اهمیت و ثواب زیارت امام حسین ( علیه السلام )

فهرستى از آنچه در فضیلت مادى و معنوى زیارت امام حسین علیه السلام ذکر شده است ، بسنده مى شود:

۱) روزى را زیاد مى کند.

۲) عمر را طولانى مى کند.

۳) خطرات را دفع مى کند.

۴) گناهان گذشته و آینده را مى آمرزد.

۵) مى تواند پنجاه نفر را شفاعت کند.

۶) حاجت او کنار قبر مستجاب است .

۷) ملائکه براى زوار دعا مى کنند.

۸) نام او را در اعلى علیین مى نویسند.

۹) هنگام خروج از خانه از گناه خارج مى شود.

۱۰) ثواب هزار حج مقبول دارد.

۱۱) ملائکه مأمور حفظ او و مالش هستند تا برگردد.

۱۲) روز قیامت خداوند بهترین حافظ اوست .

۱۳) در قدم اول آمرزیده و در قدمهاى بعدى شیعه، امام را مقرب درگاه خدا مى ‏داند و با توسل به او قربى به خداوند پیدا مى کند، همانطور که خودش در قرآن مجید فرمود: «به سوى او وسیله بگیرید» امام را وسیله الهى مى ‏داند. زیرا توسل و شفاعت، بُعدى از ابعاد زیارت است که زائر از این طریق خود را به درگاه الهى نزدیک مى‏ کند تقدیس مى شود.

۱۴) به هر درهمى ده هزار درهم در دنیا و آخرت به او عوض مى دهند.

۱۵) در قیامت همه آرزو مى کنند از زوار آن امام حسین علیه السلام باشند.

۱۶) زوار امام حسین علیه السلام در قیامت بر سفره هاى نور هستند.

۱۷) زوار امام حسین علیه السلام در جوار پیامبر خدا و امام على و حضرت فاطمه علیهم السلام هستند.

۱۸) زوار امام حسین علیه السلام چهل سال قبل از دیگران به بهشت داخل مى شوند.

۱۹) خداوند مهمات دنیوى زائر را بر آورده مى کند.

۲۰) زائر امام حسین علیه السلام شهید مى میرد.

۲۱) ثواب دو ماه اعتکاف و روزه در مسجدالحرام را دارد.

۲۲) زیارت هر ماه امام حسین علیه السلام ثواب هزار شهید دارد.

۲۳) هر یک قدم که با پاى پیاده بردارد موجب هزار حسنه و آمرزش هزار گناه و بالا رفتن هزار درجه ، براى زائر مى‌شود.

۲۴) هر قدم که پیاده بردارد ثواب آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل دارد.

۲۵) هر یک روز اقامت نزد حضرت معادل هزار ماه است .

۲۶) هر قدم که مى گذارد ثواب یک حج و هر قدم که بر مى دارد ثواب یک عمره دارد، به شرط آنکه بخاطر ریا و شنیدن مردم و بیهوده نباشد.

۲۷) زیارت سیدالشهداء علیه السلام ثواب هزار شهید از شهداى بدر دارد.

۲۸) زیارت سیدالشهداء علیه السلام ثواب هزار صدقه مقبوله دارد.

۲۹) و ثواب هزار روزه دار به زائر مى دهند.

۳۰) و ثواب هزار بنده آزاد کردن دارد.

۳۱) زائر امام حسین علیه السلام اگر از اشقیاء باشد، جزء سعادتمندان نوشته مى شود.

۳۲) ثواب آماده کردن هزار اسب با زین و لجام در راه خدا دارد.

۳۳) زیارت امام حسین علیه السلام، زیارت خداست .

۳۴) ثواب هزار جنگ همراه با پیامبر مرسل یا امام عادل دارد.

۳۵) ثواب زیارت امام حسین علیه السلام قابل شمارش نیست .

۳۶) زیارت حضرت در عرفه ثواب یک میلیون حج و یک میلیون عمره دارد.

۳۷) زیارت امام حسین علیه السلام بهترین عمل است .

۳۸) خداوند به زائر امام حسین علیه السلام مباهات مى کند.

۳۹) پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام براى او دعا مى کنند.

۴۰) پیامبر صلی الله علیه و آله و ملائکه در قیامت با زائر مصافحه مى کنند و با امام حسین علیه السلام محشور مى‌شود.
 

1-خیرخواهی خداوند
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ

امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد و هر که را خداوند بدیش را بخواهد، بغض نسبت به امام حسین علیه السلام و بغض زیارت آن حضرت را در قلب او می اندازد.(وسائل الشیعه/ج14/ص496)

2-حسرت در روز قیامت
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا مِنْ أَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى أَنَّهُ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا یَرَى لِمَا یُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ کَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می‌کند ای کاش امام حسین علیه السلام را زیارت کرده بودم آن هنگامی که می بیند که با زوار امام حسین علیه السلام چه می‌کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می‌شوند. (وسائل الشیعه/ ج14/ص424)

3-زیارت خداوند
عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ

امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس اباعبدلله علیه السلام را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است. ( تهذیب‏ الأحکام ج : 6 ص : 46)

4-همسایگی با اهل البیت(علیهم السلام)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ فِی جِوَارِ نَبِیِّهِ وَ جِوَارِ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ فَلَا یَدَعْ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر که می‌خواهد در جوار پیامبرش(صلی الله علیه وآله) و جوار امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه (علیهاالسلام) باشد، زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکند. ( وسائل الشیعه/ج14/ص425)

5-زیارتی بهتر از حج
عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ فِی فَضْلِ زِیَارَتِهِ لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ أَحَدٌ وَیْحَکَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اتَّخَذَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَ لَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ وَ إِنْ کَانَ کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ‏ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْإِحْرَامَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ

از امام صادق علیه السلام روایت شده: به خدا قسم، اگر در فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با شما سخن می‌گفتم، قطعا، حج را به طور کلی رها می‌کردید، و هیچکدام از شما حج نمی رفت، مگر نمی دانی که خداوند سبحان قبل از اینکه مکه را حرم خود بگیرد، کربلا را حرم امن و مبارک خود گرفت، ابن ابی یعفور عرضه داشت؛ خداوند حج بیت الله را بر مردم واجب نمود در حالی که ذکری از زیارت امام حسین علیه السلام نیاورد، حضرت فرمودند: اگر چه این گونه است، چرا که این چیزی است که خداوند آن را چنین قرار داده است، آیا نشنیده ای کلام امیرالمومنین علیه السلام را که: همانا کف پا (باطن قدم) سزاوارتر به مسح کشیدن نسبت به روی پا می‌باشد، لیکن خداوند مسح ظاهر پا را بر بندگان واجب نموده است، آیا نمی‌دانی که احرام بستن اگر در حرم بود، بهتر می بود، لیکن خداوند احرام بستن را در غیر حرم مفروض نمود. (وسائل الشیعه/ج14/ص514)

6-اگر مردم می دانستند...
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ ع قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ زَارَهُ شَوْقاً إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ

محمد بن مسلم از امام باقرعلیه السلام روایت کرده: اگر مردم می‌دانستند، زیارت امام حسین علیه السلام چقدر فضیلت و ثواب دارد، به درستی که از شوق می مردند و نفس‌هایشان از روی حسرت بند می آمد. گفتم: چقدر فضیلت دارد، حضرت فرمودند: هر کس امام حسین علیه السلام را زیارت کند از روی اشتیاقی که به او دارد، خدا برایش هزار حج مقبول و هزار عمره مبرورة و اجر هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب هزار بنده آزاد کردن که مراد از آن رضای خدا باشد، می نویسد. ( وسائل الشیعه/ ج14/ص453)

7-کمترین ثواب زائر کربلا
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع أَدْنَى مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

- امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: کمترین آنچه از ثواب که به زائر اباعبدالله علیه السلام کنار نهر فرات داده می شود آنگاه که حق و حرمت و ولایت او را بشناسد، این است که آنچه از گناهان پیش فرستاده و بعداً می فرستد (گناهان گذشته و آینده او) آمرزیده می شود. (الکافی/ ج4/ص582)

8- استغفار اهل بیت (علیهم السلام) برای زائران
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَبْنَ مُحَمَّدٍ ع یَقُولُ إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع عِنْدَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَنْظُرُ إِلَى مَوْضِعِ مُعَسْکَرِهِ وَ مَنْ حَلَّهُ مِنَ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ وَ یَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ دَرَجَاتِهِمْ وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَحَدِکُمْ بِوَلَدِهِ وَ إِنَّهُ لَیَرَى مَنْ سَکَنَهُ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ آبَاءَهُ ع أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ وَ یَقُولُ لَوْ یَعْلَمُ زَائِرِی مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ لَکَانَ فَرَحُهُ أَکْثَرَ مِنْ غَمِّهِ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا حسین بن علی علیهما السلام از نزد پروردگارش نگاه می کند به موضع اردوگاهش و محلی که شهدا با او قرار دارند و به زائرانش نیز نظر می اندازد، در حالی که ایشان به خوبی آنها را و نام‌هایشان و نام پدرانشان و درجات آنها و منزلت آنها را نزد خداوند، بهتر از احدی از شما نسبت به فرزندانش می شناسد، و به درستی که امام حسین علیه السلام می بینید چه کسی ساکن کربلا شده (جهت زیارت) و برای او استغفار می کند و از پدران بزرگوارش می خواهد برای او استغفار کنند و می فرماید: اگر زائر من می‌دانست، آنچه را که خداوند برای او مهیا نموده است شادی‌اش بیشتر از غمش می شد و همانا زائر امام حسین علیه السلام از زیارت برمی گردد در حالی که هیچ گناهی بر او باقی نمی ماند. (وسائل الشیعه/ج14/ص423)

9- شادی دل اهل بیت(علیهم السلام)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ ...ٍ وَ لَوْ یَعْلَمُ الزَّائِرُ لِلْحُسَیْنِ ع مَا یَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْأَئِمَّةِ ع وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِی ذَلِکَ مِنَ الثَّوَابِ فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِیَ وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ قَدَمُهُ عَلَى شَیْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَیْئاً فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا یَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ فِی دَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ یُوَکَّلُ بِهِ مَلَکٌ یَقُومُ مَقَامَهُ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى الزِّیَارَةِ أَوْ یَمْضِیَ ثَلَاثُ سِنِینَ أَوْ یَمُوتَ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ بِطُولِهِ

- از امام صادق علیه السلام روایت شده: اگر زائر امام حسین علیه السلام می دانست به واسطه این زیارت که چقدر شادی و سرور بر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و بر امیرالمؤمنین علیه السلام و بر حضرت فاطمه (علیهاالسلام) و به شهدا از ما اهل بیت وارد می‌آید و اگر می دانست آنچه از دعای ایشان به واسطه زیارتش، هنگامی که برمی گردد و آنچه را که از ثواب در همین دنیا و در آخرت خواهد داشت و آنچه را که برای او پیش خداوند ذخیره شده است، هر آینه دوست می داشت که آنجا (کربلا) خانه اش می بود و همانا زائر امام حسین علیه السلام از این مسافرتش بر‌می‌گردد و گامش بر روی چیزی نمی آید مگر اینکه برای او دعا می‌کند و هنگامی که خورشید بر او می تابد، گناهانش را از بین می برد، همان طور که آتش هیزم را از می سوزاند، خورشید چیزی از گناهان او باقی نمی‌گذارند، پس برمی‌گردد در حالی که هیچ گناهی بر او نیست و برای او درجاتی رفیع خواهد شد که کسی که در خون خود، در راه خدا غوطه ور است بدان نمی رسد و فرشته ای به جای او موکل خواهد شد و برای او استغفار می کند، تا اینکه دوباره به زیارت برگردد، یا اینکه 3 سال بگذرد یاتا وقتی که بمیرد. (مستدرک الوسائل/ج10/ص343)

10- برکت در روزی وطول عمر
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ یُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ
- امام باقر علیه السلام فرمودند: شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امرکنید، چرا که زیارتش روزی را افزون می‌کند و عمر را طولانی می‌گرداند و بلاها و بدی‌ها را دفع می‌کند و زیارت کردن امام حسین علیه السلام بر هر مومنی که اقرار به امامت او از جانب خدا داشته باشد،واجب است.(تهذیب الاحکام/ج6/ص42)

11- ضمانت امیرالمؤمنین (علیه السلام)
عن أبی عبد الله ع قال إن لله عز و جل ملائکة موکلین بقبر الحسین ع فإذا هم الرجل بزیارته أعطاهم ذنوبه فإذا أخطأ محوها ثم إذا أخطأ ضاعفوا له حسناته فما تزال حسناته تضاعف حتى توجب له الجنة ثم اکتنفوه فقدسوه‏ و ینادون ملائکة السماء أن قدسوا زوار قبر حبیب حبیب الله فإذا اغتسلوا ناداهم محمد ص یا وفد الله أبشروا بمرافقتی فی الجنة ثم ناداهم أمیر المؤمنین علی ع أنا ضامن لحوائجکم و دفع البلاء عنکم فی الدنیا و الآخرة ثم اکتنفوهم عن أیمانهم و عن شمائلهم حتى ینصرفوا إلى أهالیهم

امام صادق علیه السلام فرمودند: همانا برای خداوند عزوجل ملائکه‌ای موکل نزد قبر امام حسین علیه السلام می باشد، هنگامی که احدی قصد زیارتش را می نماید، گناهانش را به آنها عطا می کند و همین که گام برمی دارد آن گناهان را محو می کند، پس هنگامی که گام برمی دارد حسناتش را مضاعف می نماید، همچنان حسنات او مضاعف می‌گردد تا اینکه بهشت بر او واجب می شود، سپس او را میان خود دربرمی‌گیرند و او را مقدس می گرداند و ملائکه آسمان ندا می کنند که زوار قبر حبیب و حبیب خداوند را مقدس بدارید، هنگامی که غسل می کنند حضرت محمد (ص) آنرا ندا می‌کند. بشارت باد شما را بر همراهی با من در بهشت پس آنها را امیرالمؤمنین علیه السلام ندا می کند من حوائج شما و دفع بلا از شما را در دنیا و آخرت ضامن هستم پس آن ملائکه زائران را از جانب راست ایشان و چپ ایشان، آنها در بر می گیرند تا اینکه به سوی اهل خود برمی‌گردند.( ثواب الاعمال /ص92 )

12- عَنْ سَیْفٍ التَّمَّارِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ زَائِرُ الْحُسَیْنِ ع مُشَفَّعٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ لِمِائَةِ رَجُلٍ کُلُّهُمْ قَدْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ مِمَّنْ کَانَ فِی الدُّنْیَا مِنَ الْمُسْرِفِینَ

سیف تمار از امام صادق علیه السلام نقل فرمودند: شنیدم که ایشان می فرمودند: زائر امام حسین علیه السلام شفیع صد نفر در روز قیامت می باشد کسانی که آتش دوزخ بر ایشان واجب شده است و کسانی که در دنیا از مسرفین بودند. (مستدرک الوسائل /ج10/ص253)
 

24-عَنْ دَاوُدَ الصَّرْمِیِّ قَالَ قُلْتُ لَهُ یَعْنِی أَبَا الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیَّ ع إِنِّی زُرْتُ آبَاءَکَ وَ جَعَلْتُ ذَلِکَ لَکَ فَقَالَ لَکَ بِذَلِکَ مِنَ اللَّهِ ثَوَابٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ وَ مِنَّا الْمَحْمَدَةُ

- داوود می گوید: به امام حسن عسکری عرض کردم: به درستی که من پدران بزرگوار شما را زیارت کرده ام و آن زیارت را برای شما قرار دادم. حضرت فرمودند: برای تو از جانب خداوند ثواب عظیمی است و از برای ما هم ستودن از برای توست. ( وسائل الشیعه/ج14/ص593)

 

محمد بن مسلم ثقفی از امام باقر (ع) آورده است که فرمودند: «اگر مردم ارزش و پاداش زیارت حسین (ع) را بدانند، از اشتیاق قالب تهی کرده و از حسرت فراوان جانشان متلاشی خواهد شد!» محمد بن مسلم عرضه داشت: مگر فضیلت آن چیست؟

فرمودند: «اگر کسی با شوق به زیارت آن حضرت بشتابد، خداوند پاداش هزار حج و عمره‌ی پذیرفته شده، اجر هزار شهید از شهدای بدر، ثواب هزار روزه دار و هزار صدقه‌ی مقبوله و پاداش آزاد سازی هزار برده در راه خدا را به وی خواهد داد! و تا یک سال از هرگونه گزندی به ویژه شیطان محفوظ خواهد ماند؛ خداوند نیز فرشته‌ای را بر او می‌گمارد که حافظ جان او از چهارسو خواهد بود. اگر در همان سال از دنیا رفت؛ فرشتگان رحمت الهی در غسل و تدفین او شرکت جسته و برای او طلب آمرزش می‌نمایند؛ او را تشییع کرده و تا قبر همراهی می‌کنند و برای او استغفار می‌نمایند؛ قبرش را گشاده می‌کنند و خداوند نیز او را از فشار قبر و ترس از نکیر و منکر ایمن می‌گرداند؛ دری را از بهشت به روی او می‌گشاید و در قیامت نامه ‌ی اعمالش را به دست راستش خواهد داد؛ نورانیتی را در چهره‌ی او قرار می‌دهند که مشرقین را روشن می‌گرداند و هاتفی ندا سر می‌دهد که این شخص از زائران حسین بن علی (ع) است که با شوقی سرشار حضرتش را زیارت نموده است؛ آنگاه همگی آرزو می‌کنند که ای‌کاش از زائرین حسین (ع) بودند.»   کامل الزیارات ص142

 

 

از امام صادق (ع) است: زیارت حسین بن علی (ع) برترین اعمال است.    کامل الزیارات  ص146

***  « من زار الحسین(ع) عارفاً بحقّه، غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر؛ هر کس امام حسین(ع) را با شناخت حق او زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می آمرزد.»(کامل الزیارات، ص138، باب54، ح1)

*** « ان فاطمه بنت محمد-صلی الله علیه و آله و سلم- تحضر لزوّار قبر ابنها الحسین(ع) فستغفر لهم ذنوبهم؛ به تحقیق فاطمه، دختر محمد-صلی الله علیه و آله سلم- برای زائران قبر پسرش حسین(ع) حاضر می شود و برای گناهان ایشان طلب آمرزش می کند.(کامل الزیارات، ص118، باب 40، ح4)

***  هر کس با پای پیاده نزد او بیاید، خداوند برای هر قدم، حسنه ای برای او می نویسد و گناهی از او پاک می کند و درجه ای برای او بالا می برد و هنگامی که نزد او آمد خداوند دو ملک برای او می گمارد تا هر چه سخن خیر از دهانش بیرون آید بنویسند و هر سخن ناپسند از دهانش بیرون آید بنویسند و هر سخن ناپسند از دهانش بیرون آید و امور دیگر را ننویسند ... .(کامل الزیارات، ص133، باب 49، روایت6)

*** از حضرت صادق(ع) نقل شده است: « ما من احد یوم القیامه الا و هو تمنی انه من زوّار الحسین لما یری مما یصنع بزوار الحسین(ع) من کرامتهم علی الله تعالی؛ هیچ کس در روز قیامت نیست مگر آن که آرزو می کند که ای کاش از زائران امام حسین(ع) می بود. به جهت آن چه را که مشاهده می نماید با آنان عمل می شود به واسطه مقامی که در نزد پروردگار دارند.(همان، ص135، باب 50، ح1)
 

*** قال الامام الباقر علیه السلام:

لو یعلم الناس ما فی زیارة قبر الحسین علیه السلام من الفضل، لماتوا شوقا.

امام باقر علیه السلام فرمود: اگر مردم می دانستند که چه فضیلتی در زیارت مرقد امام حسین علیه السلام است از شوق زیارت می مردند.ثواب الاعمال، ص 319، به نقل از کامل الزیارات .

*** حج مقبول و ممتاز

قال ابو جعفر علیه السلام:

زیارة قبر رسول الله صلی الله علیه و آله و زیارة قبور الشهداء، و زیارة قبر الحسین بن علی علیهما السلام، تعدل حجة مبرورة مع رسول الله صلی الله علیه و آله.

امام باقر علیه السلام فرمود: زیارت قبر رسول خدا «ص» ، و زیارت مزار شهیدان، و زیارت مرقد امام حسین علیه السلام معادل است با حج مقبولی که همراه رسول خدا «ص» بجا آورده شود.مستدرک الوسائل، ج 1، ص 266، و نیز کامل الزیارات، ص 156

*** تولدی تازه

عن حمران قال: زرت قبر الحسین علیه السلام فلما قدمت جاءنی.ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام...فقال علیه السلام:

ابشر یا حمران فمن زار قبور شهداء آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم یرید الله بذلک وصلة نبیه حرج من ذنوبه کیوم ولدته امه.

حمران می گوید: هنگامی که از سفر زیارت امام حسین علیه السلام برگشتم، امام باقر علیه السلام به دیدارم آمد و فرمود: ای حمران! به تو مژده می دهم که هر کس قبور شهیدان آل محمد (ص) را زیارت کند و مرادش از این کار رضایت خدا و تقرب به پیامبر (ص) باشد، از گناهانش بیرون می آید چون روزی که مادرش او را زاد .           

امالی شیخ طوسی، ج 2، ص 28، چاپ نجف بحار، ج 98، ص .20

 

***  عن ابی جعفر و ابی عبد الله علیه السلام یقولان:

من احب أن یکون مسکنه و مأواه الجنة، فلا یدع زیارة المظلوم.

از امام باقر و امام صادق علیهما السلام نقل شده که فرمودند: هر کس که می خواهد مسکن و مأوایش بهشت باشد، زیارت مظلوم علیه السلام را ترک نکند      .مستدرک الوسائل، ج 10، ص 253

 

***  قال الامام الصادق علیه السلام:

زوروا قبر الحسین (علیه السلام) و لا تجفوه، فاءنه سید شباب أهل الجنة من الخلق، و سید شباب الشهداء.

امام صادق علیه السلام فرمود: مرقد امام حسین علیه السلام را زیارت کنید و با ترک زیارتش به او ستم نورزید چرا که او سید جوانان بهشت از مردم، و سالار جوانان شهید است.

مستدرک الوسائل، ج 10، ص 256: و کامل، ص 109

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

زیارة قبر الحسین بن علی علیهما السلام من افضل ما یکون من الاعمال.

امام صادق علیه السلام فرمود: زیارت قبر امام حسین علیه السلام از بهترین کارهاست که می تواند انجام. یابد. مستدرک الوسائل، ج 10، ص .311

***  قال الامام الصادق علیه السلام:

من سره ان یکون علی موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن علی (علیهما السلام)

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین (علیه السلام) باشد.

وسائل الشیعه، ج 10، ص 330 بحار الانوار، ج 98، ص 72

 

***  قال الصادق علیه السلام: من اراد أن یکون فی جوار نبیه و جوار علی و فاطمة فلا یدع زیارة الحسین علیهم السلام

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که می خواهد در همسایگی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و در کنار علی (علیه السلام) و فاطمه (س) باشد، زیارت امام حسین (علیه السلام) را ترک نکند.

وسائل الشیعه، ج 10، ص 331، ح .39

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

لو أن احدکم حج دهره ثم لم یزر الحسین بن علی علیه السلام لکان تارکا حقا من حقوق رسول الله (ص) لأن حق الحسین فریضة من الله تعالی، واجبة علی کل مسلم.

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر یکی از شما تمام عمرش را احرام حج بندد، اما امام حسین علیه السلام را زیارت نکند، حقی از حقوق رسول خدا (ص) را ترک کرده است چرا که حق حسین علیه السلام فریضه الهی و بر هر مسلمانی واجب و لازم است.            وسائل الشیعه، ج 10، ص .333

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

من لم یأت قبر الحسین علیه السلام حتی یموت کان منتقص الاءیمان، منتقص الدین، اءن ادخل الجنة کان دون المؤمنین فیها.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس به زیارت قبر امام حسین علیه السلام نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود، به بهشت هم که برود پایین تر از مؤمنان در آنجا خواهد بود.

وسائل الشیعه، ج 10، ص .335

 

***  قال ابو عبد الله علیه السلام:

لا تدع زیارة الحسین بن علی علیهما السلام و مر أصحابک بذلک یمد الله فی عمرک و یزید فی رزقک و یحییک ء الله سعیدا و لا تموت الا شهیدا.

امام صادق علیه السلام فرمود: زیارت امام حسین علیه السلام را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز همین را سفارش کن! تا خدا عمرت را دراز و روزی و رزقت را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نمیری مگر شهید.  وسائل الشیعه، ج 10، ص 335

 

***  عن ابی عبد الله علیه السلام قال:

من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین علیه السلام و زیارته، و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین علیه السلام و بغض زیارته.

از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: هر کس که خدا خیر خواه او باشد، محبت حسین (علیه السلام) و زیارتش را در دل او می اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد، کینه و خشم حسین (علیه السلام) و خشم زیارتش را در دل او می اندازد.وسائل الشیعه،           ج 10، ص 388، بحار الانوار، ج 98، ص 76

 

***  قال الصادق علیه السلام:

من لم یأت قبر الحسین علیه السلام و هو یزعم انه لنا شیعة حتی یموت فلیس هو لنا شیعة، و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة.

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد، او شیعه ما نیست، و اگر هم از اهل بهشت باشد، از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.

کامل الزیارات، ص 193، بحار الانوار، ج 98، ص .4

 

***  قال الصادق علیه السلام:

من اتی قبر الحسین علیه السلام عارفا بحقه کتبه الله عز و جل فی اعلی علیین.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس که به زیارت قبر حسین علیه السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد، خدای متعال او را در بلندترین درجه عالی مقامان ثبت می کند .

من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص .581

***   مکتب معرفت

قال ابو الحسن موسی بن جعفر علیه السلام:

أدنی ما یثاب به زائر أبی عبد الله (علیه السلام) بشط فرات، اذا عرف حقه و حرمته و ولایته، أن یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر.

حضرت امام موسی کاظم علیه السلام فرمود: کمترین ثوابی که به زائر امام حسین علیه السلام در کرانه فرات، داده می شود این است که تمام گناهان، مقدم و مؤخرش بخشوده می شود.بشرط این که حق و حرمت و ولایت آن حضرت را شناخته باشد.

مستدرک الوسائل، ج 10، ص 236، به نقل از کامل الزیارات، ص .138

***  همچون زیارت خدا

قال الامام الرضا علیه السلام:

من زار قبر الحسین (علیه السلام) بشط الفرات کان کمن زار الله.

امام رضا علیه السلام فرمود: کسی که قبر امام حسین علیه السلام را در کرانه فرات زیارت کند، مثل کسی است که خدا را زیارت کرده است .                مستدرک الوسائل، ج 10، ص 250، به نقل از کامل

 

***  قال الصادق علیه السلام:

من زار الحسین علیه السلام یوم عاشورا وجبت له الجنة.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس که امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند، بهشت بر او واجب می شود.ا                                 قبال الاعمال، ص 568

*** بالاتر از روسپیدی

قال ابو عبد الله علیه السلام:

من بات عند قبر الحسین علیه السلام لیلة عاشورا لقی الله یوم القیامة ملطخا بدمه، کانما قتل معه فی عرصة کربلا.

امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که شب عاشورا را در کنار مرقد امام حسین علیه السلام سحر کند، روز قیامت در حالی به پیشگاه خدا خواهد شتافت که به خونش آغشته باشد، مثل کسی که در میدان کربلا و در کنار امام حسین علیه السلام کشته شده باشد.                     وسائل الشیعه، ج 10، ص .372

***  پاکسازی از گناه

اثر دیگر زیارت آن حضرت این است که: زائر حسین علیه السلام پس از زیارت عارفانه و خالصانه به گونه ای خاص، از گناهان پاک می گردد.

«خداوند گناهان گذشته و آینده ی او را خواهد بخشید.» بحارالانوار، ج 101، ص 28، 21.

و در روایات دیگری بدین صورت است که: « او بسان روز تولدش، از همه ی گناهان پاک و پاکیزه می شود.» بحارالانوار، ج 101، ص 20.

***  اثر رهایی بخش                                                                                                                    

زائر آن حضرت نه تنها خود نجات یافته است، بلکه سبب نجات و رهایی دیگران می گردد. در روایتی امام صادق علیه السلام فرمود:

« زائر عارف حسین علیه السلام، در روز رستاخیز برای صد نفر از دوزخیان شفاعت می کند.»

حارالانوار، ج 101، ص 77.

و در روایت دیگری است که بدو ندا می رسد که: « هان ای زائران حسین علیه السلام دست هر کسی را دوست دارید بگیرید و به بهشت وارد کنید.»                       بحارالانوار، ج 101، ص 27.

*** تا روز رستاخیز

هر کار شایسته ای پاداشش تا روز رستاخیز باقی می ماند، اما خود کار، پس از انجام، پایان می پذیرد، اما زیارت حسین علیه السلام کار بزرگی است که تا قیامت از زائر او گسست ناپذیر است و خود عمل شایسته همچنان تا قیامت امتداد می یابد.

در این مورد امام صادق علیه السلام فرمود: «هنگامی که فردی از خانه اش، به قصد زیارت آن حضرت خارج می شود، از همانجا تا رسیدن به هدف، هفتصد فرشته او را همراهی می نمایند. پس از زیارت او، ندایی می رسد که گذشته ات مورد بخشایش قرار گرفته است، اینک از این پس، زندگی را از سر بگیر و مراقب رفتارت باش! آنگاه، همان فرشتگان او را تا رسیدن به خانه اش همراهی می کنند و پس از خداحافظی از او تا آخرین روز زندگی اش همواره حسین علیه السلام را زیارت می کنند و پاداش کارشان از آن اوست.»

حارالانوار، ج 101، ص 67، 68.

***  وعده خدا

خداوند سوگند یاد کرده است که زائر عارف آن حضرت را محروم و نومید و دچار ورشکستگی روز رستاخیز نسازد.

این مطلب را از امام باقرعلیه السلام آورده اند که فرمود: حسین علیه السلام به صورت بسیار مظلومانه و اندوهبار و با لب تشنه و مشتاق به لقای حق، به شهادت رسید و خداوند بر خود لازم ساخت که هیچ مشتاق به کوی او، و بلازده و گناهکار و غم زده و تشنه کام و مصدوم و رنج دیده ای، به کوی او نشتابد و خدای را در آنجا نخواند و به وسیله حسین علیه السلام به بارگاه او تقرب نجوید، جز این که خداوند، گرفتاری اش را رفع، و خواسته هایش را روا و گناهانش را مورد بخشایش قرار دهد و به عمر و روزی اش بیفزاید.

بحارالانوار، ج 101، ص 46.

***  نهایت آرزوها

در روایت است: خداوند، هنگامی که زائر عارف او را در راه زیارت او، شبانگاهان بیدار و روزها خسته می نگرد، بدو نظر لطفی می افکند که بهشت برایش تأمین می شود.                        بحارالانوار، ج 101، ص 12.

***  عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «إِنَّ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ ع أَفْضَلُ مَا یَکُونُ مِنَ الْأَعْمَالِ         » (کامل الزیارات، ص ۱۴۶)

امام صادق(ع): زیارت حسین بن علی(ع) برترین اعمال است.

***  قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع بَعْدَ مَوْتِهِ فَلَهُ الْجَنَّة.»               (الإرشاد، ج‏۲  ص ۱۳۴)

هر کس حسین(ع) را پس از مرگش زیارت کند بهشت از براى اوست‏.

زائر حسین(ع) «زائر رسول الله(ص)» است
 

***  عن ابی عبدالله ع قال: «إِنَّ زَائِرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع زَائِرُ رَسُولِ اللَّهِ ص. » (کامل الزیارات، ص۱۵۰)

امام صادق(ع): (زائر حسین بن علی ع زائر رسول خداست.)

زائر حسین(ع) مانند «زائر خدا» ست
***  عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ قَال‏: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّه(ع):  «مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع؟ قَالَ کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ زَارَ أَحَداً مِنْکُمْ ؟ قَالَ کَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ ص.»                (کامل الزیارات، ص ۱۴۷)

زید شحام: به امام صادق(ع) گفتم: چه ثوابی برای زائر قبر حسین(ع) است؟ فرمود: مانند کسیست که خدا را در عرش زیارت کند. گفتم: برای کسی که یکی از شما اهل‌بیت(ع) را زیارت کند چه ثوابی است؟ فرمود مثل کسی که پیامبر(ص) را زیارت کرده باشد.

***  زیارت امام حسین(ع) معادل «اجر هزار شهید از شهدای بدر»
 

عن ابی جعفرع: «لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ؟ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَأَجْرَاَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ … .» (کامل الزیارات،  ص ۱۴۲)

امام باقر(ع) می‌فرماید: کسی که با شوق به زیارت حسین(ع) برود … خداوند برای او هزار حج مقبول و هزار عمره پاکیزه و اجر هزار شهید از شهدای بدر را می‌نویسد.

***  مردم ثواب زیارت را می‌دانستند برای رفتن با هم «می‌جنگیدند»

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال: «…‏ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی زِیَارَتِهِ مِنَ الْخَیْرِ وَ یَعْلَمُ ذَلِکَ النَّاسُ لَاقْتَتَلُوا عَلَى زِیَارَتِهِ بِالسُّیُوفِ وَ لَبَاعُوا أَمْوَالَهُمْ فِی إِتْیَانِه…»                (کامل الزیارات، ص ۸۷)

امام صادق(ع): اگر مردم می‌دانستند چه خیری در زیارت اباعبدالله(ع) است برای زیارت رفتن با هم جنگ می‌کردند و همۀ اموالشان را برای زیارت خرج می‌کردند.

***  محبت حسین(ع) و زیارتش «خیر خواهی» خداست

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ ع وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ السُّوءَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ بُغْضَ الْحُسَیْنِ ع وَ بُغْضَ زِیَارَتِهِ.»               (بحار الأنوار، ج‏۹۸ ص۷۶)

امام صادق(ع): کسی که خدا خیر او را بخواهد محبت امام حسین(ع) و محبت زیارتش  را در قلبش می گذارد و کسی که خدا بد او را بخواهد بغض حسین(ع) و بغض زیارتش را در دل او می‌گذارد.

***  خدا به زوار حسین(ع) «افتخار» می کند
 

عَنْ ذَرِیحٍ الْمُحَارِبِیِّ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَلْقَى مِنْ قَوْمِی وَ مِنْ بَنِیَّ إِذَا أَنَا أَخْبَرْتُهُمْ بِمَا فِی إِتْیَانِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْخَیْرِ إِنَّهُمْ یُکَذِّبُونِّی وَ یَقُولُونَ إِنَّکَ تَکْذِبُ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ یَا ذَرِیحُ دَعِ النَّاسَ یَذْهَبُونَ حَیْثُ شَاءُوا وَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَیُبَاهِی بِزَائِرِ الْحُسَیْنِ وَ الْوَافِدُ یَفِدُهُ الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ حَمَلَةُ عَرْشِهِ حَتَّى إِنَّهُ لَیَقُولُ لَهُمْ أَ مَا تَرَوْنَ زُوَّارَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ أَتَوْهُ شَوْقاً إِلَیْهِ وَ إِلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ أَمَا وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ عَظَمَتِی لَأُوجِبَنَّ لَهُمْ کَرَامَتِی وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّتِیَ الَّتِی أَعْدَدْتُهَا لِأَوْلِیَائِی وَ لِأَنْبِیَائِی وَ رُسُلِی… .»                (کامل الزیارات، ص۱۴۳)

ذریح محاربى می گوید به امام صادق(ع) عرض کردم: از خویشاوندان و فرزندانم کسى را ملاقات نکردم مگر اینکه وقتى به آنها خبر دادم که چه ثوابی زیارت قبر حسین(ع) مرا تکذیب کردند و گفتند تو بر جعفر بن محمد(ع) دروغ می‌بندی. حضرت فرمودند: اى ذریح مردم را رها کن هر کجا که مى‏خواهند بروند (هر چه می‌خواهند بگویند)، به خدا قسم حق تعالى به زائرین امام حسین(ع) افتخار می‌کند  و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملین عرش همراهی مى‏کنند. سپس خدای متعال به فرشتگان مى‏فرمایدآیا زوّار حسین بن على(ع) را مى‏بینید که با شوق به او و فاطمه زهرا(س) به سوی او (برای زیارتش)آمده‌اند؟ به عزّت و جلال و عظمتم قسم کرامت خویش را بر ایشان واجب کرده‏ام و ایشان را حتماً به بهشتى که براى دوستانم و براى انبیاء و رسل و فرستادگانم آماده کرده‏ام داخل مى‏کنم… .

 

***  خدا «متکفل رزق» و «بر آورده شدن حاجات» زائر حسین(ع)
 

عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع : «… وَ مَنْ زَارَهُ کَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ- وَ کُفِیَ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْیَاهُ وَ إِنَّهُ لَیَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْدِ وَ یُخْلِفُ عَلَیْهِ مَا أَنْفَقَ… »              (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)

امام صادق(ع): کسی که او (حسین ع) را زیارت کند خدا متکفل حاجات اوست و امور مهم دنیائی او را کفایت می‌کند و زیارت حسین(ع) جلب روزی برای زائر است و آنچه در این راه انفاق کرده بر او باقى مانده و جانشین و یادگارش خواهد بود… .

***  زیارت حسین(ع) باعث پاک شدن گناهان پنجاه ساله
 

عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع: «… و ‏یَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِینَ سَنَةً وَ یَرْجِعُ إِلَى أَهْلِهِ وَ مَا عَلَیْهِ وِزْرٌ وَ لَا خَطِیئَةٌ إِلَّا وَ قَدْ مُحِیَتْ مِنْ صَحِیفَتِهِ…»              (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)

امام صادق(ع): (زائر حسین ع)گناهان پنجاه سالۀ او آمرزیده شده و وى به اهلش بازگردد در حالى که بر عهده‏اش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحیفۀ اعمالش ثبت‏ شده جملگى محو و پاک مى‏گردد.

*** زیارت حسین(ع) باعث خوشحالی و دعای اهل بیت(ع)

قال الصادق ع: «لَوْ یَعْلَمُ زَائِرُ الْحُسَیْنِ ع مَا یَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا یَصِلُ إِلَیْهِ مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ الْأَئِمَّةِ وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِی ذَلِکَ مِنَ الثَّوَابِ فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِیَ»               (کامل الزیارات، ص ۲۹۷)

امام صادق(ع): زائر حسین(ع) اگر بداند که با زیارتش چه سرور و فرحى به رسول خدا(ص) و امیر المؤمنین(ع) و فاطمه(س) و ائمه(ع) و شهداء از ما اهل بیت وارد شده و او نیز مطّلع باشد که از ناحیه دعاء ایشان برایش چه حاصل شده و همچنین واقف باشد از اجر و ثواب دنیوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخیره گشته قطعا دوست مى‏دارد که منزلش نزد آن حضرت باشد (و پیوسته زیارت آن حضرت را بکند)

***  زیارت حسین(ع) بالاتر از «شهادت  در راه خدا»

قال الصادق(ع): «… فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْبٌ وَ قَدْ رُفِعَ لَهُ مِنَ الدَّرَجَاتِ مَا لَا یَنَالُهُ الْمُتَشَحِّطُ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (کامل الزیارات، ص ۲۹۷)

زائر امام حسین(ع) به درجاتی می‌رسد که کسی که در راه خدا به خونش آغشته شده است، نمی‌رسد.

***  «افزایش روزی» و «پیشگیری از بلا» ره آورد زیارت امام حسین(ع)
… .

عنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدْفَعُ مَدَافِعَ السَّوْءِ.                              (کامل الزیارات، ص ۱۵۱)

امام باقر(ع): به شیعیان ما امر کنید که به زیارت قبر حسین(ع) بروند که باعث زیاد شدن رزق و طولانی شدن عمر می شود و بلاهای سخت را دور می کند

 

*** زائران حسین(ع) «چهل سال زودتر» از دیگران به بهشت می روند!
 

عبدالله بن زاره عن الصادق(ع): «إِنَّ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَضْلًا عَلَى النَّاسِ. قُلْتُ: وَ مَا فَضْلُهُمْ؟ قَالَ: یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ قَبْلَ النَّاسِ بِأَرْبَعِینَ عَاماً وَ سَائِرُ النَّاسِ فِی الْحِسَابِ وَ الْمَوْقِفِ.»          (کامل الزیارات، ص۱۳۷)

عبدالله بن زراره از امام صادق(ع) نقل می کند: زوار حسین(ع) روز قیامت نسبت به سائر مردم برتری و فضیلتی دارند. عرض کردم:  فضیلتشان چیست؟  حضرت فرمودند: چهل سال قبل از دیگران وارد بهشت  مى‏شوند، در حالى که سایر مردم هنوز در حساب و موقف مى‏باشند.

 

***  زیارت حسین(ع) باعث بخشش گناهان گذشته و آینده
 

عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُول‏: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.»               (الکافی،  ج‏۴ ص۵۸۲)

امام کاظم(ع):کسى که امام حسین(ع) را زیارت نموده و به حقّش عارف و آگاه باشد خداوند گناهان گذشته و آینده‏اش را مى‏آمرزد.

***   زیارت حسین(ع) موجب رزق واسع
 

عن محمد بن مروان عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «زُورُوا الْحُسَیْنَ وَ لَوْ کُلَّ سَنَةٍ فَإِنَّ کُلَّ مَنْ أَتَاهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَیْرَ جَاحِدٍ لَمْ یَکُنْ لَهُ عِوَضٌ غَیْرَ الْجَنَّةِ وَ رُزِقَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ أَتَاهُ اللَّهُ بِفَرَجٍ عَاجِلٍ … .» (کامل الزیارات، ص ۸۵)

امام صادق(ع): حسین(ع) را حداقل سالی یک بار زیارت کنید که هر کس در حالی که حق او را می شناسد و آن را انکار نمی کند به زیارتش بیاید پاداشی ندارد مگر بهشت و روزی او وسیع خواهد شد و خداوندگشایشی سریع (در کارها) برایش حاصل خواهد کرد.

***  ملائکه حائر حسینی دعاگوی زائر حسینی
 

عن الصادق ع: «… إِنَّ اللَّهَ وَکَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ کُلُّهُمْ یَبْکُونَهُ وَ یُشَیِّعُونَ مَنْ زَارَهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ إِنْ مَاتَ حَضَرُوا جَنَازَتَهُ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ وَ التَّرَحُّمِ عَلَیْه.» (کامل الزیارات، ص ۸۵)

امام صادق(ع): خدواند متعال چهار هزار فرشته را موکّل قبر حسین بن على(ع) فرموده که تمام بر او مى‏گریند و زائرین حضرت را مشایعت کرده تا به خانه خود برسند و اگر مریض شوند آنها را عیادت کرده و هنگامى که از دنیا روند بر سر جنازه آنها حاضر شده و بر ایشان طلب آمرزش و رحمت مى‏نمایند.

زائر حسین(ع) نامش در علیین نوشته می‌شود
سُئِلَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع عَنْ زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ: «أَخْبَرَنِی أَبِی قَالَ: مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَهُ اللَّهُ تَعَالَى فِی عِلِّیِّینَ.» (صحیفة الإمام الرضا علیه السلام، ص ۸۱)

امام صادق(ع): کسی که قبر حسین بن علی(ع) را زیارت کند در حالی که حقش را می‌شناسد خداوند نام او را در شمار علیین می‌نویسد.

***  زائر حسین(ع) هم‌صحبت خدا درعرش
 

مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی جَرِیرٍ الْقُمِّیُّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع یَقُولُ لِأَبِی: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ مِنْ مُحَدِّثِی اللَّهِ فَوْقَ عَرْشِهِ ثم قَرَأَ «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ. فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِر». (کامل الزیارات، ص ۱۴۱)

امام رضا(ع): کسی که حسین بن علی(ع) را در حالی که حقش را می‌شناسد زیارت کند از هم صحبت‏هاى حق تعالى بالاى عرش مى‏باشد.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَیْنَ زُوَّارُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ لَا یُحْصِیهِمْ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى فَیَقُولُ لَهُمْ مَا أَرَدْتُمْ بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَیَقُولُونَ یَا رَبِّ أَتَیْنَاهُ حُبّاً لِرَسُولِ اللَّهِ وَ حُبّاً لِعَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ رَحْمَةً لَهُ مِمَّا ارْتُکِبَ مِنْهُ فَیُقَالُ لَهُمْ هَذَا مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ فَالْحَقُوا بِهِمْ فَأَنْتُمْ مَعَهُمْ فِی دَرَجَتِهِمْ الْحَقُوا بِلِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَنْطَلِقُونَ إِلَى لِوَاءِ رَسُولِ اللَّهِ فَیَکُونُونَ فِی ظِلِّهِ- وَ اللِّوَاءُ فِی یَدِ عَلِیٍّ ع حَتَّى یدخلون [یَدْخُلُوا] الْجَنَّةَ جَمِیعاً فَیَکُونُونَ أَمَامَ اللِّوَاءِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ یَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِه‏.»

(کامل الزیارات، ص۱۴۱)

 

*** زائر حسین(ع) هم رتبه و همراه و هم نشین اهل بیت(ع) در بهشت

ِ امام صادق(ع): هنگامى که روز قیامت شود منادى نداء مى‏کند: زوّار حسین بن على(ع) کجا هستند؟ جمع زیادی که شمارش آنها را فقط خدا می‌داند بر می خیزند. به آن‌ها گفته می شود که برای چه به زیارت قبر حسین(ع) می‌رفتید؟ می گویند: خدایا به جهت محبت پیامبر(ص) و علی(ع) و فاطمه(ص) و طلب رحمت برای آن حضرت به ازاء آنچه از آن حضرت صادر گردید پس به آنها گفته مى‏شود: ایشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین سلام اللَّه علیهم بوده، ملحق به آنها شوید شما با ایشان و در درجه و مرتبه آنها هستید، به لواء و پرچم رسول خدا(ص)  ملحق گردید پس بطرف لواء آن حضرت رهسپار شده و در سایه آن قرار مى‏گیرند در حالى که لواء به دست امیر المؤمنین على(ع) مى‏باشد و بدین ترتیب به بهشت وارد مى‏شوند ایشان جلو پرچم و سمت راست و چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفته‏اند.

 

***  زائر حسین(‌ع) بر سر سفره‌هایی از نور
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع‏: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ عَلَى مَوَائِدِ النُّورِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ، فَلْیَکُنْ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع.»

 (کامل الزیارات، ص ۱۳۵)

امام صادق(ع):کسى که دوست دارد بر سفره‏هاى نور بنشیند در روز قیامت، پس باید از زوّار حضرت حسین بن على(ع) باشد.

***  همه آرزو می‌کنند کاش از زوار حسین(‌ع) بودند.
 

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ الطَّحَّانِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ وَ هُوَ یَقُولُ: «مَا مِنْ أَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى أَنَّهُ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ‌ع لِمَا یَرَى مِمَّا یُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع مِنْ کَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى.»     (کامل الزیارات، ص ۱۳۵)

عبد اللَّه طحّان: شنیدم از امام صادق‌ع که پیوسته مى‏فرمودند: هیچ‌کس نیست در روز قیامت مگر اینکه از دیدن برخورد کریمانه خداوند متعال با بازوار حسین‌(ع) آرزو می‌کند، ای کاش از زوّار امام حسین(ع) باشد.

***  همراهی خداوند با زائر حسین(ع)
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏: «إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةُ ذُنُوبِهِ  ثُمَّ لَمْ یَزَلْ یُقَدَّسُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى یَأْتِیَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ ادْعُنِی أُجِبْکَ اطْلُبْ مِنِّی أُعْطِکَ سَلْنِی حَاجَةً أقضیها [أَقْضِهَا] لَکَ وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ.»      (کامل الزیارات، ص۱۳۲)

شخصى که به زیارت قبر حضرت حسین بن على ع مى‏رود، زمانى که از خانواده‌اش جدا می‌شود با اولین گامى که برمى‏دارد تمام گناهانش آمرزیده مى‏شود سپس با هر قدمى که برمى‏دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامى که به آنجا رسید حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و مى‏فرماید: بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم. و حقّیست بر خدا که آن چه را بذل کرده به او بدهد.

 

***  طلب آمرزش فاطمه زهرا(س) برای زائر
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: «إِنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ ص تَحْضُرُ لِزُوَّارِ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَیْنِ ع فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُمْ.»

(کامل الزیارات، ص ۱۱۸)

امام صادق(ع): حضرت فاطمه علیها السّلام نزد زوّار قبر فرزندش حسین(ع) حاضر شده و طلب آمرزش براى گناهان ایشان مى‏نماید.

***  امیرالمؤمنین(ع) سیراب کننده زوار حسین(ع) از حوض کوثر
عن ابی عبدالله ع: «سَمِعْتُ أَبِی یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِیهِ وَ سَأَلَهُ عَنِ الزِّیَارَةِ فَقَالَ لَهُ مَنْ تَزُورُ وَ مَنْ تُرِیدُ بِهِ قَالَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فَقَالَ مَنْ صَلَّى خَلْفَهُ‏ صَلَاةً وَاجِبَةً [وَاحِدَةً] یُرِیدُ بِهَا اللَّهَ لَقِیَ اللَّهَ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ عَلَیْهِ مِنَ النُّورِ مَا یُغْشَى لَهُ کُلُّ شَیْ‏ءٍ یَرَاهُ وَ اللَّهُ یُکْرِمُ زُوَّارَهُ وَ یَمْنَعُ النَّارَ أَنْ تَنَالَ مِنْهُمْ شَیْئاً وَ إِنَّ الزَّائِرَ لَهُ لَا یُتَنَاهَى [لَا یُتَنَاسَى‏] لَهُ دُونَ الْحَوْضِ وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع قَائِمٌ عَلَى الْحَوْضِ یُصَافِحُهُ وَ یُرَوِّیهِ مِنَ الْمَاءِ- وَ مَا یَسْبِقُهُ أَحَدٌ إِلَى وُرُودِهِ الْحَوْضَ حَتَّى یَرْوَى ثُمَّ یَنْصَرِفُ إِلَى مَنْزِلِهِ مِنَ الْجَنَّةِ- وَ مَعَهُ مَلَکٌ مِنْ قِبَلِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ یَأْمُرُ الصِّرَاطَ أَنْ یَذِلَّ لَهُ وَ یَأْمُرُ النَّارَ أَنْ لَا یُصِیبَهُ مِنْ لَفْحِهَا شَیْ‏ءٌ حَتَّى یَجُوزَهَا وَ مَعَهُ رَسُولُهُ الَّذِی بَعَثَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع.»        (کامل الزیارات، ص: ۱۲۳)

امام صادق(ع): از پدرم شنیدم به یکى از دوستانشان که از زیارت (مقصود زیارت قبر امام حسین ع است) سؤال کرده بود مى‏فرمودند: چه کسى را زیارت مى‏کنى و چه کسى را با این زیارت اراده مى‏نمائى؟ (یعنى با این زیارت قصد تقرّب به چه کسى را دارى؟) عرض کرد: مراد و مقصودم خداوند تبارک و تعالى است، (یعنى قصدم تقرّب به خدا مى‏باشد.) حضرت فرمودند: کسى که بدنبال زیارت یک نماز خوانده و با این نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد در روزى که خدا را ملاقات مى‏کند بر او نورى احاطه می‌کند که تمام اشیائى که او را مى‏بینند صرفا نور مشاهده نمایند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسین(ع) را مورد اکرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسیدن به آنها باز مى‏دارد، و زائر در نزد حوض کوثر مقامى بسیار مرتفع و مرتبه‏اى بی حد دارد و امیر المؤمنین(ع) که در کنار حوض ایستاده‏اند با او مصافحه کرده و وى را از آب سیراب مى‏فرماید و هیچ کس از او زودتر به حوض نمی‌رسد و سیراب نمی و پس از سیراب شدن به جایگاهش در بهشت می رود در حالی که فرشته‏اى از جانب امیر المؤمنین(ع) با او بوده که به صراط امرمى‏کند براى وى پائین بیاید و با او مدارا کرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مى‏دهد که حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر کند و نیز با او فرستاده‏اى است که امیر المؤمنین  آن را فرستاده‏اند.

 

***  ایام زیارت امام حسین(ع) جزء عمر شمرده نمی‌شود
 

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ ع: «إِنَّ أَیَّامَ زَائِرِی الْحُسَیْنِ ع لَا تُحْسَبُ مِنْ أَعْمَارِهِمْ وَ لَا تُعَدُّ مِنْ آجَالِهِمْ.»                    (کامل الزیارات، ص ۱۳۶)

ایّام زیارت امام حسین(ع) جزء عمر زائر شمرده نشده و از اجلشان محسوب نمى‏گردد.

***  خداوند «حافظ جان و مال» زائر حسین(ع)
 

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏ قلت: «جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا أَدْنَى مَا لِزَائِرِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ لِی یَا عَبْدَ اللَّهِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُ أَنَّ اللَّهَ یَحْفَظُهُ فِی نَفْسِهِ وَ أَهْلِهِ حَتَّى یَرُدَّهُ إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ کَانَ اللَّهُ الْحَافِظَ لَهُ.» (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

عبدالله ابن هلال می‌گوید محضر امام(ع) عرض کردم: فدایت شوم کمترین ثواب و اجرى که براى زائر قبر حسین(ع) مى‏باشد چیست؟ حضرت فرمودند: اى عبداللَّه! کمترین پاداشى که براى اوست اینکه: خداوند متعال خود و اهلش را حفظ کرده تا به خویشانش باز گردد و وقتى روز قیامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود.

***   امام حسین(ع) از عرش به زائرانش نگاه می‌کند و طلب استغفار می‌کند
 

عن ابی عبدالله ع: «… وَ إِنَّهُ لَعَلَى یَمِینِ‏ الْعَرْشِ‏ مُتَعَلِّقٌ یَقُولُ یَا رَبِّ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ هُوَ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ بِدَرَجَاتِهِمْ وَ بِمَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ أَحَدِکُمْ بِوَلَدِهِ وَ مَا فِی رَحْلِهِ وَ إِنَّهُ لَیَرَى مَنْ یَبْکِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ رَحْمَةً لَهُ وَ یَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یَقُولُ لَوْ تَعْلَمُ أَیُّهَا الْبَاکِی مَا أُعِدَّ لَکَ لَفَرِحْتَ أَکْثَرَ مِمَّا جَزِعْتَ فَلَیَسْتَغْفِرُ لَهُ کُلُّ مَنْ سَمِعَ بُکَاءَهُ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فِی السَّمَاءِ وَ فِی الْحَائِرِ وَ یَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ.»

(کامل الزیارات، ص ۳۲۹)

امام صادق(ع): (روز قیامت) آن حضرت (امام حسین ع) در سمت راست عرش ایستاده مى‏گوید: پروردگارا، وعده‏اى که به من داده‏اى عملى کن. امام حسین(ع) به زوارش نگاه می کند و آنها را و اسم پدران آن ها و مرتبه و منزلت هر یک را نزد خدا بیشتر از شناخت هر یک از شما نسبت به فرزندش می‌شناسد و اینکه چه چیزی به همراه دارند. آن حضرت کسانى را که بر او مى‏گریند می‌بیند و از خدا طلب آمرزش براى ایشان مى‏کند و از پدر بزرگوارش نیز طلب آمرزش براى ایشان مى‏کند و مى‏گوید: اى گریه‏کننده اگر بدانى براى تو چه آماده شده فرح و شادى تو بیش از جزع و ناراحتى تو خواهد بود. سپس تمام فرشتگانى که در آسمان و حائر بوده و صداى گریه او را مى‏شنوند برایش استغفار مى‏کنند و وى حرکت مى‏کند در حالى که هیچ گناهى بر او نمى‏باشد.

 

***  دعای امام صادق(ع) برای زوار قبر امام حسین(ع)

مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ اسْتَأْذَنْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقِیلَ لِی ادْخُلْ فَدَخَلْتُ فَوَجَدْتُهُ فِی مُصَلَّاهُ فِی بَیْتِهِ فَجَلَسْتُ حَتَّى قَضَى صَلَاتَهُ فَسَمِعْتُهُ یُنَاجِی رَبَّهُ وَ هُوَ یَقُولُ اللَّهُمَّ یَا مَنْ خَصَّنَا بِالْکَرَامَةِ وَ وَعَدَنَا بِالشَّفَاعَةِ وَ خَصَّنَا بِالْوَصِیَّةِ وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ عِلْمَ مَا بَقِیَ- وَ جَعَلَ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْنَا اغْفِرْ لِی وَ لِإِخْوَانِی وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِیَ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَةً فِی بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَکَ فِی صِلَتِنَا وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِیِّکَ وَ إِجَابَةً مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَیْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا- أَرَادُوا بِذَلِکَ رِضَاکَ فَکَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ وَ اکْلَأْهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ اخْلُفْ‏ عَلَى أَهَالِیهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِینَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ وَ اصْحَبْهُمْ وَ اکْفِهِمْ شَرَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ کُلِّ ضَعِیفٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ شَدِیدٍ وَ شَرَّ شَیَاطِینِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ أَعْطِهِمْ أَفْضَلَ مَا أَمَّلُوا مِنْکَ فِی غُرْبَتِهِمْ عَنْ أَوْطَانِهِمْ وَ مَا آثَرُونَا بِهِ عَلَى أَبْنَائِهِمْ وَ أَهَالِیهِمْ وَ قَرَابَاتِهِمْ اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَیْهِمْ بِخُرُوجِهِمْ فَلَمْ یَنْهَهُمْ ذَلِکَ عَنِ الشُّخُوصِ إِلَیْنَا- خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَتَقَلَّبُ عَلَى حَضْرَةِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْأَعْیُنَ الَّتِی جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الصَّرْخَةَ الَّتِی کَانَتْ لَنَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ تِلْکَ الْأَبْدَانَ وَ تِلْکَ الْأَنْفُسَ حَتَّى تُوَفِّیَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ یَوْمَ الْعَطَشِ الْأَکْبَرِ فَمَا زَالَ یَدْعُو وَ هُوَ سَاجِدٌ بِهَذَا الدُّعَاءِ فَلَمَّا انْصَرَفَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَوْ أَنَّ هَذَا الَّذِی سَمِعْتُ مِنْکَ کَانَ لِمَنْ لَا یَعْرِفُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَظَنَنْتُ أَنَّ النَّارَ لَا تَطْعَمُ مِنْهُ شَیْئاً أَبَداً وَ اللَّهِ لَقَدْ تَمَنَّیْتُ أَنِّی کُنْتُ زُرْتُهُ وَ لَمْ أَحُجَّ فَقَالَ لِی مَا أَقْرَبَکَ مِنْهُ فَمَا الَّذِی یَمْنَعُکَ مِنْ زِیَارَتِهِ ثُمَّ قَالَ یَا مُعَاوِیَةُ لِمَ تَدَعُ ذَلِکَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَمْ أَرَ أَنَّ الْأَمْرَ یَبْلُغُ هَذَا کُلَّهُ فَقَالَ یَا مُعَاوِیَةُ مَنْ یَدْعُو لِزُوَّارِهِ فِی السَّمَاءِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَدْعُو لَهُمْ فِی الْأَرْض‏.ِ لَا تَدَعْهُ لِخَوْفٍ مِنْ أَحَدٍ فَمَنْ تَرَکَهُ لِخَوْفٍ رَأَى مِنَ الْحَسْرَةِ مَا یَتَمَنَّى أَنَّ قَبْرَهُ کَانَ بِیَدِهِ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَرَى اللَّهُ شَخْصَکَ وَ سَوَادَکَ مِمَّنْ یَدْعُو لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً مِمَّنْ تُصَافِحُهُ الْمَلَائِکَةُ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً فِیمَنْ رَأَى وَ لَیْسَ عَلَیْهِ ذَنْبٌ فَتُتْبَعَ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ غَداً فِیمَنْ یُصَافِحُ رَسُولَ اللَّهِ ص‏.»               (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۹۶)

معاویه بن وهب می‌گوید: اجازه ورود گرفتم از امام صادق(ع) و اجازه داد. داخل شدم و دیدم در مصلای خانه خویش است. نشستم تا نمازش را خواند. سپس شنیدم که با خدای خویش مناجات می‌کرد:

خدایا؛ ای کسی که ما را به کرامت اختصاص دادی و ما را وعده شفاعت کردن دادی و ما را وصیّ (پیامبر ص) قرار دادی و علم گذشته و آینده را به ما دادی و قلوب مردم را به سمت ما نائل کردی، من و برادرانم و زوار قبر پدرم حسین(ع) را ببخش. همان کسانی که اموال خویش را انفاق کردند و بدن‌هایشان را به سختی انداختند به جهت نیکی به ما و به جهت امیدی که از تو دارند به خاطر احسان و صله به ما و خوشحال کردن پیامبرت و اینکه امر ما را پاسخ دادند و خشمگین کردن دشمنانمان. با این کار رضایت تو را طلب کردند پس تو رضوان را از جانب ما به آن ها اعطا کن و در شب و روز نگهبان ایشان باش و اهل و اولادى که از ایشان باقى مانده‏اند را بهترین جانشینان قرار بده و مراقب و حافظشان باش و شر و بدى هر ستمگر عنود و ایشان را از هر مخلوق ضعیف و قوى خود مواظبت نما و از شر شیاطین انسى و جنّى محفوظ فرما و بهترین چیزی که در غربت از وطنشان از تو خواسته‌اند به آنها عطا کن و نیز به ایشان ببخش بهتر از آنچه که بواسطه‏اش ما را بر فرزندان و اهل و نزدیکانشان برگزیدند. خدایا دشمنان ما بواسطه این خروج (زیارت) آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این کار دشمنان ایشان را از آمدن  به سمت ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفین ما. پس تو این صورت‏هائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد رحمت قرار بده و نیز صورت‏هائى را که روى قبر ابى عبد اللَّه الحسین علیه السّلام مى‏گذارند و بر مى‏دارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و رحمت کن چشم‏هائى که از باب ترحم بر ما اشک ریخته‏اند و رحمت کن دل‏هائى که‏ براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوخته‏اند. خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مى‏شوند آنها را سیراب نمائى.

و پیوسته امام علیه السّلام در سجده این دعا را مى‏خواندند و هنگامى که از آن فارغ شدند عرض کردم: فدایت شوم این فقرات و مضامین ادعیه‏اى که من از شما شنیدم اگر شامل کسى شود که خداوند عزّ و جلّ را نمى‏شناسد گمانم این است که آتش دوزخ هرگز به آن فائق نیاید!!! به خدا سوگند آرزو دارم آن حضرت را زیارت کرده ولى به حج نروم.

امام(ع) به من فرمودند: تو به قبر آن امام بسیار نزدیک هستی، پس چرا به زیارتش نمی‌روی؟

سپس فرمودند: اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن.

عرض کردم: فدایت شوم نمى‏دانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است.

حضرت فرمودند: اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین(ع) در آسمان دعاء مى‏کنند به مراتب بیشتر هستند از آنان که در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مى‏نمایند.

زیارت او را از ترس هیچ‌کس وانگذار و رها نکن. کسی که به جهت ترس زیارت را ترک کند حسرتی می خورد که آرزو می‌کند ای کاش قبرش در دستش بود.آیا دوست ندارى خداوند پیکر و تن تو را در میان گروهى بیند که پیامبر خدا ص آنان را دعا مى‏فرماید؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که ملائکه با آنها مصافحه می کنند؟ آیا دوست نداری فردای قیامت از کسانی باشی که هیچ گناهی ندارند؟ آیا دوست نداری از کسانی باشی که پیامبر(ص) با آنها مصافحه می‌کند؟

 

***   پاک شدن از گناهان و چند برابر شدن خوبی‌ها و همنشینی با اهل‌بیت (ع)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏: «إنَّ لِلَّهِ مَلَائِکَةً مُوَکَّلِینَ ‏بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا هَمَّ بِزِیَارَتِهِ الرَّجُلُ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتهِ  فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ ثُمَّ اکْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ یُنَادُونَ مَلَائِکَةَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِیبِ اللَّهِ  فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص یَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِی فِی الْجَنَّةِ ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ‏ع أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِکُمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ ثُمَّ الْتَقَاهُمْ [اکْتَنَفَهُمُ‏] النَّبِیُّ ص عَنْ أَیْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى یَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِیهِمْ.»           (کامل الزیارات، ص ۱۳۳)

امام صادق(ع): خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر مطهّر حضرت حسین(ع) مى‏باشند، هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را مى‏نماید خداوند گناهان او را به این فرشتگان اعطاء نموده و در اختیار آنها مى‏گذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مى‏کنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مى‏نمایند و پیوسته حسنات او را مضاعف کرده تا جایى که بهشت را براى وى واجب مى‏گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقدیس و تنزیه‌اش مى‏نمایند و سپس فرشتگان آسمان را نداء مى‏دهند که زوّار حبیب خدا را تقدیس و تنزیه نمائید و وقتى زوّار غسل زیارت نمودند حضرت‏ محمّد(ص) ایشان را نداء داده و مى‏فرماید: اى مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود. سپس امیر المؤمنین(ع) ایشان را نداء داده و مى‏فرماید: من ضامنم که حوائج شما را برآورده و در دنیا و آخرت بلاء و محنت را از شما دور نمایم. سپس آن فرشتگان دور ایشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خویشاوندان خود بازگردند.

 

*** ثواب یک شب ماندن در کربلا

عن ابی عبدالله(ع)‏: «… فَمَا لِمَنْ أَقَامَ عِنْدَهُ؟ قَالَ کُلُّ یَوْمٍ بِأَلْفِ شَهْرٍ… .»     (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: کسى نزد قبر آن جناب (امام حسین ع) اقامت کند اجر و ثوابش چیست؟ حضرت فرمودند: هر یک روز آن معادل یک ماه مى‏باشد.

***   اجر کسی که در راه زیارت حسین(ع) فوت کند.
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر کسى که در سفر به طرف آن حضرت فوت کرده چیست؟

«… .قَالَ فَمَا لِمَنْ مَاتَ فِی سَفَرِهِ إِلَیْهِ قَالَ تُشَیِّعُهُ الْمَلَائِکَةُ وَ تَأْتِیهِ بِالْحَنُوطِ وَ الْکِسْوَةِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ تُصَلِّی عَلَیْهِ إِذْ کُفِّنَ وَ تُکَفِّنُهُ فَوْقَ أَکْفَانِهِ وَ تَفْرُشُ لَهُ الرَّیْحَانَ تَحْتَهُ- وَ تَدْفَعُ الْأَرْضَ حَتَّى تَصَوَّرَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ مَسِیرَةَ ثَلَاثَةِ أَمْیَالٍ وَ مِنْ خَلْفِهِ مِثْلَ ذَلِکَ- وَ عِنْدَ رَأْسِهِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ عِنْدَ رِجْلَیْهِ مِثْلَ ذَلِکَ وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ إِلَى قَبْرِهِ- وَ یَدْخُلُ عَلَیْهِ رُوحُهَا وَ رَیْحَانُهَا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ… .»                (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

حضرت فرمودند: فرشتگان مشایعتش کرده و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده و وقتى کفن شد بر او نماز خوانده و روى کفنى که بر او پوشانده‏اند فرشتگان نیز کفن دیگرى قرار مى‏دهند و زیر او را از ریحان فرش مى‏نمایند و زمین را چنان رانده و جلو برده که از جلو فاصله سه میل طى شده و از پشت و جانب سر و طرف پا نیز مانند آن این مقدار مسافت و فاصله منهدم و ساقط مى‏گردد و براى آن دربى از بهشت به طرف قبرش گشوده شده و نسیم و بوى خوش بهشتى به قبر او داخل گشته و تا قیام قیامت بدین منوال خواهد بود.

 

«… قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ قُتِلَ عِنْدَهُ جَارَ عَلَیْهِ سُلْطَانٌ فَقَتَلَهُ قَالَ أَوَّلُ قَطْرَةٍ مِنْ دَمِهِ یُغْفَرُ لَهُ بِهَا کُلُّ خَطِیئَةٍ وَ تُغْسَلُ طِینَتُهُ الَّتِی خُلِقَ مِنْهَا الْمَلَائِکَةُ حَتَّى تَخْلُصَ کَمَا خَلَصَتِ الْأَنْبِیَاءُ المخلصین [الْمُخْلَصُونَ‏] وَ یَذْهَبُ عَنْهَا مَا کَانَ خَالَطَهَا- مِنْ أَجْنَاسِ طِینِ أَهْلِ الْکُفْرِ وَ یُغْسَلُ قَلْبُهُ وَ یُشْرَحُ صَدْرُهُ وَ یُمْلَأُ إِیمَاناً فَیَلْقَى اللَّهَ وَ هُوَ مُخْلَصٌ مِنْ کُلِّ مَا تُخَالِطُهُ الْأَبْدَانُ وَ الْقُلُوبُ وَ یُکْتَبُ لَهُ شَفَاعَةٌ فِی أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَلْفٍ مِنْ إِخْوَانِهِ- وَ تَوَلَّى الصَّلَاةَ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ مَعَ جَبْرَئِیلَ وَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَ یُؤْتَى بِکَفَنِهِ وَ حَنُوطِهِ مِنَ الْجَنَّةِ وَ یُوَسَّعُ قَبْرُهُ عَلَیْهِ وَ یُوضَعُ لَهُ مَصَابِیحُ فِی قَبْرِهِ وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ مِنَ الْجَنَّةِ- وَ تَأْتِیهِ الْمَلَائِکَةُ بِالطُّرَفِ مِنَ الْجَنَّةِ  وَ یُرْفَعُ بَعْدَ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ یَوْماً إِلَى حَظِیرَةِ الْقُدْسِ- فَلَا یَزَالُ فِیهَا مَعَ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ حَتَّى تُصِیبَهُ النَّفْخَةُ الَّتِی لَا تُبْقِی شَیْئاً فَإِذَا کَانَتِ النَّفْخَةُ الثَّانِیَةُ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ کَانَ أَوَّلُ مَنْ یُصَافِحُهُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ الْأَوْصِیَاءَ وَ یُبَشِّرُونَهُ  وَ یَقُولُونَ لَهُ الْزَمْنَا وَ یُقِیمُونَهُ عَلَى الْحَوْضِ فَیَشْرَبُ مِنْهُ وَ یَسْقِی مَنْ أَحَبَّ… .» (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

***   ثواب شهید در راه زیارت حسین(ع)
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر و ثواب کسى که نزد آن حضرت کشته شود چیست، مثلا سلطان ظالمى بر وى ستم کرده و او را آنجا بکشد؟ حضرت فرمودند: اولین قطره خونش که ریخته شود خداوند متعال تمام گناهانش را مى‏آمرزد و طینتى را که از آن آفریده شده فرشتگان غسل داده تا از تمام آلودگى‏ها و تیره‏گى‏ها پاک و خالص شده همان طورى که انبیاء مخلص خالص و پاک مى‏باشند و بدین ترتیب آنچه از اجناس طین اهل کفر با طینت وى آمیخته شده زدوده مى‏گردد و نیز قلبش را شستشو داده و سینه‏اش را فراخ نموده و آن را مملو از ایمان کرده و بدین ترتیب خدا را ملاقات کرده در حالى که از هر چه ابدان و قلوب با آن مخلوط هستند پاک و منزه مى‏باشد و برایش مقرّر مى‏شود که‏ اهل بیت و هزار تن از برادران ایمانى خود را بتواند شفاعت کند و فرشتگان با همراهى جبرئیل و ملک الموت متولى خواندن نماز بر او مى‏گردند و کفن و حنوطش را از بهشت آورده و در قبرش توسعه داده و چراغ‏هائى در آن مى‏افروزند و دربى از آن بهشت باز مى‏کنند و فرشتگان برایش اشیاء تازه و تحفه‏هائى بدیع از بهشت مى‏آورند و پس از هیجده روز او را به خطیره القدس (بهشت) برده پس پیوسته در آنجا با اولیاء خدا خواهد بود تا نفخه‏اى که با دمیده‏شدنش هیچ چیز باقى نمى‏ماند دمیده شود و وقتى نفخه دوّمى دمیده شد و وى از قبر بیرون آمد اوّلین کسى که با او مصافحه مى‏کند رسول خدا ص و امیر المؤمنین(ع) و اوصیاء(ع) بوده که به وى بشارت داده و مى‏گویند: با ما باش و سپس او را کنار حوض کوثر آورده و از آن به او مى‏نوشانند و سپس به هر کسى که او بخواهد و دوست داشته باشد نیز مى نوشانند.

 

***   ثواب کسی که در این راه زندانی شود.
«… قُلْتُ فَمَا لِمَنْ حُبِسَ فِی إِتْیَانِهِ  قَالَ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ یُحْبَسُ وَ یَغْتَمَّ فَرْحَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَإِنْ ضُرِبَ بَعْدَ الْحَبْسِ فِی إِتْیَانِهِ کَانَ لَهُ بِکُلِّ ضَرْبَةٍ حَوْرَاءُ وَ بِکُلِّ وَجَعٍ یَدْخُلُ عَلَى بَدَنِهِ أَلْفُ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ یُمْحَى بِهَا عَنْهُ أَلْفُ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ یُرْفَعُ لَهُ بِهَا أَلْفُ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ یَکُونُ مِنْ مُحَدِّثِی رَسُولِ اللَّهِ ص حَتَّى یَفْرُغَ مِنَ الْحِسَابِ فَیُصَافِحُهُ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ یُقَالُ لَهُ سَلْ مَا أَحْبَبْتَ وَ یُؤْتَى ضَارِبُهُ لِلْحِسَابِ فَلَا یُسْأَلُ عَنْ شَیْ‏ءٍ وَ لَا یُحْتَسَبُ بِشَیْ‏ءٍ وَ یُؤْخَذُ بِضَبُعَیْهِ حَتَّى یُنْتَهَى بِهِ إِلَى مَلَکٍ یَحْبُوهُ وَ یُتْحِفُهُ بِشَرْبَةٍ مِنَ الْحَمِیمِ وَ شَرْبَةٍ مِنَ الْغِسْلِینِ- وَ یُوضَعُ عَلَى مِثَالٍ [مَقَالٍ‏] فِی النَّارِ  فَیُقَالُ لَهُ ذُقْ بِمَا قَدَّمَتْ یَدَاکَ فِیمَا آتَیْتَ إِلَى هَذَا الَّذِی ضَرَبْتَهُ سَبَباً إِلَى وَفْدِ اللَّهِ وَ وَفْدِ رَسُولِهِ وَ یَأْتِی بِالْمَضْرُوبِ إِلَى بَابِ جَهَنَّم  وَ یُقَالُ لَهُ انْظُرْ إِلَى ضَارِبِکَ وَ إِلَى مَا قَدْ لَقِیَ فَهَلْ‏ شَفَیْتُ صَدْرَکَ وَ قَدِ اقْتُصَّ لَکَ مِنْهُ فَیَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی انْتَصَرَ لِی وَ لِوُلْدِ رَسُولِهِ مِنْهُ.»       (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر و ثواب کسى که به خاطر زیارت آن حضرت حبس شده چیست؟ و به ازاء هر دردى که بر پیکرش وارد مى‏شود هزار هزار حسنه ملاحظه گردیده و هزار هزار لغزش و گناه از او محو و زائل گشته و هزار هزار درجه ارتقاء داده مى‏شود و از ندیمان رسول خدا(ص) محسوب شده تا از حساب فارغ گردد و پس از آن فرشتگانى که حمله عرش هستند با او مصافحه کرده و به او مى‏گویند: آنچه دوست دارى بخواه. زننده وى را براى حساب حاضر مى‏کنند پس هیچ سؤالى از او نکرده و با هیچ چیز اعمالش را نسنجیده و محاسبه نکرده بلکه دو بازویش را گرفته و او را برده و به فرشته‏اى تحویل داده و آن فرشته به او جرعه‏اى از حمیم (آب داغ جهنم) و جرعه‏اى از غسلین (آب چرک که از پوست و گوشت دوزخیان جارى مى‏باشد) مى‏چشاند و سپس او را روى تکه‏اى سرخ از آتش قرار داده و به وى مى‏گویند: بچش چیزى را که دست‏هایت پیش پیش بواسطه زدن شخصى که او را زدى براى تو فرستاده‏اند، کسى را که زدى پیک و پیام آور خدا و رسول خدا بود و در این هنگام مضروب را آورده و نزدیک درب جهنّم نگاه داشته و به او مى‏گویند.به زننده خود بنگر و به آنچه به سرش آمده نظر نما آیا سینه‏ات شفاء مى‏یابد؟ این عذابى که به او وارد شده بخاطر قصاص براى تو مى‏باشد، پس مى‏گوید: حمد خدا را که من و فرزند رسول خود را یارى فرمود.

 

***  از عرق زائر حسین ع هفتاد هزار ملک خلق می‌شود

رُوِیَ : «أَنَّ اللَّهَ یَخْلُقُ مِنْ عَرَقِ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع مِنْ کُلِّ عَرَقَةٍ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ یُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ یُهَلِّلُونَهُ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ‏ إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ.» (جامع الأخبار، ص ۲۵)

روایت شده است که از هر عرق زائر حسین(ع) هزار ملک خلق می شود که تسبیح و تهلیل خدا را می‌کنند و برای زوار او تا روز قیامت طلب استغفار می‌کنند.

 

***  زیارت حسین(ع) مثل تجهیز ۱۰۰۰ مجاهد به اسب جنگی!  آزاد کردن ۱۰۰۰ برده!

قال الصادق ع: مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَجْرَ مَنْ أَعْتَقَ أَلْفَ نَسَمَةٍ وَ کَمَنْ حَمَلَ عَلَى أَلْفِ فَرَسٍ ٍ مُسرَجَةٍ مُلجَمَةٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ.» (الکافی (ط – الإسلامیة)    ج‏۴     ۵۸۱)

امام صادق(ع): کسی که با معرفت به زیارت امام حسین(ع) برود خداوند برایش پاداش آزاد کردن هزار بنده را مى‏نویسد و مانند کسى است که هزار مجاهد را با اسبِ زین کرده و لگام زده تجهیز کند و به جنگ در راه خدا، روانه بدارد.

***  درخواست همه پیامبران برای زیارت اباعبدالله(ع)
 

إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ:‏ لَیْسَ نَبِیٌّ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا یَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع، فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَصْعَدُ. (کامل الزیارات، ص ۱۱۱)

ملائکه دائما در رفت و آمد زیارت سید الشهدا(ع)
امام صادق(ع): هیچ ملکی در آسمان ها و زمین نیست مگر اینکه از خداوند عزوجل می خواهد که به آن ها اذن بدهد برای زیارت قبر حسین(ع) و لذا (دائماً) گروهی به زمین می‌آیند و گروهی بالا می‌روند.

عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «لَیْسَ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا وَ هُمْ یَسْأَلُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَعْرُجُ.»      (کامل الزیارات، ص۱۱۴)

امام صادق(ع): هیچ پیغمبرى در آسمان‏ها و زمین نیست مگر آنکه از خداوند متعال درخواست دارند که به ایشان اجازه داده شود تا حضرت حسین بن على(ع) را زیارت کنند؛ لذا گروهی از آسمان فرود آمده و به زیارت آن حضرت رفته و گروهى پس از زیارت به آسمان مى‏روند.

***   رفت و آمد ملائکه بین قبر امام حسین(ع) تا آسمان
 

عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع إِلَى السَّمَاءِ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَةِ.

(کامل الزیارات، ص ۱۱۴)

امام صادق(ع): ما بین قبر حسین(ع) و آسمان ملائکه در رفت و آمد هستند.

***   4  هزار ملک آشفته حال در کنار قبر ابی‌عبدالله(‌ع) و برخوردشان با زائرین
عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ َ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع: «یَقُول‏ وَکَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَمَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ شَیَّعُوهُ حَتَّى یُبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ وَ إِنْ وَ إِنْ مَرِضَ عَادُوهُ غُدْوَةً وَ عَشِیَّة  وَ إِنْ مَاتَ شَهِدُوا جَنَازَتَهُ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.»‏        (الکافی (ط – الإسلامیة) ج‏۴ ۵۸۱)

امام صادق(ع): چهار هزار فرشته ژولیده موى و غبارآلود گمارده است که تا روز قیامت بر او مى‏گریند و کسى که با شناخت حقش او را زیارت نماید، او را مشایعت مى‏کنند تا به وطن خود برسد و هنگامى که مریض شود، صبح و شام به عیادت او مى‏روند و اگر بمیرد بر جنازه او حاضر شده و تا روز قیامت براى او استغفار مى‏نمایند.

 

***    ملائکه گریان حول حائر حسینی
عن ابی عبدالله ع: «إِذَا زُرْتُمْ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَالْزَمُوا الصَّمْتَ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ وَ إِنَّ مَلَائِکَةَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الْحَفَظَةِ تَحْضُرُ الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ بِالْحَائِرِ فَتُصَافِحُهُمْ فَلَا یُجِیبُونَهَا مِنْ شِدَّةِ الْبُکَاءِ فَیَنْتَظِرُونَهُمْ حَتَّى‏ تَزُولَ الشَّمْسُ وَ حَتَّى یُنَوِّرَ الْفَجْرُ ثُمَّ یُکَلِّمُونَهُمْ وَ یَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ مِنْ أَمْرِ السَّمَاءِ فَأَمَّا مَا بَیْنَ هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ فَإِنَّهُمْ لَا یَنْطِقُونَ وَ لا یَفْتُرُونَ عَنِ الْبُکَاءِ وَ الدُّعَاءِ وَ لَا یَشْغَلُونَهُمْ فِی هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ عَنْ أَصْحَابِهِمْ فَإِنَّمَا شُغُلُهُمْ بِکُمْ إِذَا نَطَقْتُمْ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا الَّذِی یَسْأَلُونَهُمْ عَنْهُ وَ أَیُّهُمْ یَسْأَلُ صَاحِبَهُ الْحَفَظَةُ أَوْ أَهْلُ الْحَائِرِ قَالَ أَهْلُ الْحَائِرِ یَسْأَلُونَ الْحَفَظَةَ لِأَنَّ أَهْلَ الْحَائِرِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ لَا یَبْرَحُونَ وَ الْحَفَظَةُ تَنْزِلُ وَ تَصْعَدُ قُلْتُ فَمَا تَرَى یَسْأَلُونَهُمْ عَنْهُ قَالَ إِنَّهُمْ یَمُرُّونَ إِذَا عَرَجُوا بِإِسْمَاعِیلَ صَاحِبِ الْهَوَاءِ فَرُبَّمَا وَافَقُوا النَّبِیَّ ص وَ عِنْدَهُ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ الْأَئِمَّةُ مَنْ مَضَى مِنْهُمْ- فَیَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ وَ مَنْ حَضَرَ مِنْکُمُ الْحَائِرَ وَ یَقُولُونَ بَشِّرُوهُمْ بِدُعَائِکُمْ فَتَقُولُ الْحَفَظَةُ کَیْفَ نُبَشِّرُهُمْ وَ هُمْ لَا یَسْمَعُونَ کَلَامَنَا فَیَقُولُونَ لَهُمْ بَارِکُوا عَلَیْهِمْ وَ ادْعُوا لَهُمْ عَنَّا فَهِیَ الْبِشَارَةُ مِنَّا فَإِذَا انْصَرَفُوا فَحِفُّوهُمْ بِأَجْنِحَتِکُمْ حَتَّى یُحِسُّوا مَکَانَکُمْ وَ إِنَّا نَسْتَوْدِعُهُمُ الَّذِی لَا تَضِیعُ وَدَائِعُهُ  وَ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی زِیَارَتِهِ مِنَ الْخَیْرِ وَ یَعْلَمُ ذَلِکَ النَّاسُ لَاقْتَتَلُوا عَلَى زِیَارَتِهِ بِالسُّیُوفِ وَ لَبَاعُوا أَمْوَالَهُمْ فِی إِتْیَانِهِ وَ إِنَّ فَاطِمَةَ ع إِذَا نَظَرَتْ إِلَیْهِمْ وَ مَعَهَا أَلْفُ نَبِیٍّ وَ أَلْفُ صِدِّیقٍ وَ أَلْفُ شَهِیدٍ وَ مِنَ الْکَرُوبِیِّینَ أَلْفُ أَلْفٍ یُسْعِدُونَهَا عَلَى الْبُکَاءِ وَ إِنَّهَا لَتَشْهَقُ شَهْقَةً فَلَا یَبْقَى فِی السَّمَاوَاتِ مَلَکٌ إِلَّا بَکَى رَحْمَةً لِصَوْتِهَا وَ مَا تَسْکُنُ حَتَّى یَأْتِیَهَا النَّبِیُّ ص [أَبُوهَا] فَیَقُولُ یَا بُنَیَّةِ قَدْ أَبْکَیْتِ أَهْلَ السَّمَاوَاتِ وَ شَغَلْتِهِمْ عَنِ التَّسْبِیحِ وَ التَّقْدِیسِ فَکُفِّی حَتَّى یُقَدِّسُوا فَ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ وَ إِنَّهَا لَتَنْظُرُ إِلَى مَنْ حَضَرَ مِنْکُمْ فَتَسْأَلُ اللَّهَ لَهُمْ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ  وَ لَا تَزْهَدُوا فِی إِتْیَانِهِ فَإِنَّ الْخَیْرَ فِی إِتْیَانِهِ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ یُحْصَى.»      (کامل الزیارات، ص ۸۶ )

وقتی به زیارت اباعبدالله(ع) رفتید چیزی جز خیر نگویید زیرا فرشتگان شب و روز که از نگهبانان و حافظین هستند نزد فرشتگانى که در حائر حسینى مى‏باشند آمده و با ایشان مصافحه کرده ولى ایشان از شدّت گریه و ناراحتى که دارند جواب آنها را نداده بناچار آنها صبر مى‏کنند تا ظهر فردا برسد و صبح طلوع نماید. سپس آنان با ایشان سخن گفته و راجع به امور آسمانى سؤالاتى را مطرح مى‏نمایند ولى بین این دو  وقت (صبح و ظهر) ابدا صحبت نکرده و از گریستن و دعاء نمودن کوتاهى نمى‏کنند و در این دو وقت آن فرشتگان نیز ایشان را از یارانشان منصرف و مشغول نمى‏کنند تنها وقتى شما سخن گفته و تکلم مى‏نمائید ایشان مشغول و منصرف مى‏گردند. فدایت شوم، چه چیزى را سؤال مى‏کنند و کدامیک از دیگرى مى‏پرسد آیا فرشتگان نگهبان و حافظ از فرشتگان حائر سؤال مى‏کنند یا بالعکس؟ فرشتگان اهل حائر از حافظین و نگهبانان مى‏پرسند، زیرا فرشتگان حائر از آنجا دور نشده و به جایى دیگر نمى‏روند ولى حافظین، و نگهبانان به زمین نزول کرده و از آن به آسمان صعود مى‏کنند. گفتم: نظر شما راجع به سؤال آنها چه بوده؟ فرمود: حافظین وقتى به آسمان عروج مى‏کنند عبورشان به اسماعیل یعنى صاحب هواء مى‏افتد و بسا با نبى اکرم(ص) ملاقات کرده در حالى که نزد آن جناب حضرت فاطمه و امام حسن و حسین و ائمه(ع) حضور دارند پس فرشتگان از ایشان راجع به اشیائى چند و در باره آنان که از شما در حائر حاضر مى‏شوند سؤالاتى مى‏کنند؟ حضرات معصومین(ع) در پاسخ سؤالاتشان مى‏فرمایند: زائرین را بشارت دهید و به دعائى که براى ایشان مى‏نمائید مژده دهید. فرشتگان حافظ عرض مى‏کنند: چگونه به ایشان بشارت دهیم در حالى که صداى ما را نمى‏شنوند؟ براى ایشان دعاء کنید که برکات حق‌تعالى بر ایشان مداوم باشد و نیز از جانب‏ ما ایشان را دعاء نمایند و این خود بشارتى است از ما به ایشان و وقتى از زیارت برگشتند با بال‏هایتان ایشان را نوازش کنید، بطورى که شما را حسّ و درک نمایند و ما ایشان را به امانت نزد شما مى‏سپاریم و امید است که این ودائع ضایع و تباه نشوند. و اگر خیر و برکتى که در زیارت آن جناب است مردم مى‏دانستند قطعا و به طور حتم در نائل شدن به زیارت آن حضرت با شمشیر با یک دیگر به مقاتله پرداخته و مال‏هاى خود را فروخته و به زیارت آن جناب مى‏رفتند. و حضرت فاطمه(ع) هر گاه به ایشان (زائرین) نظر نمایند در حالى که با وى هزار پیغمبر و هزار صدّیق و هزار شهید از کروبین مى‏باشند هزار هزار (یک میلیون) نفر آن حضرت را بر گریستن یارى و همراهى مى‏کنند و آن حضرت چنان فریاد مى‏زنند که هیچ فرشته‏اى در آسمان‏ها باقى نمى‏ماند مگر آنکه از صداى ایشان بگریه مى‏افتد، و آن حضرت آرام نمى‏گیرند تا وقتى که پیامبر اکرم(ص) به نزد ایشان آمده و مى‏فرمایند: دخترم، اهل آسمان‏ها را به گریه انداختى و ایشان را از تسبیح و تقدیس حق تعالى بازداشتى، پس خوددارى کن تا ایشان به تقدیس حقّ بپردازند چه آنکه امر و فرمان خدا بر همه چیز نافذ و روان مى‏باشد. حضرت فاطمه(ع) به کسانى که به زیارت سیّد الشّهداء روند نظر فرموده و از خداوند منّان براى ایشان هر خیر و خوبى را مسألت مى‏نمایند. مبادا در رفتن، به زیارت آن جناب بى‏رغبت باشید چه آنکه خیرى که در زیارت آن حضرت است بیشتر از آنست که بتوان احصاء و شمارش نمود.

 

***   برپا کردن حسینیه در اعلی علیین
 

امام زمان (عج) : «…وَ أُقِیمَتْ لَکَ الْمَآتِمُ فِی أَعْلَى عِلِّیِّینَ، وَ لَطَمَتْ‏ عَلَیْکَ‏ الْحُورُ الْعِینُ، وَ بَکَتِ السَّمَاءُ وَ سُکَّانُهَا، وَ الْجِنَانُ وَ خُزَّانُهَا (ساکنین بهشت)، وَ الْهِضَابُ (سلسه کوه‌ها) وَ أَقْطَارُهَا، وَ الْأَرْضُ وَ أَقْطَارُهَا (اطرافش)، وَ الْبِحَارُ وَ حِیتَانُهَا (ماهی‌ها )، وَ مَکَّةُ وَ بُنْیَانُهَا، وَ الْجِنَانُ وَ وِلْدَانُهَا، وَ الْبَیْتُ وَ الْمَقَامُ، وَ الْمَشْعَرُ الْحَرَامُ، وَ الْحِلُّ وَ الْإِحْرَامُ.»

(بحار الأنوار،ج‏۹۸    ۳۲۳ )

زیارت ناحیه مقدسه: «برای تو در اعلی علیین ماتم‌سرا(حسینیه) به پا شده و حور العین در عزای تو لطمه می زنند و آسمان و ساکنینش گریه می کنند و بهشت و نگهبانان آنان و سلسله کوه‌ها و زمین و اطرافش و دریاها و ماهیانش و مکه و ساختمان هایش و بهشت و خدمه‌اش و خانه خدا و مقام و مشعرالحرام.»

***     فضیلت حج
در اینجا لازم است ابتدا به فضیلت حج توجهی کنیم و پس از آن روایات مقایسه بین فضیلت حج(مستحبی) و زیارت سیدالشهدا(ع) را بخوانیم.

فضیلت حج بر صدقه

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حَجَّةٌ خَیْرٌ مِنْ بَیْتٍ مَمْلُوءٍ ذَهَباً یُتَصَدَّقُ بِهِ حَتَّى یَفْنَى‏.(کافی، ج۴، ص۲۶۰)

امام صادق(ع): انجام یک حج بهتر از خانه پر از طلایی است که آن را صدقه بدهند تا تمام شود.

 

عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: لَمَّا أَفَاضَ رَسُولُ اللَّهِ ص تَلَقَّاهُ أَعْرَابِیٌّ بِالْأَبْطَحِ، فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّی خَرَجْتُ أُرِیدُ الْحَجَّ فَعَاقَنِی وَ أَنَا رَجُلٌ مَیِّلٌ -یَعْنِی کَثِیرَ الْمَالِ- فَمُرْنِی أَصْنَعُ فِی مَالِی مَا أَبْلُغُ بِهِ مَا یَبْلُغُ بِهِ الْحَاجُّ. قَالَ: فَالْتَفَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِلَى أَبِی قُبَیْسٍ فَقَالَ: لَوْ أَنَّ أَبَا قُبَیْسٍ لَکَ زِنَتَهُ ذَهَبَةٌ حَمْرَاءُ، أَنْفَقْتَهُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ مَا بَلَغْتَ مَا بَلَغَ الْحَاجُّ.

(کافی، ج۴، ص۲۵۸)

معاویة بن عمار نقل می‌کند [در نسخه وافی و در کتاب ثواب الاعمال شیخ صدوق اینطور آمده که معاویة بن عمار از امام صادق(ع) نقل می‌کند و قرائن هم حاکی از همین است که معاویة بن عمار چیزی را مستقیم از پیامبر(ص) نقل نمی‌کند] چون پیامبر خدا از مِنا کوچ کرد، بادیه‏نشینى در ابطَح به ایشان برخورد کرد و گفت: اى پیامبر خدا! من به قصد حج به راه افتادم، ولى مانعى مرا از حج بازداشت؛ و من مردى ثروتمند و پولدارم؛ دستور بده با مالم کارى کنم که به پاداش حاجیان نایل شوم. پس پیامبر خدا رو به کوه ابو قُبَیس کرد و فرمود: اگر به اندازه کوه ابو قُبَیس، طلاى سرخ داشتى و آن را در راه خدا انفاق مى‏کردى، هرگز به پاداشى نمى‏رسیدى که حج‏گزار مى‏رسد.

 

عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَیْمُونٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع): إِنِّی أَحُجُّ سَنَةً وَ شَرِیکِی سَنَةً. قَالَ: مَا یَمْنَعُکَ مِنَ الْحَجِّ یَا إِبْرَاهِیمُ؟ قُلْتُ: لَا أَتَفَرَّغُ لِذَلِکَ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَتَصَدَّقُ بِخَمْسِمِائَةٍ مَکَانَ ذَلِکَ. قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ. قُلْتُ: أَلْفٍ؟ قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ. قُلْتُ: فَأَلْفٍ وَ خَمْسِمِائَةٍ؟ قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ.قُلْتُ: أَلْفَیْنِ؟ قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ طَوَافُ الْبَیْتِ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ سَعْیٌ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ وُقُوفٌ بِعَرَفَةَ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ رَمْیُ الْجِمَارِ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: أَ فِی أَلْفَیْکَ الْمَنَاسِکُ؟ قُلْتُ: لَا. قَالَ: الْحَجُّ أَفْضَلُ.     (کافی، ج۴، ص۲۵۹)

 

ابراهیم بن میمون می‌گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: یک سال من به حج می‌روم و یک سال شریکم. حضرت فرمود: ای ابراهیم! چه چیزی تو را از حج باز می‌دارد؟ عرض کردم: قربانت گردم! فرصت ندارم برای انجام حج، ولی به جای آن پانصد درهم صدقه می‌دهم. حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: هزار درهم چطور؟ حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: هزار و پانصد درهم چطور؟ حضرت فرمود: حج بهتر است. عرض کردم: دو هزار درهم چطور؟ حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو طواف کعبه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، سعی میان صفا و مروه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، وقوف در عرفه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، رمی جمره‌های سه‌گانه هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: آیا در دو هزار درهم تو، مناسک هست؟ عرض کردم: نه. حضرت فرمود: حج بهتر است.

 

***   مقایسۀ حج با زیارت امام حسین(ع)

عَنْ شِهَابٍ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ(ع) فَقَالَ: سَأَلَنِی فَقَالَ: یَا شِهَابُ کَمْ حَجَجْتَ مِنْ حَجَّةٍ؟ فَقُلْتُ: تِسْعَ عَشْرَةَ حَجَّةً. فَقَالَ لِی: ‏تُتِمُّهَا عِشْرِینَ حَجَّةً تُحْسَبُ لَکَ بِزِیَارَةِ الْحُسَیْنِ(ع).     (کامل الزیارات، ص۱۶۲)‏

امام صادق(ع): اگر حج‌هایت را به بیست عدد برسانی تازه به ثواب یک زیارت حسین(ع) می‌رسی
شهاب بن عبد ربه می‌گوید: امام صادق(ع) از من پرسید: ای شهاب چند حج انجام دادی؟ به حضرت عرض کردم: ‏نوزده حج. حضرت فرمود: اگر حج‌هایت را به بیست حج برسانی برای تو ثواب زیارت امام حسین(ع) حساب می‌کنند.‏

تذکر: منظور از حج، حج مستحبی است
روشن است که وقتی در روایات، زیارت امام حسین(ع) را برتر از حج معرفی می‌کند، منظور حج مستحبی است، نه حج واجب.

***   زیارت امام حسین(ع) معادل نود حج  پیامبر(ص)‏

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: کَانَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ(ع) ذَاتَ یَوْمٍ فِی حَجْرِ النَّبِیِّ ص یُلَاعِبُهُ وَ یُضَاحِکُهُ، فَقَالَتْ عَائِشَةُ: یَا ‏رَسُولَ اللَّهِ(ص) مَا أَشَدَّ إِعْجَابَکَ بِهَذَا الصَّبِیِّ؟! فَقَالَ لَهَا: وَیْلَکِ وَ کَیْفَ لَا أُحِبُّهُ وَ لَا أُعْجَبُ بِهِ وَ هُوَ ثَمَرَةُ فُؤَادِی وَ قُرَّةُ ‏عَیْنِی. أَمَا إِنَّ أُمَّتِی سَتَقْتُلُهُ، فَمَنْ زَارَهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَجَّةً مِنْ حِجَجِی. قَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) حَجَّةً مِنْ ‏حِجَجِکَ؟ قَالَ: نَعَمْ وَ حَجَّتَیْنِ مِنْ حِجَجِی؟ قَالَتْ: یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) حَجَّتَیْنِ مِنْ حِجَجِکَ؟ قَالَ: نَعَمْ وَ أَرْبَعَةً. قَالَ: فَلَمْ تَزَلْ ‏تُرَادُّه‏ وَ یَزِیدُ وَ یُضْعِفُ حَتَّى بَلَغَ تِسْعِینَ حَجَّةً مِنْ حِجَجِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) بِأَعْمَارِهَا.   (کامل الزیارات، ص۶۸)‏

امام صادق(ع): روزى حسین بن على(ع) در دامن نبى اکرم(ص) نشسته بود و حضرت با او بازى مى‏کرد و هر دو ‏مى‏خندیدند. عایشه گفت: یا رسول اللَّه، چه قدر علاقه و محبّت شما به این طفل زیاد است!؟ حضرت فرمودند: واى بر ‏تو! چگونه او را دوست نداشته باشم و با او به شگفت نیایم در حالى که او میوه دل من و نور چشمم مى‏باشد، لکن امّت ‏من او را خواهند کشت، پس کسى که بعد از شهادتش او را زیارت کند خداوند براى او ثواب یک حج از حجّ‏هاى من ‏را مى‏نویسد. عایشه عرض کرد: یا رسول اللَّه(ص) حجى از حجّ‏هاى شما؟! حضرت فرمودند: بله، بلکه دو حج از ‏حج‏هاى من. عایشه عرضه داشت: یا رسول اللَّه(ص) دو حج از حج‏هاى شما؟! حضرت فرمودند: بله، بلکه چهار حج از ‏حج‏هاى من. امام صادق(ع) فرمود: پیوسته عایشه کلام پیامبر(ص) را برمی‌گرداند و حضرت به تعداد حج‏ها اضافه ‏می‌کردند و آن را بالا بردند تا به نود حج به همراه عمره‌هایش از حج‏ها و عمره‏هاى خودشان رساندند.‏

***   برابری زیارت امام حسین(ع) با صد حج همراه رسول خدا(ص)‏
 

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع): مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ(ع) عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ حَجَّ مِائَةَ حِجَّةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص).

(کامل الزیارات، ‏ص۱۶۲)‏

امام صادق(ع): کسی که مزار حسین(ع) را با معرفت زیارت کند مانند کسی است که صد مرتبه به همراه رسول ‏خدا(ص) حج بجا آورده است.‏

***   اگر مردم فضل زیارت امام حسین(ع) را می‌دانستند حج به کلی تعطیل می‌شد
عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِیهِ: یَا فُلَانُ أَتَزُورُ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ ‏عَلِیٍّ(ع)؟ قَالَ: نَعَمْ إِنِّی أَزُورُهُ بَیْنَ ثَلَاثِ سِنِینَ مَرَّةً. فَقَالَ لَهُ وَ هُوَ مُصْفَرٌّ وَجْهُهُ: أَمَا وَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَوْ زُرْتَهُ کَانَ ‏أَفْضَلَ مِمَّا أَنْتَ فِیهِ. فَقَالَ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ أَکُلُّ هَذَا الْفَضْلِ؟ فَقَالَ: نَعَمْ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ بِفَضْلِ زِیَارَتِهِ وَ بِفَضْلِ قَبْرِهِ ‏لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ مِنْکُمْ أَحَدٌ، وَیْحَکَ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً؟ ‏قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ: فَقُلْتُ لَهُ: قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَ لَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع)؟ فَقَالَ: وَ إِنْ کَانَ ‏کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ‏ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا، أَمَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَبِی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَیْثُ یَقُولُ: إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ‏ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ؟ أَوَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْمَوْقِفَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ؟ وَ لَکِنَّ ‏اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ.          (کامل الزیارات، ص۲۶۶-۲۶۷)‏

عبد اللَّه ابى یعفور می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که به شخصى از دوستانش می‌فرماید: فلانى به زیارت قبر ابى عبد ‏اللَّه الحسین(ع) مى‏روى؟ آن شخص گفت: بلى من هر سه سال یک مرتبه مى‏روم. حضرت در حالى که صورتشان زرد ‏شده بود فرمودند: به خدائى که معبودى غیر از او نیست، اگر او را زیارت کنى برتر است براى تو از آنچه در آن هستى. ‏آن شخص عرض کرد: فدایت شوم آیا تمام این فضل براى من هست؟ حضرت فرمودند: بلى به خدا سوگند، اگر من ‏فضیلت زیارت آن حضرت و فضیلت قبرش را براى شما بازگو کنم به طورى کلّى حجّ را ترک کرده و احدى از شما ‏دیگر به حج نمى‏رود، واى بر تو آیا نمى‏دانى خداوند متعال بواسطه فضیلت قبر آن حضرت کربلا را حرم امن و مبارک ‏قرار داد پیش از آنکه مکّه را حرم امن نماید؟ ابن ابى یعفور مى‏گوید: محضرش عرضه داشتم: خداوند متعال حج و ‏زیارت بیت اللَّه را بر مردم واجب کرده ولى زیارت قبر امام حسین(ع) را بر مردم واجب نکرده است [پس چطور ‏زیارت امام حسین(ع) برتر است]؟ حضرت فرمودند: اگر چه همین طور است [خدا آن را واجب نکرده] ولى در عین ‏حال خداوند متعال فضیلت زیارت آن حضرت را این گونه قرار داده است، مگر نشنیده‏اى کلام امیر المؤمنین(ع) را که ‏فرمودند: کف پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا، ولى در عین حال حق تعالى مسح روى پا را بر ‏بندگان واجب کرده است. و نیز مگر نمى‏دانى اگر حق تعالى موقف را در حرم قرار می‌داد [و مردم به جای توقف در ‏عرفات و مشعر در حرم بیتوته می‌کردند] افضل و برتر بود ولى خداوند متعال آن را در غیر حرم قرار داده است.‏

 

***  زیارت حسین(ع) معادل با ۱۰۰ حج و عمره مقبول
 

امام صادق ع: «زِیَارَةُ الْحُسَیْنِ ع تَعْدِلُ مِائَةَ حِجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ مُتَقَبَّلَةٍ.»     (الإرشاد، ج‏۲ ص ۱۳۴ )

امام صادق(ع): زیارت حسین(ع) معادل صد حج پاکیزه (از گناهان) و صد عمره مقبول است.

زیارت حسین(ع) معادل هزار حج و هزار عمره
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع: «قَالَ‏ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ‏ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ‏ أَنْفُسُهُمْ‏ عَلَیْهِ‏ حَسَرَاتٍ‏- قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ- وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ- وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ وَ لَمْ یَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ کُلِّ آفَةٍ أَهْوَنُهَا الشَّیْطَانُ وَ وُکِّلَ بِهِ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَحْفَظُهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِکَةُ الرَّحْمَةِ- یَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَکْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یُشَیِّعُونَهُ إِلَى قَبْرِهِ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ- وَ یُفْسَحُ لَهُ فِی قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ أَنْ یروعانه [یُرَوِّعَاهُ‏]- وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ وَ یُعْطَى کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ وَ یُعْطَى لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ نورا [نُورٌ] یُضِی‏ءُ لِنُورِهِ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یُنَادِی مُنَادٍ هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ شَوْقاً إِلَیْهِ فَلَا یَبْقَى أَحَدٌ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا تَمَنَّى یَوْمَئِذٍ أَنَّهُ کَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع‏.»      (کامل الزیارات، ص۱۴۲)

امام باقر(ع): اگر مردم مى‏دانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن على(ع) چه فضل و ثوابى است حتما از شوق و ذوق قالب تهى مى‏کردند و بخاطر حسرت‏ها نفس‏هایشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد. راوى مى‏گوید: عرض کردم: در زیارت آن حضرت چه اجر و ثوابى مى‏باشد حضرت فرمودند: کسى که از روى شوق و ذوق به زیارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برایش مى‏نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه‏دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده که در راه خدا آزاد شده باشند برایش نوشته مى‏شود و پیوسته در طول ایام سال از هر آفتى که کمترین آن شیطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته کریمى را بر او موکّل کرده که وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زیر قدم نگهدارش باشد و اگر در اثناء سال فوت کرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و کفن نموده و برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش مشایعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشایش ایجاد کرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منکر و نکیر نگاهش می‌دارند و برایش دربى به بهشت مى‏گشایند و کتابش را به دست راستش مى‏دهند و در روز قیامت نورى به وى اعطاء مى‏شود که بین مغرب و مشرق از پرتو آن روشن مى‏گردد و منادى نداء مى‏کند: این کسى است که از روى شوق و ذوق حضرت امام حسین(ع) را زیارت کرده و پس از این نداء احدى در قیامت باقى نمى‏ماند مگر آنکه تمنّا و آرزو مى‏کند که کاش از زوّار حضرت ابا عبداللَّه الحسین(ع) مى‏بود.

 

***  حداقل سالی یک بار برای فقیر و دوبار برای غنی
 

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «حَقٌّ عَلَى الْغَنِیِّ أَنْ یَأْتِیَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی السَّنَةِ مَرَّتَیْنِ وَ حَقٌّ عَلَى الْفَقِیرِ أَنْ‏ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّةً.»        (کامل الزیارات، ص ۲۹۳)

امام صادق(ع): بر غنى است که در سال دو مرتبه و بر فقیر است که در سال یک مرتبه به زیارت قبر حسین(ع) بروند.

اگر می توانی هر ماه به زیارت برو
عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَال‏: «یَا عَلِیُّ بَلَغَنِی أَنَّ قَوْماً مِنْ شِیعَتِنَا یَمُرُّ بِأَحَدِهِمُ السَّنَةُ وَ السَّنَتَانِ لَا یَزُورُونَ الْحُسَیْنَ. قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أَعْرِفُ أُنَاساً کَثِیرَةً بِهَذِهِ الصِّفَةِ. قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لِحَظِّهِمْ أَخْطَئُوا وَ عَنْ ثَوَابِ اللَّهِ زَاغُوا وَ عَنْ جِوَارِ مُحَمَّدٍ ص تَبَاعَدُوا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فِی کَمِ الزِّیَارَةُ؟ قَالَ یَا عَلِیُّ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ تَزُورَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ فَافْعَلْ. قُلْتُ لَا أَصِلُ إِلَى ذَلِکَ لِأَنِّی أَعْمَلُ بِیَدِی وَ أُمُورُ النَّاسِ بِیَدِی وَ لَا أَقْدِرُ أَنْ أُغَیِّبَ وَجْهِی عَنْ مَکَانِی یَوْماً وَاحِداً قَالَ أَنْتَ فِی عُذْرٍ وَ مَنْ کَانَ یَعْمَلُ بِیَدِهِ وَ إِنَّمَا عَنَیْتُ مَنْ لَا یَعْمَلُ بِیَدِهِ مِمَّنْ إِنْ خَرَجَ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ هَانَ ذَلِکَ عَلَیْهِ أَمَا إِنَّهُ مَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ عُذْرٍ وَ لَا عِنْدَ رَسُولِهِ مِنْ عُذْرٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ قُلْتُ فَإِنْ أَخْرَجَ عَنْهُ رَجُلًا فَیَجُوزُ ذَلِکَ؟ قَالَ نَعَمْ وَ خُرُوجُهُ بِنَفْسِهِ أَعْظَمُ أَجْراً وَ خَیْراً لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ یَرَاهُ رَبُّهُ سَاهِرَ اللَّیْلِ لَهُ تَعَبُ النَّهَارِ یَنْظُرُ اللَّهُ إِلَیْهِ نَظْرَةً تُوجِبُ لَهُ الْفِرْدَوْسَ الْأَعْلَى مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ. فَتَنَافَسُوا فِی ذَلِکَ وَ کُونُوا مِنْ أَهْلِهِ.»     ( کامل الزیارات، ص ۲۹۵)

علی بن میمون صائغ (رنگرز) از امام صادق(ع) نقل می‌کند: ای علی؛ شنیده‌ام که بعضی از شیعیان ما یک تا دو سال می‌گذرد و به زیارت حسین(ع) نمی‌روند؟ گفتم: فدایت شوم افراد زیادی را این گونه می‌شناسم. فرمود: از بهره خویش دور مانده و از ثواب الهی محروم و از همسایگی پیامبر(ص) دور شده‌اند. گفتم: در چه مدت و فاصله‌ای به زیارت بروم؟ فرمود اگر می‌توانی هر ماه به زیارت او بروی برو. گفتم: این مقدار نمی‌توانم چرا که من با دستانم کار می‌کنم و کار مردم را در دست دارم و نمی‌توانم حتی یک روز غیبت داشته باشم. حضرت فرمودند: تو معذور هستى و کسانى هم که مثل تو کار دستى دارند در عذر مى‏باشند و مراد من کسانى هستند که این‌گونه اشتغال نداشته بطورى که اگر در هر جمعه از منزل خارج شده و به زیارت بروند بر ایشان سهل و آسان باشد چه آنکه ایشان در روز قیامت نزد خدا و رسولش عذرى ندارند محضرش عرض کردم: حال اگر این شخص خود به زیارت نرود ولى کسى را از طرف خود به آنجا بفرستد آیا جایز است؟  حضرت فرمودند: بلى، جائز است ولى اگر خودش برود اجرش عظیم‏تر بوده و نزد پروردگارش بهتر و مطلوب‏تر است چه آنکه وقتى حق تعالى ببیند که او شب‏ها را به بیدارى و روزها را به تعب و رنج بسر مى‏برد به او نظر نموده آنچنان نظرى که برایش فردوس اعلى و بهشت جاودان را نصیب کرده و او را با محمّد و اهل بیتش صلوات اللَّه علیهم اجمعین همراه و هم‌جوار و قرین مى‏گرداند. در این کار از هم سبقت بگیرید و از اهل زیارت حسین(ع) باشید.

 

***   راه نزدیک هر ماه و راه دور حداقل هر سه سال یک بار
 

صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی حَدِیثٍ طَوِیل‏: «قُلْتُ لَهُ مَنْ یَأْتِیهِ زَائِراً ثُمَّ یَنْصَرِفُ مَتَى یَعُودُ إِلَیْهِ وَ فِی کَمْ یَوْمٍ یُؤْتَى وَ کَمْ یَسَعُ النَّاسَ تَرْکُهُ قَالَ لَا یَسَعُ أَکْثَرَ مِنْ شَهْرٍ وَ أَمَّا بَعِیدُ الدَّارِ فَفِی کُلِّ ثَلَاثِ سِنِینَ فَمَا جَازَ ثَلَاثَ سِنِینَ فَلَمْ یَأْتِهِ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَطَعَ حُرْمَتَهُ إِلَّا مِنْ عِلَّةٍ.»     (کامل الزیارات، ص ۲۹۶)

صفوان جمال می‌گوید به امام صادق‌(ع) عرض کردم: کسى که به زیارت حضرت سید الشهداء برود و سپس برگردد چند وقت بعد دوباره به زیارت برود و چند روز بعد به زیارت برود و مردم تا چه مدّت مى‏توانند زیارت حضرت را ترک کنند؟ حضرت فرمودند: بیش از یک ماه نمى‏توانند آن را ترک کنند و امّا کسانى که منزلشان دور است در هر سه سال یک مرتبه باید به زیارتش بروند و اگر سه سال تجاوز نمود و به زیارت آن حضرت نروند عاق رسول خدا(ص) واقع شده و حرمت آن جناب را قطع و هتک نموده مگر علت و سببى داشته باشد.)

***   زیارت روزانه از راه دور
 

عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏: «یَا سَدِیرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ یَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا قَالَ فَمَا أَجْفَاکُمْ قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ جُمْعَةٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ ع أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَیْ أَلْفِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَ وَ یَزُورُونَ لَا یَفْتُرُونَ وَ مَا عَلَیْکَ یَا سَدِیرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ جُمْعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّةً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ فَرَاسِخَ کَثِیرَةً فَقَالَ لِی‏ اصْعَدْ فَوْقَ‏ سَطْحِکَ‏ ثُمَ‏ تَلْتَفِتُ‏ یَمْنَةً وَ یَسْرَةً ثُمَ‏ تَرْفَعُ‏ رَأْسَکَ‏ إِلَى‏ السَّمَاءِ ثُمَ‏ انْحُ‏ نَحْوَ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ‏- السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ تُکْتَبُ لَکَ زَوْرَةٌ وَ الزَّوْرَةُ حَجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ قَالَ سَدِیرٌ فَرُبَّمَا فَعَلْتُ فِی الشَّهْرِ أَکْثَرَ مِنْ عِشْرِینَ مَرَّةً.»        (مرآة العقول، ج‏۱۸  ص ۳۱۹)

امام صادق(ع) به سدیر فرمودند: سدیر آیا هر روز به زیارت قبر امام حسین(ع) می‌روی؟ گفتم: فدای شما بشوم نه، فرمودند: چقدر شما جفا می‌کنید فرمودند: هر جمعه به زیارت مرقد امام حسین(ع) می روید؟ گفتم: نه. فرمودند: هر ماه که به زیارت می‌روید؟  گفتم نه، فرمودند: هر سال چطور؟ گفتم: گاهی پیش می‌آید، فرمودند: سدیر چقدر به سیدالشهداء جفا کارید. آیا نمی‌دانی برای خدا دو میلیون فرشته‌ای است که گرد آلوده و مو پریشان گریه‌کنان، زیارت می‌کنند خسته هم نمی‌شوند و چه می‌شود ای سدیر هر جمعه ۵ بار و روزی یک بار قبر امام حسین(ع) را زیارت کنی؟ گفتم: فدای شما بشوم بین ما و مزار سید الشهداء(ع) مسافت زیادی است، فرمودند: برو بالای پشت بام سپس بجانب راست و چپ بنگر سپس سر خود را به سوى آسمان بالا ببر سپس بسوى قبر توجّه نما و بگو: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ»  نوشته خواهد شد براى تو یک زیارت، و هر زیارتى را ثواب یک حجّ و یک عمره باشد.

ثواب هزینه کردن در راه زیارت برای خود و دیگران

***   هر درهم در راه زیارت حسین(ع) معادل هزار درهم
 

عَنِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع: «… فَإِنْ هَلَکَ فِی سَفَرِهِ نَزَلَتِ الْمَلَائِکَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ وَ یَدْخُلُ [وَ فُتِحَ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ یَدْخُلُ‏] عَلَیْهِ رَوْحُهَا حَتَّى یُنْشَرَ وَ إِنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ الْبَابُ الَّذِی یَنْزِلُ مِنْهُ الرِّزْقُ وَ یُجْعَلُ لَهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ ذُخِرَ ذَلِکَ لَهُ فَإِذَا حُشِرَ قِیلَ لَهُ لَکَ بِکُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ إِنَّ اللَّهَ نَظَرَ لَکَ وَ ذَخَرَهَا لَکَ عِنْدَه.» (کامل الزیارات، ص ۱۲۸)

اگر زائر در سفر زیارت فوت شود فرشتگان نازل گشته و او را غسل مى‏دهند و نیز درب‏هائى از بهشت به روى او گشوده مى‏شود و نسیم خوش آن در قبر بر او وزیده و در قبر پراکنده و منتشر مى‏گردد و اگر وى در سفر زیارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند دربى به روى او گشوده مى‏شود که رزق و روزى وى از آن نازل مى‏گردد و در مقابل هر درهمى که انفاق کرده ده هزار درهم قرار داده مى‏شود و آن را براى وى ذخیره کرده و هنگامى که محشور شد و از قبر بیرون آمد به او گفته مى‏شود: در مقابل هر درهمى که در سفر زیارتت خرج کردى ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آنها را نزد خودش براى او ذخیره کرد.)

***  ثواب هزینه کردن در راه زیارت حسین(ع)
 

«… قَالَ فَمَا لِلْمُنْفِقِ فِی خُرُوجِهِ إِلَیْهِ وَ الْمُنْفِقِ عِنْدَهُ؟  قَالَ دِرْهَمٌ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ… .»   (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: کسى که براى رفتن و زیارت نمودن آن حضرت متحمّل هزینه و خرج شده و نیز نزد قبر مطهّر پول خرج کند چه اجرى دارد؟ حضرت فرمودند: در مقابل هر یک درهمى که خرج کرده هزار درهم دریافت خواهد نمود.

 

***  ثواب کسی که دیگران را تجهیز برای زیارت نماید
 

«… قَالَ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ یُجَهِّزَ إِلَیْهِ وَ لَمْ یَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِیبُهُ [لِقِلَّةِ نَصِیبِهِ‏] قَالَ یُعْطِیهِ اللَّهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ- مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ یُخْلِفُ عَلَیْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ وَ یُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ لِیُصِیبَهُ وَ یُدْفَعُ عَنْهُ وَ یُحْفَظُ فِی مَالِهِ… .»     (کامل الزیارات، ص ۱۲۳)

شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: اجر کسى که دیگرى را مجهّز کرده و به زیارت قبر آن حضرت بفرستد ولى خودش بواسطه عارضه و علّتى که پیش آمده به زیارت نرود چیست؟ حضرت فرمودند: به هر یک درهمى که خرج کرده و انفاق نموده همانند کوه احد حسنات حق‌تعالى براى او منظور مى‏فرماید و باقى مى‏گذارد و بر او چند برابر آنچه متحمّل شده و بلا و گرفتارى‏هائى که بطور قطع نازل شده تا به وى اصابت کرده را از او دفع مى‏نماید و مال و دارائى او را حفظ و نگهدارى مى‏کند.

 

***  دولت لازم است یارانه بدهد برای زیارت
‏

عن ابی عبدالله(ع): «لَوْ أَنَّ النَّاسَ تَرَکُوا الْحَجَّ، لَکَانَ عَلَى الْوَالِی أَنْ یُجْبِرَهُمْ عَلى‏ ذلِکَ وَ عَلَى الْمُقَامِ عِنْدَهُ، وَ لَوْ تَرَکُوا زِیَارَةَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، لَکَانَ عَلَى الْوَالِی أَنْ یُجْبِرَهُمْ عَلى‏ ذلِکَ وَ عَلَى الْمُقَامِ عِنْدَهُ، فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ أَمْوَالٌ، أَنْفَقَ عَلَیْهِمْ مِنْ بَیْتِ مَالِ الْمُسْلِمِین»        (الکافی (ط – الإسلامیة)،  ج‏۴  ص۲۷۲)

امام صادق(ع): اگر مردم خانه خدا را متروک بگذارند، بر حکومت اسلامى واجب است که مردم را به زیارت حج و توقّف در کنار خانه خدا مجبور کند. اگر مردم حرم مدینه را متروک بگذارند، بر حکومت اسلامى واجب است که مردم را به زیارت حرم رسول خدا و توقّف در مدینه مجبور کند و اگر مردم فقیر و نیازمند باشند، باید از بودجه اسلامى هزینه سفر آنان را تأمین کند.

 

***   یک درهم انفاق در این راه معادل انفاق ده هزار شهر
 

عن ابی عبدالله ع: «مَنْ أَتَى قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَدْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ وَصَلَنَا- وَ حَرُمَتْ غِیبَتُهُ وَ حَرُمَ لَحْمُهُ عَلَى النَّارِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةَ أَلْفِ مَدِینَةٍ لَهُ فِی کِتَابٍ مَحْفُوظٍ وَ کَانَ اللَّهُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ حُفِظَ فِی کُلِّ مَا خَلَّفَ وَ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ وَ أَجَابَهُ فِیهِ إِمَّا أَنْ یُعَجِّلَهُ وَ إِمَّا أَنْ یُؤَخِّرَهُ لَهُ»

 (کامل الزیارات، ص ۱۲۷)

امام صادق(ع): کسى که به زیارت قبر حضرت ابا عبد اللَّه الحسین(ع) رود به طور حتم  به رسول خدا(ص) و به ما اهلبیت(ع) احسان نموده و غیبتش جایز نبوده و گوشتش بر آتش حرام است و در مقابل هر یک درهمى که انفاق کرده خداوند متعال انفاق اهالى ده هزار شهرهائى که در کتابش معلوم است را به او اعطاء مى‏فرماید و بدنبال آن نیازمندى‏هایش را روا و آنچه را که از خود باقى گذارد حق‌تعالى حافظ آنهاست و هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد مگر آنکه باری‌تعالى به سرعت یا با تأخیر به او می‌‌بخشد و اجابتش می‌کند.

***   سختی کشیدن برای زیارت
 

قال الصادق(ع): «… اللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَیْهِمْ بِخُرُوجِهِمْ فَلَمْ یَنْهَهُمْ ذَلِکَ عَنِ الشُّخُوصِ إِلَیْنَا خِلَافاً مِنْهُمْ عَلَى مَنْ خَالَفَنَا فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَتَقَلَّبُ عَلَى حَضْرَةِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْأَعْیُنَ الَّتِی جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمْ‏ تِلْکَ الصَّرْخَةَ الَّتِی کَانَتْ لَنَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ تِلْکَ الْأَبْدَانَ وَ تِلْکَ الْأَنْفُسَ حَتَّى تُوَفِّیَهُمْ عَلَى الْحَوْضِ یَوْمَ الْعَطَشِ الْأَکْبَر.»

 (کامل الزیارات،   ص  ۱۱۷)

***   دعای امام صادق(ع) برای زائران سختی کشیده زیارت امام حسین(ع)
امام صادق(ع) بعد از دعائی که در حق زائران حسین می‌فرمایند: خدایا دشمنان ما بواسطه زیارت امام حسین علیه السلام آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند ولى این حرکت دشمنان ایشان را از تمایل به ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب دشمنی آنان با مخالفین ما است، پس تو این صورت‏هائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد ترحّم خودت قرار بده و نیز صورت‏هائى را که روى قبر ابى عبداللَّه الحسین(ع) مى‏گذارند و بر مى‏دارند مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنین به چشم‏هائى که از باب ترحم بر ما اشک ریخته‏اند نظر عنایت فرما و دل‏هائى که‏ براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوخته‏اند را ترحّم فرما، بار خدایا به فریادهائى که بخاطر ما بلند شده برس، خداوندا من این ابدان و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مى‏شوند آنها را سیراب نمائى.

***  از سختی‌ها گلایه نکن!
 

ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع دَعَانِی الشَّوْقُ إِلَیْکَ أَنْ تَجَشَّمْتُ إِلَیْکَ عَلَى مَشَقَّةٍ فَقَالَ لِی لَا تَشْکُ رَبَّکَ فَهَلَّا أَتَیْتَ مَنْ کَانَ أَعْظَمَ حَقّاً عَلَیْکَ مِنِّی فَکَانَ مِنْ قَوْلِهِ فَهَلَّا أَتَیْتَ مَنْ کَانَ أَعْظَمَ حَقّاً عَلَیْکَ مِنِّی أَشَدَّ عَلَیَ‏ مِنْ قَوْلِهِ لَا تَشْکُ رَبَّکَ قُلْتُ وَ مَنْ أَعْظَمُ عَلَیَّ حَقّاً مِنْکَ قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع أَ لَا [أَلَّا] أَتَیْتَ الْحُسَیْنَ ع فَدَعَوْتَ اللَّهَ عِنْدَهُ وَ شَکَوْتَ إِلَیْهِ حَوَائِجَکَ.»       (کامل الزیارات، ص   ۱۶۸)

ابن ابى یعفور خدمت امام صادق(ع) عرض مى‌کند: اشتیاق زیارت تو باعث شد که من مشقّت‌هایى را متحمّل گردم تا به محضرت شرفیاب شوم، حضرت در جوابش فرمودند: از پروردگارت گلایه نکن! چرا نزد کسى که حقّش بر گردن تو از حقّ من بیشتر است نرفتى؟ ابن ابى یعفور مى‌گوید: این دو جمله حضرت خیلى بر من گران آمد و جمله دوم (چرا نزد کسى که حقّش بیشتر از حقّ من است نرفتى) از جمله اوّل (از پروردگارت گلایه نکن) گرانتر بود، لذا پرسیدم: آن چه کسى است که حقّش بر من از حقّ تو بیشتر است؟ فرمود: حسین بن على(ع)؛ چرا نزد امام حسین(ع) نرفتى و آن جا دعا نکردى و عرض حاجت ننمودى؟!

***  فضیلت زیارت امام حسین(ع) هنگام خطر جانی
 

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: «قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِیمَنْ زَارَ أَبَاکَ عَلَى خَوْفٍ قَالَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِکَةُ بِالْبِشَارَةِ وَ یُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا یَوْمُکَ الَّذِی فِیهِ فَوْزُک‏.» (کامل الزیارات، ص۱۲۵)

برداشته شدن ترس قیامت به خاطر ترس در راه زیارت حسین(ع)
به امام باقر(ع) عرضه داشتم: چه مى‏فرمائید درباره کسى که با خوف و هراس پدر شما را زیارت کند؟ حضرت فرمودند: در روزى که فزع اکبر است حق‌تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مى‏گویند: «مترس و محزون مباش امروز روزى است که تو در آن رستگار مى‏شوى.»

***   مقدار ثواب زیارت به مقدار خوف آن سنجیده می شود
 

مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ قَال‏: «قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ ع هَلْ تَأْتِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع قُلْتُ نَعَمْ عَلَى خَوْفٍ وَ وَجَلٍ فَقَالَ مَا کَانَ مِنْ هَذَا أَشَدَّ فَالثَّوَابُ فِیهِ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ وَ مَنْ خَافَ فِی إِتْیَانِهِ آمَنَ اللَّهُ رَوْعَتَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ‏ وَ انْصَرَفَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ سَلَّمَتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ وَ زَارَهُ النَّبِیُّ ص وَ دَعَا لَهُ وَ انْقَلَبَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُ سُوءٌ وَ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ ثُمَّ ذَکَرَ الْحَدِیثَ.»      (کامل الزیارات، ص ۱۲۷)

امام باقر(ع) به محمد ابن مسلم فرمودند: آیا به زیارت قبر حسین ع مى‏روى؟ عرض کردم: بلى ولى با ترس و هراس. فرمودند: هر قدر در زیارتت خوف بیشتر باشد ثواب در آن به مقدار خوف و هراس تو مى‏باشد و کسى که در زیارتش خائف و بیمناک باشد در روزى که مردم براى حساب پروردگار عالمیان به پا مى‏خیزند حق‌تعالى او را در امان قرار داده و خوف و وحشت او را برطرف مى‏کند و با آمرزش گناهان برگشته و فرشتگان بر او سلام می‌دهند  و نبىّ اکرم(ص) به زیارتش آمده و براى او دعاء مى‏فرمایند و بواسطه نعمت الهى حالش دگرگون شده و فضلى که هیچ مکروه و بدى با آن همراه نیست شاملش شده و بدنبال آن رضوان خدا نصیبش مى‏گردد.

***   امام حسین(ع) هم صحبت زائری که با ترس او را زیارت کرده است
 

عَنِ ابْنِ بُکَیْر عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «قُلْتُ لَهُ إِنِّی أَنْزِلُ الْأَرَّجَانَ وَ قَلْبِی یُنَازِعُنِی إِلَى قَبْرِ أَبِیکَ فَإِذَا خَرَجْتُ فَقَلْبِی وَجِلٌ مُشْفِقٌ حَتَّى أَرْجِعَ خَوْفاً مِنَ السُّلْطَانِ وَ السُّعَاةِ وَ أَصْحَابِ الْمَسَالِحِ فَقَالَ یَا ابْنَ بُکَیْرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ یَرَاکَ اللَّهُ فِینَا خَائِفاً أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّهُ مَنْ خَافَ لِخَوْفِنَا أَظَلَّهُ اللَّهُ فِی ظِلِّ عَرْشِهِ وَ کَانَ مُحَدِّثُهُ الْحُسَیْنَ ع تَحْتَ الْعَرْشِ وَ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ أَفْزَاعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ یَفْزَعُ النَّاسُ وَ لَا یَفْزَعُ فَإِنْ فَزِعَ وَقَّرَتْهُ [قَوَّتْهُ‏] الْمَلَائِکَةُ وَ سَکَّنَتْ قَلْبَهُ بِالْبِشَارَةِ.»

(کامل الزیارات،    ص   ۱۲۶)

ابن بکیر به امام صادق(ع): من به شهر ارجان وارد شده ولى قلب و دلم آرزوى زیارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت لذا از شهر به قصد زیارت آن جناب خارج شدم امّا دلم ترسان و لرزان بود و از خوف و ترس سلطان و ساعیان و عمّال وى و مرزبانان تا زمان مراجعت در وحشت و دهشت بودم. حضرت فرمودند: اى پسر بکیر آیا دوست ندارى که خداوند تو را از کسانى که در راه ما ترسان و خائف مى‏باشند محسوب فرماید؟ آیا مى‏دانى کسى که به خاطر خوف ما خائف باشد حق‌تعالى او را در سایه عرش مکان دهد و هم صحبتش حضرت امام حسین(ع) در زیر عرش مى‏باشد و حق‌تعالى او را از فزع‏هاى روز قیامت در امان مى‏دارد، مردم به فزع و جزع آمده ولى او فزع نمى‏کند، پس اگر فزع کند فرشتگان آرامش کرده و بواسطه بشارت دادن قلبش را ساکت و ساکن مى‏نمایند.

***   زیارت خائفانه باعث ایمنی در روز فزع اکبر
 

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِیمَنْ زَارَ أَبَاکَ عَلَى خَوْفٍ قَالَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ تَلَقَّاهُ الْمَلَائِکَةُ بِالْبِشَارَةِ وَ یُقَالُ لَهُ لَا تَخَفْ وَ لَا تَحْزَنْ هَذَا یَوْمُکَ الَّذِی فِیهِ فَوْزُکَ.» (کامل الزیارات،  ۱۲۵)

زراره نقل کرده که وى گفت: محضر مبارک حضرت ابى جعفر علیه السّلام عرضه داشتم: چه مى‏فرمائید درباره کسى که با خوف و هراس پدر شما را زیارت کند؟ حضرت فرمودند: در روزى که فزع اکبر است حق‌تعالى او را أمان دهد و فرشتگان به وى بشارت داده و به او مى‏گویند: مترس و محزون مباش امروز روزى است که تو در آن رستگار مى‏شوى.

 

***  امام هادی(ع) و طلب دعا زیر حائر حسینی

أَبُو هَاشِمٍ الْجَعْفَرِیُّ قَالَ: «دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع وَ هُوَ مَحْمُومٌ عَلِیلٌ فَقَالَ لِی یَا أَبَا هَاشِمٍ ابْعَثْ رَجُلًا مِنْ مَوَالِینَا إِلَى الْحَائِرِ یَدْعُو اللَّهَ لِی فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ فَاسْتَقْبَلَنِی عَلِیُّ بْنُ بِلَالٍ فَأَعْلَمْتُهُ مَا قَالَ لِی وَ سَأَلْتُهُ أَنْ یَکُونَ الرَّجُلَ الَّذِی یَخْرُجُ فَقَالَ السَّمْعَ وَ الطَّاعَةَ وَ لَکِنَّنِی أَقُولُ- إِنَّهُ أَفْضَلُ مِنَ الْحَائِرِ إِذْ کَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ فِی الْحَائِرِ وَ دُعَاؤُهُ لِنَفْسِهِ أَفْضَلُ مِنْ دُعَائِی لَهُ بِالْحَائِرِ فَأَعْلَمْتُهُ ع مَا قَالَ فَقَالَ لِی قُلْ لَهُ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَفْضَلَ مِنَ الْبَیْتِ وَ الْحَجَرِ وَ کَانَ یَطُوفُ بِالْبَیْتِ وَ یَسْتَلِمُ الْحَجَرَ وَ إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى بِقَاعاً یُحِبُّ أَنْ یُدْعَى فِیهَا فَیَسْتَجِیبَ لِمَنْ دَعَاهُ وَ الْحَائِرُ مِنْهَا.» (کامل الزیارات، ص ۲۷۴)

ابوهاشم جعفری می‌گوید بر امام هادی(ع) وارد شدم در حالی که حضرت تب‏دار و بیمار بودند به من فرمودند:

اى ابا هاشم شخصى از دوستان ما را به حائر بفرست تا برایم دعاء کند، از نزد آن حضرت بیرون آمدم در این هنگام با على بن بلال مواجه شدم فرموده حضرت را برایش بازگو نموده و از وى راجع به شخصى که حضرت فرموده‏اند درخواست کرده و جویا شدم.

على بن بلال گفت: شنیدم و اطاعت مى‏کنم ولى مى‏گویم: حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زیرا ایشان به منزله کسى است که در حائر مى‏باشد (یعنى حضرت سیدالشهداء) و دعاء آن جناب براى خودشان افضل و برتر است از دعاء من براى ایشان در حائر. من محضر امام علیه‌السّلام مشرف شده و حرف على بن بلال را خدمتش عرض کردم، حضرت به من فرمودند: به او بگو: رسول خدا از بیت و حجر الاسود افضل بودند ولى در عین حال دور بیت طواف مى‏کرده و حجر را استلام مى‏فرمودند، خداوند متعال بقاع و مواضعى دارد که مى‏خواهد در آن جاها خوانده شود تا دعاء، دعاکننده را مستجاب فرماید و حائر از جمله این مواضع مى‏باشد.

***    معامله خداوند با زائر امام حسین(ع)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع) فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ. (کامل الزیارات، النص، ص: ۱۳۲.)
امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی کسی به زیارت امام حسین علیه السلام می آید، خداوند با او مناجات می کند و می فرماید: بندۀ من! از من درخواست کن تا به تو عطا کنم.
***   ثواب هزار فرشته زائر سیدالشهداء(ع) برای زائر امام حسین(ع) است
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): أَنَّ لِلَّهِ أَلْفَ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَ وَ یَرْثُونَ لَا یَفْتُرُونَ زُوَّاراً لِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع وَ ثَوَابُهُمْ لِمَنْ زَارَهُ. (بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏۹۸، ص: ۶.)
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند هزار ملک زائر امام حسین علیه السلام دارد که پریشان حال و غبارآلود گریه می کنند و مرثیه می خوانند و از این کار خود باز نمی ایستند و ثوابشان برای کسانی است که آن حضرت را زیارت می کنند.
***    زائر امام حسین(ع) همنشین رسول خدا(ص) در بهشت
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: فَإِذَا هَمَّ الرَّجُلُ بِزِیَارَتِهِ فَاغْتَسَلَ نَادَاهُ مُحَمَّدٌ(ص) یَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِی فِی الْجَنَّهِ.        ( تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج‏۶، ص: ۵۳.)
هرگاه کسی قصد زیارت امام حسین علیه السلام نماید و غسل کند، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به او ندا می دهد: ای مهمانان خدا! شما را به همنشینی من در بهشت بشارت باد.
***   رحمتی که امام صادق(ع) برای زائر جدش از خدا درخواست می کند
قال ابی عبدالله(علیه السلام): فَارْحَمْ تِلْکَ الْوُجُوهَ الَّتِی غَیَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْخُدُودَ الَّتِی تَتَقَلَّبُ عَلَى حَضْرَهِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ(ع). (کامل الزیارات، النص، ص: ۱۱۷. )
امام صادق علیه السلام فرمود: خدایا رحمت فرست بر آن صورت هایی که آفتاب، رنگ آن ها را تغییر داده و آن گونه هایی که بر قبر امام حسین(علیه السلام) گذاشته می شود.
زیارت امام حسین علیه‌السلام از نگاه معصومان(علیهم السلام)

امام باقر علیه‌السلام :

«اگر مردم می‌دانستند در زیارت مزار امام حسین علیه‌السلام چه فضیلتی است، از شوق آن می‌مردند».

امام صادق (ع) : «هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‌های نور بنشیند، باید از زائران امام حسین علیه‌السلام باشد». امام صادق (ع)به صفوان می‌فرمایند: زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن ، به درستی که من چند چیز برای خواننده آن تضمین می‌کنم : ۱- زیارتش قبول شود. ۲- سعی و کوشش او مشکور باشد. ۳- حاجات او هر چه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و ناامید از درگاه خدا برنگردد

***   امام صادق علیه‌السلام :

«زیارت امام حسین علیه‌السلام را فرو نگذار که خدا عمرت را طولانی و روزی‌ات را زیاد می‌کند و زندگی باسعادت و مرگ با شهادت به تو خواهد بخشید».

***   امام صادق علیه‌السلام :

« زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام ، از برترین اعمال است».

***   امام صادق علیه‌السلام :

«کسی که خدا خیرخواه او باشد، محبت حسین و شوق زیارتش را در دل او می‌اندازد».

***   امام رضا علیه‌السلام :

«روز شهادت حسین علیه‌السلام دیدگان ما را مجروح و اشک ما را روان ساخت».

سفارش امام صادق(علیه السلام)

 

احادیث پیامبر در مورد امام حسین (ع )
 قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
 اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
 پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
 براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند :
 الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا .
حسن و حسین در همه احوال امام و پیشوایند ؛ چه بایستند و چه بنشینند .
منبع : کتاب بحار الانوار 43/291 و 44/2

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند :
 ان الحسین باب من اءبواب الجنة
بى گمان حسین درى از درهاى بهشت است  .
منبع : کتاب احقاق الحق 9/202
 
*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
 اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
 پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
 براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : ( کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

من عائده ، حرم الله علیه رایحة الجنة.
کسى که با او ( حسین ) عناد ورزد ، خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند.
( کتاب بحار الانوار 35/405 و احقاق الحق 9/202)
 

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

ان الحسین بن على فى السماء اکبر منه فى الارض.
بطور یقین حسین بن على در آسمان والاتر از زمین است .
( کتاب عیون اخبار الرضا 1/60 و بحار الانوار 36/204)
 

***********احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

حسین منى و أنا من حسین احب الله من احب حسینا حسین سبط من الاسباط .
حسین از من و من از حسینم ؛ دوستدار حسین محبوب خداست ؛ حسین امتى از امت ها است .
منبع : ( کتاب ذخائر العقبى /124 و کتاب سنن ترمذى 2/307 و کتاب کنزالعمال 6/221 و 7/107 کتاب الفصول المهمة /171 و کتاب فضائل الخمسة 3/264 – 262.)
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

حریم پاک :
 عن النبى (ص) قال : و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة .
 پیامبر اسلام ( صلى الله علیه و آله ) در ضمن حدیث بلندى مى‏ فرماید :
 کربلا پاک ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگترین بقعه ‏ها است و الحق که کربلا از بساط هاى بهشت است .
 منبع : کتاب بحار الانوار ، ج 98، ص 115 و نیز کتاب کامل الزیارات ، ص 264
 

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

قال الامام باقر ( علیه السلام ):
 لو یعلم الناس ما فى زیارة قبر الحسین ( علیه السلام ) من الفضل ، لماتوا شوق
 امام باقر ( علیه السلام ) فرمود :  اگر مردم می دانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین ( علیه السلام ) است از شوق زیارت میمردند .
 منبع : کتاب ثواب الاعمال ، ص 319؛ به نقل از کتاب کامل الزیارات .
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

ستاره سرخ محشر :
 قال على بن الحسین ( علیه السلام ):
 تزهر أرض کربلا یوم القیامة کالکوکب الدرى وتنادى انا ارض الله المقدسة الطیبة المبارکة التى تضمنت سید الشهداء و سید شباب اهل الجنة .
 امام سجاد ( علیه السلام ) فرمود :
 زمین کربلا ، در روز رستاخیز ، چون ستاره مرواریدى مى ‏درخشد و ندا مى ‏دهد که من زمین مقدس خدایم ، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .
 منبع : کتاب ادب الطف ، ج 1، ص 236، به نقل از کتاب کامل الزیارات، ص 268.
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

زیارت مداوم‏ :
 قال الصادق ( علیه السلام ) :
 زوروا کربلا و لا تقطعوه فاءن خیر أولاد الانبیاء ضمنته…
 امام صادق (ع) فرمود :
 کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید ، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است .
 منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 269
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

کربلا حرم امن‏ :
 قال ابو عبدالله ( علیه السلام ):
 ان الله اتخذ کربلا حرما آمنا مبارکا قبل ان یتخذ مکة حرم
 امام صادق (ع) فرمود :
 به راستى که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد .
 منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 267 بحار، ج،98، ص 110
 

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

سفره ‏هاى نور :
 قال الامام الصادق ( علیه السلام ) :
 من سره ان یکون على موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن على ( علیهما السلام )
 امام صادق (ع) فرمود :
 هر کس دوست دارد روز قیامت ، بر سر سفره ‏هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین ( علیه السلام ) باشد .
 منبع : کتاب وسائل الشیعه ، ج 10، ص 330،  بحار الانوار، ج 98، ص 72.