان خدا! شما را به همنشینی من در بهشت بشارت باد.
***   رحمتی که امام صادق(ع) برای زائر جدش از خدا درخواست می کند
قال ابی عبدالله(علیه السلام): فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَتَقَلَّبُ عَلَى حَضْرَهِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ(ع). (کامل الزیارات، النص، ص: ۱۱۷. )
امام صادق علیه السلام فرمود: خدایا رحمت فرست بر آن صورت هایی که آفتاب، رنگ آن ها را تغییر داده و آن گونه هایی که بر قبر امام حسین(علیه السلام) گذاشته می شود.
زیارت امام حسین علیه‌السلام از نگاه معصومان(علیهم السلام)

امام باقر علیه‌السلام :

«اگر مردم می‌دانستند در زیارت مزار امام حسین علیه‌السلام چه فضیلتی است، از شوق آن می‌مردند».

امام صادق (ع) : «هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‌های نور بنشیند، باید از زائران امام حسین علیه‌السلام باشد». امام صادق (ع)به صفوان می‌فرمایند: زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن ، به درستی که من چند چیز برای خواننده آن تضمین می‌کنم : ۱- زیارتش قبول شود. ۲- سعی و کوشش او مشکور باشد. ۳- حاجات او هر چه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و ناامید از درگاه خدا برنگردد

***   امام صادق علیه‌السلام :

«زیارت امام حسین علیه‌السلام را فرو نگذار که خدا عمرت را طولانی و روزی‌ات را زیاد می‌کند و زندگی باسعادت و مرگ با شهادت به تو خواهد بخشید».

***   امام صادق علیه‌السلام :

« زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام ، از برترین اعمال است».

***   امام صادق علیه‌السلام :

«کسی که خدا خیرخواه او باشد، محبت حسین و شوق زیارتش را در دل او می‌اندازد».

***   امام رضا علیه‌السلام :

«روز شهادت حسین علیه‌السلام دیدگان ما را مجروح و اشک ما را روان ساخت».

سفارش امام صادق(علیه السلام)

 

احادیث پیامبر در مورد امام حسین (ع )
 قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
 اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
 پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
 براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند :
 الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا .
حسن و حسین در همه احوال امام و پیشوایند ؛ چه بایستند و چه بنشینند .
منبع : کتاب بحار الانوار 43/291 و 44/2

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند :
 ان الحسین باب من اءبواب الجنة
بى گمان حسین درى از درهاى بهشت است  .
منبع : کتاب احقاق الحق 9/202
 
*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
 اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
 پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
 براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : ( کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

من عائده ، حرم الله علیه رایحة الجنة.
کسى که با او ( حسین ) عناد ورزد ، خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند.
( کتاب بحار الانوار 35/405 و احقاق الحق 9/202)
 

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

ان الحسین بن على فى السماء اکبر منه فى الارض.
بطور یقین حسین بن على در آسمان والاتر از زمین است .
( کتاب عیون اخبار الرضا 1/60 و بحار الانوار 36/204)
 

***********احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

حسین منى و أنا من حسین احب الله من احب حسینا حسین سبط من الاسباط .
حسین از من و من از حسینم ؛ دوستدار حسین محبوب خداست ؛ حسین امتى از امت ها است .
منبع : ( کتاب ذخائر العقبى /124 و کتاب سنن ترمذى 2/307 و کتاب کنزالعمال 6/221 و 7/107 کتاب الفصول المهمة /171 و کتاب فضائل الخمسة 3/264 – 262.)
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

حریم پاک :
 عن النبى (ص) قال : و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة .
 پیامبر اسلام ( صلى الله علیه و آله ) در ضمن حدیث بلندى مى‏ فرماید :
 کربلا پاک ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگترین بقعه ‏ها است و الحق که کربلا از بساط هاى بهشت است .
 منبع : کتاب بحار الانوار ، ج 98، ص 115 و نیز کتاب کامل الزیارات ، ص 264
 

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

قال الامام باقر ( علیه السلام ):
 لو یعلم الناس ما فى زیارة قبر الحسین ( علیه السلام ) من الفضل ، لماتوا شوق
 امام باقر ( علیه السلام ) فرمود :  اگر مردم می دانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین ( علیه السلام ) است از شوق زیارت میمردند .
 منبع : کتاب ثواب الاعمال ، ص 319؛ به نقل از کتاب کامل الزیارات .
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

ستاره سرخ محشر :
 قال على بن الحسین ( علیه السلام ):
 تزهر أرض کربلا یوم القیامة کالکوکب الدرى وتنادى انا ارض الله المقدسة الطیبة المبارکة التى تضمنت سید الشهداء و سید شباب اهل الجنة .
 امام سجاد ( علیه السلام ) فرمود :
 زمین کربلا ، در روز رستاخیز ، چون ستاره مرواریدى مى ‏درخشد و ندا مى ‏دهد که من زمین مقدس خدایم ، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .
 منبع : کتاب ادب الطف ، ج 1، ص 236، به نقل از کتاب کامل الزیارات، ص 268.
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

زیارت مداوم‏ :
 قال الصادق ( علیه السلام ) :
 زوروا کربلا و لا تقطعوه فاءن خیر أولاد الانبیاء ضمنته…
 امام صادق (ع) فرمود :
 کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید ، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است .
 منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 269
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

کربلا حرم امن‏ :
 قال ابو عبدالله ( علیه السلام ):
 ان الله اتخذ کربلا حرما آمنا مبارکا قبل ان یتخذ مکة حرم
 امام صادق (ع) فرمود :
 به راستى که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد .
 منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 267 بحار، ج،98، ص 110
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

سفره ‏هاى نور :
 قال الامام الصادق ( علیه السلام ) :
 من سره ان یکون على موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن على ( علیهما السلام )
 امام صادق (ع) فرمود :
 هر کس دوست دارد روز قیامت ، بر سر سفره ‏هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین ( علیه السلام ) باشد .
 منبع : کتاب وسائل الشیعه ، ج 10، ص 330،  بحار الانوار، ج 98، ص 72.

آداب زیارت امام حسین (ع)

***  از امام صادق علیه السّلام روایت شده که فرمود: شنیدم جماعتى به زیارت امام حسین علیه السلام می‌روند، و با خود سفره‌هایى برمى‌دارند که در آن‌ها بزغاله‌هاى بریان و حلواجات هست! اگر به زیارت قبر پدران یا دوستان خود بروند قطعا این خوراکی‌ها را با خود برنمی‌دارند.

***  در حدیث معتبر دیگرى نقل شده است که امام صادق علیه السلام به مفضل بن عمر فرمود: زیارت کنید امام حسین علیه السلام را بهتر از آن است که زیارت نکنید، و زیارت نکنید بهتر از آن است که زیارت کنید، مفضل عرضه داشت: پشتم را شکستى! فرمود: واللّه اگر به زیارت قبر پدران خود بروید، اندوهگین و غمناک می‌روید، و به زیارت آن حضرت که می‌روید سفره‌ها با خود برمی‌دارید، درحالیکه باید ژولیده و گردآلود بروید.

***  شیخ عباس قمی می‌نویسد: پس براى اغنیا و تجار چه اندازه شایسته است، که این مطلب را در این سفر ملاحظه کنند و هرگاه در شهرهایى که تا کربلا بین راه ایشان است، عده‌اى از دوستانشان ایشان را دعوت و میهمانى می‌کنند و در زمان حرکت سفره‌هاى آنان را از پخته‌هاى لذیذ، و مرغ بریان و سایر غذا‌ها پر مى‌کنند، نپذیرند و بگویند: ما مسافر کربلا هستیم، و براى ما تغذیه به این غذا‌ها شایسته نیست.

ما در جشن عروسی نیستیم

***  شیخ کلینى صاحب کتاب شریف کافی روایت کرده است که بعد از شهادت حضرت سید الشهدا علیه السلام همسر کلبیّه آن حضرت اقامه عزا نمود، گریست و سایر زن‌ها و خدمت‌کاران گریستند، تا حدى که اشک‌هاى آن‌ها خشک شد، از جایى براى آن مخدّره «جونى» هدیه فرستادند، که معنى آن را مرغ قطا گفته‌اند، این هدیه براى این بود که از خوردن آن در گریستن بر امام حسین علیه السّلام قوت بگیرند، چون آن بانوى محترمه آن را دید پرسید چیست؟ گفتند: هدیه‌اى است که فلانى براى شما فرستاده، تا در ماتم امام حسین علیه السلام به آن استعانت بجویید، فرمود: «ما که در جشن عروسى نیستیم، ما را چه به این خوراک؟» پس دستور داد تا آن را از خانه بیرون بردند.

تواضع و فروتنی در برابر زائران

از دیگر مسائلى که در سفر زیارت امام حسین (ع) مستحب است، تواضع و فروتنى و خشوع و راه رفتن همانند بنده ذلیل است، پس کسانى که در راه زیارت آن حضرت، بر این مرکب سوار مى‌شوند، باید خیلى متوجه خود باشند، که بر سایر زائران و بندگان خدا، که به سختى و مشقت به کربلا می‌روند، بزرگى نکنند و تکبر نورزند و آنان را زه چشم حقارت نبینند. پا برهنه و همچون بندگان حرکت نمودن؛ «وَامْشِ حافیاً وَامْشِ مَشْیَ العَبد الذَّلیل».

***  شیخ کلینى (ره) به سند معتبر از ابو هارون روایت کرده: من در خدمت امام صادق (ع) بودم، به جمعیتى که نزد ایشان بودند فرمود: شما را چه شده که به ما استخفاف می‌نمایید؟ از میان آن‌ها مردى از اهل خراسان برخاست و گفت: پناه می‌بریم به خدا از این که ما به شما یا به چیزی از امر شما استخفاف کنیم و آن را کوچک شماریم، فرمود: آرى تو خودت یکى از آنانى هستى، که سبک شمردى و خوار کردى مرا! آن مرد گفت: به خدا پناه می‌برم که من شما را خوار کرده باشم.
فرمود: واى بر تو، وقتى که نزدیک به جحفه بودیم، آیا نشنیدى که فلان کس به تو گفت: مرا به اندازه یک میل راه سوار کن، به خدا سوگند من از پیمودن راه خسته شدم، به خدا قسم تو سر به سوى او بلند نکردى، و او را سبک شمردى، و هرکه مؤمنى را خوا رکند ما را خوار کرده، و حرمت ما را تباه کرده است!
پس باید با سایر زائران با نیکویی و تواضع رفتار کرد «یَلْزَمُکَ حُسْنَ الصَّحابَهِ لِمَنْ یَصحَبُکَ».

رعایت سکوت

در حدیثى از امام صادق (ع)، توصیه شده که هنگام زیارت سیدالشهدا (ع)، زائر براى تأسّى به فرشتگان حاضر در حرم مطهر آن امام علیه السلام، شایسته است که سکوت را مراعات کند و جز خیر و نیکى، بر زبان جارى نسازد. ظاهرا مقصود از «خیر» در اینجا، خواندن زیارت نامه و نماز و دعا و ذکر و مانند آن است. پس زائر کربلا باید با حضور قلب از سخن بیهوده و شوخی و مزاح پرهیز «وَاقِلّ مِنَ الکَلامِ وَالمِزاح» و مشغول به توسل و ذکر خدا باشد «وَأَکْثِر مِنَ اللَّهِ تَعالی». مرحوم آیت‌الله بهجت می‌فرمودند: خدا می‌داند در این حرم‌ها چه ملائکه‌ای و چه اولیایی به طواف مشغول‌اند. صدا بلند نکنید و فریاد نزنید، آن‌ها متأذی می‌شوند.

اجازه ورود خواستن

حرم امام معصوم (ع)، در واقع، خانه خاندان پیامبر خدا (ص) و یکى از خانه‌هاى پیامبر (ص) محسوب مى‌شود. از این رو، وارد شدن به آن، بدون اجازه، شایسته نیست. مرحوم آیت‌الله بهجت می‌فرمودند: «از اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم بین حیات معصومین (ع) و مماتشان هیچ فرقی وجود ندارد؛ یعنی الان هم امام حیّ است و حرفت را می‌شنود.» لذا ادب، ایجاب مى‌کند که پیش از ورود به آن، از خدا و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع)، اذن دخول، گرفته شود. نکته جالب توجه، این که در باره تأثیر خواندن اذن دخول، از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود:
فَإِن خَشَعَ قَلبُکَ وَ دَمِعَت عَینُکَ، فَهُوَ عَلامَةُ الإِذنِ؛ فَادخُل. پس اگر دلت خاشع (تسلیم) و اشکت سرازیر شد، نشانه صادر شدن اذن است. پس داخل شو. داشتن حالت خشوع و تضرّع هنگام ورود به کربلاى حضرت حسین علیه السلام، نشانه پذیرش امام و اذن اوست. اگر چنین حالى به زائر دست داد، خوشا به حالش! در غیر این صورت، شایسته است که به حال اضطرار، قدرى توقّف کند، ان‌شاءالله که مشمول عنایت‌هاى آن حضرت بشود.

امام حسین (ع) را محزون و ژولیده زیارت کنید

از حضرت امام صادق علیه السلام نقل شده، چون می‌خواهی به زیارت امام حسین علیه‌السلام بروی، آن حضرت را محزون و غمناک و ژولیده و غبارآلود و گرسنه و تشنه زیارت کن که آن جناب با این احوال شهید شد و حاجات خود را بخواه و از کربلا بازگرد، و آن را وطن خود قرار مده. بدین معنا که پس از زیارت از کربلا خارج شوید. در روایت دیگری فرمودند که بیشتر از سه روز در کربلا نمانید.
هیئت ظاهرى زائر، باید متناسب حضور بر سرِ مزار شهدا باشد؛ لذا ادب حضور، ایجاب مى‌کند که نه تنها زائر، خود را زینت نکند؛ بلکه توصیه شده با چهره‌اى ژولیده و غمبار، وارد حرم شریف امام حسین علیه‌السلام شود. عطر نزدن و سرمه نکشیدن و آرایش نکردن از جمله توصیه‌های این سفر زیارتی است «وَلاتَدَّهِنْ وَ لاتَکتَحِل حتّی تَأتِیَ الفُرات». در روایت ابو حمزه ثمالى (ره)، از امام صادق علیه السلام باب زیارت حضرت امام حسین علیه السلام نقل شده:، چون به نینوا رسیدى بارهاى خود را در آنجا بگذار، و به چشم سرمه نکش، و تا زمانی که در آنجا اقامت دارى گوشت مخور
امام حسن عسکری (ع) یکی از پنج نشانه مؤمن را زیارت اربعین می‌دانند و می‌فرمایند: مؤمن پنج علامت دارد: خواندن ۵۱ رکعت نماز در شبانه‌روز (نماز‌های واجب و نافله)، زیارت اربعین، به دست کردن انگشتری دردست راست، به خاک ساییدن پیشانی (سجده رفتن بر خاک)، و بلند خواندن بسم الله الرحمن الرحیم در نماز.

***  عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَیْتَ الْحُسَیْنَ ع فَمَا تَقُولُ قُلْتُ أَشْیَاءَ أَسْمَعُهَا مِنْ رُوَاةِ الْحَدِیثِ مِمَّنْ سَمِعَ مِنْ أَبِیکَ قَالَ أَ فَلَا أُخْبِرُکَ عَنْ أَبِی عَنْ جَدِّی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع کَیْفَ کَانَ یُصْنَعُ فِی ذَلِکَ قَالَ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ إِذَا أَرَدْتَ الْخُرُوجَ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَصُمْ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ یَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ یَوْمَ الْخَمِیسِ وَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ فَإِذَا أَمْسَیْتَ لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ فَصَلِّ صَلَاةَ اللَّیْلِ ثُمَّ قُمْ فَانْظُرْ فِی نَوَاحِی السَّمَاءِ وَ اغْتَسِلْ تِلْکَ اللَّیْلَةَ قَبْلَ الْمَغْرِبِ ثُمَّ تَنَامُ عَلَى طُهْرٍ فَإِذَا أَرَدْتَ الْمَشْیَ إِلَیْهِ فَاغْتَسِلْ وَ لَا تَطَیَّبْ وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَکْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِیَ الْقَبْرَ

  امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمودند: هنگامیکه نزد قبر امام حسین علیه السلام می روی چه می گویی، عرض کرد: چیزهایی می گویم که از راویان حدیث شنیده ام از آنانی که از پدر بزرگوارتان شنیده اند. فرمودند: آیا تو را با خبر نسازم از پدرم از جدم علی بن حسین علیه السلام چگونه آنجا به اعمال می پرداخت عرض کردم: آری فدایتان شوم. حضرت فرمودند هرگاه خواستی برای زیارت حسین علیه السلام بیرون روی قبل از اینکه خارج شوی سه روز روزه بگیر روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه پس هنگامیکه شب جمعه فرا رسید نماز شب بخوان پس برخیز و به اطراف آسمان نظاره کن و در آن شب غسل کن قبل از مغرب پس بخواب در حالی که با طهارت باشی پس هنگامی که خواستی پیاده بسوی قبرش روی، غسل نما و خود را خوشبو مکن و از روغن نیز استفاده مکن و سرمه نیز استفاده نکن تا اینکه بسمت قبر بروی. (تهذیب الاحکام/ج6/ص76*

***   قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَأْتُونَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَیَتَّخِذُونَ سُفَراً أَ مَا إِنَّهُمْ لَوْ أَتَوْا قُبُورَ آبَائِهِمْ وَ أُمَّهَاتِهِمْ لَمْ یَفْعَلُوا ذَلِکَ قُلْتُ فَأَیَّ شَیْ‏ءٍ یَأْکُلُونَ قَالَ الْخُبْزَ وَ اللَّبَنَ

امام صادق علیه السلام : برخی از مردم می روند به زیارت قبر حسین علیه السلام و با خود سفره هایی می برند همانا ایشان اگر به نزد قبور پدران و مادرانشان می رفتند چنین نمی کردند عرض کردم: پس چه بخورند، حضرت فرمودند: نان و شیر.     ( تهذیب الاحکام/ج6/ص77)

***    عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا زُرْتَ الْحُسَیْنَ ع فَزُرْهُ وَ أَنْتَ حَزِینٌ مَکْرُوبٌ أَشْعَثُ مُغْبَرٌّ جَائِعٌ عَطْشَانُ وَ اسْأَلْهُ الْحَوَائِجَ وَ انْصَرِفْ وَ لَا تَتَّخِذْهُ وَطَناً

- امام صادق علیه السلام: هرگاه خواستی امام حسین علیه السلام را زیارت کنی او را زیارت کن در حالی که محزون و مکروب ژولیده موی و غبار آلود و گرسنه و تشنه لب باشی و از اباعبدلله علیه السلام حوائجت را بخواه و برگرد و کربلا را وطن خود مگیر.   ( تهذیب الاحکام/ج6/ص76)

آداب زیارت امام حسین(ع)

‏***   حال زائر هنگام زیارت
امام صادق(ع): وقتی به زیارت حسین(ع) می‌روی غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه ‏و تشنه باش که همانا حسین(ع) غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه  بود و از او ‏حاجاتت را بخواه و برگرد و آنجا را وطن قرار نده.‏

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا أَرَدْتَ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع:

***   غذاهای رنگین و متنوع نخورید
 

‏ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الرَّقَّةِ یُقَالُ لَهُ أَبُو الْمَضَاء قَالَ: قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: تَأْتُونَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع؟ قُلْتُ: نَعَمْ. قَالَ: أَ ‏فَتَتَّخِذُونَ لِذَلِکَ سُفَراً؟ قُلْتُ: نَعَمْ. فَقَالَ: أَمَا لَوْ أَتَیْتُمْ قُبُورَ آبَائِکُمْ وَ أُمَّهَاتِکُمْ لَمْ تَفْعَلُوا ذَلِکَ. قَالَ: قُلْتُ: أَیَّ شَیْ‏ءٍ نَأْکُلُ؟ ‏قَالَ: الْخُبْزَ وَ اللَّبَنَ.  (تهذیب، ج۶، ص۷۵)‏

از مردى که اهل رقّه بود و به وى ابو المضا مى‏گفتند نقل شده: امام صادق(ع) به من فرمودند: آیا به زیارت قبر ابا ‏عبداللَّه(ع) مى‏روید؟ عرض کردم: بلى. فرمودند: آیا برای این سفر، سفره‌ها [و غذاهای رنگین] برمی‌دارید؟ عرض ‏کردم: بلى. فرمودند: اگر به زیارت قبور پدران و مادران خود می‌رفتید چنین کارى نمى‏کنید. وى مى‏گوید: عرض ‏کردم: پس چه چیز بخوریم؟ حضرت فرمودند: نان و شیر.‏

***  با حالتی ژولیده به زیارت بروید
 

اللَّهِ ع‏ تَزُورُونَ خَیْرٌ مِنْ أَنْ لَا تزورون [تَزُورُوا] وَ لَا تَزُورُونَ خَیْرٌ مِنْ أَنْ تزورون [تَزُورُوا] قَالَ قُلْتُ قَطَعْتَ ‏ظَهْرِی قَالَ تَاللَّهِ إِنَّ أَحَدَکُمْ لَیَذْهَبُ إِلَى قَبْرِ أَبِیهِ کَئِیباً حَزِیناً وَ تَأْتُونَهُ أَنْتُمْ بِالسُّفَرِ کَلَّا حَتَّى تأتونه [تَأْتُوهُ‏] شُعْثاً غُبْراً.

(کامل ‏الزیارات، ص۱۳۱)‏

امام صادق(ع): زیارت بروید بهتر است از اینکه به زیارت نروید و زیارت نروید بهتر است از اینکه به زیارت بروید. ‏راوى مى‏گوید: محضر مبارکش عرض کردم:کمر من را شکستید با این کلام. حضرت فرمودند: به خدا قسم یکى از ‏شما وقتى به زیارت قبر پدرش مى‏رود غمگین و اندوهناک مى‏رود ولى به زیارت قبر مطهّر آن حضرت مى‏روید در ‏حالى که با خود سفره‏ها مى‏برید، نه، این طور نباید به زیارت آن جناب بروید بلکه زیارتش کنید با حالى ژولیده و ‏غبارآلود.‏

قَالَ أَبُو عَبْدِ

***  همان گونه که به حج می روید زیارت امام حسین(ع) بروید

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِذَا خَرَجْنَا إِلَى أَبِیکَ أَ فَکُنَّا [أَ فَلَسْنَا] فِی حَجٍّ قَالَ بَلَى قُلْتُ فَیَلْزَمُنَا مَا ‏یَلْزَمُ الْحَاجَّ قَالَ مِنْ مَا ذَا قُلْتُ مِنَ‏الْأَشْیَاءِ الَّتِی یَلْزَمُ الْحَاجَّ قَالَ یَلْزَمُکَ حُسْنُ الصَّحَابَةِ لِمَنْ یَصْحَبُکَ وَ یَلْزَمُکَ قِلَّةُ الْکَلَامِ إِلَّا ‏بِخَیْرٍ وَ یَلْزَمُکَ کَثْرَةُ ذِکْرِ اللَّهِ وَ یَلْزَمُکَ نَظَافَةُ الثِّیَابِ وَ یَلْزَمُکَ الْغُسْلُ قَبْلَ أَنْ تَأْتِیَ الْحَائِرَ وَ یَلْزَمُکَ الْخُشُوعُ وَ کَثْرَةُ ‏الصَّلَاةِ وَ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ یَلْزَمُکَ التَّوْقِیرُ لِأَخْذِ مَا لَیْسَ لَکَ وَ یَلْزَمُکَ أَنْ تَغُضَّ بَصَرَکَ وَ یَلْزَمُکَ أَنْ ‏تَعُودَ إِلَى أَهْلِ الْحَاجَةِ مِنْ إِخْوَانِکَ إِذَا رَأَیْتَ مُنْقَطِعاً وَ الْمُوَاسَاةُ وَ یَلْزَمُکَ التَّقِیَّةُ الَّتِی قِوَامُ دِینِکَ بِهَا وَ الْوَرَعُ عَمَّا نُهِیتَ ‏عَنْهُ وَ الْخُصُومَةِ وَ کَثْرَةِ الْأَیْمَانِ وَ الْجِدَالِ الَّذِی فِیهِ الْأَیْمَانُ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ تَمَّ حَجُّکَ وَ عُمْرَتُکَ وَ اسْتَوْجَبْتَ مِنَ الَّذِی ‏طَلَبْتَ مَا عِنْدَهُ بِنَفَقَتِکَ وَ اغْتِرَابِکَ عَنْ أَهْلِکَ وَ رَغْبَتِکَ فِیمَا رَغِبْتَ أَنْ تَنْصَرِفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ.(کامل ‏الزیارات، ص۱۳۰)‏

محمّد بن مسلم نقل می‌کند: به امام صادق(ع) عرض کردم: هر گاه به زیارت پدر بزرگوارتان (امام حسین ع) مى‏رویم ‏آیا به همان هیئت و کیفیّتى که به حج مى‏رویم باشیم؟ حضرت فرمودند: بلى. عرض کردم: پس آنچه بر حاجى لازم ‏است بر ما نیز است؟ حضرت فرمودند: چه چیزهائى را گفتى؟ عرض کردم: اشیائى را که بر حاجى لازم مى‏باشد. ‏حضرت فرمودند: ‏

بر تو لازم است که با همراهانت خوش رفتار باشى.‏

سخن اندک بگوئى و حتى الامکان تکلّم نکنى مگر به خیر. ‏

بر تو لازم است زیاد بیاد خدا باشى.‏

بر تو لازم است جامه و لباس‏هایت را نظیف و پاکیزه نگاه دارى. ‏

بر تو لازم است پیش از اینکه به حائر برسى غسل نمائى. ‏

لازم است بر تو که خاشع بوده و زیاد نماز خوانده و بسیار بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستى.‏

به آنچه از تو نیست و مال دیگرى است احترام گذارده و بر ندارى. ‏

 

***  غمگین، گرسنه، تشنه، ژولیده به زیارت بروید
امام صادق(ع): وقتی به زیارت حسین(ع) می روی غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه باش که همانا حسین(ع) غمگین و شکسته و اندوهناک و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه  بود و از او حاجاتت را بخواه و برگرد و آنجا را وطن قرار نده.

***   سه روز روزه قبل از سفر زیارت و دعاهای هنگام خروج از منزل

   عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِذَا أَرَدْتَ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع فَزُرْهُ وَ أَنْتَ کَئِیبٌ حَزِینٌ مَکْرُوبٌ شَعِثاً مُغْبَرّاً جَائِعاً عَطْشَاناً فَإِنَّ الْحُسَیْنَ قُتِلَ حَزِیناً مَکْرُوباً شَعِثاً مُغْبَرّاً جَائِعاً عَطْشَاناً وَ سَلْهُ الْحَوَائِجَ وَ انْصَرِفْ عَنْهُ وَ لَا تَتَّخِذْهُ وَطَناً.» (کامل الزیارات، ص  ۱۳۱)

صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْجَمَّالِ: «اسْتَأْذَنْتُ الصَّادِقَ ع لِزِیَارَةِ مَوْلَانَا الْحُسَیْنِ ع فَسَأَلْتُهُ أَنْ یُعَرِّفَنِی مَا أَعْمَلُ عَلَیْهِ فَقَالَ یَا صَفْوَانُ صُمْ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ قَبْلَ خُرُوجِکَ وَ اغْتَسِلْ فِی الْیَوْمِ الثَّالِثَ ثُمَّ اجْمَعْ إِلَیْکَ أَهْلَکَ ثُمَّ قُل‏ (:) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ الْیَوْمَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی وَ کُلَّ مَنْ کَانَ مِنِّی بِسَبِیلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغَائِبَ‏  اللَّهُمَّ احْفَظْنَا (بِحِفْظِکَ) بِحِفْظِ الْإِیمَانِ وَ احْفَظْ عَلَیْنَا (اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا فِی حِرْزِکَ وَ لاَ تَسْلُبْنَا نِعْمَتَکَ‏ (وَ لاَ تُغَیِّرْ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ وَ عَافِیَةٍ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِکَ إِنَّا إِلَیْکَ رَاغِبُونَ‏ وَ اخْرُجْ مِنْ مَنْزِلِکَ خَاشِعاً، وَ أَکْثِرْ مِنَ التَّهْلِیلِ وَ التَّکْبِیرِ وَ التَّحْمِیدِ وَ التَّمْجِیدِ وَ الصَّلَاةِ عَلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ امْضِ وَ عَلَیْکَ السَّکِینَةَ وَ الْوَقَارَ .» (مصباح المتهجد، ج‏۲  ص ۷۱۷)

صفوان بن مهران جمال می‌گوید خدمت امام صادق(ع) رفتم و اذن بگیرم برای زیارت مولایمان حسین(ع) پس پرسیدم از ایشان که من چه کارهایی انجام بدهم؟ امام صادق(ع) فرمودند: سه روز روزه بگیر قبل از این که به سفر بروی سپس روز سوم غسل کن و خانواده خود را جمع کن و سپس بگو. بار خدایا من امروز به تو سپردم خودم و اهل و عیالم و مال و فرزندانم ‏و هر که با من راهى دارد حاضرشان باشد یا غایب بار خدایا ما را در حرز خود گیر و نعمتت را از ما باز مگیر و سلب مفرما. بار الها حفظ فرما ما را به حفظ خودت به حفظ ایمان و نگهدار ما باش و آنچه از نعمت و عافیت داریم بر ما دگرگون مساز و بیفزاى بر ما از فضل خود زیرا که ما به تو مشتاقیم آنگاه از منزل خود بیرون برو با حال خشوع و بسیار بگو لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ‏  نیست معبود حقى جز خدا و خدا بزرگتر است و ستایش خدا راست و ثناى خداوند و صلوات بر پیغمبر و آل او صلوات الله علیهم بفرست و راه بیفت به آرامى و وقار.

کیفیّت زیارت امام حسین(علیه السلام) از راه دور:

از مجموع روایات، زیارت آن حضرت از راه دور به یکی از عبارات زیر استفاده می شود:

1ـ سه بار بگوید:«صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ».

2ـ بگوید:«السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ».

3ـ در روایت حنّان بن سُدیر چنین آمده است:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلایَ وَ ابْنَ مَوْلایَ، وَ سَیِّدی وَابْنَ سَیِّدی، اَلسَّلامُ

سلام بر تو ای مولای من و ای فرزند مولای من و ای آقای من و ای فرزند آقای من، سلام

عَلَیْکَ یا مَوْلایَ اَلشَّهیدُ بْنُ الشَّهیدِ، والقَتیلُ بْنُ الْقَتیلِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

بر تو ای مولای من شهید فرزند شهید و ای کشته فرزند کشته، سلام بر تو

وَرَحْمَةُ الله وَبَرَکاتُهُ، أَنَا زائِرُکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ بِقَلْبی وَ لِسانی

و رحمت خدا و برکاتش بر تو باد، من زائر تو هستم ای فرزند رسول خدا با قلب و زبان

وَجَوارِحی، وَ إِنْ لَمْ اَزُرْکَ بِنَفْسی مُشاهَدَةً لِقُبَّتِکَ، فَعَلَیْکَ السَّلامُ یا

وتمام اعضا، هر چند تو را از نزدیک زیارت نکردم و بارگاه تو را ندیدم اما سلام بر تو ای

وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، وَ وارِثَ نُوح نَبِیِّ اللهِ، وَ وارِثَ إِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ،

وارث آدم برگزیده خدا و وارث نوح پیامبر خدا و وارث ابراهیم خلیل الله

وَ وارِثَ موسی کَلیمِ اللهِ، وَوارِثَ عیسی رُوحِ اللهِ، وَ وارِثَ مُحَمَّد

و وارث موسی کلیم الله و وارث عیسی روح الله و وارث محمد

حَبیبِ اللهِ وَنَبِیِّهِ وَرَسُولِهِ، وَ وارِثَ عَلِیٍّ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَصِیِّ رَسُولِ اللهِ

حبیب خدا و نبی او و رسول او و وارث علی امیرمؤمنان وصیّ رسول خدا

وَ خَلیفَتِهِ، وَ وارِثَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَصِیِّ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، لَعَنَ اللهُ

و جانشین او و وارث حسن بن علی وصیّ امیرمؤمنان خدا لعنت کند

قاتِلیکَ، وَجَدَّدَ عَلَیْهِمُ الْعَذابُ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَة، أَنَا یا

کسانی که تو را شهید کردند و در این ساعت و در هر ساعت عذاب تازه ای بر آنها بفرست ای

سَیِّدی مُتَقَرِّبٌ إلَی اللهِ جَلَّ وَ عَزَّ، وَ إِلی جَدِّکِ رَسُولِ اللهِ، وَ إلی أَبیکَ

آقای من! به سوی خداوند متعال و جدّت رسول خدا وپدرت

 

أَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَإلی أَخیکَ الْحَسَنِ، وَإلَیْکَ یا مَوْلایَ، فَعَلَیْکَ السَّلامُ

امیرمؤمنان و برادرت حسن و به سوی تو ای آقای من تقرّب می جویم پس سلام

وَرَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ بِزِیارَتی لَکَ بِقَلْبی وَ لِسانی وَ جَمیعِ جَوارِحی،

و رحمت خدا و برکاتش بر تو باد با زیارتی که تو را با قلبم و زبانم و جمیع اعضایم نمودم

فَکُنْ یا سَیِّدی شَفیعی لِقَبُولِ ذلِکَ مِنِّی، وَ أَنَا بِالْبَراءَةِ مِنْ أَعْدائِکَ

پس ای آقای من! شفیع من برای قبول این زیارتم باش. من با بیزاری جستن از دشمنان تو

وَاللَّعْنَةِ لَهُمْ وَعَلَیْهِمْ أَتَقَرَّبُ إِلَی اللهِ وَإِلَیْکُمْ أَجْمَعینَ، فَعَلَیْکَ صَلَواتُ اللهِ

ولعنت بر آنها به خدا و به همه شما تقرّب می جویم پس درود و

وَ رِضْوانُهُ وَ رَحْمَتُهُ.

رضوان و رحمت خدا بر تو باد.

سپس به قبر علی بن الحسین(علیهما السلام) (علی اکبر) توجّه می کنی و بر او سلام می گویی، و در پایان آنچه دوست داری از امور دنیا و آخرتت را، از خدا طلب می کنی، آنگاه چهار رکعت نماز می خوانی. سپس رو به قبله، به سوی قبر امام حسین(علیه السلام) و سایر شهدا متوجّه می شوی و به قصد وداع می گویی:

أَنَا مُوَدِّعُکَ یا مَوْلایَ وَابْنَ مَوْلایَ، وَ یا سَیِّدی وَابْنَ سَیِّدی، و مُوَدِّعُکَ

من با تو وداع می گویم ای مولای من و ای فرزند مولای من و ای آقای من و ای فرزند آقای من و نیز با تو وداع می کنم

یا سَیِّدی وَابْنَ سَیِّدی یا عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ، وَ مُوَدِّعُکُمْ یا ساداتی یا

ای آقای من و ای فرزند آقای من ای علی بن حسین و با شما ای آقایان من و ای شهیدان کربلا

مَعاشِرَ الشُّهَداءِ، فَعَلَیْکُمْ سَلامُ اللهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ رِضْوانُهُ وَ بَرَکاتُهُ.

نیز وداع می کنم پس بر شما باد سلام و رحمت خدا و رضوان و برکاتش.

زمان های زیارت امام حسین (ع)

زیارت امام حسین (ع) در تمام ایام سال و هر زمان که انسان توانایی داشته باشد مطلوب است.

***   امام صادق (ع) فرمود: «سزاوار است که شخص توانگر سالی دو مرتبه و انسان تهیدست سالی یک‌بار به زیارت امام حسین (ع) برود.»         

  ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق و مصحح: امینی، عبدالحسین، ص 294، دار المرتضویه، نجف اشرف، چاپ اول، 1356 ش.

***   امام کاظم (ع) فرمود: «در حق امام حسین (ع) جفا نکنید (زیارتش را ترک نکنید). انسان ثروتمند و توانگر هر چهار ماه یک‌مرتبه به زیارتش برود و انسان تهی‌دست تکلیفی ندارد، مگر به مقدار توانایی او و خداوند آنچه در توان بندگان نیست تکلیف نکرده است.»  همان.

اما به جهت فضیلت برخی از زمان‌ها به زیارت امام حسین (ع) سفارش بیشتری شده است که به ذکر تعدادی از این روایات بسنده می‌شود:

۱. شب جمعه: صفوان جمّال روایت کرده است: «وقتی امام صادق (ع) به حیره (منطقه‌ای بود در کوفه) تشریف آوردند به من فرمود: آیا مایل به زیارت قبر حسین (ع) هستی؟ گفتم: فدایت شوم، آیا قبر آن حضرت را زیارت می‌کنی؟ آن حضرت فرمود: چگونه آن را زیارت نکنم و حال آنکه خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و پیامبران و اوصیا به زمین هبوط و او را زیارت می‌کنند. البتّه حضرت محمد ‌(ص) برترین پیامبران است و ما برترین اوصیاء هستیم.»     همان، ص 113.

 

۲. روز عرفه: امام صادق (ع) فرمود: «کسی که در روز عرفه با معرفت و شناخت به حق آن حضرت به زیارت قبر مطهرش برود، خداوند منان ثواب هزار حج و هزار عمرۀ مقبول و هزار بار جنگ کردن با دشمنان خدا در رکاب نبی مرسل یا امام عادل به او می‌دهد.»    همان، ص 164.

1. ماه رجب و ماه شعبان: احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی می‌گوید: «از حضرت امام رضا (ع) پرسیدم: در چه ماهی حضرت امام حسین (ع) را زیارت کنیم؟ آن حضرت فرمود: در نیمۀ ماه رجب و نیمۀ ماه شعبان.»      همان، ص 182.

 

1. روز عاشورا و روز اربعین: جابر جعفی می‌گوید: «در روز عاشورا خدمت امام صادق (ع) رسیدم، آن حضرت به من فرمود: این گروه (زائران اباعبدالله الحسین) زائران خدا هستند و بر او واجب است که زائر را اکرام کند. کسی که نزد قبر مطهر حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در شب عاشورا بیتوته کند، روز قیامت خدا را درحالی‌که به خون خودش آلوده است، ملاقات می‌کند؛ گویا در رکاب حضرت اباعبدالله (ع) در سرزمین کربلا شهید شده است. کسی که قبر امام حسین (ع) را روز عاشورا زیارت و بالای قبر بیتوته کند، مثل کسی است که در مقابل آن حضرت شهید شده باشد.»    همان، ص 173.

در روایتی امام حسن عسکری (ع) یکی از نشانه‌های مؤمن را، زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین شمرده‌اند.

شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، کتاب المزار، محقق و مصحح: ابطحی،‌ سید محمدباقر، ص 53، کنگرۀ جهانی هزاره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413 ق.

 

***  عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ قَالَ لِی أَبُوعَبْدِ اللَّهِ ع هَلْ لَکَ فِی قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قُلْتُ وَ تَزُورُهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ وَ کَیْفَ لَا أَزُورُهُ وَ اللَّهُ یَزُورُهُ کُلَّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ یَهْبِطُ مَعَ الْمَلَائِکَةِ إِلَیْهِ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْأَوْصِیَاءُ وَ مُحَمَّدٌ أَفْضَلُ الْأَنْبِیَاءِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَنَزُورُهُ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ نُدْرِکُ زِیَارَةَ الرَّبِّ قَالَ نَعَمْ یَا صَفْوَانُ الْزَمْ ذَلِکَ یُکْتَبْ لَکَ زِیَارَةُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع وَ ذَلِکَ تَفْضِیلٌ وَ ذَلِکَ تَفْضِیلٌ

- امام صادق علیه السلام به صفوان شتردار فرمودند: آیا بهره ای از زیارت امام حسین علیه السلام داری؟ عرض کردم شما و زیارتش می کنید فدای شما بشوم، فرمودند: چگونه زیارتش نکنم و حال آنکه هر شب جمعه خداوند به همراه ملائکه و انبیاء و اوصیاء است، به زیارتش می آیند، عرض می آیند، عرض کردم، فدایت شوم پس در هر جمعه که زیارتش کنیم، زیارت پروردگار را نیز درک می کنیم، فرمودند: بله ای صفوان آن را ملزم باش تا اینکه برایت زیارت قبر امام حسین علیه السلام نوشته شود و این تفضیل است، و این تفضیل است.

أقول : المراد أن زیارة الرب له مجاز بمعنى زیادة التفضیل له وهو واضح. مرحوم حر عاملی گوید: مراد از زیارت کردن پرودگار او را؛ مجاز است به معنای زیادت تفضیل امام حسین علیه السلام و این واضح است. ( وسائل الشیعه/ج14/ص480)

***    عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع لَیْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ مَنْ زَارَهُ یَوْمَ عَرَفَةَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ مَنْ زَارَهُ یَوْمَ عَاشُورَاءَ فَکَأَنَّمَا زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ

- امام باقر علیه السلام کسی که در شب نیمه شعبان امام حسین علیه السلام را زیارت کند خداوند آنچه را که او از گناهان پیش فرستاده و آنچه می فرستد را می آموزد (گناهان گذشته و آینده او) و هرکس او را در روز عاشورا زیارت کند، خداوند هزار حج مقبول و هزار عمره مبرور برایش می نویسد، و هرکس او را در روز عاشورا زیارت کند، کانه خداوند را در بالای عرش او زیارت کرده است.( وسائل الشیعه/ج14/ص469)

***  عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُصَافِحَهُ مِائَةُ أَلْفِ نَبِیٍّ وَ عِشْرُونَ أَلْفَ نَبِیٍّ فَلْیَزُرْ قَبْرَالْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فِی النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّ أَرْوَاحَ النَّبِیِّینَ ع تَسْتَأْذِنُ اللَّهَ فِی زِیَارَتِهِ فَیُؤْذَنُ لَهُمْ
- امام صادق علیه السلام : هرکس دوست دارد که صدوبیست هزار پیامبر با او مصافحه کنند، پس قبر امام حسین علیه السلام درنیمه شعبان زیارت کند چرا که ارواح پیامبران علیه السلام از خداوند اذن می گیرند در مورد زیارت امام حسین علیه السلام و به ایشان اذن داده می شود. (تهذیب الاحکام/ج6/ص48)

***   عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا کَانَ لَیْلَةُ الْقَدْرِ وَ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ نَادَى مُنَادٍ تِلْکَ اللَّیْلَةَ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ غَفَرَ لِمَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ

- امام صادق علیه السلام : هنگامی که شب قدر فرا رسد که در آن شب هر امر محکمی یک منادی در آن شب از درون ندا می زند؛ همانا خداوند تعالی به درستی که هر آنکس را که در این شب به زیارت قبر امام حسین علیه السلام آمده را آمرزید.

***  عَنْ یُونُسَ بْنِ ظَبْیَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع یَوْمَ عَرَفَةَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ أَلْفِ حَجَّةٍ مَعَ الْقَائِمِ ع وَ أَلْفَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عِتْقَ أَلْفِ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حُمْلَانَ أَلْفِ أَلْفِ‏فَرَسٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ سَمَّاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدِیَ الصِّدِّیقُ آمَنَ بِوَعْدِی وَ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ فُلَانٌ صِدِّیقٌ زَکَّاهُ اللَّهُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ وَ سُمِّیَ فِی الْأَرْضِ کَرُوبِیّاً

امام صادق علیه السلام : هر کس قبر امام حسین علیه السلام را روز عرفه زیارت کند، خداوند برای او هزار هزارحج به مراه حضرت قائم (عج)، و هزار هزار عمره با رسول خدا (ص) و ثواب آزاد کردن هزار هزار برده و به اندازه هزار هزار اسب و خداوند او را می نامد بنده صدیق من بوعده من ایمان آورده و ملائکه ندا می‌دهند فلانی صدیق است و خداوند از بالای عرش خود او را تزکیه نموده است و در زمین کروبی نامیده می‌شود.(تهذیب الاحکام/ج6/ص517)

***  قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع لَیْلَةً مِنْ ثَلَاثٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ قُلْتُ أَیُّ اللَّیَالِی جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ لَیْلَةُ الْفِطْرِ وَ لَیْلَةُ الْأَضْحَى وَ لَیْلَةُ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَان‏

- امام صادق علیه السلام : هر کس در شبی از سه شب قبر امام حسین علیه السلام را زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می آمرزد، عرض کردم فدایتان بشوم کدام شبها فرمودند: شب عید فطر و شب عید قربان و شب نیمه شعبان.    ( تهذیب الاحکام/ج6/ص49)

***  عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ بَاتَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع لَیْلَةَ عَاشُورَاءَ لَقِیَ اللَّهَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مُلَطَّخاً بِدَمِهِ کَأَنَّمَا قُتِلَ مَعَهُ فِی عَرْصَةِ کَرْبَلَاءَ

- امام صادق علیه السلام: هر کس شب عاشورا کنار قبر امام حسین علیه السلام بیتوته کند، خداوند را در روز قیامت در حالی که آغشته به خون می باشد، زیارت می کند گویی که در میدان کربلا همراه با امام حسین علیه السلام شهید شده است.    وسائل الشیعه/ج14/ص477
 

اهمیت و ثواب روضه و مجلس عزاداری امام حسین (ع)

خواص مجالس ذکر مصائب امام حسین(ع)

کسانی که در مجالس ذکر او شرکت می‌‌کنند، به خوبی حال و هوای آنجا را درک کرده و ارتباط معنوی عمیقی با حضرتش برقرار می‌‌سازند، اما بر طبق احادیث و روایات متعدد مجالس آن حضرت دارای ویژگی‌‌هایی است:

1- هر کس بنشیند، در مجالسی که در آن به امر ائمه(ع) پرداخته شده و ذکر مصائب آنان است، دل او نمی‌‌میرد در آن روزی که دل‌‌ها می‌‌میرند.

2- این گونه مجالس محبوب خدا، رسول او و ائمه(ع) است.

3- نَفَس فرد عزادار در آن مجلس تسبیح خداوند است.

4- این مجالس محل نَظَر حضرت امام حسین(ع) است، زیرا آن جناب در عرش است و از آنجا به سوی سرزمین کربلا و زوّار و گریه‌‌کنندگان خود نظاره می‌‌کنند.

5- ملائکه مقرب خداوند درآن مجلسی حاضر می‌شوند.

6- مجلس عزای امام حسین(ع) هر جا بر پا شود، آنجا قبه و بارگاه اوست.

7- معراج گریه‌ کنندگان است، زیرا که محل نزول صلوات و رحمت الهی و غفران ذنوب و ... است.

8- این مجالس از دیگر مجالس اشرف و افضل است.

 

 

توصیه‌های ناب بزرگان در مورد مجلس روضه امام حسین (ع)
 *** ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻪ ﺑﻬﺠﺖرحمه الله : ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه السلام ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ .
***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺎﺿﯽ (رحمة الله علیه):
ﺩﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه السلام ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﺪ ، ﺭﻭﺿﻪ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻭﻟﻮ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﺮﮎ ﻧﺸﻮﺩ.
***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ‏ (رحمة الله علیه) :
برای رسیدن به عرفان کامل دو راه و دو مکان بیشتر وجود ندارد ؛ یا در حرم اباعبدالله یا در مجلس ابا عبدالله…
***  شیخ جعفر شوشتری (رحمة الله علیه) :
کسانی که نام این بزرگوار را می شنوند و تغییر حالی در خود نمی بینند، جداً نگران ایمان خود باشند! نام آقا امام حسین علیه السلام محک ایمان است.
***  آیت الله علامه امینی (رحمة الله علیه) :
به هنگام شنیدن مدایح و مراثی آل محمد چنان بی قرار می شد که بر اثر شادی یا اندوه، زمان و مکان را از یاد میبرد و روحش چنان به پرواز در می آمد که گویی هم اکنون در همان صحنه ای است که اشعار و مدایح و مراثی از آن سخن می گوید.
***  آیت الله شیخ عبدالکریم حائری (رحمة الله علیه) :
روضه خوانی و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام عمل مستحبی است که هزار واجب در آن است.
***  حاج میرزا اسماعیل دولابی (رحمة الله علیه) :
محبت و عزاداری برای امام حسین علیه السلام انسان را زود به مقصد می رساند. کلنا سفن النجاه و سفینه الحسین اسرع. همه ی ما اهلبیت کشتی نجاتیم ولی کشتی امام حسین علیه السلام سریعتر است . هنگام عزاداری انسان در دلش را باز میکند و امام حسین علیه السلام داخل میشوند
***  آﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ‏ (رحمة الله علیه) :
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﻣﻄﻬﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ علیه السلام ‏ ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ، «این کتیبه‏ های سیاه که بر در و دیوار حسینیه و محل عزاداری نصب کرده‏ اند، ما را شفاعت می‏کنند».
***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﮔﻠﭙﺎﯾﮕﺎﻧﯽ‏ (رحمة الله علیه) :
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺟﺰﺀ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ علیه السلام ﺛﺒﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .
***  آیت الله بهاءالدینی (رحمة الله علیه) : دستگاه امام حسینعلیه السلام فوق فقه است… نباید به دستگاه امام حسین علیه السلام اهانت شود، این عزاداری ها احیا کننده نماز و مساجد است.
***  آیت الله سیدعبدالکریم کشمیری (رحمة الله علیه) :
برای امام حسین علیه السلام هر کاری بکنی کم است
***  آیت الله بروجردی رحمه الله : به مقداری که امام حسین علیه السلام ، بزرگ و واجب الاحترام است، منسوبین به آن حضرت هم لازم الاحترام می باشند.
***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ‏ (رحمة الله علیه) :
ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﭘﺎﯼ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﺭﺍ ﺟﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪ.

***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺎﺿﯽرحمه الله: ﺩﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه السلام ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﺪ ، ﺭﻭﺿﻪ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻭﻟﻮ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﺮﮎ ﻧﺸﻮﺩ

***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽرحمه الله : برای رسیدن به عرفان کامل دو راه و دو مکان بیشتر وجود ندارد ؛ یا در حرم اباعبدالله یا در مجلس ابا عبدالله…

***  شیخ جعفر شوشتری رحمه الله : کسانی که نام این بزرگوار را می شنوند و تغییر حالی در خود نمی بینند، جداً نگران ایمان خود باشند! نام آقا امام حسین علیه السلام محک ایمان است.

***  آیت الله علامه امینی رحمه الله به هنگام شنیدن مدایح و مراثی آل محمد چنان بی قرار می شد که بر اثر شادی یا اندوه، زمان و مکان را از یاد میبرد و روحش چنان به پرواز در می آمد که گویی هم اکنون در همان صحنه ای است که اشعار و مدایح و مراثی از آن سخن می گوید.

*** آیت الله آشیخ عبدالکریم حائری رحمه الله : روضه خوانی و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام عمل مستحبی است که هزار واجب در آن است.

***  حاج میرزا اسماعیل دولابی رحمه الله : محبت و عزاداری برای امام حسین علیه السلام انسان را زود به مقصد می رساند. کلنا سفن النجاه و سفینه الحسین اسرع. همه ی ما اهلبیت کشتی نجاتیم ولی کشتی امام حسین علیه السلام سریعتر است . هنگام عزاداری انسان در دلش را باز میکند و امام حسین علیه السلام داخل میشوند.

***  آﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽرحمه الله : ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﻣﻄﻬﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ علیه السلام ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺁﻥ ، «این کتیبه های سیاه که بر در و دیوار حسینیه و محل عزاداری نصب کرده اند، ما را شفاعت میکنند».

*** ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﮔﻠﭙﺎﯾﮕﺎﻧﯽ رحمه الله : ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺟﺰﺀ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ علیه السلام ﺛﺒﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .

***  آیت الله بهاءالدینی رحمه الله : دستگاه امام حسین علیه السلام فوق فقه است… نباید به دستگاه امام حسین علیه السلام اهانت شود، این عزاداری ها احیا کننده نماز و مساجد است.

***  آیت الله سیدعبدالکریم کشمیری رحمه الله : برای امام حسین علیه السلام هر کاری بکنی کم است.

آیت الله بروجردی رحمه الله : به مقداری که امام حسین علیه السلام ، بزرگ و واجب الاحترام است، منسوبین به آن حضرت هم لازم الاحترام می باشند. 

***  ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ رحمه الله ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﭘﺎﯼ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﺭﺍ ﺟﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪ.

***  گاندی:   من نهضتم را مدیون حسین بن علی (ع) هستم و من چیز تازه ای برای مردم هندوستان به ارمغان نیاورده ام.
 ***  چارلز دیکنز (نویسنده انگلیسی):
اگر منظور امام حسین(ع) جنگ در راه خواستههای دنیایی خود بود، من نمیفهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند. پس عقل چنین حکم می کند که او فقط به خاطر اسلام فداکاری کرد.
***   جرجی زیدان، نویسنده لبنانی:
پس از رحلت پیامبر(ص)، حب جاه و مال بر فضایل اخلاقی فائق آمد و افکار و آرای آل علی(ع) در میان چنان مردمی بی اثر ماند. چنانکه مردم کوفه به خاطر جاه و مال بیعتی را که با امام حسین(ع) بسته بودند، در هم شکستند و به این نیز اکتفا نکرده و او را کشتند.
***   توماس مان، متفکر آلمانی:
اگر بین فداکاری مسیح و حسین(ع) مقایسه شود حتماً فداکاری حسین پرمغزتر و باارزش تر جلوه خواهد نمود. زیرا مسیح روزی که آماده برای فدا شدن گردید زن و فرزند نداشت و در فکر آنان نبوده که بعد از او به چه سرنوشتی دچار خواهند آمد. امام حسین(ع) زن و فرزند داشت و بعضی از آنها کودک خردسال بودند و احتیاج به پدر داشتند.
***  کورت فریشلر، مورخ بزرگ آلمانی:
امام حسین(ع) در فداکاری قدم را از حدود فدا کردن خود برتر نهاد و فرزندانش را هم فدا کرد... تصمیم ثابت حسین(ع) برای فداکاری مطلق نه ناشی از لجاجت بود نه معلول هوا و هوس و او با پیروی از عقل مصمم شده بود که به طور کامل فداکاری کند تا اینکه مجبور نشود بر خلاف عقیده و آرمان والای خود به وسیله سازشکاری با یزید بن معاویه و زندگی ادامه دهد. می دانیم که حسین(ع) خود را برای کشته شدن آماده کرده بود. و او عزم داشت خویش را فدا نماید چرا توقف نکرد تا به قتلش برسانند و چرا دائم اسب می تاخت و شمشیر می انداخت... حسین(ع) دست روی دست گذاشتن و توقف برای کشته شدن را دور از مردانگی و جهاد در راه عقیده و آرمان خود می دانست. در نظر حسین(ع) در همانجا توقف کردن و گردن بر قضا دادن تا این که دیگران نزدیک شوند تا او را به قتل برسانند خودکشی محسوب می شود. یک مرد دلیر و با ایمان خودکشی نمیکند.
 ***  توماس کارلایل، دانشمند بزرگ انگلیسی:
بهترین درسی که از تراژدی کربلا می گیریم این است که حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنان با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق و باطل روبرو می شوند اهمیت ندارد. پیروزی حسین(ع) با وجود اقلیتی که داشت موجب شگفتی من است.
***   تندن اندیشمند هندی:
قیام کربلا معدل بشریت را بالا برد و سطح آن را ارتقا بخشید.
 ***  آنتوان بارا (دانشمند مسیحی سوری):
اگر بگویم حسین (ع) چراغ اسلام است کم گفته ام، اگر بگویم که او زره اسلام است کم گفته ام، بهترین جمله ای که می توانم بگویم این است که او وجدان تمام ادیان در تمام تاریخ است.
***   واشنگتن ایروینگ(مورخ آمریکایی):
برای امام حســـین ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن به اراده یزید نجات بخشد،لیکن مسوولیت پیشوایی مسلمین اجازه نمی داد که او یزید را به عنوان خلیفه بشناسد. او به زودی خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت، در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگهای تفتیده…روح حســـین فنا ناپذیر است؛ای پهلوان من و ای نمونه شجاعت و ای شهسوار من، حســـــین!

 *** پرفسور ادوارد براون (شرق شناس انگلیسی)
آیا قلبی پیدا می شود که وقتی درباره کربلا سخن می شنود آغشته به حزن و اندوه نگردد؟
حتی غیر مسلمانان نیز نمی توانند پاکی روحی را که این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت انکار کنند… هر کس اندکی حس در نهاد خود داشته باشد نمی تواند از این غصه غم انگیز متاثر نشود.

ذکر و نوحه و شعر بر مصائب لملم حسین (ع)

***  عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرٍ قَالَ کُنْتُ أَنَا وَ یُونُسُ بْنُ ظَبْیَانَ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ کَانَ أَکْبَرَنَا سِنّاً فَقَالَ لَهُ إِنِّی کَثِیراً مَا أَذْکُرُ الْحُسَیْنَ ع فَأَیَّ شَیْ‏ءٍ أَقُولُ قَالَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ تُعِیدُ ذَلِکَ ثَلَاثاً فَإِنَّ السَّلَامَ یَصِلُ إِلَیْهِ مِنْ قَرِیبٍ وَ مِنْ بَعِیدٍ الْحَدِیثَ

حسین بن ثویر گوید: من و یونس بن طبیان نزد امام صادق علیه السلام بودیم انسش از ما بیشتر بود به حضرت عرضه داشت من بسیار امام حسین علیه السلام را یاد می کنم پس چه ذکری بگویم حضرت فرمودند: بگو "صلی الله علیک یا اباعبدالله" و این ذکر را سه مرتبه بگو چرا که سلام از نزدیک و دور به ایشان می‌رسد(وسائل الشیعه/ج14/ص493)

***   عَنْ مِسْمَعٍ عَنْ یُونُسَ بْنِ‏عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا سَدِیرُ تَزُورُ الْحُسَیْنَ ع فِی کُلِّ یَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا قَالَ فَمَا أَجْفَاکُمْ قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ جُمْعَةٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ سَنَةٍ قَالَ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَیْ أَلْفِ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ وَ یَزُورُونَهُ لَا یَفْتُرُونَ وَ مَا عَلَیْکَ یَا سَدِیرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ جُمْعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ أَوْ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّةً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ فَرَاسِخُ کَثِیرَةٌ فَقَالَ لِی اصْعَدْ فَوْقَ سَطْحِکَ ثُمَّ الْتَفِتْ یَمْنَةً وَ یَسْرَةً ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَکَ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ تَنْحُو نَحْوَ الْقَبْرِ فَتَقُولُ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ تُکْتَبُ لَکَ زَوْرَةً وَ الزَّوْرَةُ حَجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ

امام صادق علیه السلام به سدیر فرمودند: ای سدیر آیا قبر حسین علیه السلام را هر روز زیارت می کنی؟ عرض کردم فدایت شوم نه، فرمودند: چقدر شما جفا می کنید آیا پس در هر ماه او را زیارت می کنی؟ عرض کردم: خیر فرمودند: آیا پس در هر سال او را زیارت می کنی: عرض کردم گاهی اوقات چنین می شود، فرمودند: ای‌ سدیر چقدر شما به حسین علیه السلام جفا می کنید مگر نمی دانی که خداوند هزار هزار فرشته ژولیده موی و غبار گرفته دارد که گریه می کنند و امام حسین علیه السلام را زیارت می کنند و هرگز خسته نمی شوند و هیچ باک و رنجی بر تو نیست ای سدیر که در هر جمعه 5 مرتبه و در هر روز یک مرتبه قبر امام حسین علیه السلام را زیارت کنی، عرض کردم: فدایت شوم میان ما و او فرسخ های بسیاری است. حضرت فرمودند: بر روی پشت بام خانه ات برو، پس توجهی به جانب راست بعد چپ بنما پس سرت را بلند کن و بسوی آسمان پس رو کن بسمت قبر امام حسین علیه السلام و بگو "السلام علیک یا اباعبدلله السلام علیک و رحمة الله و برکاته" که برایت بدین خاطر یک زیارت نوشته می شود، این زیارت یک حج و یک عمره است سدیر گفت: چه بسیار که این فرمایش را در هر ماه بیش از بیست مرتبه انجام می دادم. (وسائل‏ الشیعة ج 14 ص 493)

 

***   نوحه خوانى سنّتى
عَن اَبى هارونَ المکفوفِ قال :
دَخَلْتُ عَلى ابى عَبْدِاللّه علیه السّلام فَقالَ لى : اَنْشِدْنى ، فَاءَنْشَدْتُهُ فَقالَ: لا، کَما تُنْشِدوُنَ وَ کَما تَرْثیهِ عِنْدَ قَبْرِه...
ابو هارون مکفوف مى گوید:
خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسیدم . امام به من فرمود: برایم شعر بخوان . پس برایش اشعارى خواندم . فرمود: اینطور نه ، همان طور که (براى خودتان ) شعرخوانى مى کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سیدالشهدا مرثیه مى خوانى .
بحارالانوار، ج 44، ص 287

***  قال الصّادق علیه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَینِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
ترجمه :
امام صادق علیه السّلام به جعفربن عفان فرمود:
هیچ کس نیست که درباره حسین علیه السّلام شعرى بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شیخ طوسى ، ص 289

***   سرودن براى اهل بیت علیهم السّلام
قال الصّادق علیه السّلام :
مَنْ قالَ فینا بَیْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَیْتاً فىِ الْجَنَّةِ.
امام صادق علیه السّلام فرمود:
هرکس در راه ما و براى ما یک بیت شعر بسراید، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنا مى کند.
وسائل الشیعه ، ج 10، ص 467
***   اصحاب مدح و مرثیه
قال الصّادق علیه السّلام :
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى جَعَلَ فىِ النّاسِ مَنْ یَفِدُ اِلَیْنا وَ یَمْدَحُنا وَ یَرْثى لَنا.
امام صادق علیه السّلام فرمود:
خدا را سپاس که در میان مردم ، کسانى را قرار داد که به سوى ما مى آیند و بر ما وارد مى شوند و ما را مدح و مرثیه مى گویند.
وسائل الشیعه ، ج 10، ص 469
*** شعر خوانى در ایّام عزا
قالَ الرّضا علیه السّلام:
یا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا یّامَ اَیّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَینا اَهْلِ الْبَیْتِعلیهم السّلام .
ترجمه:
امام رضا علیه السّلام به دعبل (شاعر اهل بیت ) فرمود.
اى دعبل ! دوست دارم که برایم شعرى بسرایى و بخوانى ، چرا که این روزها (ایام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است .جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 567
*** مرثیه ، نصرت اهل بیت علیهم السّلام
عَن الرّضا علیه السّلام:
یا دِعبِلُ! اِرْثِ الحُسَیْنَعلیه السّلام فَاَنْتَ ناصِرُنا وَ مادِحُنا ما دُمْتَ حَیّاً فَلا تُقصِرْ عَنْ نَصْرِنا مَا اسْتَطَعْتَ.
امام رضا علیه السّلام فرمود:
اى دعبل ! براى حسین بن على علیه السّلام مرثیه بگو، تو تا زنده اى ، یاور و ستایشگر مایى ، پى تا مى توانى ، از یارى ما کوتاهى مکن .جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 567
*** قال علىُّ علیه السّلام :
اِنَّ اللّهَ ... اِخْتارَ لَنا شیعَةً یَنْصُرُونَنا وَ یَفْرَحُونَ بِفَرَحِنا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا.
على علیه السّلام فرمود:
خداوند براى ما، شیعیان و پیروانى برگزیده است که ما را یارى مى کنند، با خوشحالى ما خوشحال مى شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى گردند. غررالحکم ، ج 1، ص 235

 

 قال الصّادق علیه السّلام :
تَزاوَرُوا وَ تَلاقُوا وَ تَذاکَرُوا و اَحْیُوا اَمْرَنا.
امام صادق علیه السّلام فرمود:
به زیارت و دیدار یکدیگر بروید، با هم به سخن و مذاکره بنشینید و امر ما را (:کنایه از حکومت و رهبرى ) زنده کنید. بحارالانوار، ج 71، ص 352

*** مجالس حسینى
قال الصّادق علیه السّلام لِلفُضَیل:
تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْیُوا اَمْرَنا، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْیى اَمْرَنا.
امام صادق علیه السّلام از فُضیل پرسید:
آیا (دور هم ) مى نشینید و حدیث و سخن مى گویید؟
گفت : آرى
فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم ، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بدارید. خداى رحمت کند کسى را که امر و راه ما را احیا کند. وسائل الشیعه ، ج 10، ص 392
 

خبر شهادت امام حسین و گریه اهل بیت بر امام حسین (ع)

***   پیامبر(ص) از خاک کربلا به ام سلمه داد و عاشورا تبدیل به خون شد.
 

عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا: «أَنَّهَا قَالَتْ خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ مِنْ عِنْدِنَا ذَاتَ لَیْلَةٍ فَغَابَ عَنَّا طَوِیلًا ثُمَّ جَاءَنَا وَ هُوَ أَشْعَثُ أَغْبَرُ وَ یَدُهُ مَضْمُومَةٌ فَقُلْتُ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لِی أَرَاکَ شَعِثاً مُغْبَرّاً فَقَالَ أُسْرِیَ بِی فِی هَذَا الْوَقْتِ إِلَى مَوْضِعٍ مِنَ الْعِرَاقِ یُقَالُ لَهُ کَرْبَلَاءُ فَأُرِیتُ فِیهِ مَصْرَعَ الْحُسَیْنِ ابْنِی وَ جَمَاعَةٍ مِنْ وُلْدِی وَ أَهْلِ بَیْتِی فَلَمْ أَزَلْ أَلْقُطُ دِمَاءَهُمْ فَهَا هُوَ فِی یَدِی وَ بَسَطَهَا إِلَیَّ فَقَالَ خُذِیهَا فَاحْفَظِی بِهَا فَأَخَذْتُهَا فَإِذَا هِیَ شِبْهُ تُرَابٍ أَحْمَرَ فَوَضَعْتُهُ فِی قَارُورَةٍ وَ شَدَدْتُ رَأْسَهَا وَ احْتَفَظْتُ بِهَا فَلَمَّا خَرَجَ الْحُسَیْنُ ع مِنْ مَکَّةَ مُتَوَجِّهاً نَحْوَ الْعِرَاقِ کُنْتُ أُخْرِجُ تِلْکَ الْقَارُورَةَ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ وَ أَشَمُّهَا وَ أَنْظُرُ إِلَیْهَا ثُمَّ أَبْکِی لِمُصَابِهِ فَلَمَّا کَانَ فِی الْیَوْمِ الْعَاشِرِ مِنَ الْمُحَرَّمِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ ع أَخْرَجْتُهَا فِی أَوَّلِ النَّهَارِ وَ هِیَ بِحَالِهَا ثُمَّ عُدْتُ إِلَیْهَا آخِرَ النَّهَارِ فَإِذَا هِیَ دَمٌ عَبِیطٌ فَصِحْتُ فِی بَیْتِی وَ بَکَیْتُ وَ کَظَمْتُ‏ غَیْظِی مَخَافَةَ أَنْ یَسْمَعَ أَعْدَاؤُهُمْ بِالْمَدِینَةِ فَیَتَسَرَّعُوا بِالشَّمَاتَةِ فَلَمْ أَزَلْ حَافِظَةً لِلْوَقْتِ وَ الْیَوْمِ حَتَّى جَاءَ النَّاعِی یَنْعَاهُ فَحُقِّقَ مَا رَأَیْتُ.» (الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج‏۲   ص ۱۳۰)

ام سلمه می‌گوید: یک شب پیامبر خدا(ص) از نظر ما غائب شد و خیلى طول کشید. وقتى آمد گرد و غبار بسر و صورت مبارکش نشسته و موهایش ژولیده و کف دست مقدسش بسته بود. من گفتم: یا رسول اللَّه(ص) چرا تو را گرد و غبار آلوده مى‏بینم؟ فرمود: امشب مرا بموضعى بردند که آن را کربلا می‌گویند، در آنجا قتلگاه حسینم و گروهى از اهل بیتم را بمن نشان دادند. من همچنان خون‌هاى آنان را جمع کردم، آن خون‌ها این‏ها است که در میان دست من می‌باشد آنگاه کف دست خود را باز کرد و به من فرمود: این خون‌ها را بگیر و آنها را نگاه دار! وقتى من آنها را گرفتم و نگاه کردم دیدم شبیه به خاک قرمز می‌باشد، من آنها را در میان یک شیشه ریختم و سر آن را بستم و نگاهدارى نمودم.

هنگامى که امام حسین(ع) از مکه خارج و متوجه عراق شد من همه شب و همه روزه آن شیشه را خارج می‌کردم و می‌بوئیدم و به آن نظر می‌کردم و براى مصیبت وى می‌گریستم. وقتى روز دهم محرم که امام حسین(ع) در آن کشته شد فرا رسید من آن شیشه را در اول روز خارج کردم دیدم بحال خود می‌باشد. وقتى آخر روز نزد آن شیشه رفتم دیدم آن خاک مبدل بخون گردیده! در میان خانه فریاد زدم و گریان شدم ولى خشم خود را براى اینکه مبادا دشمنان خاندان عصمت که در مدینه بودند آگاه شوند و مرا شماتت کنند فرو بردم. من دائما مواظب وقت و روزى که آن خاک مبدل به خون شده بود بودم، هنگامى که خبر شهادت امام حسین(ع) رسید دیدم با آن روز مطابق است.

 

***   خبر پیامبر(ص) به فاطمه زهرا(س) از شهادت سید الشهدا(ع)
 

مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِکِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:‏ «کَانَ الْحُسَیْنُ ع مَعَ أُمِّهِ تَحْمِلُهُ فَأَخَذَهُ‏ رَسُولُ اللَّهِ ص فَقَالَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ سَالِبِیکَ وَ أَهْلَکَ اللَّهُ الْمُتَوَازِرِینَ عَلَیْکَ وَ حَکَمَ اللَّهُ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ أَعَانَ عَلَیْکَ فَقَالَتْ فَاطِمَةُ یَا أَبَتِ‏ أَیَ‏ شَیْ‏ءٍ تَقُولُ‏ قَالَ یَا بِنْتَاهْ ذَکَرْتُ مَا یُصِیبُهُ بَعْدِی وَ بَعْدَکِ مِنَ الْأَذَى وَ الظُّلْمِ وَ الْغَدْرِ وَ الْبَغْیِ وَ هُوَ یَوْمَئِذٍ فِی عُصْبَةٍ کَأَنَّهُمْ نُجُومُ السَّمَاءِ یَتَهَادَوْنَ إِلَى الْقَتْلِ وَ کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى مُعَسْکَرِهِمْ- وَ إِلَى مَوْضِعِ رِحَالِهِمْ وَ تُرْبَتِهِمْ فَقَالَتْ یَا أَبَتِ وَ أَیْنَ هَذَا الْمَوْضِعُ الَّذِی تَصِفُ قَالَ مَوْضِعٌ یُقَالُ لَهُ کَرْبَلَاءُ وَ هِیَ ذَاتُ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ عَلَیْنَا وَ عَلَى الْأُمَّةِ یَخْرُجُ عَلَیْهِمْ شِرَارُ أُمَّتِی وَ لَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ یَشْفَعُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ مَا شُفِّعُوا فِیهِمْ وَ هُمُ الْمُخَلَّدُونَ فِی النَّارِ قَالَتْ یَا أَبَتِ فَیُقْتَلُ قَالَ نَعَمْ یَا بِنْتَاهْ قُتِلَ قَبْلَهُ أَحَدٌ کَانَ تَبْکِیهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ الْمَلَائِکَةُ وَ الْوَحْشُ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَارِ وَ الْجِبَالِ لَوْ یُؤْذَنُ لَهَا مَا بَقِیَ عَلَى الْأَرْضِ مُتَنَفِّسٌ وَ تَأْتِیهِ قَوْمٌ مِنْ مُحِبِّینَا لَیْسَ فِی الْأَرْضِ أَعْلَمُ بِاللَّهِ وَ لَا أَقْوَمُ بِحَقِّنَا مِنْهُمْ وَ لَیْسَ عَلَى ظَهْرِ الْأَرْضِ أَحَدٌ یَلْتَفِتُ إِلَیْهِ غَیْرُهُمْ أُولَئِکَ مَصَابِیحُ فِی ظُلُمَاتِ الْجَوْرِ وَ هُمُ الشُّفَعَاءُ وَ هُمْ وَارِدُونَ حَوْضِی غَداً أَعْرِفُهُمْ إِذَا وَرَدُوا عَلَیَّ بِسِیمَاهُمْ- وَ أَهْلُ کُلِّ دِیْنِ یَطْلُبُونَ أَئِمَّتَهُمْ وَ هُمْ یَطْلُبُونَنَا وَ لَا یَطْلُبُونَ غَیْرَنَا وَ هُمْ قِوَامُ الْأَرْضِ بِهِمْ یَنْزِلُ الْغَیْثُ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ بِطُولِه‏.»     (کامل الزیارات، ص ۶۸)

امام صادق(ع): امام حسین علیه السّلام را مادرش می‌برد، پیامبر اکرم امام حسین را گرفت و فرمود:

خدا قاتل و ربایندگان اشیاء تو را لعنت کند! خدا افرادى را که بر علیه تو قیام می‌کنند هلاک نماید! خدا بین من و آن افرادى که بر علیه تو قیام می‌نمایند حکم فرماید! حضرت زهراى اطهر علیها السّلام گفت: پدر جان! چه می‌گوئى؟

فرمود: اى دختر عزیزم! به یاد آن اذیت و ظلم و ستم و غدرى آمدم که بعد از من و تو دچار حسینم خواهد شد، حسینم در آن روز در میان گروهى است که گویا، ستارگان آسمان هستند و بسوى شهادت می‌شتابند. گویا، من لشکرگاه و موضع اثاث و تربت آنان را مى‏بینم.

فاطمه زهراء گفت: پدر جان! این موضعى که شما آن را توصیف می‌کنى کجا است؟ فرمود: موضعى است که آن را کربلاء می‌نامند و آن موضع براى ما و امامان و امت خانه کرب و بلاء است. گروهى از اشرار امت من بر حسین و یارانش حمله و خروج می‌کنند که اگر عموم افرادى که در آسمان‌ها و زمین هستند براى احدى از ایشان نزد خدا شفاعت کنند پذیرفته نخواهد شد و آنان همیشگى در دوزخ خواهند بود.

فاطمه اطهر گفت: پدر جان! آیا حسین من شهید خواهد شد!؟

فرمود: آرى، اى دختر عزیزم! به‌نحوى شهید مى‏شود که احدى قبل از او شهید نشده باشد! آسمانها، زمین‏ها، ملائکه، وحوش، گیاهان، دریاها و کوه‏ها براى حسینم گریان می‌شوند. اگر خدا به آنها اجازه دهد نفس‌کشى در روى زمین باقى نیست که تنفس کند. گروهى از دوستداران ما نزد حسین می‌آیند که در روى زمین به خدا عالم‌تر و بحقّ ما ثابت‏تر از ایشان نخواهد بود. در روى زمین احدى غیر از آنان نیست که متوجه حسین شود. ایشان در تاریکى‏هاى ظلم و ستم چراغ‏هاى درخشنده‏اى هستند، آنان شفاعت خواهند کرد، ایشانند که فرداى قیامت وارد حوض کوثر من خواهند شد، موقعى که بر من وارد شوند ایشان را بوسیله علائمى که دارند می‌شناسم، اهل هر دینى امامان خود را می‌طلبند، ولى آنان غیر از ما کسى را نخواهند طلبید.

 

*** خبر دادن پیامبر(ص) از عزاداران بر حسین(ع) در آینده
 

رُوِیَ: «أَنَّهُ لَمَّا أَخْبَرَ النَّبِیُّ ص ابْنَتَهُ فَاطِمَةَ بِقَتْلِ وَلَدِهَا الْحُسَیْنِ وَ مَا یَجْرِی عَلَیْهِ مِنَ الْمِحَنِ‏ بَکَتْ فَاطِمَةُ بُکَاءً شَدِیداً وَ قَالَتْ یَا أَبَهْ مَتَى یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ فِی زَمَانٍ خَالٍ مِنِّی وَ مِنْکِ وَ مِنْ عَلِیٍّ فَاشْتَدَّ بُکَاؤُهَا وَ قَالَتْ یَا أَبَهْ فَمَنْ یَبْکِی عَلَیْهِ وَ مَنْ یَلْتَزِمُ بِإِقَامَةِ الْعَزَاءِ لَهُ فَقَالَ النَّبِیُّ یَا فَاطِمَةُ إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِی یَبْکُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَیْتِی وَ رِجَالَهُمْ یَبْکُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَیْتِی وَ یُجَدِّدُونَ الْعَزَاءَ جِیلًا بَعْدَ جِیلٍ فِی کُلِّ سَنَةٍ فَإِذَا کَانَ الْقِیَامَةُ تَشْفَعِینَ أَنْتِ لِلنِّسَاءِ وَ أَنَا أَشْفَعُ لِلرِّجَالِ وَ کُلُّ مَنْ بَکَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَیْنِ أَخَذْنَا بِیَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ الْجَنَّةَ یَا فَاطِمَةُ کُلُّ عَیْنٍ بَاکِیَةٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا عَیْنٌ بَکَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَیْنِ فَإِنَّهَا ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعِیمِ الْجَنَّةِ.» (بحار الأنوار (ط – بیروت)    ج‏۴۴    ۲۹۲)

روایت شده: هنگامى که پیغمبر(ص)  فاطمه اطهر(س) را از شهادت فرزندش حسین(ع) و آن مصائبى که دچار آن حضرت شد آگاه نمود آن بانو گریه شدیدى کرد و گفت: پدر جان! یک چنین مصائبى در چه موقع رخ می‌دهد؟ فرمود در آن زمانى که من و تو و على در دنیا نباشیم! گریه حضرت زهراء(س) شدیدتر شد و گفت: پدر جان! پس چه کسى براى حسینم گریه خواهد کرد و چه کسى متصدى عزادارى وى خواهد شد!؟

پیامبر معظم فرمود: اى فاطمه! زنان امت من بر زنان اهل بیتم و مردان ایشان بر مردان اهل بیت من گریه خواهند کرد، همه ساله هر گروهى پس از دیگرى عزادارى را تجدید می‌نمایند. هنگامى که روز قیامت فرا رسد تو زنان امت من و من مردان آنان را شفاعت خواهیم کرد. هر یکى از ایشان که در مصیبت امام حسین گریه کند ما دست او را می‌گیریم و داخل بهشت می‌نمائیم.

اى فاطمه! هر چشمى فرداى قیامت گریان است غیر از چشمى که در مصیبت حسین گریه کند، زیرا صاحب آن چشم خندان و مژده نعمت‏هاى بهشت به وى داده خواهد شد.

 

***  گریه امیرالمؤمنین‌(ع) بر اباعبدالله‌(ع)
 

ٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: «کُنْتُ مَعَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی خَرْجَتِهِ إِلَى صِفِّینَ فَلَمَّا نَزَلَ بِنَیْنَوَى وَ هُوَ بِشَطِّ الْفُرَاتِ قَالَ بِأَعْلَى صَوْتِهِ یَا ابْنَ عَبَّاسٍ أَ تَعْرِفُ هَذَا الْمَوْضِعَ قُلْتُ لَهُ مَا أَعْرِفُهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ ع لَوْ عَرَفْتَهُ کَمَعْرِفَتِی لَمْ تَکُنْ تَجُوزُهُ حَتَّى تَبْکِیَ کَبُکَائِی قَالَ فَبَکَى طَوِیلًا حَتَّى اخْضَلَّتْ لِحْیَتُهُ وَ سَالَتِ الدُّمُوعُ عَلَى صَدْرِهِ وَ بَکَیْنَا مَعاً وَ هُوَ یَقُولُ أَوْهِ أَوْهِ مَا لِی وَ لِآلِ أَبِی سُفْیَانَ مَا لِی وَ لآِلِ حَرْبٍ حِزْبِ الشَّیْطَانِ وَ أَوْلِیَاءِ الْکُفْرِ صَبْراً یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ فَقَدْ لَقِیَ أَبُوکَ مِثْلَ الَّذِی تَلْقَى مِنْهُمْ ثُمَّ دَعَا بِمَاءٍ فَتَوَضَّأَ وُضُوءَ الصَّلَاةِ فَصَلَّى مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ یُصَلِّیَ ثُمَّ ذَکَرَ نَحْوَ کَلَامِهِ الْأَوَّلِ إِلَّا أَنَّهُ نَعَسَ عِنْدَ انْقِضَاءِ صَلَاتِهِ وَ کَلَامِهِ سَاعَةً ثُمَّ انْتَبَهَ فَقَالَ یَا ابْنَ عَبَّاسٍ فَقُلْتُ هَا أَنَا ذَا فَقَالَ أَ لَا أُحَدِّثُکَ بِمَا رَأَیْتُ فِی مَنَامِی آنِفاً عِنْدَ رَقْدَتِی فَقُلْتُ نَامَتْ عَیْنَاکَ وَ رَأَیْتَ خَیْراً یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ رَأَیْتُ کَأَنِّی بِرِجَالٍ قَدْ نَزَلُوا مِنَ السَّمَاءِ مَعَهُمْ أَعْلَامٌ بِیضٌ قَدْ تَقَلَّدُوا سُیُوفَهُمْ وَ هِیَ بِیضٌ تَلْمَعُ وَ قَدْ خَطُّوا حَوْلَ هَذِهِ الْأَرْضِ خَطَّةً ثُمَّ رَأَیْتُ کَأَنَّ هَذِهِ النَّخِیلَ قَدْ ضَرَبَتْ بِأَغْصَانِهَا الْأَرْضَ تَضْطَرِبُ بِدَمٍ عَبِیطٍ وَ کَأَنِّی بِالْحُسَیْنِ سَخْلِی وَ فَرْخِی وَ مُضْغَتِی وَ مُخِّی قَدْ غَرِقَ فِیهِ یَسْتَغِیثُ فِیهِ فَلَا یُغَاثُ وَ کَأَنَّ الرِّجَالَ الْبِیضَ قَدْ نَزَلُوا مِنَ السَّمَاءِ یُنَادُونَهُ وَ یَقُولُونَ صَبْراً آلَ الرَّسُولِ فَإِنَّکُمْ تُقْتَلُونَ عَلَى أَیْدِی شِرَارِ النَّاسِ وَ هَذِهِ الْجَنَّةُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِلَیْکَ مُشْتَاقَةٌ ثُمَّ یُعَزُّونَنِی وَ یَقُولُونَ یَا أَبَا الْحَسَنِ أَبْشِرْ فَقَدْ أَقَرَّ اللَّهُ بِهِ عَیْنَکَ‏ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ‏ ثُمَّ انْتَبَهْتُ هَکَذَا وَ الَّذِی نَفْسُ عَلِیٍّ بِیَدِهِ لَقَدْ حَدَّثَنِی الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ أَبُو الْقَاسِمِ ص أَنِّی سَأَرَاهَا فِی خُرُوجِی إِلَى أَهْلِ الْبَغْیِ عَلَیْنَا وَ هَذِهِ أَرْضُ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ یُدْفَنُ فِیهَا الْحُسَیْنُ ع وَ سَبْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ وُلْدِی وَ وُلْدِ فَاطِمَةَ وَ إِنَّهَا لَفِی السَّمَاوَاتِ مَعْرُوفَةٌ تُذْکَرُ أَرْضُ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ کَمَا تُذْکَرُ بُقْعَةُ الْحَرَمَیْنِ وَ بُقْعَةُ بَیْتِ الْمَقْدِس‏.»

(بحار الأنوار (ط – بیروت) ج‏۴۴    ۲۵۲)

من در آن سفرى که حضرت امیر متوجه صفین شد با آن بزرگوار بودم. وقتى حضرت امیر به نینوا که نزدیک شط فرات است رسید با بلندترین صدا به من فرمود: آیا می‌دانى اینجا چه موضعى است؟ گفتم: نه یا امیر المؤمنین. فرمود: اگر تو نظیر من از این موضع آگاه می‌بودى از اینجا عبور نمی‌کردى تا مثل من گریه کنى!! آنگاه آن بزرگوار بقدرى گریه کرد که ریش مبارکش خیس شد و اشک‌هایش به سینه مقدسش فرو ریخت! ما نیز با آن حضرت شروع به گریه نمودیم آن بزرگوار می‌فرمود: آه! آه! مرا با آل ابوسفیان چه کار! مرا با آل حرب که حزب شیطان است و دوستداران کفر چه کار! اى ابا عبد اللَّه! صابر باش، زیرا پدر تو نیز مثل آنچه تو از ایشان خواهى دید دیده است.

سپس آن حضرت آب خواست و براى نماز وضو گرفت و آنچه را که خدا خواست نماز خواند و نظیر مرتبه اول شروع به سخنرانى نمود و بعد از نماز ساعتى خواب رفت. آنگاه بیدار شد و فرمود: یا بن عباس! گفتم: لبیک من اینجا حاضرم. فرمود: می‌خواهى این خوابى که چند لحظه قبل دیدم برایت بگویم؟ گفتم: چشمان تو بخواب خوش روند. یا امیرالمؤمنین خیر است.

فرمود: گویا، دیدم مردانى از آسمان فرود آمدند که پرچم‏هاى سفیدى‏ همراه داشتند و شمشیرهاى خود را که سفید و درخشنده بودند حمایل کرده بودند، آنگاه در اطراف این زمین یک خطى کشیدند. سپس گویا، دیدم این نخل‏ها شاخه‏هاى خود را به زمین می‌زدند و این زمین غرق خون تازه شد! آنگاه حسین که جوجه و فرزند و چون مخ من می‌باشد در میان دریاى خون غرق شده و هر چه استغاثه می‌کند کسى نیست بفریادش برسد! پس از این ماجرا دیدم مردانى که سفید و نورانى بودند از آسمان نازل شدند و گفتند: اى آل رسول! صبور باشید! زیرا شما به‌دست اشرار مردم کشته خواهید شد. یا ابا عبداللَّه! این بهشت است که مشتاق تو می‌باشد. آنگاه ایشان به من تعزیت می‌گفتند و می‌گفتند: یا ابا الحسن! مژده باد تو را، زیرا در آن روزى که مردم در محضر عدل خدا قیام می‌کنند خدا چشم تو را بوسیله این حسین روشن خواهد کرد پس از این جریان بود که بیدار شدم.

قسم بحق آن کسى که جان على در دست قدرت او می‌باشد صادق مُصَدَّق (بضم میم و فتح صاد و دال با تشدید، یعنى کسى که او را تصدیق کرده باشند) یعنى حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم بمن خبر داد؛ من این زمین را موقعى که براى قتال با مردمان ستمکار خارج شوم خواهم دید. این زمین، کرب و بلا می‌باشد. حسین و تعداد هفده نفر از فرزندان من و فرزندان فاطمه در این زمین دفن خواهند شد! این زمین در آسمان‌ها معروف به کربلاء است، همچنان که بقعه حرمین و بقعه بیت المقدس معروفند.

 

***   بی تابی حضرت زهرا سلام الله علیها درباره حضرت اباعبد الله(ع)
پیامبر اکرم(ص): دخترم فاطمه در روز قیامت وارد صحراى محشر شود در حالى که چند جامه که به خون رنگین است همراه اوست آنها را به پایه‌ای از پایه‌های عرش می‌آویزد و می‌گوید: اى دادگستر! تو خود میان من و قاتل فرزندم داورى کن. پیامبر(ص) فرمود: به پروردگار کعبه قسم که خداوند متعال به سود فاطمه حکم و داورى مى‏فرماید و خداوند متعال با غضب فاطمه غضب می‌کند و با رضایت او راضی می‌شود.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «تُحْشَرُ ابْنَتِی فَاطِمَةُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَعَهَا ثِیَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدَّمِ  فَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ العرش فَتَقُولُ یَا عَدْلُ احْکُمْ بَیْنِی وَ بَیْنَ قَاتِلِ وَلَدِی قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَیَحْکُمُ اللَّهُ تَعَالَى لِابْنَتِی وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَغْضَبُ بِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ یَرْضَى لِرِضَاهَا.» (بحار الأنوار، ج‏۴۳       ۲۲۰)

***   گریه امام حسن‌(ع) بر اباعبدالله(‌ع)
روزى حسین علیه السّلام به حضور برادرش امام حسن علیه السّلام آمد (طبق روایات هنگام مسموم شدن امام حسن علیه السّلام بود) هنگامى که چشم حسین علیه السّلام به چهره برادر افتاد گریست، امام حسن علیه السّلام پرسید: چرا گریه مى‏کنى؟ حسین علیه السّلام فرمود: گریه‌ام به خاطر آن مصائبى است که بر تو وارد مى‏شود. امام حسن علیه السّلام فرمود: آنچه بر من وارد شود زهرى است که آن را به من مى‏خورانند، و به وسیله آن کشته مى‏شوم. ولى هیچ روزى به سختى روز (شهادت) تو اى ابا عبداللَّه نیست، که سى هزار نفر تو را محاصره کنند، در حالى که ادّعا مى‏کنند از امّت جدّ ما محمّد(ص) هستند، خود را به اسلام نسبت مى‏دهند، و همه آنها خود را براى کشتن و ریختن خون تو، و بى‏احترامى به حریم تو، و به اسارت گرفتن اهل بیت تو و غارت خیام تو آماده کرده‏اند، در این هنگام است که خداوند لعنتش را شامل حال بنى امیّه کند، و آسمان خون و خاکستر بر سر مردم بباراند، و هر چیزى حتى حیوانات وحشى و ماهیان دریاها براى مصیبت تو مى‏گریند.

عَنِ الصَّادِقِ ع عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ ع:‏ «أَنَّ حُسَیْنَ بْنَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع دَخَلَ یَوْماً عَلَى الْحَسَنِ ع فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیْهِ بَکَى فَقَالَ مَا یُبْکِیکَ قَالَ أَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِکَ فَقَالَ الْحَسَنُ ع إِنَّ الَّذِی یُؤْتَى إِلَیَّ سَمٌّ یُدَسُّ إِلَیَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَکِنْ لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَزْدَلِفُ إِلَیْکَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ ص وَ یَنْتَحِلُونَ الْإِسْلَامَ فَیَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِکَ وَ سَفْکِ دَمِکَ وَ انْتِهَاکِ حُرْمَتِکَ وَ سَبْیِ ذَرَارِیِّکَ وَ نِسَائِکَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِکَ فَعِنْدَهَا یُحِلُّ اللَّهُ بِبَنِی أُمَیَّةَ اللَّعْنَةَ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ دَماً وَ رَمَاداً وَ یَبْکِی عَلَیْکَ کُلُّ شَیْ‏ءٍ حَتَّى الْوُحُوشُ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَار.» (الأمالی( للصدوق)، ص ۱۱۶)

ثواب خواندن زیارت عاشورا در کلام امامان معصوم (ع)

طبق آنچه در فرمایش حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام)و حضرت صادق (علیه السلام)در روایت علقمه و صفوان است ، چندین  فضیلت برای خواندن زیارت عاشورا بیان شده است.

اوّل: ثواب دوازده هزار حج.

دوم : ثواب هزار هزار جهاد .

سوّم: ثواب دو هزار هزار عمره ; که همه آنها را با حضرت رسول (صلى الله علیه وآله)و ائمّه اطهار (علیهم السلام)بجا آورده باشد .

چهارم: ثواب مصیبت هر پیامبرى از اوّلین تا آخرین .

پنجم :ثواب مصیبت هر رسولى .

ششم: ثواب مصیبت هر وصیّى تا روز قیامت .

هقتم:ثواب مصیبت هر صدّیقى تا روز قیامت .

هشتم: ثواب هر شهیدى تا روز قیامت .

نهم: بلندى مقام او صد هزار هزار درجه .

دهم: نوشته شدن هزار هزار حسنه .

یازدهم: محو شدن هزار هزار گناه .

دوازدهم: رسیدن به درجه شهداى با آنحضرت تا حدّى که به هیئت آنها محشور شود ، و در مقامات آنها داخل شود .

سیزدهم: ثواب زیارت هر پیامبرى.

چهاردهم: ثواب زیارت هر رسولى .

پانزدهم: ثواب زیارت هر کسیکه زیارت نموده است آنحضرت را از آن روزى که شهید شده اند .

شانزدهم: جواب سلام از آنحضرت (علیه السلام) بجهت قبولى زیارت او .

هفدهم: قضاء و بر آورده شدن حوائج هرقدر و هرچند بزرگ باشد .

هجدهم: سرور قلب بر وجه دوام و همیشگى و روشنى چشم بواسطه رسیدن به آنچه طالب باشد .

نوزدهم: فوز به بهشت .

بیستم: سلامتى از آتش .

بیست و یکم: قبول شدن شفاعت او براى هر کس که از خویش و بیگانه ، گرچه مستحق آتش جهنّم باشند ، جز دشمنان اهلبیت (علیهم السلام) .

بیست و دوّم: ضمانت مؤکّده از حضرت صادق (علیه السلام) و از حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) و از حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) و از حضرت ابى عبدالله (علیه السلام)و از حضرت مجتبى (علیه السلام)و از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و از حضرت رسول (صلى الله علیه وآله)و از جبرئیل (علیه السلام) و از حضرت احدیّت جلّ شأنه در حقّ زائر به این زیارت آنکه زیارت او مقبول و سعى او مشکور ، یعنى که هیچ مانعى سبب ردّ آن نشود.

منبع: کتاب شیوه های یاری امام عصر(عج)

 

ثواب خواندن زیارت عاشورا در کلام امامان معصوم (ع)

***   امام محمد باقر(ع) به فردی به نام علقمه که درباره چگونگی زیارت امام حسین (ع) از راه دور سوال پرسیده بود، فرمودند: پس از آنکه به آن حضرت با سلامی اشاره کردی، دو رکعت نماز بخوان و سپس زیارت عاشورا را بخوان، هنگامی که این زیارت را خواندی در حقیقت او را به چیزی خواندی که هر کس از ملائکه که بخواهند او را زیارت کنند، به آن می‌خوانند و خداوند برای تو هزار هزار حسنه می‌نویسد و از تو هزار هزار سیئه دور می‌نماید و تو را هزار هزار مرتبه بالا می‌برد. همانند کسانی هستی که در رکاب آن حضرت به شهادت رسیدند. حتی در درجات آنها هم شریک می‌شوی. (کامل الزیارات- ص 74)

***  امام صادق (ع) به یکی از یاران خود به نام صفوان، درباره اثرات زیارت عاشورا می‌‎فرمایند: زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن، به درستی که من چند خیر را برای خواننده آن تضمین می‌نمایم؛ اول: زیارتش قبول شود، دوم: سعی و کوشش او شکور باشد، سوم: حاجات او هرچه باشد، از طرف خداوند بزرگ برآورده می‌گردد و نا امید از درگاه او برنخواهد برگشت؛ زیرا خداوند وعده خود را خلاف نخواهد کرد. (بحارالانوار-جلد 98-ص 300)

***  در روایت دیگر از امام باقر (ع) می‌خوانیم: اگر مردم می‌دانستند زیارت امام حسین (ع) چه ارزشی دارد، از شدت شوق و علاقه می‌مردند و حسرت رسیدن به آن پاداش ها، جسم و روح آنها را پاره پاره می‌کرد. (بحارالانوار-جلد 101 –ص 18)

***  امام صادق‏ (ع) همچنین فرموده‌اند: خداوند سوگند یاد کرده که زیارت زائری که زیارت عاشورا را تلاوت نماید، بپذیرد و نیازمندی‌هایش را برآورده سازد. او را از آتش جهنم برهاند و در بهشت برین جای دهد و همچنین حق شفاعت و دستگیری کردن از دیگران را به وی عطا نماید.

***  در کتاب مفاتیح الجنان و قبل از متن زیارت عاشورا، حدیثی از امام باقر در ثواب این زیارت آمده است که می‌فرمایند: به تحقیق این دعا دعایی است که ملائکه آن را می‌‏خوانند و خداوند در قبال آن برای تو صد هزار هزار درجه می‏‌نویسد و مثل کسی خواهی بود که با امام حسین (ع) شهید شده باشد. نوشته شود برای تو ثواب زیارت هر پیغمبری و رسولی و ثواب زیارت هر که زیارت کرده حسین‏‌ (ع) را از روزی که شهید شده است.

 

تأکید امام زمان (عج) به خواندن زیارت عاشورا

در کتاب مفاتیح الجنان، قبل از زیارت جامعه کبیره و بعد از دعای علقمه، سفارش امام زمان (عج) به سید رشتی این‌گونه بیان شده است: «شما چرا زیارت عاشورا را نمی‌خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا».

زیارت عاشورا، حدیث قدسی:

در فضیلت زیارت عاشورا، همین بس که از سنخ سایر زیارات نیست که به ظاهر از انشا و املای معصوم است (هر چند از قلوب مطهر ایشان چیزی جز آنچه از عالم بالا می‌رسد، صادر نمی شود.) این زیارت از احادیث قدسیه‌ای است که به همین ترتیب، از زیارت و لعن و سلام و دعا، از حضرت احدیت به جبرئیل امین و از او به خاتم النبیین صلی الله علیه وآله وسلم رسیده است (و به حسب تجربه، مداومت در خواندن آن در چهل روز یا کمتر، در برآورده شدن حاجات و نیل به مقاصد و دفع دشمنان بی نظیر است.)

 

زیارت عاشورا، که از تعالیم امام باقر( علیه السلام)است، به سبب آثار سازنده فردی و اجتماعی و بیان مواضع فکری و عقیدتی شیعه و نشانه گرفتن خطر انحراف اهمیت ویژه ای دارد.شماری از دستاوردهای این زیارت عبارت است از:

۱-ایجادپیوند معنوی با خاندان عصمت وتشدید علاقه ومحبت به آنان، مانندفراز:

  “اللهم اجعل محیای محیا محمدوآل محمدومماتی ممات محمد وآل محمد“.

۲- پیدایش روحیه ظلم ستیزی، یعنی تکرار لعن و نفرین بر ستمگران در این زیارت موجب پیدایش روحیه ظلم ستیزی شده، ولو با اعلام برائت و نفرت از ستمگران و ابراز محبت به پیروان حق، که پایه های ایمان را محکم می‌کند.

۳- دوری جستن از خطر انحراف

۴- ترویج روحیه شهادت طلبی و ایثار و فداکاری در راه خدا

۵-  احیای مکتب در راه وهدف خاندان عصمت(مصباح المتهجد،شیخ طوسی،صص ۵۴۲-۵۴۷-۵۳۸)

۶- درس آموختن و الگو گرفتن از شهدای کربلا

 

 

امام صادق علیه السلام به صفوان می‌فرمایند:

زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن ، به درستی که من چند چیز برای خواننده آن تضمین می‌کنم :

۱ – زیارتش قبول شود.

۲ – سعی و کوشش او مشکور باشد.

۳ – حاجات او هر چه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و ناامید از درگاه خدا برنگردد .

بعد فرمود: ای صفوان ! هرگاه حاجتی برای تو به سوی خداوند متعال روی داد، پس به وسیله این زیارت به سوی آن حضرت توجه کن از هرجا و مکانی که هستی و این دعا را بخوان و حاجتت را از پروردگار خود بخواه که برآورده می‌شود و خداوند وعده خود را خلاف نخواهد کرد.

برکات خواندن زیارت عاشورا در کلام علما و بزرگان دین

 

1- عالم جلیل، شیخ عبدالهادی حائری مازندرانی از پدر خود، حاجی ملا ابوالحسن نقل کرده است که من حاج میرزا علی نقی طباطبایی را بعد از رحلتش در خواب دیدم، و به او گفتم: «آیا آرزویی داری؟»، گفت: «یک آرزو دارم و آن این است که چرا در دنیا هر روز زیارت عاشورا نخواندم.» رسم سید این بود که در تمام دهه اول محرم، زیارت عاشورا می‌خواند، ولی بعد از مرگ، افسوس می‌خورد که چرا در تمام ایام سال، موفق به این زیارت نبوده است.

2- آیت اللّه شبیری زنجانی، از مراجع تقلید می‌گوید: «یکی از چشم‌های فرزند آقای حاج سید محمد بجنوردی بر اثر عارضه‌ای نابینا شده بود و به نظر پزشکان، حتی پزشکان خارج از کشور، به علت رشد آن عارضه، چشم دیگرش نیز نابینا می‌شد. ولی آن شخص شفا یافت؛ یکی از بستگان وی، سیدالشهداء را در عالم رؤیا دید که به او فرمود: «ما به جهت اینکه او به زیارت عاشورا مداومت داشت، سلامتی چشم دیگرش را از خدا گرفتیم».

3-مرجع بزرگ آیت اللّه العظمی بهجت، درباره زیارت عاشورا می‌گوید: «مضمون زیارت عاشورا گواه و روشن کننده عظمت آن است. در سندها آمده است که زیارت عاشورا از حدیث‌های قُدسی است. برای همین، با وجود فراوانی کارهای علمی موجود نزد علما و اساتیدمان، آنان همیشه مراقب خواندن زیارت عاشورا بودند. مرحوم آیت اللّه شیخ محمدحسین اصفهانی از خداوند متعالی می‌خواست کلمات پایانی عمرش، زیارت عاشورا باشد و پس از آن به سوی باری تعالی بشتابد؛ خداوند نیز دعای وی را اجابت کرد و پس از اتمام خواندن زیارت عاشورا روحش به ملکوت اعلی شتافت و قرین رحمت گردید».

4-مرحوم شهید دستغیب(ره) حکایتی درباره برکت خواندن زیارت عاشورا را این‌گونه نقل می‌نماید: «یکی از علما نجف حدود یکصد سال پیش، در خواب، حضرت عزراییل را می بیند، پس از سلام می‌پرسد: «از کجا می آیی؟»، ملک الموت می‌فرماید: «از شیراز!، روح مرحوم میرزا ابراهیم محلاتی را قبض کردم.»، شیخ می‌پرسد: «روح او در چه حالی است؟»، عرزاییل می‌فرماید: «در بهترین حالات و بهترین باغ‌های عالم برزخ، خداوند هزار ملک را برای انجام دستورات شیخ قرار داده است.»، آن عالم پرسید: «آیا برای مقام علمی و تدریس و تربیت شاگرد به چنین مقامی دست یافته است؟»، فرمود: «نه!»، گفتم: «آیا برای نماز جماعت و بیان احکام!»، فرمود: «نه!»، گفتم پس برای چه؟ فرمود: «برای خواندن زیارت عاشورا».

* نقل است که مرحوم میرزا، سی سال آخر عمرش، زیارت عاشورا را ترک نکرد و هر روز که به سبب بیماری یا امر دیگری نمی‌توانست بخواند، نایب می‌گرفت.

* از عارف بزرگ، مرحوم آیت الله میرزا سید علی آقای قاضی (ره) (استاد آیت الله بهجت و علامه طباطبایی) نقل شده که بعد از رحلت‌شان، کسی ایشان را در خواب دید و سوال کرد: «چه عملی در آنجا مهم‌تر است؟»، فرمود: «زیارت عاشورا، و من پشیمانم که چرا روزی یک بار زیارت عاشورا را قرائت کردم و دوبار نخواندم!». مرحوم قاضی(ره) می‌گفتند: «هر چه دارم از سید الشهداء(ع) و قرآن دارم».

 

رسیدن به خواسته ها و حوائج

صفوان گوید: حضرت صادق علیه السلام به من فرمود:

ای صفوان! هر گاه تو را نزد خدای متعال حاجتی بود، پس زیارت کن ابا عبدالله حسین علیه السلام را به این زیارت، در هر مکانی که هستی و بخوان دعای بعد از آن را و از پروردگار خویش حاجتت را بخواه، زیرا برآورده و مستجاب خواهد شد. خداوند متعال در وعده ای که به رسول خود داده، خلاف نفرموده است.(2)

زیارت عاشورا، چاره بلا

مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی می فرمود:

اوقاتی که در سامرا، مشغول تحصیل علوم دینی بودم، اهالی سامرا به بیماری وبا و طاعون مبتلا شدند، و همه روزه عده ای بر اثر این بیماری از دنیا می رفتند. روزی عده ای از اهل علم در منزل استادم مرحوم سید محمد فشارکی جمع بودند. ناگاه مرحوم آقا میرزا محمد تقی شیرازی تشریف آوردند و صحبت از بیماری وبا شد، که همه در معرض خطر مرگ هستند.

مرحوم میرزای شیرازی فرمود: اگر من حکمی کنم آیا لازم است انجام شود یا نه؟ همه ی اهل مجلس پاسخ دادند: بلی. فرمود: من حکم می کنم که شیعیان ساکن سامرا از امروز تا ده روز، مشغول خواندن «زیارت عاشورا» شوند و ثواب آن را به روح حضرت نرجس خاتون، والده ی ماجده ی حضرت حجت بن الحسن علیه السلام هدیه نمایند، تا این بلا از آنان دور شود. اهل مجلس، این حکم را به تمام شیعیان رساندند و همه، مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند.

از فردای آن روز، تلف شدن شیعیان به وسیله ی طاعون متوقف شد و همه روزه، تنها عده ای از اهل تسنن می مردند به طوری که مسئله بر همه آشکار گردید. برخی از اهل تسنن از آشنایان شیعه ی خود می پرسیدند: سبب این که دیگر کسی از شما تلف نمی شود چیست؟ به آنها گفته بودند: زیارت عاشورا. آنها هم مشغول زیارت عاشورا شدند و بلا از آنها هم برطرف گردید.»(4)

ای کاش هر روز زیارت عاشورا می خواندم

عالم جلیل، شیخ عبدالهادی حائری مازندرانی از والد خود (حاجی ملا ابوالحسن) نقل کرده است که من حاج میرزا علی نقی طباطبایی را بعد از رحلتش در خواب دیدم و به او گفتم: آیا آرزویی داری؟ گفت: یک آرزو دارم و آن این است که چرا در دنیا هر روز «زیارت عاشورا» نخواندم.

رسم سیّد این بود که در تمام دهه ی اول محرم، زیارت عاشورا می خواند، ولی بعد از مرگ، افسوس می خورد که چرا در تمام ایام سال، موفق به این زیارت نبوده است.(5)

علامه امینی و زیارت عاشورا

دکتر محمد هادی امینی - فرزند علامه - می نویسد:

پس از گذشت چهار سال از فوت پدرم، در شب جمعه ای قبل از اذان صبح، پدرم را در خواب دیدم و او را بسیار شاداب و خرسند یافتم. جلو رفته و پس از سلام و دست بوسی گفتم: پدر جان در آن جا چه عملی باعث سعادت و نجات شما گردید؟

فرمود: فقط زیارت ابا عبدالله الحسین علیه السلام.(6) سپس فرمود: پسر جان! در گذشته بارها تو را یادآور شدم و اکنون نیز توصیه می کنم که «زیارت عاشورا» را به هیچ عنوان ترک مکن.

روشی آسان برای خواندن زیارت عاشورا

مولا شریف شیروانی به سند خود از امام دهم، علی بن محمد هادی علیه السلام نقل می کند: کسی که زیارت عاشورا بخواند و هنگامی که به عبارت لعن رسید یک مرتبه بگوید: «اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذالک. اللهم العن العصابه التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله» و صد مرتبه بگوید: «اللهم العنهم جمیعاً».

برکات خواندن زیارت عاشورا در کلام علما و بزرگان دین

فضیلت خواندن زیارت عاشورا از نگاه آیت الله بهجت

آیت اللّه العظمی بهجت مرجع بزرگ، درباره فضیلت زیارت عاشورا گفته اند: «مضمون زیارت عاشورا گواه و روشن کننده عظمت آن است. این زیارت که از حدیث های قدسی است همواره مورد توجه علما و اساتید دینی بوده و با وجود مشغله فراوان علمی که علمای دین داشته اند اما خواندن زیارت عاشورا جزء برنامه های روزانه آنان بود.

مرحوم آیت اللّه شیخ محمدحسین اصفهانی از خداوند می‌خواست آخرین کلمات عمرش، زیارت عاشورا باشد و پس از آن به سوی پرودگار خود رهسپار شود؛ خداوند نیز دعای وی را مورد اجابت قرار داد و پس از پایان یافتن زیارت عاشورا به دیار باقی شتافت و قرین رحمت گردید».

 فضیلت خواندن زیارت عاشورا از نگاه آیت الله دستغیب 

گفته شده که مرحوم میرزا در سی سال آخر عمرش، بر خواندن زیارت عاشورا مداومت کرد و اگر روزی به سبب بیماری یا دلیل دیگری خواندن این زیارت برایش ممکن نبود، از کسی درخواست میکرد تا به جای ایشان زیارت عاشورا بخواند. مرحوم قاضی می‌گفتند: «هر چه دارم از سید الشهداء علیه السلام و قرآن دارم».

آیت الله دستغیب برای بیان برکت خواندن زیارت عاشورا حکایتی را به این شکل روایت کرده اند که یکی از عالمان نجف در خواب حضرت عزرائیل را درحالی که روح عالمی ار قبض کرده بود ملاقات میکند و از احوال روح آن عالم سوال میکند. ملک الموت میفرماید که روح آن عالم به دلیل خواندن مداوم زیارت عاشورا در بهترین حالت است و خداوند هزار ملک را برای او قرار داده است.

گفته شده بعد از رحلت‌شان، کسی ایشان را در خواب دید و سوال کرد: «چه عملی در آنجا مهم‌تر است؟»، فرمود: «زیارت عاشورا، و من پشیمانم که چرا روزی یک بار زیارت عاشورا را قرائت کردم و دوبار نخواندم!».

فضیلت خواندن زیارت عاشورا از نگاه شیخ عبدالهادی حائری مازندرانی

از پدر خود، حاجی ملا ابوالحسن نقل کرده است که من حاج میرزا علی نقی طباطبایی را بعد از رحلتش در خواب دیدم، و به او گفتم: «آیا آرزویی داری؟»، گفت: «یک آرزو دارم و آن این است که چرا در دنیا هر روز زیارت عاشورا نخواندم.» رسم سید این بود که در تمام دهه اول محرم، زیارت عاشورا می‌خواند، ولی بعد از مرگ، افسوس می‌خورد که چرا در تمام ایام سال، موفق به این زیارت نبوده است.

فضیلت خواندن زیارت عاشورا از نگاه آیت اللّه شبیری زنجانی

آیت الله زنجانی نیز مانند سایر علما بر خواندن زیارت عاشورا تاکید داشتند و روایت کرده اند که فرزند حاج سید محمد بجنوردی که به دلیل عارضه یک از چشم هایش را از دست داده بود به جهت خواندن هر روزه زیارت عاشورا و تاکید بر آن سلامت چشمش را به دست آورد.

 فرزند علامه دکتر محمد هادی امینی می نویسد

چندین سال بعد از درگذشت پدرم در عالم خواب پدرم علامه امینی را در احوالی نیکو یافتم و دلیل حال خوبش را جویا شدم ایشان فرمود در گذشته بارها به تو یادآوری کرده بودم اما اکنون نیز توصیه میکنم هیچگاه خواند زیارت عاشورا را ترک نکنی.

روایت های فضیلت خواندن زیارت عاشورا

روایت اول:

شیخ طوسی در کتاب مصباح المجتهد از محمد بن اسماعیل بن یزبع و او از «صالح بن عقبه» و او از پدرش و او از امام باقر(علیه‌السلام) روایت می‌کند که فرمود: هر کس حسین بن علی (علیهم السلام) را در روز عاشورا - دهم محرم - زیارت کند و نزد قبر آن حضرت گریان شود روز قیامت خداوند را با ثواب دو هزار حج و دو هزار عمره و دو هزار جهاد ملاقات کند، آن هم ثواب حج و عمره و جهادی که در خدمت رسول اکرم و ائمه طاهرین(علیهم‌السلام) بوده باشد.

راوی می‌گوید: عرض کردم فدایت شوم برای کسی که در شهر یا کشور دیگری است و نمی‌تواند در آن روز خود را به قبر آن حضرت برساند چه ثوابی خواهد بود؟ حضرت فرمودند: اگر چنین باشد به صحرا یا بالای بام خانه خود رود و با اشاره به سوی قبر آن حضرت، سلام داده و بر لعن قاتلان آن حضرت جدیت کند و بعد دو رکعت نماز بخواند و این کار را هنگام برآمدن روز قبل از ظهر انجام دهد، آن گاه هم خودش در مصیبت آن حضرت گریه کند و هم اگر ترسی نداشته باشد امر کند تا خانواده او نیز بر آن حضرت گریه کنند و در خانه‌اش مجلس مصیبتی برپا کرده و مصیبت حضرت سیدالشهداء را به یکدیگر تعزیت گویند. من ضامن می‌شوم کسی که این عمل را انجام دهد خداوند تمام آن ثواب‌ها را به او عنایت فرماید.

روایت دوم:

صالح بن عقبه و سیف بن عمیره نقل می‌کنند که علقمه بن محمد الخضرمی گفت: به امام باقر (علیه‌السلام) عرض کردم دعایی به من تعلیم فرمایید که اگر از نزدیک زیارت کردم بخوانم و دعایی که اگر از دور اشاره به سلام کردم بخوانم.

حضرت فرمودند: ای علقمه هر گاه تو اشاره به سلام نمودی و دو رکعت نماز را خواندی هنگام اشاره به آن حضرت بعد از تکبیر، این قول - زیارت عاشورا - را بگو . پس اگر تو این زیارت را خواندی دعا کرده‌ای به آنچه که ملائکه زائر حسین دعا می‌کنند و خداوند صد هزار درجه برای تو می‌نویسد و مانند کسی هستی که با امام حسین(علیه‌السلام) شهید شده و در درجات آنها شرکت کرده باشد و برای تو ثواب زیارت هر پیغمبر و رسول و هر زائری که امام حسین(علیه‌السلام) را زیارت کرده نوشته شود.

بعد از نقل زیارت علقمه می‌گوید: امام باقر(علیه‌السلام) به من فرمودند اگر بتوانی هر روز در خانه خود این زیارت را بخوانی تمام این ثواب‌ها برای تو خواهد بود.

روایت سوم:

شیخ در مصباح از محمد بن خالد طیالسی و او از سیف بن عمیره نقل می‌کند که گفت پس از آنکه امام صادق(علیه‌السلام) از حیره به مدینه تشریف بردند با صفوان بن مهران و جمعی دیگر از اصحاب به نجف اشرف رفتیم. پس از آنکه از زیارت امیرالمومنین(علیه‌السلام) فارغ شدیم صفوان خود را به طرف قبر حضرت سیدالشهداء نمود و به ما گفت از این مکان آن حضرت را زیارت کنید که من در خدمت امام صادق(علیه‌السلام) بودم که از این مکان آن حضرت را زیارت نمود. صفوان گفت در خدمت امام صادق(علیه‌السلام) به این مکان آمدیم چون آن حضرت زیارت عاشورا خواندند پس از خواندن دو رکعت نماز، این دعا را هم خواندند. آن گاه حضرت به من فرمودند: ای صفوان مواظب این زیارت و دعا باش و اینها را بخوان که من ضامن می‌شوم هر کس این زیارت و دعا را چه از دور و چه از نزدیک بخواند زیارتش مقبول شود و سعی اش مشکور گردد و سلامش ‍ به آن حضرت برسد و حاجت او از طرف خداوند برآورده شود و به هر مرتبه‌ای که بخواهد برسد و او را نا امید برنگردانند. آن گاه شروع به خواندن زیارت عاشورا کرد و بعد از نماز زیارت، دعای علقمه را که پس از زیارت عاشورا می‌خوانند، خواند.امام فرمود: ای صفوان من این زیارت را با این ضمان از پدرم یافتم و پدرم از پدرش علی بن الحسین(علیهم السلام) با همین ضمان و او از امام حسین(علیه‌السلام) با همین ضمان از برادرش امام حسن(علیه‌السلام) با همین ضمان و امام حسن(علیه‌السلام) از پدرش امیرالمومنین(علیه‌السلام) با همین ضمان و امیرالمومنین از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) با همین ضمان و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از جبرئیل با همین ضمان و جبرئیل این زیارت را با همین ضمان از خدای عز و جل یافت و خدای عز و جل به ذات خود قسم خورده است که هر کس امام حسین(علیه‌السلام) را با این زیارت از دور یا از نزدیک زیارت کرده و با این دعا، دعا کند، زیارت او را قبول می‌کنم و خواهش او را هر قدر که باشد می‌پذیرم و سئوالش را عطا می‌کنم، پس ناامید از طرف من برنمی‌گردد بلکه مسرور و خوشحال، با حاجت روا شده و فوز بهشت و آزادی از آتش برمی‌گردد و شفاعت او را درباره هر کس غیر از دشمن اهل بیت قبول می‌کنم .آن گاه صفوان گفت که حضرت صادق(علیه‌السلام) به من فرمودند: هر وقت حاجتی برایت پیش آمد در هر مکانی که هستی زیارت این دعا را بخوان و حاجت خود را از خداوند بخواه که برآورده می‌شود و خداوند و رسول او خلف وعده نمی‌کنند.

اگر چه در خبر علقمه زیارت عاشورا اختصاص به روز عاشورا دارد ولی در خبر صفوان آمده که امام فرموده اگر بتوانی امام حسین علیه السلام را هر روز به این زیارت بخوانی بجا آور که تمام این ثوابها برای تو خواهد بود. بلکه در عبارت کامل الزیاره آمده است که اگر بتوانی هر روز عمرت این زیارت را بخوان. نیز برای برآمدن حاجات و امور مهم ، خواندن زیارت عاشورا بسیار مجرب است و در ذیل خبر صفوان فرمود هر گاه برایت حاجتی پیش آید این زیارت را بخوان در هر کجا که باشی و حاجت خود را از خداوند سئوال کن که برآورده می‌شود. علما برای برآمدن حاجات چهل روز پیاپی خواندن زیارت عاشورا را در ساعت معین بسیار مجرب دانسته‌اند، گر چه در روایت چهل روز وارد نشده ولی تجربه این مطلب را ثابت نموده است.

چند تذکر در مورد زیارت عاشورا

 

۱- اگر قرائت صد بار لعن و سلام در هنگام زیارت عاشورا باعث عسر و حرج و یا سبب نخواندن زیارت عاشورا شود اگر چنانچه بعد از هر بخش از لعن ها و سلام ها بگوید: “تسعاً و تسعین مرّه”‌ ان شاء اللّه ثواب زیارت کامل را خواهد داشت .

۲- در مفاتیح الجنان چند جمله در حاشیه زیارت عاشورا آمده یعنى : “و بالبرائه ممّن قاتلک و نصب لک الحرب و بالبرائه ممن اسّس اساس الظلم و الجور علیکم و ابرء الى اللّه و الى رسوله”‌ چون در خیلى از کتب ادعیه معتبره این جملات جزء زیارت عاشورا آمده لذا خواندن این جملات الزامى است .

۳- یکى از ویژگى هاى زیارت عاشورا علاوه بر ثواب عظیم اخروى که ذکر گردید باعث بر آورده شدن حاجتهاى لاعلاج است، بدین سبب سفارش ‍ مى شود هر کس براى هر حاجتى که متوسل به این زیارت شریف مى شود ۴۰ روز مرتب آن را قرائت نماید و افضل اوقات آن نیز بعد از نماز صبح و قبل از طلوع آفتاب است .

۴- بعد از خواندن زیارت عاشورا حتماً دو رکعت نماز زیارت امام حسین علیه السلام را بخواند که همانند نماز صبح مى باشد.

۵ – بعد از زیارت عاشورا و دو رکعت نماز، دعاى علقمه حضرمى را نیز بخواند که در مفاتیح الجنان با نام “دعاى بعد از زیارت عاشورا” آمده است .

۶ – اگر کسى بتواند زیارت عاشورا را روزى دو بار بخواند خیلى خوب است ؛ یعنى یکبار اول شب و یا آخر روز و یک بار هم اول صبح و قبل از طلوع آفتاب ؛ زیرا از عارف بزرگ و جمال العارفین حضرت آیه اللّه سید على آقا قاضى تبریزى منقول است که بعد از ارتحالشان کسى ایشان را در عالم رۆیا دید و سۆال کرد: چه عملى در آنجا از همه مهمتر است؟مى فرماید: “زیارت عاشورا. بعد مى گوید: من پشیمانم که چرا روزى یکبار زیارت عاشورا را قرائت کردم و دوبار نخواندم “. (داستانهاى شگفت انگیز از زیارت عاشورا و تربت سید الشهدا علیه السلام /مولف: حیدر قنبرى )

فضیلت روضه ی خانگی

***  امام باقر علیه السلام نسبت به کسانی که در روز عاشورا نمی‌توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور عزاداری دادند و فرمودند: بر حسین علیه السلام ندبه، عزاداری و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه‌اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السلام، مراسم عزاداری بر پا کند و یکدیگر را با گریه، تعزیت و تسلیت گویی در سوگ حسین علیه‌السلام در خانه‌هایشان ملاقات کنند.

 

روضه‌های خانگی را می‌توان بی‌تکلف برگزار کرد

اگر تنها دلیل‌تان برای برگزار نکردن روضه خانگی خرج و مخارج‌ این مراسم است، لازم نیست نگران باشید. می‌توانید تنها با چای و قند از مهمانان پذیرایی کنید. علاوه بر این حتما اصراری به برگزاری روضه‌هایی با جمعیت زیاد نداشته باشید، روضه خانگی حتی می‌تواند با فقط با حضور اعضای خانواده برگزار شود. مهم نیت و برگزاری یک مراسم بی‌تکلف است. ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻗﺎﺿﯽرحمه الله در این‌باره فرمودند:«دﺭ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍ علیه‌السلام ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﺪ، ﺭﻭﺿﻪ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻭﻟﻮ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻔﺘﮕﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﺮﮎ ﻧﺸﻮﺩ».

 

روضه‌های خانگی باعث طول عمر و ازدیاد رزق و روزی می‌شود

روضه‌های خانگی باعث طول عمر و زیاد شدن رزق و روزی صاحب خانه می‌شود. در روایات آمده است پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌‌وآله وسلم فرمودند:«خانه‌ای که در آن قرآن زیاد تلاوت شود، خیر و برکتش زیاد می‌شود و اهل خانه در وسعت قرار می‌گیرند و آن خانه برای اهل آسمان می‌درخشد، همان گونه که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند».(۲) علاوه بر اینکه این مجالس با تلاوت قرآن آغاز می‌شود، یاد اهل بیت علیه‌السلام هم مصداق یاد خداست و مشمول این حدیث قرار می‌گیرد.

 

روضه خانگی باعث صله رحم می‌شود.

 

روضه‌های خانگی باعث تقویت روابط میان اهل محل و خانواده می‌شود. مخصوصا در خانه‌های آپارتمانی این روضه‌ها می‌تواند باعث آشنایی هر چه بیشتر همسایه‌ها با یکدیگر شود. مجالس روضه محمل بسیار مناسبی برای صله رحم با اقوام و آشنایان است. در این مجالس نه از سلسله مراتب خبری است و نه ساختار سازمانی برای نظم بخشی به کارها وجود دارد، همین موضوع باعث می‌شود که افراد شرکت کننده در آن با هم‌دلی هر چه بیشتر کارها را به سرانجام برسانند.

 

ایجاد ارتباط قوی بین روحانیت و عزاداران در روضه‌های خانگی

 

یکی از محاسن برگزاری روضه‌های خانگی ایجاد ارتباط صمیمانه بین مومنین و روحانیت است. در این مجالس مردم می‌توانند مسائل دینی و سوالات شرعی خود را با روحانی مراسم در میان گذاشته و به صورت مستقیم پاسخ سوالات خود را دریافت کنند. صاحب‌خانه باید توجه داشته باشد که برای مجالس روضه از یک روحانی باسواد استفاده کند، همچنین در زمان سخنرانی همه به صحبت‌های روحانی مراسم توجه داشته باشند و سرگرم کارهای دیگر نشوند.

 

آشنایی و انس کودکان با اهل بیت‌ علیه‌السلام در روضه‌های خانگی

در روضه‌های خانگی فرزندانمان از کودکی می‌آموزند که چگونه با اهل بیت ‌علیه السلام ارتباط یرقرار کنند و به صورت غیرمستقیم مسائل دینی را به آنها آموزش می‌دهیم. همچنین در خانه‌هایی که مراسم روضه برگزار می‌شود، کودکان با کمک در برگزاری و پذیرایی از مهمانان در لذت پذیرایی از عزاداران اهل بیت علیه‌السلام شریک شده و روحیه مسئولیت پذیری در آنها تقویت می‌شود. پیشنهاد می‌کنیم حتما قبل از شروع مراسم برای کودکتان از ثواب کار کردن برای عزاداران بگویید و به آنها بگویید که حتی جفت‌کردن کشف عزاداران امام حسین علیه‌السلام هم ثواب زیادی دارد. بی‌شک یکی از خاطرات خوبی که فرزندتان بعدها در جوانی از آن یاد می‌کنند، همین مراسم روضه‌های خانگی است.

 

روضه‌های خانگی جایی برای باخبر شدن از مشکلات و گرفتاری‌های دوستان و آشنایان

در این زمانه کمتر کسی از احوال زندگی دوستان و آشنایان خود باخبر است. روضه‌های خانگی فرصت خوبی است که از مشکلات و گرفتاری‌های اطرافیانمان باخبر شویم و قدمی هر چند کوچک برای رفع آن گرفتاری برداریم. یکی از سنت‌های خوب در همین زمینه ایجاد صندوق قرض‌الحسنه در بعضی از این مجالس است. صندوقی که می‌تواند گرفتاری‌های مالی و معیشتی شرکت‌کنندگان در روضه‌ها را برطرف کند. درباره ثواب کار گره‌گشایی از مومن آیات و روایت فراوانی وجود دارد. در همین باره امام رئوف فرمودند:«هر کس گره از کار مؤمنی بگشاید و غمی را از او بزداید، خداوند هم در قیامت، کار بسته او را می‌گشاید و اندوهش را می‌زداید»

فضیلت و شرافت زمین کربلا

نشانه های ایمان

قال ابو محمد الحسن العسکری علیه السلام:

علامات المؤمن خمس: صلاة الخمسین، و زیارة الاربعین، و التختم، فی الیمین، و تعفیر الجبین و الجهر ببسم الله الرحمن الرحیم.

امام حسن عسگری علیه السلام فرمود: نشانه های مؤمن پنج چیز است:

1- نمازهای پنجاهگانه  2- زیارت اربعین  3-  انگشتر به دست راست کردن 4 -  بر خاک سجده کردن 5 -  بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن.

وسائل الشیعه، ج 10، ص 373، و نیز التهذیب، ج 6، ص 52

عطر عشق

قال علی علیه السلام:

واها لک أیتها التربة لیحشرن منک قوم یدخلون الجنة بغیر حساب.

امیر المؤمنین علیه السلام خطاب به خاک کربلا فرمود: چه خوشبوئی ای خاک! در روز قیامت قومی از تو بپا خیزند که بدون حساب و بی درنگ به بهشت روند.

شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 4، ص 169

ستاره سرخ محشر

قال علی بن الحسین علیه السلام:

تزهر أرض کربلا یوم القیامة کالکوکب الدری و تنادی أنا أرض الله المقدسة الطیبة المبارکة التی تضمنت سید الشهداء و سید شباب اهل الجنة.

امام سجاد علیه السلام فرمود: زمین کربلا، در روز رستاخیز، چون ستاره مرواریدی می درخشد و ندا در می دهد که من زمین مقدس خدایم، زمین پاک و مبارکی که پیشوای شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .ادب الطف، ج 1، ص 236، به نقل از کامل الزیارات، ص 268

 

کربلا و بیت المقدس

قال ابو عبد الله علیه السلام:

الغاضریة من تربة بیت المقدس.

امام صادق علیه السلام فرمود: کربلا از خاک بیت المقدس است.کامل الزیارات، ص 269، باب 88، ح 7

فرات و کربلا

قال ابو عبد الله علیه السلام

اءن أرض کربلا و ماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارک و تعالی...

امام صادق علیه السلام فرمود: سرزمین کربلا و آب فرات، اولین زمین و نخستین آبی بودند که خداوند متعال به آنها قداست و شرافت بخشید             .بحار الانوار، ج 98، ص 109 و نیز کامل الزیارات، ص 269

کربلا کعبه انبیاء

قال ابو عبد الله علیه السلام:

لیس نبی فی السموات و الارض، اءلا یسألون الله تبارک و تعالی أن یؤذن لهم فی زیارة الحسین (علیه السلام)، ففوج ینزل و فوج یعرج.

امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ پیامبری در آسمانها و زمین نیست مگر این که می خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهی به کربلا فرود آیند و گروهی از آنجا عروج کنند        .مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244، به نقل از کامل الزیارات، ص 111

کربلا، مطاف فرشتگان

قال ابو عبد الله علیه السلام:

لیس من ملک فی السموات و الأرض الا یسألون الله تبارک و تعالی أن یؤذن لهم فی زیارة الحسین (علیه السلام)، ففوج ینزل و فوج یعرج.

امام صادق علیه السلام فرمود:

هیچ فرشته ای در آسمانها و زمین نیست مگر این که می خواهد خداوند متعال به اورخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شود، چنین است که همواره فوجی از فرشتگان به کربلا فرود آیند و فوجی دیگر عروج کنند و از آنجا اوج گیرند

.مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244، به نقل از کامل الزیارات ص 114

راه بهشت

قال ابو عبد الله علیه السلام:

موضع قبر الحسین علیه السلام ترعة من ترع الجنة

امام صادق علیه السلام فرمود: جایگاه قبر امام حسین علیه السلام دری از درهای بهشت است .کامل الزیارات، ص 271، باب 89، ح 1

کربلا، حرم امن

قال ابو عبد الله علیه السلام:

ان الله اتخذ کربلا حرما آمنا مبارکا قبل أن یتخذ مکة حرما.

امام صادق علیه السلام فرمود: به راستی که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد.کامل الزیارات، ص 267 بحار، ج 98، ص 110

.
زیارت مداوم

قال الصادق علیه السلام:

زوروا کربلا و لا تقطعوه فاءن خیر أولاد الانبیاء ضمنته...

امام صادق علیه السلام فرمود: کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است.کامل الزیارات، ص 269

بارگاه مبارک‏

قال الصادق علیه السلام: «شاطى‏ء الوادى الایمن» الذى ذکره الله فى القرآن،( قصص/۳۰) هو الفرات و «البقعة المبارکة» هى کربلا.  بحارالانوار، ج ۵۷، ص ۲۰۳؛ به نقل از تهذیب. ‏

امام صادق (ع) فرمود: آن «ساحل وادى ایمن» که خدا در قرآن یاد کرده فرات است و «بارگاه با برکت» نیز کربلا است.

 

رواق منظر یار

قال رسول الله (ص): الا و ان الإجابة تحت قبته والشفاء فى تربته، و الائمة علیهم السلام من ولده. مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۳۵.

پیامبر خدا(ص) فرمود: بدانید که اجابت دعا، زیر گنبد حرم او و شفاء در تربت او، و امامان علیهم السلام از فرزندان اوست.‏

 تربت و تربیت‏

قال الصادق علیه السلام: حنکوا اولادکم بتربة الحسین (ع) فإنها امان. وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۱۰.

امام صادق (ع) فرمود: کام کودکانتان را با تربت حسین (ع) بردارید چرا که خاک کربلا فرزندانتان را بیمه مى‏ کند.

بزرگترین دارو

قال ابوعبدالله علیه السلام: فى طین قبرالحسین علیه السلام الشفاء من کل داء و هو الدواء الاکبر. کامل الزیارات، ص ۲۷۵ / وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۱۰.

امام صادق (ع) فرمود: شفاى هر دردى در تربت قبر حسین علیه السلام است و همان است که بزرگ‌ترین داروست.

 تربت و هفت حجاب‏

قال الصادق علیه السلام: السجود على تربة الحسین علیه السلام یخرق الحجب السبع. مصباح التمهجد، ص ۵۱۱/ بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۳۵.

امام صادق (ع) فرمود: سجده بر تربت حسین علیه السلام حجاب‌هاى هفتگانه را پاره مى‏ کند.

سجده بر تربت عشق‏

کان الصادق (ع) لا یسجد الا على تربة الحسین (ع) تذللا لله و إستکانة الیه. وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۶۰۸.

حضرت امام صادق (ع) همواره چنین بودند که: جز بر تربت حسین (ع) به خاک دیگرى سجده نمى‏ کردند و این کار را از سر خشوع و خضوع براى خدا مى‏ کردند.

 

تسبیح تربت

قال الصادق (ع): السجود على طین قبرالحسین (ع) ینور الى الارض السابعة و من کان معه سبحة من طین قبرالحسین (ع) کتب مسبحا و ان لم یسبح بها ... من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۶۸/ وسائل الشیعه، ج ۳ ص ۶۰۸.

امام صادق (ع) فرمود: سجده بر تربت قبر حسین (ع) تا زمین هفتم را نور باران مى‏ کند و کسى که تسبیحى از خاک مرقد حسین (ع) را با خود داشته باشد، تسبیح گوى حق محسوب مى‏ شود، اگر چه با آن تسبیح هم نگوید.

 

تربت شفا بخش

عن موسى بن جعفرعلیه السلام قال: ولا تأخذوا من تربتى شیئا لتبرکوا به فأن کل تربة لنا محرمة الا تربة جدى الحسین بن على علیهماالسلام فأن الله عزوجل جعلها شفاء لشیعتنا و أولیائنا.

جامع الاحادیث الشیعه، ج ۱۲، ص ۵۳۳.

حضرت امام کاظم (ع) در ضمن حدیثى که از رحلت خویش خبر مى‏ داد، فرمود: چیزى از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید؛ چرا که خوردن هر خاکى جز تربت جدم حسین (ع) بر ما حرام است، خداى متعال تنها تربت کربلا را براى شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است.

 

پاک ترین و بزرگترین بقعه

عن النبی صلی الله علیه و آله و سلم قال:

..و هی اطهر بقاع الأرض و اعظمها حرمة و انها لمن بطحاء الجنة.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در ضمن حدیث بلندی می فرماید: کربلا پاکترین بقعه روی زمین و از نظر احترام بزرگترین بقعه ها است و الحق که کربلا از بساطهای بهشت است.بحار الانوار، ج 98، ص 115 و نیز کامل الزیارات، ص 264

 

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

یقبر ابنی بأرض یقال لها کربلا هی البقعة التی کانت فیها قبة الاسلام نجا الله التی علیها المؤمنین الذین امنوا مع نوح فی الطوفان.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: پسرم حسین در سرزمینی به خاک سپرده می شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازی که همواره گنبد اسلام بوده است، چنانکه خدا، یاران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.کامل الزیارات، ص 269، باب 88، ح 8

 

مسلخ عشق

قال امیر المؤمنین علی علیه السلام:

هذا...مصارع عشاق شهداء لا یسبقهم من کان قبلهم و لا یلحقهم من کان بعدهم.

حضرت علی علیه السلام روزی گذرش از کربلا افتاد و فرمود: اینجا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است شهیدانی که نه شهدای گذشته و نه شهدای آینده به پای آنها نمی رسند.

تهذیب، ج 6، ص 73 و بحار، ج 98، ص 116

 

یکى از چهار نیاز

قال الامام موسى الکاظم (ع): لا تستغنى شیعتنا عن أربع: خمرة یصلى علیها و خاتم یتختم به و سواک یستاک به و سبحة من طین قبر أبى عبدالله علیه السلام ... تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۷۵.

حضرت امام موسى بن جعفر علیهماالسلام فرمود: پیروان ما از چهار چیز بى ‏نیاز نیستند:
۱ ـ سجاده‏ اى که بر روى آن نماز خوانده شود۲ ـ انگشترى که در انگشت باشد ۳ ـ مسواکى که با آن دندان‌ها را مسواک کنند ۴ ـ تسبیحى از خاک مرقد امام حسین (ع)

 

کربلا بهترین جای بهشت
امام باقر(ع): خداوند متعال بیست و چهار هزار سال قبل از اینکه کعبه را خلق کند زمین کربلا را خلق کرد و آن را مقدس و مبارک‌تر از کعبه کرد. و قبل از اینکه خداوند جهان را خلق کند مقدس و مبارک بود و هنوز نیز همان‌گونه است تا اینکه آن را بهترین خاک در بهشت قرار می‌دهد و بهترین منزل و مسکنی که در آن اولیائش را در بهشت ساکن می‌کند قرار خواهد داد.

 

حریم پاک

عن النبى (ص) قال: ... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة.

پیامبر اسلام (ص) در ضمن حدیث بلندى مى‌فرماید: کربلا پاک‌ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگ‌ترین بقعه‏‌ها است والحق که کربلا از بساط هاى بهشت است.

سرزمین نجات

قال رسول الله صلى الله علیه و آله: یقبر ابنى بأرض یقال لها کربلا هى البقعة التى کانت فیها قبة الاسلام نجا الله التى علیها المؤمنین الذین امنوا مع نوح فى الطوفان.

پیامبر خدا (ص) فرمود: پسرم حسین در سرزمینى به خاک سپرده مى ‏شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازى که همواره گنبد اسلام بوده است، چنانکه خدا یاران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.

تربتى است از بیت المقدس

امام صادق(ع): غاضریّه (کربلا) تربتى است از بیت المقدس‏.

عن ابی عبدالله ع : «الْغَاضِرِیَّةُ تُرْبَةٌ مِنْ بَیْتِ الْمَقْدِسِ.» (کامل الزیارات، ص ۲۶۹)

 

فضیلت زیارت اربعین

***  رُوِیَ عَنْ أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ ع أَنَّهُ قَالَ عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

- از امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده: نشانه های مؤمن پنج چیز است: پنجاه و یک رکعت نماز و زیارت اربعین و انگشتر به دست راست نمودن و سر به خاک گذاشتن حین نماز و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم (تهذیب الاحکام/ج6/ص52)

پاداش زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده

***  هر قدم هزار ثواب، پاکی از هزار گناه و بالارفتن هزاردرجه ای زائر حسین(ع)
 

ِ عَنْ أَبِی الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ یَقُول‏: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ  فَإِذَا أَتَیْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَیْکَ وَ امْشِ حَافِیاً وَ امْشِ مَشْیَ الْعَبْدِ الذَّلِیلِ فَإِذَا أَتَیْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَکَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِیلًا ثُمَّ کَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَیْهِ فَکَبِّرْ أَرْبَعاً [فَکَبِّرْ وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ‏] وَ صَلِّ أَرْبَعاً وَ اسْأَلِ اللَّهَ حَاجَتَکَ.» (کامل الزیارات، ص۱۳۳)

امام صادق(ع): کسى که پیاده به زیارت قبر  حسین(ع) برود خداوند متعال به هر قدمى که بر مى‏دارد هزار حسنه برایش ثبت و هزار گناه از وى محو مى‏فرماید و هزار درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد (و سپس فرمودند:) وقتى به فرات رسیدی ابتدا غسل کن و کفش‏هایت را آویزان نما و پاى برهنه راه برو و مانند بنده ذلیل راه برو و وقتى به درب حائر رسیدى چهار مرتبه تکبیر بگو سپس اندکى حرکت کن باز چهار بار تکبیر گفته بعد به طرف بالاى سر حضرت برو و در آنجا بایست و سپس چهار مرتبه تکبیر بگو و نزد قبر نماز بخوان و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه.

 

***  هر قدم پیاده ثواب آزاد کردن بنده ای از نسل اسماعیل
عن ابی عبدالله ع: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرْفَعُهَا وَ یَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ… .»      (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

امام صادق(ع): …کسى که پیاده به زیارت قبر حضرت امام حسین(ع) برود خداوند متعال به هر گامى که برداشته و به هر قدمى که از زمین بلند نموده و بر آن نهاده ثواب آزاد کردن بنده‏اى از اولاد حضرت اسماعیل را مى‏دهد… .

 

*** هر حرکتی در زیارت حسین(ع) مأجور است

امام صادق ع : «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ شِیعَتِنَا لَمْ یَرْجِعْ حَتَّى یُغْفَرَ لَهُ کُلُّ ذَنْبٍ وَ یُکْتَبَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ خَطَاهَا وَ کُلِّ یَدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ أَلْفُ حَسَنَةٍ وَ مُحِیَ عَنْهُ أَلْفُ سَیِّئَةٍ وَ تُرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَةٍ.»     (کامل الزیارات، ص۱۳۴)

امام صادق(ع): کسى از شیعیان ما که حسین(ع) را زیارت کند از زیارت برنمی‌گردد مگر آنکه تمام گناهانش آمرزیده مى‏شود و براى هر قدمى که برمى‏دارد و هر دستى که بالا مى‏رود و اسبش را حرکت داده و مى‏راند هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبه‏اش بالا مى‏رود.

 

***  هرقدم یک گناه و هر قدم یک ثواب برای زائر حسین
 

عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَال‏: «کُنَّا عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَذَکَرَ فَتًى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع مَا أَتَاهُ عَبْدٌ فَخَطَا خُطْوَةً إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ سَیِّئَةً.»           (کامل الزیارات، ص ۱۳۴)

سدیر صیرفی می‌گوید: محضر امام باقر ع بودیم که جوانى قبر حضرت امام حسین(ع) را متذکر شد. حضرت به او فرمود: بنده‏اى به زیارت حضرت نرفته و قدمى برنداشته مگر آنکه حق‌تعالى براى او یک حسنه نوشته و یک گناه از او پاک مى‏کند.

 

***  هر قدم هزار حسنه و محو هزار سیئه

عن ابی الصامتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ یَقُول‏: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ». (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

امام صادق(ع): کسی که پیاده به زیارت حسین(ع) بیاید خداوند متعادل برای هر قدمی هزار حسنه می‌نویسد و هزار گناه پاک می‌کند و هزار درجه او را بالا می‌برد.

 

***  پیامبر اکرم(ص) به زائرین پیاده حسین(ع): از ابتدا عمل را  شروع کن.

عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ ثُوَیْرِ بْنِ أَبِی فَاخِتَةَ قَالَ: قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ : یَا حُسَیْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَةً  و إِنْ کَانَ رَاکِباً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَافِرٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ بِهَا سَیِّئَة  حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ‏] وَ إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى.» (وسائل الشیعة   ج‏۱۴  ص  ۴۳۹ )

حسین‌بن‌ثُویر می‌گوید: امام‌صادق( ع) فرمودند: اى حسین! کسى که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن على(ع) باشد اگر پیاده رود خداوند منّان به هر قدمى که برمى‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار مى‏دهد تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب مى‏فرماید تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشته‏اى نزد او آمده و مى‏گوید: رسول خدا(ص) سلام رسانده و به تو مى‏فرماید: از ابتداء عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته‏ات آمرزیده شد.

 

***  برای هر قدم یک حج و یک عمره
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ مُحْتَسِباً لَا أَشَراً وَ لَا بَطَراً وَ لَا رِیَاءً وَ لَا سُمْعَةً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ کَمَا یُمَحَّصُ الثَّوْبُ بِالْمَاءِ فَلَا یَبْقَى عَلَیْهِ دَنَسٌ وَ یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ کُلِّ مَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَةٌ. (کامل الزیارات،  ص  ۱۴۴)

امام صادق(ع): کسى که به امید ثواب و اجر به زیارت حضرت‏ امام حسین(ع) برود نه از روى تکبّر و نخوت و نه ریاء و سمعه گناهانش پاک شده همان طور که جامه با آب پاک و طاهر مى‏گردد، بنا بر این هیچ آلودگى و لغزش بر او باقى نمى‏ماند و بهر قدمى که برداشته ثواب یک حج به او داده و هر گاه گام و قدمش را از روى زمین بلند مى‏کند ثواب یک عمره دارد.

*** هر قدم معادل قتل در راه خدا
 

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لِلْمُفَضَّلِ:« … فَلَکَ بِکُلِّ قَدَمٍ رَفَعْتَهَا أَوْ وَضَعْتَهَا کَثَوَابِ الْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ.»

 (بحار الأنوار ج‏۹۸    ص  ۱۶۴)

زائر حسین(ع) با هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، اجر کسی که در راه خدا به خونش آغشته شده است را می‌برد.

***  پیاده روی برای دیدار امام معصوم(ع)
 

بُرَیْدِ بْنِ مُعَاوِیَةَ الْعِجْلِیِّ قَالَ: «کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ قَادِمٌ مِنْ خُرَاسَانَ مَاشِیاً فَأَخْرَجَ رِجْلَیْهِ وَ قَدْ تَغَلَّفَتَا وَ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا جَاءَ بِی مِنْ حَیْثُ جِئْتُ إِلَّا حُبُّکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ فَقَالَ: أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ اللَّهِ لَوْ أَحَبَّنَا حَجَرٌ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَنَا وَ هَلِ الدِّینُ إِلَّا الْحُبُّ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ قَالَ یُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَیْهِمْ.» (تفسیر العیاشی    ج‏۱    ص ۱۶۷)

نزد امام باقر(ع) بودم که مردی از سمت خراسان پیاده آمد. پاهایش را بیرون آورد در حالی که پوست انداخته بود. گفت: به خدا قسم چیزی مرا به اینجا نیاورد مگر حب شما اهل بیت(ع). امام باقر(ع) فرمود: به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست داشته باشد خدا آن را با ما محشور می‌کند و آیا دین چیزی غیر از محبت است. خداوند می‌فرماید: اگر خدا را دوست دارید مرا (پیامبر را ) اطاعت کنید خدا شما را دوست خواهد داشت و گفت: خدا کسانی را که به سمت آنان (اهل بیت) مهاجرت می‌کند دوست دارد.

 

***  هر قدم هزار ثواب، پاکی از هزار گناه و بالارفتن هزاردرجه ای زائر حسین(ع)
 

ِ عَنْ أَبِی الصَّامِتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ یَقُول‏: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ  فَإِذَا أَتَیْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَیْکَ وَ امْشِ حَافِیاً وَ امْشِ مَشْیَ الْعَبْدِ الذَّلِیلِ فَإِذَا أَتَیْتَ بَابَ الْحَائِرِ فَکَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ امْشِ قَلِیلًا ثُمَّ کَبِّرْ أَرْبَعاً ثُمَّ ائْتِ رَأْسَهُ فَقِفْ عَلَیْهِ فَکَبِّرْ أَرْبَعاً [فَکَبِّرْ وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ‏] وَ صَلِّ أَرْبَعاً وَ اسْأَلِ اللَّهَ حَاجَتَکَ.» (کامل الزیارات، ص۱۳۳)

امام صادق(ع): کسى که پیاده به زیارت قبر  حسین(ع) برود خداوند متعال به هر قدمى که بر مى‏دارد هزار حسنه برایش ثبت و هزار گناه از وى محو مى‏فرماید و هزار درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد (و سپس فرمودند:) وقتى به فرات رسیدی ابتدا غسل کن و کفش‏هایت را آویزان نما و پاى برهنه راه برو و مانند بنده ذلیل راه برو و وقتى به درب حائر رسیدى چهار مرتبه تکبیر بگو سپس اندکى حرکت کن باز چهار بار تکبیر گفته بعد به طرف بالاى سر حضرت برو و در آنجا بایست و سپس چهار مرتبه تکبیر بگو و نزد قبر نماز بخوان و از خداوند متعال حاجت خود را بخواه.

 

***  هر قدم پیاده ثواب آزاد کردن بنده ای از نسل اسماعیل
عن ابی عبدالله ع: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ وَ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرْفَعُهَا وَ یَضَعُهَا عِتْقَ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ… .»      (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

امام صادق(ع): …کسى که پیاده به زیارت قبر حضرت امام حسین(ع) برود خداوند متعال به هر گامى که برداشته و به هر قدمى که از زمین بلند نموده و بر آن نهاده ثواب آزاد کردن بنده‏اى از اولاد حضرت اسماعیل را مى‏دهد… .

 

*** هر حرکتی در زیارت حسین(ع) مأجور است

امام صادق ع : «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ شِیعَتِنَا لَمْ یَرْجِعْ حَتَّى یُغْفَرَ لَهُ کُلُّ ذَنْبٍ وَ یُکْتَبَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ خَطَاهَا وَ کُلِّ یَدٍ رَفَعَتْهَا دَابَّتُهُ أَلْفُ حَسَنَةٍ وَ مُحِیَ عَنْهُ أَلْفُ سَیِّئَةٍ وَ تُرْفَعُ لَهُ أَلْفُ دَرَجَةٍ.»     (کامل الزیارات، ص۱۳۴)

امام صادق(ع): کسى از شیعیان ما که حسین(ع) را زیارت کند از زیارت برنمی‌گردد مگر آنکه تمام گناهانش آمرزیده مى‏شود و براى هر قدمى که برمى‏دارد و هر دستى که بالا مى‏رود و اسبش را حرکت داده و مى‏راند هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبه‏اش بالا مى‏رود.

 

***  هرقدم یک گناه و هر قدم یک ثواب برای زائر حسین
 

عَنْ سَدِیرٍ الصَّیْرَفِیِّ قَال‏: «کُنَّا عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَذَکَرَ فَتًى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع مَا أَتَاهُ عَبْدٌ فَخَطَا خُطْوَةً إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ سَیِّئَةً.»           (کامل الزیارات، ص ۱۳۴)

سدیر صیرفی می‌گوید: محضر امام باقر ع بودیم که جوانى قبر حضرت امام حسین(ع) را متذکر شد. حضرت به او فرمود: بنده‏اى به زیارت حضرت نرفته و قدمى برنداشته مگر آنکه حق‌تعالى براى او یک حسنه نوشته و یک گناه از او پاک مى‏کند.

 

***  هر قدم هزار حسنه و محو هزار سیئه

عن ابی الصامتِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ یَقُول‏: «مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ». (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

امام صادق(ع): کسی که پیاده به زیارت حسین(ع) بیاید خداوند متعادل برای هر قدمی هزار حسنه می‌نویسد و هزار گناه پاک می‌کند و هزار درجه او را بالا می‌برد.

 

***  پیامبر اکرم(ص) به زائرین پیاده حسین(ع): از ابتدا عمل را  شروع کن.

عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ ثُوَیْرِ بْنِ أَبِی فَاخِتَةَ قَالَ: قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ : یَا حُسَیْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَةً  و إِنْ کَانَ رَاکِباً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَافِرٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ عَنْهُ بِهَا سَیِّئَة  حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ‏] وَ إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى.» (وسائل الشیعة   ج‏۱۴  ص  ۴۳۹ )

حسین‌بن‌ثُویر می‌گوید: امام‌صادق( ع) فرمودند: اى حسین! کسى که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن على(ع) باشد اگر پیاده رود خداوند منّان به هر قدمى که برمى‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار مى‏دهد تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب مى‏فرماید تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشته‏اى نزد او آمده و مى‏گوید: رسول خدا(ص) سلام رسانده و به تو مى‏فرماید: از ابتداء عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته‏ات آمرزیده شد.

 

***  برای هر قدم یک حج و یک عمره
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ مُحْتَسِباً لَا أَشَراً وَ لَا بَطَراً وَ لَا رِیَاءً وَ لَا سُمْعَةً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ کَمَا یُمَحَّصُ الثَّوْبُ بِالْمَاءِ فَلَا یَبْقَى عَلَیْهِ دَنَسٌ وَ یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ کُلِّ مَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَةٌ. (کامل الزیارات،  ص  ۱۴۴)

امام صادق(ع): کسى که به امید ثواب و اجر به زیارت حضرت‏ امام حسین(ع) برود نه از روى تکبّر و نخوت و نه ریاء و سمعه گناهانش پاک شده همان طور که جامه با آب پاک و طاهر مى‏گردد، بنا بر این هیچ آلودگى و لغزش بر او باقى نمى‏ماند و بهر قدمى که برداشته ثواب یک حج به او داده و هر گاه گام و قدمش را از روى زمین بلند مى‏کند ثواب یک عمره دارد.

*** هر قدم معادل قتل در راه خدا
 

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لِلْمُفَضَّلِ:« … فَلَکَ بِکُلِّ قَدَمٍ رَفَعْتَهَا أَوْ وَضَعْتَهَا کَثَوَابِ الْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ.»

 (بحار الأنوار ج‏۹۸    ص  ۱۶۴)

زائر حسین(ع) با هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، اجر کسی که در راه خدا به خونش آغشته شده است را می‌برد.

***  پیاده روی برای دیدار امام معصوم(ع)
 

بُرَیْدِ بْنِ مُعَاوِیَةَ الْعِجْلِیِّ قَالَ: «کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع إِذْ دَخَلَ عَلَیْهِ قَادِمٌ مِنْ خُرَاسَانَ مَاشِیاً فَأَخْرَجَ رِجْلَیْهِ وَ قَدْ تَغَلَّفَتَا وَ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا جَاءَ بِی مِنْ حَیْثُ جِئْتُ إِلَّا حُبُّکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ فَقَالَ: أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ اللَّهِ لَوْ أَحَبَّنَا حَجَرٌ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَنَا وَ هَلِ الدِّینُ إِلَّا الْحُبُّ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ قَالَ یُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَیْهِمْ.» (تفسیر العیاشی    ج‏۱    ص ۱۶۷)

نزد امام باقر(ع) بودم که مردی از سمت خراسان پیاده آمد. پاهایش را بیرون آورد در حالی که پوست انداخته بود. گفت: به خدا قسم چیزی مرا به اینجا نیاورد مگر حب شما اهل بیت(ع). امام باقر(ع) فرمود: به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست داشته باشد خدا آن را با ما محشور می‌کند و آیا دین چیزی غیر از محبت است. خداوند می‌فرماید: اگر خدا را دوست دارید مرا (پیامبر را ) اطاعت کنید خدا شما را دوست خواهد داشت و گفت: خدا کسانی را که به سمت آنان (اهل بیت) مهاجرت می‌کند دوست دارد.

ثواب نماز خواندن در حرم امام حسین (ع)

***  حضرت صادق (ع) به مفصّل بن عمر فرمودند: «پاداش یک نماز تو در کنار قبر حضرت سیدالشهدا (ع) مانند پاداش هزار عمره و حج واجب است و گویی هزار بنده را آزاد نموده و هزار بار همراه پیامبر مرسل الهی به جهاد فی سبیل الله رفته باشی.»   کامل الزیارات ص207

***   نماز واجب و مستحبّ را نزد قبر امام حسین علیه السّلام بخواند، زیرا نماز نزد آن حضرت مورد قبول است.
سیّد ابن طاووس فرموده: با تمام وجود بکوش که نماز واجب و مستحب در حایر شریف از تو فوت نشود، همانا روایت شده: نماز واجب نزد آن حضرت برابر است با حج و نماز مستحب مساوى است با عمره.

***   ابن قولویه از امام باقر علیه السلام روایت کرده که به شخصى فرمود: اى فلان تو را چه مانع است، که هرگاه حاجتى برایت روى دهد، نزد قبر حسین صلوات اللّه علیه بروى، و چهار رکعت نماز نزد او بخوانى، آنگاه حاجت خود را از خدا بخواهى به درستى که نماز واجب نزد آن حضرت برابر با حج، و نماز مستحب مساوى با عمره است.

یاد امام حسین موقع نوشیدن آب

***    عن داود الرقی قال کنت عند أبی عبد الله ع إذا استسقى الماء فلما شربه رأیته قد استعبر و اغرورقت عیناه بدموعه ثم قال لی یا داود لعن الله قاتل الحسین ع فما من عبد شرب الماء فذکر الحسین ع و لعن قاتله إلا کتب الله له مائة ألف حسنة و حط عنه مائة ألف سیئة و رفع له مائة ألف درجة و کأنما أعتق مائة ألف نسمة و حشره الله‏ تعالى یوم القیامة ثلج الفؤاد.

داوود رقی می گوید نزد امام صادق علیه السلام بودم، تا اینکه طلب آب نمود هنگامی که از آن نوشید دیدم ایشان را که اشک ریخت و دیدگانش غرق در اشک شد، پس فرمودند: ای داوود خداوند قاتل امام حسین علیه السلام را لعنت کند هیچ بنده ای نیست که آب بنوشد و امام حسین علیه السلام را یاد کند و قاتلش را لعنت کند مگر اینکه خداوند برای او حسنه می نویسد و صد هزار گناه را از او می ریزد و از برای او صد هزار درجه رفیع می‌گرداند و کانه صدهزار برده آزاد کرده و خداوند او را با دلی آرام وارد محشر می کند.      (الکافی : 6 / 391)